What is that? (Τι είναι αυτό;) 2007 - Πατέρας γιος & σπουργίτη

Ένας πατέρας, γύρω στα ογδόντα, καθόταν στη βεράντα τού εξοχικού του σπιτιού μαζί με τον σαρανταπεντάρη γιο του, που είχε έρθει για να τον δει και διάβαζε εφημερίδα. Ξαφνικά, στην άλλη άκρη της βεράντας ήρθε και κούρνιασε ένα σπουργίτι.

«Τι είναι αυτό;» ρώτησε ο πατέρας το γιο.

«Ένα σπουργίτι», απάντησε ο γιος.

Μετά από λίγα λεπτά, ξαναρωτάει ο πατέρας το γιο του για δεύτερη φορά: «Τι είναι αυτό»;

Κι ο γιος του τού απαντάει: «Μόλις σου το είπα πατέρα, ένα σπουργίτι».

Ύστερα από λίγο, ο γερο-πατέρας ξαναρωτάει το γιο του για τρίτη φορά: «Τι είναι αυτό»;

Αυτή τη φορά υπήρχε ένας εκνευρισμός στη φωνή του γιου καθώς απάντησε στον πατέρα του περιφρονητικά: «Ένα σπουργίτι πατέρα, ένα σπουργίτι, ένα σπου-ργί-τι».

Και λίγο μετά, ο πατέρας ξαναρωτάει το γιο του για τέταρτη φορά: «Τι είναι αυτό»;

Αυτή τη φορά ο γιος έβαλε τις φωνές στον πατέρα του: «Γιατί με ρωτάς και με ξαναρωτάς το ίδιο πράγμα, αφού σου έχω ήδη απαντήσει τόσες φορές; ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΣΠΟΥΡΓΙΤΙ. Δεν μπορείς να το καταλάβεις»;

Λίγο αργότερα, ο πατέρας πήγε στο δωμάτιό του και γύρισε κρατώντας ένα παλιό τετράδιο με ένα ξεφτισμένο χοντρό εξώφυλλο. Ήταν ένα ημερολόγιο που είχε αρχίσει να κρατάει τη μέρα που γεννήθηκε ο γιος του. Το άνοιξε σε μια σελίδα και ζήτησε από το γιο του να τη διαβάσει δυνατά. Εκείνος, δυσφορώντας, άρχισε να διαβάζει εκείνη τη σελίδα από το ημερολόγιο του πατέρα του:

«Σήμερα, ο μικρός μου γιος, που πριν λίγες μέρες έκλεισε τα τρία, καθόταν μαζί μου έξω στη βεράντα όταν ένα σπουργίτι ήρθε και κάθισε στα κάγκελα. Ο γιος μου με ρώτησε 21 φορές τι ήταν αυτό και του απάντησα και τις 21 φορές ότι ήταν ένα σπουργίτι. Τον αγκάλιασα τρυφερά και τις 21 φορές που μου έκανε την ίδια ερώτηση ξανά και ξανά χωρίς να εκνευριστώ, νοιώθοντας στοργή για το αθώο μου αγοράκι».Ο γιος σκέφτηκε ότι ενώ ο πατέρας του, του είχε απαντήσει και τις 21 φορές στην ίδια ερώτηση, «τι είναι αυτό» που του είχε κάνει εκείνος όταν ήταν τριών χρονών χωρίς να εκνευριστεί, αυτός σήμερα, όταν ο πατέρας του τον ρώτησε μόλις τέσσερις φορές την ίδια ερώτηση, εκνευρίστηκε και ενοχλήθηκε.

Δάκρυα κύλησαν στα μάτια του γιου κι έσφιξε τον γέρο πατέρα του στην αγκαλιά του.

ΠΗΓΗ

by vneos1987.blogspot

Αποφθέγματα για μια ευτυχισμένη ζωή

Αποφθέγματα που βελτιώνουν την διάθεση και βοηθούν για μια πιο θετική στάση και νοοτροπία.

Χαμογελάτε σε κάθε ευκαιρία Όχι γιατί η ζωή είναι εύκολη, ή τέλεια, ή όπως ακριβώς θα θέλατε, αλλά επειδή έχετε επιλέξει να είστε ευτυχισμένοι και ευγνώμων για όλα τα καλά πράγματα που έχετε και όλα τα προβλήματα που ξέρετε ότι δεν έχετε.

Ποτέ μην αφήσετε μια κακή μέρα να σας κάνει να νιώσετε σαν να έχετε μια κακή ζωή.

Πείτε στην επιτροπή 'αρνητικότητα' που συνεδριάζει μέσα στο κεφάλι σας, να καθίσει ήσυχα και να μην μιλάει.  

Μια κακή στάση ζωής είναι σαν ένα σκασμένο λάστιχο, δεν μπορείτε να πάτε πολύ μακριά μέχρι να την αλλάξετε.

Σε έναν κόσμο όπου μπορείτε να είστε ό, τι θέλετε, επιλέξτε να είστε ο  εαυτός σας.

Όσο περισσότερο αποδέχεστε τις αποφάσεις που παίρνετε, τόσο λιγότερο χρειάζεστε να τις αποδέχονται και οι άλλοι.

Είναι σημαντικό να κάνεις κάποιον ευτυχισμένο, και είναι σημαντικό να ξεκινήσετε από τον εαυτό σας.

Ο σκοπός της  ζωής δεν είναι να κάνετε τους άλλους ευτυχισμένους, αλλά να μοιράζεστε την ευτυχία με τους άλλους.

Η ευτυχία δεν είναι κάτι που θα πρέπει να αναβάλετε για το μέλλον, αλλά αντίθετα πρέπει να την επιδιώκετε για το παρόν.

Μερικές φορές η ζωή σας δίνει δύο επιλογές: να 'χάσετε' τον εαυτό σας ή κάποιον άλλο. Ανεξάρτητα από την κατάσταση, μην επιλέξετε να χάσετε τον εαυτό σας.

Αν η ευτυχία σας εξαρτάται από το τι κάνει κάποιος άλλος, έχετε αρκετά μεγάλο πρόβλημα.

Ό, τι και αν έκανε κάποιος για σας κατά το παρελθόν, δεν έχει καμία εξουσία πάνω σας στο παρόν.

Μην ανησυχείτε πάρα πολύ για τους ανθρώπους που δεν ανησυχούν για εσάς.

Κάποιες φορές θα πρέπει να επιβληθείτε στα συναισθήματα σας και να να διώξτε πράγματα που κάποτε σήμαιναν πολλά για σας, ώστε να μπορέσετε να απαγκιστρωθείτε από το παρελθόν, και να ανοίξετε το επόμενο κεφάλαιο στη ζωή σας.

Λέγοντας αντίο είναι ένα από τους πιο επώδυνους τρόπους για να λύσουμε ένα πρόβλημα. Αλλά μερικές φορές είναι απαραίτητο.

Προχωρώντας  στην ζωή δεν σημαίνει ότι ξεχνάτε, αλλά σημαίνει ότι μπορείτε να επιλέξετε  την ευτυχία αντί για το κακό .

Σταματήστε να ψάχνετε ό, τι έχετε χάσει, ώστε να μπορέστε να δείτε τι έχετε.

Κάποιος άλλος είναι ευτυχής με πολύ λιγότερο από ό, τι έχετε.

Συζητείστε σχετικά με τα καλά που έχετε στην ζωή σας, περισσότερο από ό, τι μιλάτε για τα προβλήματά σας.

Μερικές φορές οι άνθρωποι πετάμε κάτι καλό για κάτι καλύτερο, για να ανακαλύψουμε αργότερα ότι το καλό ήταν πραγματικά αρκετά καλό, και το καλύτερο ακόμα δεν ήρθε.

Η ευτυχία που αισθάνεστε είναι σε άμεση συνάρτηση με την αγάπη που προσφέρετε.

Είναι ωραίο να έχετε τα χρήματα και τα πράγματα που τα χρήματα μπορούν να αγοράσουν, αλλά είναι επίσης σημαντικό να βεβαιωθείτε ότι δεν έχετε χάσει αυτά που τα χρήματα δεν μπορούν να αγοράσουν.

Δεν χρειάζεστε πολλά χρήματα για να ζήσετε μια πλούσια ζωή. Οι καλοί φίλοι και μια αγαπημένη οικογένεια αξίζουν το βάρος τους σε χρυσό.

Ποτέ δεν πιστέψατε πλήρως στον εαυτό σας, αν τον συγκρίνατε διαρκώς μ όλους τους άλλους. Αντ 'αυτού, συγκρίνετε τον εαυτό σας με το ποιος ήσασταν χτες.  

Μία από τις μεγαλύτερες ελευθερίες είναι να μην νοιάζεστε πραγματικά  για το τι σκέφτονται οι άλλοι για σας.

Πονάει περισσότερο όταν προσποιείστε ότι αυτό δεν συμβαίνει.

Ο θάνατος δεν είναι η μεγαλύτερη απώλεια στη ζωή. Η μεγαλύτερη απώλεια είναι τι πεθαίνει μέσα μας ενώ είμαστε ακόμα ζωντανοί.

Μπορείτε να ορίσετε τη δική σας ζωή. Μην αφήνετε τους άλλους να γράψουν για εσάς την ιστορία της ζωής σας.

Μην φοβάστε την αλλαγή. Πολλές φορές θα χάσετε κάτι καλό, αλλά στη συνέχεια θα κερδίστε κάτι ακόμα καλύτερο.

Το να ανησυχείτε είναι μια τεράστια σπατάλη χρόνου και ενέργειας. Δεν αλλάζει τίποτα. Το μόνο που κάνει είναι να σας κλέβει τη χαρά και να εμποδίζει να κάνετε θετικές αλλαγές.

Αν δεν σας αρέσει κάτι, αλλάξτε το. Εάν δεν μπορείτε να το αλλάξετε, αλλάξτε τον τρόπο που σκέφτεστε για αυτό.

Η ζωή δεν πρέπει να είναι τέλεια, για να είναι υπέροχη.

Δείχνετε στα καλύτερα σας, όταν φοράτε το χαμόγελό σας. Δεν υπάρχει καλύτερη  ομορφιά, από αυτή που έρχεται από μέσα μας.

Δεν μπορείτε να αλλάξετε ότι αρνείστε να αντιμετωπίσετε.

Η διαφορά μεταξύ του ποιος είστε και του τι θέλετε να είσαι, είναι το τι κάνετε για να το πετύχετε.

Αν θέλετε η ζωή σας ν αλλάξει, θα πρέπει να αλλάξουν οι επιλογές και οι ενέργειές σας. Κάθε μέρα ξημερώνει με μια ευκαιρία  για ένα νέο ξεκίνημα.

Τα καλά πράγματα δεν έρχονται σε αυτούς που τα περιμένουν. Τα καλά πράγματα έρχονται σε αυτούς που επιδιώκουν τους στόχους και τα όνειρα τους.

Όταν πιάνετε τον εαυτό σας να είναι σε απελπισία και δεν μπορείτε να βρείτε το δρόμο έξω από το σκοτάδι, να θυμάστε ότι αυτό θυμίζει το μέρος όπου πηγαίνουν οι κάμπιες γα να βγάλουν τα φτερά τους.

Το τι πιστεύετε έχει περισσότερη δύναμη από αυτό που ονειρεύεστε,  επιθυμείτε ή ελπίζετε. Θα γίνετε αυτό που πιστεύετε.

Κρατήστε την καρδιά σας ανοιχτή στα όνειρα. Για όσο διάστημα υπάρχει ένα όνειρο, υπάρχει ελπίδα, και εφ 'όσον υπάρχει ελπίδα, υπάρχει η χαρά της ζωής.

Όταν προσπαθείτε να ελέγχετε τα πάντα, καταλήγετε να μην απολαμβάνετε τίποτα. Μερικές φορές το μόνο που χρειάζεται είναι να χαλαρώσετε και απλά να ζήσετε τη στιγμή.

Ακόμα κι αν δεν μπορείτε να ελέγξετε όλα όσα συμβαίνουν, μπορείτε να ελέγχετε τη στάση σας απέναντι σε αυτά που συμβαίνουν.

Η ζωή δεν θα είναι ποτέ τέλεια, ανεξαρτήτως πόσο σκληρά θα προσπαθείτε. Ακόμα κι αν δώσετε την καρδιά και την ψυχή σας , ποτέ δεν θα βρείτε την τελειότητα που ζητάτε. Πάντα θα υπάρχουν ραγισμένες καρδιές, πάντα θα υπάρχουν ημέρες όπου τίποτα δεν θα πηγαίνει καλά. Αλλά θα πρέπει να το αποδεχθείτε και να γνωρίζετε ότι ακόμη και τα πιο ατελή πράγματα μπορούν να γίνουν καλύτερα με την αγάπη και το γέλιο.

Στη  ζωή δεν περιμένουμε να κοπάσει η καταιγίδα, αλλά πρέπει να μάθουμε να χορεύουμε στη βροχή.

Ικανοποίηση δεν είναι πάντα η εκπλήρωση αυτών που θέλουμε. Είναι και η συνειδητοποίηση του πόσο ευλογημένοι είμαστε για ότι έχουμε.

ΠΗΓΗ

t

Η σωστή διαχείριση της υπομονής

Η  υπομονή μπορεί να σε κάνει πλούσιο  ή φτωχό. Η σωστή διαχείριση  μπορεί να σε οδηγήσει στην επιτυχία ενώ η λάθος στην αποτυχία. Η υπομονή υπάρχει σε διάφορες  καταστάσεις, για παράδειγμα κάποιος μπορεί να   σκάβει , για να βρει ένα θησαυρό,  μετά  από πολύ ώρα σκάψιμο, απογοητεύεται ενώ εάν έσκαβε ένα λεπτό ακόμα θα έβρισκε το θησαυρό. Ένα παράδειγμά  που βιώνουν οι περισσότεροι άνθρωποι  στην δουλειά , ενώ  δέχονται  άδικες κριτικές, πιέσεις και πολλά  άλλα .Στο τέλος με την υπομονή επιβραβεύονται , με χρήματα συνήθως , κάποια στιγμή και ηθικά.Βέβαια αυτό δεν σημαίνει πως πρέπει να ανεχόμαστε  ακραίες συμπεριφορές, αλλά να αντιδράμε εκεί που θίγονται τα ανθρώπινα δικαιώματα μας ,με ορθό λόγω και σωστή κριτική σκέψη , να τους κάνουμε αναφορά στην  Διοίκησης Προσωπικού, όσο και να μας θυμώνει  η βλακεία κάποιου μία  αναφορά θα τους ηρεμήσει. Αυτό είναι πολύ δύσκολο, αλλά  αν κάποιος  μπορεί να το εφαρμόσει στην ζωή του θα γίνει σπουδαίος. Ένα παιδί για να καταλάβει  ένα θεώρημα στα μαθηματικά  ή στην φυσική μπορεί να θέλει πάρα πολύ ώρα και να είναι πολύ δύσκολο για τον καθηγητή να τα καταφέρει, εφόσον  τα καταφέρει  και του εξηγήσει την διαδικασία της μάθησης ,τότε θα έχει κάνει ένα  άξιο διάδοχο της γνώσης του  και έναν μελλοντικό επιστήμονα. Εάν τα παιδιά δια βάζανε όπως παίζουν παιχνίδια  η τεχνολογία και η επιστήμη θα είχε ξεφύγει. Για να μάθεις κιθάρα θέλει 80%  υπομονή και 20%  ταλέντο . Υπομονή θέλουν και οι σχέσεις και σωστό  timing. Οι  αθλητές  όλοι ,    πρέπει να έχουν πολύ υπομονή γιατί οι προπονήσεις είναι πολύ σκληρές στον πρωταθλητισμό  και  την διαφορά από τους άλλους  αθλητές την κάνει όποιος  έχει την υπομονή και συνεχίζει και δεν τα παρατάει. Η υπομονή είναι πολύ δύσκολη  όποιος ξέρει να την διαχειρίζεται μπορεί  να γίνει πλούσιος ,σε χρήματα ή στον εσωτερικό του κόσμο.  Βέβαια  αυτή  είναι μια άποψη  και  μπορεί  όλα  αυτά να αποδειχθούν σωστά  ή λάθος στο μέλλον  αλλά μην ξεχνάτε να χρησιμοποιείται  την κριτική  σας σκέψη. 
Β.Λ

by vneos1987.blogspot

by vneos1987.blogspot

Παιχνίδια μυαλού από άντρες και γυναίκες

Στη  σύγχρονη κοινωνία τα παιχνίδια μυαλού(πειράματα) έχουν περάσει στο μυαλό μας, από  τις ταινίες, τα  περιοδικά είναι  μια καθημερινότητα .Σχεδόν όλοι  τα γνωρίζουν  λίγο ή πολύ. Βέβαια υπάρχει και μια κατηγορία που   δεν ασχολούνται , γιατί  θεωρούν βλακεία να κάνεις πειράματα με  τα αγαπημένα σου πρόσωπα . Παιχνίδια μυαλού είναι: Μια κρύο ,μια ζέστη,δηλαδή μια σαγαπάω, μια δεν έχω χρόνο να σε δω, πρέπει να δω τις φίλες μου. Το λάθος με τα παιχνίδια μυαλού είναι όταν  χρησιμοποιούνται όταν πας  για μία σοβαρή σχέση ή βρίσκεσαι σε μία σχέση. Όταν κάποιος πάει για μία σοβαρή σχέσ ή  βρίσκεται σε μία σχέση πρέπει να περνάει σε  άλλο στάδιο, κατανόησης και γνωριμίας θετικών και αρνητικών που έχει ο κάθε άνθρωπος. Το να κάνεις κάποιον άνθρωπο σκυλάκι σου ,μπορείς να το καταφέρεις , αλλά  κάποια στιγμή όλοι ξυπνάνε εκτός από εξαιρέσεις. Οι περισσότεροι την έχουν πατήσει  και έχουν κολλήσει από το φτύσιμο, πιάνει η μέθοδός  αλλά  όταν ξυπνήσει το πουλάκι πετάει  οπότε γυρνάει μπούμερανγκ .Έτσι και  αλλιώς  ο  άνθρωπος μπορεί να είναι ευτυχισμένος, με κάτι απλό να αγαπήσει το εαυτό του.  Εφόσον   αγαπήσει  τον    εαυτό  του , μετά   και   οι  άλλοι θα τον αγαπήσουν. Κανένας δεν έχει ανάγκη κανέναν, αλλά  αν κάποιος θεωρεί ότι έχει ανάγκη κάποιον λογικά θα είναι επειδή  ή  του αρέσει εμφανισιακά, ή έχει κάποιο  όφελος,πληροφορίες, κοινωνικό  ή οικονομικό. Τα παιχνίδια  μυαλού τα χρησιμοποιούν κυρίως κοπέλες και αγόρια που είναι ανασφαλείς  ,  δεν έχουν αυτοπεποίθηση και δεν πιστεύουν στον εαυτό τους.Τα παιχνίδια μυαλού  είναι  άλλη μια μεγάλη (επιτυχία ή  βλακεία)της σύγχρονής κοινωνίας. Μια  άποψη είναι ότι τα παιχνίδια του μυαλού, είναι σαν ένα πείραμα σε έναν άνθρωπο, χωρίς  την θέληση του και την άγνοια του ,εάν σε κάποιον του αρέσει να κάνει πειραματόζωα τα αγαπημένα  του πρόσωπα  δικαίωμα  του;;;;;? Βέβαια  αυτή  είναι μια άποψη  και  μπορεί  όλα  αυτά να αποδειχθούν σωστά  ή λάθος στο μέλλον αλλά μην ξεχνάτε να χρησιμοποιείται  την κριτική  σας σκέψη .
Β.Λ

by Vasil_Lask

Το πρόβλημα των καιρών μας

                          

Ο όρος απάθεια καταρχάς σημαίνει έλλειψη πάθους, έλλειψη δράσης ή αντίδρασης. Είναι συνώνυμο της αδιαφορίας. Συναισθήματα όπως ενδιαφέρον, συμπόνια, κίνητρο, πάθος, ενθουσιασμός, θυμός, χαρά και πολλά άλλα, συμπιέζονται και τη θέση τους παίρνει ένα κενό.

“Το τίμημα της απάθειας για τα κοινά, είναι να κυβερνούν οι κακοί.”

ΠΛΑΤΩΝ

Η ψυχολογία άρχισε να ασχολείται και να ερευνά την απάθεια μετά τον 1ο Π.Π. Η φρίκη του πολέμου είχε τέτοια επίδραση στους στρατιώτες τότε, που μετά από τις εμπειρίες των βομβαρδισμών και πυροβολισμών, όπου είδαν συντρόφους τους να γίνονται κομμάτια ή να πεθαίνουν στα χέρια τους, όπου είδαν ‘το Χάρο με τα Μάτια’, όπως λέμε, στα πεδία μάχης, ανέπτυξαν ένα μούδιασμα αποσύνδεσης κι αδιαφορίας προς κάθε φυσιολογική κοινωνική αλληλεπίδραση. Το σοκ αυτό ονομάστηκε ‘σόκ του βομβαρδισμού’.

Συχνά, πολύ συχνά μάλιστα, η απάθεια συνοδεύεται και με μια παρόμοια ψυχική κατάσταση που λέγεται Άρνηση.

Άρνηση, στα αγγλικά, Denial. Μηχανισμός άρνησης του εγκεφάλου όταν δεν αντέχει την πραγματικότητα. Εμφανίζεται σε πολλές μορφές. Μια από τις πιο ήπιες είναι αυτοί που αρνούνται ακόμα και να ακούσουν για κάποιο πρόβλημα: “Αχ μην μου λες, στεναχωριέμαι” Σε πιο προχωρημένες η άρνηση αλλάζει ακόμα και τα γεγονότα ή δεδομένα. Έχει παρατηρηθεί κάποιος να έχει χάσει αγαπητό του πρόσωπο και να επιμένει ότι δεν έχει πεθάνει, αλλά κάπου έχει πεταχτεί για λίγο κι όπου να’ ναι θα επιστρέψει.

Η άρνηση βοηθά τον εγκέφαλο για κάποιο διάστημα για την αποφυγή του σοκ. Όταν όμως το διάστημα παρατείνεται και τείνει να γίνει μόνιμο, οι πιθανότητες ο εγκέφαλος να επανέλθει στην κανονική του λειτουργία μειώνονται. Κάτι παρόμοιο του κώματος.

Υπάρχουν διαφόρων ειδών άρνησης: Υπευθυνότητας, συνειδητότητας, επιπτώσεων συμπεριφοράς, ακόμα και άρνηση της ‘άρνησης’.

Το πιο αξιοπερίεργο είδος είναι το DARVO που βγαίνει από τα αρχικά της φράσης “Deny the abuse, then Attack the victim for attempting to make them accountable for their offense, thereby Reversing Victim and Offender”. Στην περίπτωση αυτή, υπάρχει άρνηση της κακοποίησης από τον θύτη και επίθεση στο θύμα κατηγορώντας το ότι σε αυτό το ίδιο οφείλεται η κακοποίηση.

Οι ‘επιστήμονες’ φρόντισαν να προσθέσουν ΠΡΟΣΦΑΤΑ στη μελέτη τους και τους αρνητές της κλιματικής αλλαγής και του Ολοκαυτώματος των Εβραίων. (κανείς φυσικά ΔΕΝ αρνείται στ’ αλήθεια το Ολοκαύτωμα, αντιρρήσεις υπάρχουν ως προς τον αριθμό που παρουσιάζουν και στον τρόπο πολιτικής εκμετάλλευσης του)

Η συνειδητοποίηση της κατάστασης σε άρνηση κάποιου ασθενούς προκειμένου να αποδεχτεί την αρρώστια του και να δεχθεί θεραπεία θεωρείται άκρως απαραίτητη, αλλιώς ο ασθενής δεν είναι συνεργάσιμος.

Η άρνηση συνήθως συνοδεύεται με έντονα συναισθήματα ενοχών και αδυναμίας αναγνώρισης κάποιου προσωπικού λάθους – πράξεων, σκέψεων, αποφάσεων, επιλογών, συναισθημάτων κλπ –

Και τα δύο, φυσικά, έχουν άμεσα σχέση και με την κατάθλιψη. Θεωρείται ως ψυχολογικό πρόβλημα, για μερικά καταθλιπτικά άτομα, στα οποία επικρατεί η αίσθηση ότι “τίποτα δεν έχει σημασία”, ή “δεν μπορεί να γίνει κάτι”, δεν αισθάνονται κανέναν ενθουσιασμό για τους αγαπημένους τους.

Για κάποιους ψυχιάτρους η απάθεια θα πρέπει να θεωρείται ως σύνδρομο ή ασθένεια: κατάθλιψη και απάθεια πάνε πακέτο, λένε.

Και κάποιοι λαοί αναφέρονται σ΄αυτήν λέγοντας, “Το αντίθετο της αγάπης δεν είναι το μίσος, είναι η απάθεια “. Και ας μην ξεχάσουμε την ιστορική φράση του Αϊνστάιν, ότι ο πλανήτης είναι ένα επικίνδυνο μέρος να ζει κανείς, όχι εξ αιτίας των κακών, αλλά των αδιάφορων. Όμως πόσο τυχαίο κοινωνικά είναι σήμερα αυτό;

Ο ακτιβιστής David Meslin εκρφράζοντας τις δικές του απόψεις εξηγεί ότι πολλοί από τους απαθείς κι αδιάφορους για τα κοινά ανθρώπους που συναντάμε δεν ευθύνονται 100% οι ίδιοι για την απάθεια τους. Το όλο σύστημα έχει φροντίσει να τους ‘σπρώξει’ προς αυτή την κατεύθυνση. Και δεν έχει άδικο.

Το σύστημα έστρεψε τα τελευταία χρόνια την προσοχή του κόσμου στην υπερ-κατανάλωση και στην εστίαση στο εξωτερικό του εαυτού μας αντί της εσωτερικής πνευματικότητας -πως φαίνομαι εξωτερικά και όχι πως είμαι εσωτερικά- κατέρριψε παραδόσεις και στεγανά που, όσο κι αν δεν ήταν τέλεια, προσέφεραν κάποια βάση, μια σταθερή. Όμως το σύστημα ανέτρεψε τις ισορροπίες, αλλά πάνω απ’ όλα ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΕ ΤΟ ΙΔΙΟ την έλλειψη εμπιστοσύνης στο ίδιο το σύστημα, αφήνοντας τον κόσμο μετέωρο, απροετοίμαστο για λύσεις νέες κι εναλλακτικές.

Άρα αυτό που μπορεί σε πολλούς να μοιάζει ως παραίτηση, αδιαφορία, άρνηση, τεμπελιά ή βαρεμάρα, ή ακόμα όπως λέμε, καλοπερασιά, μπορεί να μην είναι τίποτε περισσότερο από απλά εμπόδια και αδιέξοδους αντίδρασης, τα οποία έχει στήσει έντεχνα το ίδιο το κατεστημένο ως ασπίδα και ανάχωμα.

Μερικά από αυτά είναι η απομόνωσή μας από τα κοινά (πόσο δύσκολο να συνεργαστείς με ένα δήμο αυτή τη στιγμή;) τα ίδια τα κόμματα (μόνο αν θες να γίνεις επαγγελματίας απατεώνας και ψεύτης θα μπεις πια σε ένα κόμμα κι όχι ως ιδεολόγος)…

“Οι τοπικές πολιτικές — σχολεία, ζώνες, εκλογές συμβουλίου — επηρεάζουν τον τόπο όπου μένουμε. Άρα γιατί στην ουσία δεν συμμετέχουν περισσότεροι από εμάς; Είναι απάθεια; Ο Ντέιβ Μέσλιν λέει όχι. Ταυτοποιεί 7 εμπόδια που μας κρατάνε από το να πάρουμε μέρος στις κοινότητες μας, ακόμα και όταν πραγματικά ενδιαφερόμαστε.”

Τέλος, δεν θα πρέπει να παραλείψουμε και την καθαρά ιατρική περίπτωση της απάθειας, η οποία σχετίζεται με κάποια σωματική ασθένεια που ΕΠΙΣΗΣ μπορεί να είναι απόρροια του σύγχρονου δυτικού τρόπου ζωής.

Οι επιστήμονες ισχυρίζονται ότι η απάθεια εμφανίζεται λόγω βλάβης στον εγκέφαλο ή από νευροψυχιατρικές ασθένειες όπως η άνοια, Alzheimer, η νόσος του Πάρκινσον ή η νόσος του Huntington, ή αλλιώς ένα γεγονός, όπως ένα εγκεφαλικό επεισόδιο. Ακόμα και το σύνδρομο CADASIL, η νόσος του Chagas, η ασθένεια Creutzfeldt-Jakob, το σύνδρομο Korsakoff, η υπερβολική βιταμίνη D, Υποθυρεοειδισμός και πολλές άλλες, καθώς και ορισμένα φάρμακα και η βαριά χρήση των ναρκωτικών όπως η ηρωίνη μπορούν να φέρουν απάθεια ως παρενέργεια.

Όμως ΟΛΕΣ αυτές οι ασθένειες που είτε έχουν είτε όχι άμεση σχέση με την απάθεια, έχουν σχέση με το πως ζούμε, που ζούμε και τι τρώμε. Άρα, τα αίτια της απάθειας, από ιατρικής πλευράς και βλέποντας την ως καθαρή χημική αντίδραση του οργανισμού θα μπορούσαμε να πούμε ότι είναι: 

Έλλειψη σωστής διατροφής – καθαρά προϊόντα χωρίς συντηρητικά, φυτοφάρμακα, μεταλλαγμένα, πρόχειρο φαγητό, άτακτα γεύματα 

Ηχορύπανση, έλλειψη ύπνου ή καλής ποιότητας ύπνου 

Υπερβολική απορρόφηση βαρέων μετάλλων στον οργανισμό (το αλουμίνιο, διοξείδιο τιτανίου, υδράργυρος, μόλυβδος, κάδμιο κ.α. υπάρχουν πλέον παντού, για να μην αναφέρουμε τι μπορεί να εισβάλλει στον οργανισμό μας μέσω των χημικών αεροψεκασμών). 

Έλλειψη επαφής με τη φύση -οι σύγχρονοι ρυθμοί ζωής και τα οξυμένα καθημερινά προβλήματα δεν επιτρέπουν πια περιόδους χαλάρωσης κι επαφής με το φυσικό μας περιβάλλον. 

Έντονη ηλεκτρομαγνητική ρύπανση – και δεν θα αναφέρουμε καθόλου τι κάνουν εργαλεία σαν το haarp, δεν χρειάζεται καν! Με τόση κινητή τηλεφωνία, κομπιούτερς, ασύρματα, ‘έξυπνα’ παιγνιδάκια της τεχνολογίας, γίναμε εμείς όχι μόνο απαθείς αλλά και ηλίθιοι… Όλη αυτή η ρύπανση θεωρείται πλέον η νούμερο ΕΝΑ αιτία κατάθλιψης. 

Τελειώνοντας, ο βάτραχος που έχει αρχίσει να νυστάζει από το χλιαρό νερό, έχει μια μοναδική ευκαιρία: Να ξεχάσει τον μύθο του βατράχου που τελικά έβρασε! Να ξεχάσει τους νόμους της βαρύτητας και ν’ αρχίσει να ανεβαίνει κάνοντας ένα βήμα προς τα πάνω τη φορά. Τι μου συμβαίνει; Αυτό. Γιατί μου συμβαίνει; Γι’ αυτό. Θέλω να μου συμβαίνει; Όχι. Μπορώ να κάνω κάτι; ΝΑΙ! Και το κύριο, είναι να ΘΕΛΩ ΝΑ ΚΑΝΩ ΚΑΤΙ! Χωρίς αυτό το θέλω δεν γίνεται τίποτα.

Κι επειδή ακούμε πολλές φορές να φωνάζουν κάποιοι σε άλλους γιατί δεν κάνουν κάτι για να βγουν από την απάθεια, θα τους πούμε ότι ΑΥΤΟ, είναι το μεγαλύτερο σύμπτωμα απάθειας. Να περιμένεις από τον διπλανό σου να κάνει κάτι κι όχι να το κάνεις εσύ.

Κι όπως λέει και ο Μέσλιν στο βίντεο, τέρμα οι ήρωες που σου έβαλαν στο μυαλό να πιστεύεις. Ο σούπερμαν είσαι εσύ μαζί με εκείνον κι εκείνην, μαζί με εμάς, μαζί με όλους. Ο ‘Σώζων Εαυτόν’, αχ! ξέχασαν επίτηδες να σου πουν ότι το ‘Εαυτόν’ γράφεται με κεφαλαίο Ε και σημαίνει το Πνεύμα, το Όλον, το σύνολο…

Πηγη

by vneos1987.blogspot

by vneos1987.blogspot

Γιατί είμαστε δυστυχισμένοι - η απόκλιση από τις προσδοκίες

                                           

• Αυτή η ομιλία δόθηκε σε μια τοπική εκδήλωση TEDx, που παράγεται ανεξάρτητα από τις διασκέψεις TED. Γίνονται πλουσιότεροι, αλλά δεν είναι πιο ευτυχισμένοι; Γιατί οι νικητές λοταρίας δεν έχουν υποστεί την ευτυχία; Γιατί οι αθλητές  με τα χάλκινα μετάλλια είναι  συχνά πιο ευτυχισμένοι από ό, τι ασημένια μετάλλια; «Το πρώτο βήμα για να είμαστε ευτυχισμένη είναι να καταλάβουμε γιατί είμαστε συχνά δυστυχισμένοι," λέει ο οικονομολόγος και επιχειρηματίας Nat Ware. Σε μια διασκεδαστική και διαφωτιστική συζήτηση, Nat δείχνει ότι δεν  προβλέπουμε σωστά την ευτυχίας, και εξηγεί γιατί αυτό είναι. Κάνουμε αποφάσεις που βασίζονται σε πραγματικά αποτελέσματα, Nat λέει, αλλά η ευτυχία μας εξαρτάται από την σχετική αποτελέσματα. Έχουμε ήδη παρασυρθεί σε έναν τρόπο ζωής που συνωμοτεί εναντίον της ικανοποίηση μας, καθιστώντας σχεδόν αδύνατο για την πραγματικότητα για να ανταποκριθεί στις προσδοκίες μας. Είναι αυτό το κενό προσδοκία - το χάσμα μεταξύ προσδοκιών και πραγματικότητας μας - που υποστηρίζει Nat είναι ένας βασικός λόγος που είμαστε δυστυχισμένοι. Nat μας προκαλεί να μην πετάξουμε την ευτυχία στον κόσμο της τέχνης και το βασίλειο των χίπις, αλλά για να αρχίσετε να παίρνετε την ευτυχία στα σοβαρά. Η απάντηση είναι όχι απλά να μειώσει τις προσδοκίες μας, αλλά για να αλλάξει τον ίδιο τον τρόπο με τον οποίο παίρνουμε αποφάσεις. 

Πηγη

by vneos1987.blogspot

Βλέπουμε όλοι τα ίδια χρώματα;

Τα χρώματα που βλέπουμε (όπως και όλες οι υπόλοιπες από τις πέντε αισθήσεις μας) δεν είναι «αυθύπαρκτες» ιδιότητες της φύσης, αλλά αποτέλεσμα νοητικής επεξεργασίας του εγκεφάλου μας· άρα, υπάρχουν μόνο μέσα στο μυαλό μας!

Παρακάτω έχουμε βρει και σας προτείνουμε ένα βίντεο που εξηγεί την υπόθεση με τρόπο πολύ παραστατικό, αλλά ταυτόχρονα και επιστημονικά τεκμηριωμένο.

Ακόμα και αν σας δυσκολέψει λίγο (δίνει πολλή και συμπυκνωμένη γνώση), θα πάρετε ιδέες και για το πώς όλα αυτά επηρεάζουν τη γνωσιακή διαδικασία μέσα στον εγκέφαλό μας, το πώς αντιλαμβανόμαστε τον κόσμο μας και το πώς αυτό μας κάνει να διαφέρουμε νοητικά από άλλα συγγενή ανθρωποειδή…

ΠΗΓΗ

by vneos1987.blogspot

H ιστορία της υποδούλωσής σου: οι "ανθρώπινες φάρμες"

Η ωμή αλήθεια γύρω από την εκμετάλλευση των ανθρώπινων κοινωνιών από τους εξουσιαστές που, μεσα στους αιώνες, αυτοπροσδιορίζονται ως "ιδιοκτήτες της ανθρωπότητας" (χωρίς αυτό να αποτελεί κανενός είδους υπερβολή).

Μια σύντομη αφήγηση της εξέλιξης των ανθρώπινων κοινωνιών, δοσμένη με τρόπο τέτοιο, ώστε να καταφέρει να "αφυπνίσει¨ ακόμα και τον πιο πειθήνιο και "δουλικό" υπηρέτη του συστήματος.
Πηγη

by vneos1987.blogspot

by vneos1987.blogspot

Το αυγό – Μια ιστορία για να σκεφτείς

Το αυγό – Μια ιστορία για να σκεφτείς
Ήσουν στο δρόμο της επιστροφής για το σπίτι, όταν σκοτώθηκες.
Αυτοκινητιστικό δυστύχημα. Τίποτα το ιδιαίτερα ξεχωριστό, αλλά θανατηφόρο παρά ταύτα. Άφησες πίσω μια γυναίκα και δύο παιδιά. Ο θάνατός σου ήταν ανώδυνος και ακαριαίος. Οι διασώστες στο ασθενοφόρο έκαναν ό,τι καλύτερο μπορούσαν για να σε επαναφέρουν, αλλά μάταια. Έτσι κι αλλιώς, το σώμα σου ήταν τόσο στραπατσαρισμένο που καλύτερα που κατέληξαν έτσι τα πράγματα, πίστεψέ με.
Και τότε, με είδες μπροστά σου.
«Τι… τι έγινε;» Με ρώτησες. «Πού βρίσκομαι;»
«Έχεις πεθάνει», απάντησα, δεν είχε νόημα να μασάμε τα λόγια μας.
«Ήταν… ένα φορτηγό… ερχόταν με το πλάι…»
«Ναι, ναι, έτσι ακριβώς», σου είπα εγώ.
«Και… δηλαδή… πέθανα;»
«Ναι καλέ μου. Αλλά μην το παίρνεις κατάκαρδα. Όλοι πεθαίνουν»
Κοίταξες τριγύρω. Υπήρχε… το τίποτα. Μόνο εσύ κι εγώ.
«Και τώρα, τι είναι αυτό το μέρος; Πού βρισκόμαστε;» ρώτησες. «Εδώ είναι το «μετά θάνατον»;»
«Ε, ναι, πάνω-κάτω», σου απάντησα.

«Κι εσύ; Είσαι ο Θεός;»

«Μάλιστα. Είμαι ο Θεός»

«Τα παιδιά μου… η γυναίκα μου…» είπες με ανησυχία.

«Ναι, τι;»

«Θα είναι εντάξει;»

«Έτσι μπράβο, έτσι σε θέλω», σου είπα. «Ενώ μόλις πέθανες, εσύ ανησυχείς για την οικογένειά σου. Μου αρέσει αυτό, δείχνει ποιότητα»

Με κοίταξες εκστατικά. Στα μάτια σου, δεν ήμουν ακριβώς αυτό που είχες στο μυαλό σου σαν εικόνα για τον Θεό. Φαινόμουν απλά σαν κάποιος άλλος άντρας. Ή γυναίκα. Ή κάποιος που φαινόταν να έχει μια κάποια σχετική εξουσία. Κάτι σαν δάσκαλος στο σχολείο, αλλά σίγουρα όχι αυτό που λέμε Θεός.

«Μην ανησυχείς», σε διαβεβαίωσα. «Θα είναι όλοι μια χαρά. Τα παιδιά σου θα σε μυθοποιήσουν και θα σε θυμούνται για πάντα τέλειο σε όλα. Ήταν σχετικά μικρά και δεν είχαν προλάβει να σε αντιπαθήσουν. Η γυναίκα σου θα κλάψει, αλλά θα είναι επιφανειακό. Στην πραγματικότητα, θα αισθάνεται ανακούφιση. Για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους, ο γάμος σας πήγαινε από το κακό στο χειρότερο. Αν σε κάνει να αισθάνεσαι καλύτερα πάντως, να ξέρεις ότι θα έχει πολλές τύψεις για το ότι θα αισθάνεται ανακούφιση»

«Α…», σου βγήκε μηχανικά, με λίγο δύσπιστο ύφος. «Και τώρα τι γίνεται; Θα πρέπει να αποφασίσεις εάν θα πάω στον παράδεισο ή στην κόλαση;»

«Μπα, ούτε το ένα, ούτε το άλλο», σου απάντησα χαλαρά. «Πας πίσω, θα μετενσαρκωθείς»

«Τι λες τώρα! Δηλαδή οι Ινδουιστές είχαν δίκιο;»

«Όλες οι θρησκείες έχουν δίκιο, η κάθε μία με τον δικό της τρόπο», είπα συγκαταβατικά. «Περπάτησε μαζί μου»

Άρχισες να περπατάς δίπλα μου, μέσα σε έναν χώρο χωρίς ξεκάθαρο σχήμα. Με ρώτησες, «Πού πηγαίνουμε;»

«Πουθενά συγκεκριμένα», απάντησα. «Απλά είναι ωραίο να περπατάμε ενώ συζητάμε»

«Και δε μου λες…», στάθηκες για λίγο. «Ποιο το νόημα τότε; Όταν ξαναγεννηθώ, θα αρχίσω από μια λευκή κόλλα χαρτί, σωστά; Από βρέφος. Άρα όλες μου οι εμπειρίες και οτιδήποτε έχω κάνει στη ζωή μου, δεν θα έχουν σημασία»

«Όχι ακριβώς», σου απάντησα και ξεκίνησα πάλι να περπατάω. «Έχεις μέσα σου τη γνώση και την πείρα που έχεις μαζέψει από όλες τις προηγούμενες ζωές σου. Απλά δεν το θυμάσαι αυτή τη στιγμή»

Σταμάτησα να περπατάω, γύρισα προς το μέρος σου με σοβαρό ύφος και σε έπιασα από τους ώμους.

«Δεν έχεις ιδέα τι είναι πραγματικά αυτό που έχεις συνηθίσει να αποκαλείς ψυχή. Η ψυχή σου είναι πολύ πιο μεγαλοπρεπής, πιο όμορφη και πιο εκτενής από οτιδήποτε θα μπορούσες ποτέ να φανταστείς. Το ανθρώπινο μυαλό μπορεί να συλλάβει μόνο ένα κλάσμα από αυτό που είσαι στην πραγματικότητα. Η ζωή που έζησες ήταν σαν να βουτάς την άκρη από το δάκτυλό σου σε ένα ποτήρι νερό, για να δεις αν είναι ζεστό ή κρύο. Δεν μπορείς, ούτε χρειάζεται να μπεις ολόκληρος μέσα στο ποτήρι. Βάζεις ένα μικρό μόνο μέρος του εαυτού σου, την άκρη του δακτύλου σου, και, όταν το τραβήξεις πίσω, έχεις αποκτήσει όλες τις εμπειρίες και τις πληροφορίες που εκείνο μάζεψε»

Σε κοίταξα με νόημα και σου είπα, «Έζησες τα τελευταία 48 χρόνια με τη μορφή ενός ανθρώπινου όντος· δικαιολογημένα ακόμα δεν έχεις ξεμουδιάσει αρκετά, για να αρχίσει να επανέρχεται η απέραντη συνείδησή σου. Αν έμενες αρκετά εδώ που είμαστε, θα άρχιζες σιγά-σιγά να θυμάσαι. Αλλά αυτό δεν έχει νόημα να γίνεται στο μεσοδιάστημα από την κάθε μία ζωή στην επόμενη»

«Και δηλαδή, πόσες φορές έχω μετενσαρκωθεί; Πόσες ζωές έχω ζήσει;»

«Α, πολλές. Πάρα-πάρα πολλές. Πολλές και διαφορετικές μάλιστα», απάντησα χαμογελώντας. «Αυτή τη φορά, για παράδειγμα, θα γυρίσεις πίσω ως μια Κινέζα χωριατοπούλα που γεννήθηκε το 520 μετά Χριστόν»

«Ώπα, ώπα, περίμενε! Τι μου λες τώρα;», γύρισες ξαφνιασμένος. «Θα με στείλεις πίσω στο χρόνο;»

«Ναι, αν θέλεις να το βλέπεις έτσι. Βέβαια, ο χρόνος, όπως τον έχεις βιώσει εσύ, υπάρχει μόνο μέσα στο σύμπαν που ζεις. Τα πράγματα είναι διαφορετικά εκεί απ’ όπου έρχομαι»

«Εκεί απ’ όπου έρχεσαι;», ρώτησες και με κοίταξες πραγματικά μπερδεμένος.

«Μα φυσικά», άρχισα να σου εξηγώ. «Από εκεί που έρχομαι. Έρχομαι από κάπου αλλού. Και υπάρχουν και άλλοι σαν εμένα εκεί. Ξέρω ότι θα ήθελες να μάθεις τι είναι και πώς είναι, όμως, αλήθεια σου λέω, δεν θα καταλάβαινες»

«Αλλά…», αποκρίθηκες, εμφανώς απογοητευμένος. «Αλλά, περίμενε. Εάν μετενσαρκώνομαι σε διαφορετικές χρονικές περιόδους, θα μπορούσα κάποια φορά να πέσω πάνω σε μια άλλη μου μετενσάρκωση!»

«Ναι, φυσικά. Συμβαίνει συνεχώς», σου απάντησα. «Και κάθε ζωή έχει επίγνωση μόνο της δικής της πορείας, χωρίς να έχει ιδέα για το τι άλλο συμβαίνει»

«Μα τότε, ποιο είναι το νόημα;»

«Σοβαρά; Με ρωτάς ποιο είναι το νόημα της ζωής; Υπάρχει πιο κοινότοπη ερώτηση;»

«Κοινότοπη ή όχι, είναι μια πολύ λογική ερώτηση, νομίζω», επέμεινες.

Σε κοίταξα κατάματα και σου είπα, «Το νόημα της ζωής, ο λόγος που δημιούργησα όλο αυτό το σύμπαν, είναι για να ωριμάσεις»

«Εννοείς την ανθρωπότητα; Για να ωριμάσει το ανθρώπινο είδος;»

«Όχι, εννοώ εσένα. Μόνο εσένα. Έφτιαξα το σύμπαν για εσένα. Με κάθε νέα ζωή, εξελίσσεσαι, ωριμάζεις και γίνεσαι μια όλο και πιο αναπτυγμένη οντότητα»

Με κοίταξες με κενό βλέμμα. «Μόνο για μένα; Και όλα τα δισεκατομμύρια ανθρώπων πάνω στη Γη;»

«Είναι όλοι εσύ. Διαφορετικές ενσαρκώσεις, δικές σου»

«Τι εννοείς; Είμαι οι πάντες;»

«Τώρα μπαίνεις στο νόημα!», σου είπα επιδοκιμαστικά, χτυπώντας σε απαλά στην πλάτη.

«Σε ξαναρωτάω. Εγώ ο ίδιος, είμαι όλοι οι άνθρωποι που έχουν υπάρξει ποτέ;»

«Και που πρόκειται ποτέ να υπάρξουν»

«Είμαι ο Λεωνίδας στις Θερμοπύλες;»

«Ναι, και ο Εφιάλτης, επίσης»

«Είμαι ο Χίτλερ;»

«Και τα εκατομμύρα ανθρώπων που σκότωσε»

«Είμαι ο Ιησούς;»

«Και ο καθένας από τους ακολούθους και τους διώκτες του»

Σταμάτησες να μιλάς…

«Κάθε φορά που κακοποίησες κάποιον», σου είπα, «…έβλαψες τον εαυτό σου. Κάθε πράξη καλοσύνης που έχεις κάνει, την έχεις κάνει προς τον εαυτό σου. Κάθε στιγμή ευτυχίας ή δυστυχίας που έχει βιώσει ο κάθε άνθρωπος, είναι ή θα γίνει δική σου εμπειρία»

Έμεινες βυθισμένος στις σκέψεις σου για πολλή ώρα. «Δε γίνεται αυτό που λες», είπες τελικά.

«Γίνεται, και θα σου δώσω ένα απλό παράδειγμα. Θυμάσαι αυτό που είπαμε για το ποτήρι με το νερό;»

«Ναι, οκ, αυτό ήταν εύκολο»

«Ωραία, τώρα αντί για ποτήρι, σκέψου μια μπανιέρα. Και σκέψου ότι βάζεις όλα σου τα ακροδάκτυλα μέσα στο νερό. Αν κάποιος παρατηρεί απ’ έξω, πόσους ανθρώπους βλέπει;»

«Έναν»

«Εάν όμως κάποιος είναι μέσα στο νερό, τι βλέπει;»

«Δέκα δάκτυλα, σε έπιασα»

«Ακριβώς. Κάθε ένα νοήμον πλάσμα στο σύμπαν είναι ένα ακροδάκτυλο που έχεις βουτήξει μέσα στο χωροχρονικό συνεχές, όπως το λέτε»

«Γιατί;» ρώτησες εμφατικά. «Γιατί να το κάνεις όλο αυτό;»

«Επειδή, μια μέρα, θα γίνεις όπως εγώ. Επειδή αυτή είναι η φύση σου. Είσαι του είδους μου. Είσαι παιδί μου»

«Τι;» αναφώνησες έκπληκτος. «Εννοείς ότι είμαι ένας θεός;»

«Όχι… Όχι ακόμα. Τώρα είσαι ένα έμβρυο. Ακόμα εκκολάπτεσαι. Όταν θα έχεις βιώσει κάθε μια νοήμονα ζωή μέσα σε όλο το χρόνο του σύμπαντος, τότε θα έχεις αναπτυχθεί αρκετά για να… γεννηθείς»

«Δηλαδή, το σύμπαν είναι ένα…»

«Το σύμπαν είναι ένα αυγό», σε έκοψα. «Και τώρα είναι καιρός να προχωρήσεις στην επόμενη ζωή σου»

Και σε έστειλα στο δρόμο σου.






ΠΗΓΗ

by vneos1987.blogspot