Τσε Γκεβάρα

Ernesto "Che" Guevara ( 1928-1967 , Αργεντινός επαναστάτης)

Διαχρονικό σύμβολο της επαναστατικής δράσης. Με ιατρικές σπουδές, υπήρξε ένας από τους ηγέτες της επανάστασης στην Κούβα και αργότερα έγινε υπουργός της επαναστατικής κυβέρνησης του Κάστρο. Το 1965 έφυγε από την Κούβα με στόχο την οργάνωση νέων επαναστατικών κινημάτων στο Κονγκό και αργότερα στην Βολιβία, όπου δολοφονήθηκε από την CIA.

«Δεν είμαι απελευθερωτής. Δεν υπάρχουν τέτοιοι. Οι άνθρωποι μόνοι τους απελευθερώνουν τους εαυτούς τους» [1958].

«Η ζωή ενός ανθρώπινου πλάσματος αξίζει ένα εκατομμύριο φορές περισσότερο απ’ την περιουσία του πλουσιότερου ανθρώπου στη Γη» [1960].

«Δεν ενδιαφέρομαι γιά έναν “ξερό” οικονομικό σοσιαλισμό. Παλεύουμε ενάντια στη μιζέρια αλλά επίσης παλεύουμε ενάντια στην απομόνωση».

«Η σιωπή είναι (κι’ αυτή) ένα επιχείρημα, που εκφράζεται με άλλο τρόπο».

Είναι θλιβερό να μην έχεις φίλους, αλλά είναι ακόμα πιο θλιβερό να μην έχεις εχθρούς.

«Τα μονοπώλια κάνουν ό,τι μπορούν ώστε να αποδείξουν ότι η συλλογική προσπάθεια υποδουλώνει και δεν επιτρέπει στους πιο ευφυείς ή στους πιο ικανούς να διαπρέψουν. Λες και ο λαός αποτελείται απλά από άτομα που μερικά είναι πιο ευφυή ή πιο ικανά – λες και ο λαός δεν είναι μια μεγάλη μάζα από θέληση και καρδιές, όπου όλοι έχουν πάνω κάτω την ίδια ικανότητα για δουλειά, το ίδιο πνεύμα αυτοθυσία και την ίδια ευφυϊα».

«Η δικτατορία προσπαθεί να λειτουργήσει χωρίς να καταφύγει στη βία. Γι’αυτό θα πρέπει να αναγκάσουμε τη δικτατορία να καταφύγει στη βία, αποκαλύπτοντας την πραγματική της φύση ως δικτατορίας των αντιδραστικών κοινωνικών τάξεων».

Δε με αφορά ο στεγνός οικονομικός σοσιαλισμός. Αγωνιζόμαστε ενάντια στη μιζέρια, αλλά κι ενάντια στην απομόνωση.

Διακινδυνεύοντας να φανώ γελοίος, επιτρέψτε μου να πω ότι ο αληθινός επαναστάτης οδηγείται από ένα μεγαλειώδες αίσθημα αγάπης. Είναι αδύνατον να σκεφτώ έναν γνήσιο επαναστάτη χωρίς αυτή την ιδιότητα.

by vneos1987.blogspot

by vneos1987.blogspot

Η Αγάπη θέλει χρόνο

Στα πολύ παλιά χρόνια, σε ένα μικρό νησάκι στη μέση του ωκεανού, ζούσαν τα συναισθήματα. Η Χαρά , η Γνώση, η Λύπη, η Ευτυχία, ο Θυμός, η Αγάπη και όλα τα άλλα συναισθήματα είχαν την κατοικία τους σ’εκείνο το νησί.

Μια μέρα, ακούστηκε πως το μικρό νησί θα βούλιαζε. Όλα τα συναισθήματα έφτιαξαν βάρκες και άρχισαν να φεύγουν. Όλα, εκτός από την αγάπη, που θέλησε να αντέξει μέχρι την ύστατη στιγμή.

Όταν το νησί άρχισε σιγά σιγά να βυθίζεται, η αγάπη αποφάσισε να ζητήσει βοήθεια.

Καθώς είδε τον Πλούτο να περνάει με το πολυτελές σκάφος του φώναξε : « Πλούτε, μπορείς σε παρακαλώ να με πάρεις κι εμένα στο σκάφος σου;»

« Όχι, δεν μπορώ» απάντησε ο Πλούτος. « Μέσα στο σκάφος μου έχω πολύ χρυσό και πανάκριβα πράγματα και δυστυχώς, δεν υπάρχει χώρος για σένα».

Η Αγάπη στράφηκε προς την Αλαζονεία που περνούσε από εκεί, με το μεγαλοπρεπές σκάφος της.

« Αλαζονεία, βοήθησέ με σε παρακαλώ» την ικέτευσε.

« Λυπάμαι αγάπη, δεν μπορώ να σε βοηθήσω. Είσαι τόσο πολύ βρεγμένη, που θα χαλάσεις το όμορφο σκάφος μου» απάντησε η Αλαζονεία και απομακρύνθηκε.

Λίγο πιο πέρα βρισκόταν η Λύπη. Η Αγάπη απευθύνθηκε σ’αυτήν.

« Λύπη, σε παρακαλώ, μπορείς να με πάρεις μαζί σου;»

« Δεν γίνεται Αγάπη» της είπε η Λύπη. « Είμαι τόσο θλιμμένη, που θέλω να μείνω μόνη μου» και απομακρύνθηκε κι αυτή.

Μετά από λίγη ώρα, πέρασε μπροστά από την Αγάπη, η Ευτυχία, αλλά έτσι όπως ήταν ευτυχισμένη, ούτε που άκουσε τις παρακλήσεις της Αγάπης για βοήθεια.

Ξαφνικά, ακούστηκε μια φωνή « Αγάπη, έλα εδώ, θα σε πάρω εγώ μαζί μου».

Η Αγάπη στράφηκε προς τη φωνή και είδε ένα πολύ ηλικιωμένο κύριο που δεν το γνώριζε, αλλά, από τη χαρά της που θα την έπαιρνε μαζί του, ούτε που σκέφτηκε να τον ρωτήσει, ποιο ήταν το όνομά του.

Όταν έφτασαν στη στεριά, ασφαλείς πλέον, ο ηλικιωμένος κύριος έφυγε τραβώντας το δρόμο του.

Η Αγάπη που ένιωθε βαθιά ευγνωμοσύνη προς τον άνθρωπο αυτό που την έσωσε, ρώτησε τη Γνώση: « Πες μου, Γνώση, ποιος ήταν αυτός ο καλός κύριος που με βοήθησε;»

« Ο Χρόνος» της απάντησε η Γνώση.

« Ο Χρόνος;» επανέλαβε έκπληκτη η Αγάπη. « Μα γιατί με βοήθησε ο Χρόνος;»

Η Γνώση χαμογέλασε και με τη βαθιά σοφία της είπε:

« Γιατί, μόνο ο Χρόνος μπορεί να καταλάβει, πόσο μεγάλη σημασία έχει η Αγάπη».

Εάν  κάποιος  σας  αγαπάει πραγματικά  αφήστε  τον ελεύθερο να φύγει εάν θέλει   και  εάν  πραγματικά  σας  αγαπάει  θα γυρίσει  πίσω , εάν δεν γυρίσει    σημαίνει  πως  πότε δεν  σας  αγάπησε  αληθινά .

Πηγη

by vneos1987.blogspot

Οι περισσότεροι άνθρωποι κάνουν ότι βλέπουν άραγε γιατί;

Όλοι μας υπήρξαμε παιδιά σε μικρή ηλικία και σαν παιδιά είχαμε άποψη και θέλαμε να μάθουμε και να εξερευνήσουμε τα πάντα σε αυτό το κόσμο, γιατί απλά δεν είχαν σπείρει τον φόβο μέσα μας, ακόμα θέλουμε παρόλο που μεγαλώσαμε και έχουν σπείρει τον φόβο μέσα μας και μας έχουν καλουπώσει με άγραφους νόμους κι κανόνες που αλλάζουν από πόλη σε πόλη, περιοχή σε περιοχή και χώρα σε χώρα ώστε να είμαστε εύκολα ελεγχόμενοι . Οι γονείς όμως και οι δάσκαλοι βοήθησαν ώστε να γίνουν συντηρητικοί και οπισθοδρομικοί χωρίς την θέληση τους, αλλά το κάνανε υποσυνείδητα για να μη χάσουν την εξουσία που έχουν πάνω μας ,όπως κάνανε οι γονείς τους σε αυτούς, όπως ο φόβος του μπαμπούλα που θα σε φάει εάν δεν φας το φαγητό σου . Βεβαία μην τα ισοπεδώνουμε και όλα, πολλές φορές οι γονείς έχουν δίκιο ,γιατί έχουν περισσότερες εμπειρίες σε σχέση με μας και θέλουν το καλό μας .Βέβαια από την άλλη οπτική γωνία εάν δεν κάνεις λάθη δεν θα μάθεις, οπότε είναι πολύ λεπτό το θέμα και το πόσο είναι διατεθειμένος κάποιος να μάθει και τι τίμημα να πληρώσει για την γνώση . Ο Αδάμ και η Εύα για να μάθουν την αλήθεια φάγανε το μήλο και χάσανε τον παράδεισο . Όμως για να αρέσουμε στους γονείς μας, στους δασκάλους μας και στο κοινωνικό περίγυρο, αρχίσαμε να αντιγράφουμε την συμπεριφορά τους και να σκεφτόμαστε σαν και αυτούς, όπως έκαναν οι γονείς μας ,οι παππούδες λόγω του φόβου της απόρριψης κ.τ.λ. Στις γυναίκες το πρόβλημα είναι εντονότερο και χειρότερο παρόλο που είναι πιο έξυπνες από τους άντρες στατιστικά αλλά αυτό δεν ισχύει πάντα. Οι περισσότερες γυναίκες αν δουν κάποια σταρ του Χόλιγουντ να ντύνεται με κάποιο περίεργο φόρεμα και με την βοήθεια των δημοσιογράφων να λένε τα καλύτερα, θα πάνε να το πάρουν το φόρεμα , όχι γιατί το θέλουν αλλά απλά επειδή θέλουν να νιώθουν σημαντικές, δηλαδή να τις προσέξουν. Το περίεργο με τις γυναίκες ενώ η μία αντιγράφει την άλλη, δεν θέλουν να φορούν τα ίδια ρούχα με άλλες γυναίκες στο ίδιο χώρο . Με τους άντρες είναι διαφορετικό εάν ένας άντρας ντυθεί το ίδιο με άλλο άντρα μπορεί να γίνουν και φίλοι (εκτός εξαιρέσεων) . Κατά περίεργο τρόπο για να είμαστε αρεστοί στους άλλους είμαστε ικανοί να κάνουμε ακατόρθωτα πράγματα και αυτό είναι ένα από τα μεγαλύτερα λάθη μπορεί να κάνει ένας άνθρωπος, να ζει για τους άλλους . Αυτό είναι πρόβλημα όμως , γιατί πρέπει να κάνουμε πράγματα που μας αρέσουν και μας γεμίζουν εμάς, όχι τους άλλους . Είμαστε σε ένα κλειστό κύκλωμα που οι πρόγονοι μας, όχι όλοι, δημιούργησαν και αυτοί που το δημιούργησαν ήταν άνθρωποι που είχαν φαντασία και μπορούσαν να δημιουργήσουν και όχι άνθρωποι που μεταφέρουν πληροφορίες, όπως γίνεται στα σχολεία . Τα σχολεία ετοιμάζουν εξαρτήματα για να βοηθήσουν τις εταιρείες να συντηρούνται . Τα σχολεία κάνουν την πλύση εγκεφάλου ώστε να μην αντιστεκόμαστε και να υποκύπτουν στην ψεύτικη πραγματικότητα και τους ψεύτικους στόχους που μας βάζουν να κυνηγάμε μέχρι να πεθάνουμε , και τα παιδιά να συνεχίζουν την ίδια ηλιθιότητα . Η λύση είναι μία , να αμφιβάλουμε για τα πάντα και να εξετάζουμε τα πάντα από την αρχή , όπως θα έκανε ένας επιστήμονας σε μια επιστημονική μελέτη, όχι με τα λόγια που έχουμε ακούσει από γονείς, τηλεόραση, δασκάλους ,φίλους αλλά με την δική μας κριτική σκέψη . Όλα πρέπει να τα περνάμε από φιλτράρισμα . Να μην εμπιστευόμαστε κανέναν ώστε να μην έχουμε πρόβλημα να εξελιχτούμε. Πρέπει να αρχίσουμε να χρησιμοποιούμαι την φαντασία μας ώστε να απεγκλοβιστούμε από την πνευματική στασιμότητα. Βέβαια  αυτή  είναι μια άποψη  και  μπορεί  όλα  αυτά να αποδειχθούν σωστά  ή λάθος στο μέλλον αλλά μην ξεχνάτε να χρησιμοποιείται  την κριτική  σας σκέψη .
Β.Λ

by vneos1987.blogspot

Τι είναι Πλάνη της... σκέψης και πώς την αποφεύγουμε

Ο ανθρώπινος νους είναι θαυμαστός, πολύπλοκος και ισχυρός, αλλά όχι τέλειος. Είναι επιρρεπής σε αρκετά, κοινά λάθη στη σκέψη. Στον τομέα της ψυχολογίας αυτά είναι γνωστά ως γνωστικές διαστρεβλώσεις (cognitive biases), ή πλάνες ή σφάλματα λογικής (fallacies in reasoning). Συμβαίνουν στον καθένα, ανεξάρτητα από την ηλικία, το φύλο, την εκπαίδευση ή την ευφυΐα του.

Πολλές φορές, τέτοια μοτίβα σκέψης ή νοητικά σφάλματα δρουν αρνητικά στον τρόπο σκέψης μας και μας οδηγούν σε λάθος αποφάσεις. Αν μάθουμε να τα εντοπίζουμε, μπορούμε να τα αποφεύγουμε και βελτιώνοντας την σκέψη μας, να βελτιώσουμε τη ζωή μας.

1. Αρνητικές αυτοεκπληρούμενες προφητείες

Η αυτοεκπληρούμενη προφητεία είναι μια πρόβλεψη που παρακινεί ένα άτομο να δράσει με τέτοιο τρόπο ώστε η πρόβλεψη του να γίνει πραγματικότητα. Αυτός ο τρόπος σκέψης, συχνά, διαλύει τις σχέσεις και οδηγεί τους ανθρώπους στην αποτυχία. Δύο χαρακτηριστικά παραδείγματα είναι τα εξής: Α) Ένας άντρας πιστεύει ότι η σχέση του με τη νέα φίλη του «δεν πρόκειται να διαρκέσει», επομένως σταματάει να κάνει προσπάθεια στη σχέση, αποστασιοποιείται συναισθηματικά, και ένα μήνα αργότερα η σχέση οδηγείται στην αποτυχία. Β) Μια ευφυής μαθήτρια λυκείου πείθει τον εαυτό της ότι «δεν έχει τα προσόντα» για να γίνει γιατρός, έτσι ποτέ δεν βάζει στόχο να εκπληρώσει τις προϋποθέσεις για την ιατρική σχολή και, ως εκ τούτου, ποτέ δεν γίνεται γιατρός.

2. Πιστώνουμε στον εαυτό μας μόνο τα θετικά αποτελέσματα

Αυτός ο επιβλαβής τρόπος σκέψης συμβαίνει όταν αποδίδουμε στον εαυτό μας τις επιτυχίες, αλλά αρνούμαστε την ευθύνη για τις αποτυχίες μας. Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτού συμβαίνει στις σχολικές αίθουσες σε όλη την υδρόγειο. Όταν οι μαθητές λαμβάνουν καλούς βαθμούς, συχνά, το αποδίδουν στην ευφυΐα τους και στην καλή τους προετοιμασία. Αλλά όταν παίρνουν ένα κακό βαθμό, αποδίδουν αυτή την αποτυχία τους σε ένα κακό δάσκαλο, στις άδικες ερωτήσεις του τεστ, ή ένα μάθημα που «δεν είναι απαραίτητο στον πραγματικό κόσμο, έτσι κι αλλιώς.» Το σημαντικό είναι ότι για να αναπτυχθεί ένα άτομο συναισθηματικά, θα πρέπει να είναι πρόθυμο να αναλάβει την πλήρη ευθύνη για όλες τις πράξεις του και τα αποτελέσματα αυτών – τόσο τις επιτυχίες όσο και τις αποτυχίες.

3. Πιστεύουμε ότι έχουμε …ανοσία στον πειρασμό

Η αλήθεια είναι ότι έχουμε πολύ λιγότερο έλεγχο στις παρορμητικές επιθυμίες μας από ότι συχνά πιστεύουμε. Η εξάρτηση από το σεξ, το φαγητό ή τα ναρκωτικά είναι ακραία παραδείγματα αυτού. Πολλοί τοξικομανείς πιστεύουν ότι μπορούν να σταματήσουν οποιαδήποτε στιγμή θέλουν, αλλά στην πραγματικότητα, απλά κοροϊδεύουν τον εαυτό τους. Αλλά δεν χρειάζεται να είναι κανείς εξαρτημένος για να είναι ευάλωτος σε πειρασμούς. Πολλοί έξυπνοι άνθρωποι καταλήγουν να ενδίδουν στον πειρασμό, απλά επειδή είναι ο ευκολότερος τρόπος για να απαλλαγούν από αυτόν. Ακούγεται γελοίο, αλλά είναι αλήθεια. Αν κάποιος θέλει να ξεφορτωθεί την σεξουαλική επιθυμία, ο ευκολότερος τρόπος είναι να κάνει σεξ. Αν κάποιος θέλει να απαλλαγεί από την πείνα, ο ευκολότερος τρόπος είναι να φάει. Το να περιορίσουμε την παρορμητική συμπεριφορά, δεν είναι εύκολο – χρειάζεται αυξημένο αυτοέλεγχο. Όταν έχουμε μια υπερεκτιμημένη αίσθηση του ελέγχου πάνω στις παρορμήσεις μας, έχουμε την τάση να εκθέτουμε υπερβολικά τον εαυτό μας σε πειρασμούς, το οποίο με τη σειρά του προάγει την παρορμητική συμπεριφορά που θέλουμε να αποφύγουμε.

4. Βγάζουμε ένα γενικό συμπέρασμα από ένα μεμονωμένο περιστατικό

Ένα σύνηθες παράδειγμα αυτού είναι μια ανακριβής πρώτη εντύπωση. Πρόκειται για την φυσική τάση μας να αξιολογούμε ένα πρόσωπο ή μια κατάσταση γνωρίζοντας ένα μεμονωμένο περιστατικό ή μία άποψη/πλευρά μίας κατάστασης και στη συνέχεια να θεωρούμε ότι γνωρίζουμε αρκετά για να διατυπώσουμε άποψη ή κρίση. Η προφανής λύση εδώ είναι να βλέπουμε τη μεγάλη εικόνα και να μην κρίνουμε, βγάζουμε συμπεράσματα ή κάνουμε υποθέσεις, προτού να γνωρίζουμε σφαιρικά έναν άνθρωπο ή μία κατάσταση.

5. Πιστεύουμε ότι έχουμε έλεγχο πάνω σε τυχαία γεγονότα

Αυτή η νοητική πλάνη συμβαίνει όταν οι άνθρωποι αρχίζουν να πιστεύουν ότι έχουν κάποιο είδος άμεσης επιρροής ή εξουσίας πάνω σε εξωτερικά γεγονότα που είναι εντελώς τυχαία. Είναι ιδιαίτερα εμφανής στο μυαλό των ερασιτεχνών παικτών τυχερών παιχνιδιών και ιδίως αν είχαν πρόσφατα καλή τύχη.

6. Αγνοούμε πληροφορίες που δεν ταιριάζουν με τις πεποιθήσεις μας

Οι ψυχολόγοι συνήθως αναφέρονται σε αυτό ως προκατάληψη επιβεβαίωσης (confirmation bias). Ως άνθρωποι, έχουμε τη φυσική τάση να ψάχνουμε για πληροφορίες που επιβεβαιώνουν και υποστηρίζουν τις πεποιθήσεις μας, ενώ αντίστοιχα, παραβλέπουμε τις πληροφορίες που δεν ταιριάζουν ή δεν τις επιβεβαιώνουν. Είμαστε επιλεκτικοί στα στοιχεία που συλλέγουμε, ώστε να μην χρειάζεται να αμφισβητήσουμε τις πεποιθήσεις ή τον τρόπο σκέψης μας, απλά …επειδή είναι ευκολότερο. Αυτό είναι ένα πολύ κοινό σφάλμα στον τρόπο σκέψης μας και μπορεί να έχει καταστροφικές συνέπειες για την ζωή μας όταν ενεργούμε ή παίρνουμε σημαντικές αποφάσεις που, στην πραγματικότητα, βασίζονται σε ψευδείς ή ελλιπής πληροφορίες.

7. Η αισιοδοξία του πρωτάρη

Η αισιοδοξία του αρχάριου είναι η ανθρώπινη τάση να υποτιμούμε το χρόνο ή την προσπάθεια που απαιτείται για να ολοκληρωθεί ένα έργο που επιχειρούμε για πρώτη φορά. Αυτό συμβαίνει λόγω της έλλειψης σχεδιασμού και έρευνας από κάποιον που είναι ενθουσιασμένος για να κάνει κάτι που δεν έχει κάνει ποτέ πριν. Με άλλα λόγια, όταν μας έχει ανατεθεί ή προκύψει κάτι για το οποίο είμαστε ενθουσιώδεις και ανυπομονούμε να το ξεκινήσουμε, αντί να καθυστερήσουμε την έναρξη του προκειμένου να αξιολογήσουμε με ακρίβεια το επίπεδο δυσκολίας και τους πόρους που απαιτούνται, συχνά απλά …μαντεύουμε και ξεκινάμε. Έτσι, οι προσδοκίες μας σχετικά με τον χρόνο ή την προσπάθεια που απαιτείται βασίζονται στην πρώτη αισιοδοξία μας, αντί για την εμπειρία του παρελθόντος και αξιόπιστα στοιχεία. Και, φυσικά, αυτό αποκαλύπτεται σε όλους μας λίγο αργότερα, στην εξέλιξη του έργου, όταν βρισκόμαστε απροετοίμαστοι ή ανίκανοι να το ολοκληρώσουμε.

8. «Επαναστατούμε», απλά και μόνο για να αποδείξουμε την ελευθερία μας

Αν και πιο συχνό στα παιδιά, αυτό το σφάλμα στη σκέψη μπορεί να επηρεάσει άτομα κάθε ηλικίας. Είναι βασικά, η επιθυμία του ατόμου να κάνει κάτι που του έχουν πει να μην κάνει ή να διαφωνεί, απλά και μόνο για να αποδείξει ότι έχει ελευθερία επιλογής και δράσης. Πολλές φορές, μπορεί, στην πραγματικότητα, να μην επιθυμεί καν αυτό το οποίο κάνει και το μόνο κίνητρο να είναι η εναντίωση, με στόχο την επιβεβαίωση της προσωπικής του ελευθερίας. Η τακτική της αντίστροφης ψυχολογίας είναι μια ευρέως χρησιμοποιούμενη μέθοδος για την εκμετάλλευση αυτού του νοητικού σφάλματος.

9. Κρίνουμε από την εξωτερική εμφάνιση

Αυτό συμβαίνει χιλιάδες φορές την ημέρα σε όλο τον κόσμο, όταν ένα άτομο κάνει υποθέσεις ή βγάζει κάποιο συμπέρασμα σχετικά με ένα άλλο πρόσωπο με βάση μόνο την εμφάνισή του. Για παράδειγμα, κάποιος μπορεί να δει έναν ψηλό, περιποιημένο, καλοντυμένο άντρα, με κοστούμι, γύρω στα πενήντα, και να υποθέσει ότι είναι επιτυχημένος και αξιόπιστος, ακόμη και αν υπάρχουν μηδενικά συγκεκριμένα στοιχεία που να υποστηρίζουν αυτή την υπόθεση. Το συμπέρασμα: Δεν μπορούμε να κρίνουμε ένα βιβλίο από το εξώφυλλό του.

10. Προσπαθούμε να μειώσουμε τις απώλειες, συνεχίζοντας να υποστηρίζουμε ένα εγχείρημα που έχει αποτύχει

Αυτός ο εσφαλμένος τρόπος σκέψης, μας δίνει το κίνητρο να συνεχίσουμε να υποστηρίζουμε μια ενέργεια την οποία έχουμε ήδη προσπαθήσει και έχει αποτύχει, χωρίς κάποιο νέο δεδομένο να το δικαιολογεί. Δικαιολογούμε την απόφασή μας να συνεχίζουμε να επενδύουμε σε αυτή την προσπάθεια, με βάση την αθροιστική προηγούμενη επένδυσή μας, παρά τα νέα στοιχεία που δείχνουν ότι το κόστος, αρχής γενομένης από σήμερα, του να συνεχίσουμε είναι μεγαλύτερο από το αναμενόμενο όφελος. Η λογική απόφαση σε αυτή την περίπτωση είναι να περιορίσουμε τις απώλειες μας στο σημερινό τους επίπεδο και να αλλάξουμε πορεία δράσης. Ωστόσο, λόγω των μη ανακτήσιμων πόρων που έχουμε ήδη επενδύσει, αισθανόμαστε –εσφαλμένα– την ανάγκη να συνεχίσουμε αυτή την προσπάθεια, με αποτέλεσμα να επενδύουμε ακόμα περισσότερο χρόνο, χρήμα και ενέργεια σε αυτήν, ελπίζοντας ότι οι πρόσθετες «επενδύσεις» μας θα αντιστρέψουν το αποτέλεσμα. Αλλά αυτό σχεδόν ποτέ δεν συμβαίνει.

ΠΗΓΗ

by vneos1987.blogspot

Η αβάσταχτη ελαφρότητα του είναι – Μίλαν Κούντερα

Αξιοσημείωτα από το βιβλίο «Η αβάσταχτη ελαφρότητα του είναι» του Μίλαν Κούντερα

-Όσο πιο βαρύ είναι το φορτίο, όσο πιο κοντινή στη γη είναι η ζωή μας, τόσο είναι πιο αληθινή πιο πραγματική. Σ΄αντιστάθμισμα, η ολική απουσία του φορτίου κάνει το ανθρώπινο ον να γίνεται πιο ελαφρύ απ΄τον άνεμο, να πετάει, ν΄απομακρύνεται από τη γη, απ΄το γήινο είναι, να μην είναι παρά μόνο κατά το ήμιση αληθινό και οι κινήσεις του να είναι εξίσου ελεύθερες όσο και χωρίς σημασία.

-Δεν μπορεί κανείς ποτέ να ξέρει αυτό που πρέπει να θέλει, γιατί έχουμε μόνο μια ζωή και δεν μπορούμε ούτε να την συγκρίνουμε με προηγούμενες ζωές, ούτε να την επανορθώσουμε σε ζωές επερχόμενες.

-Το να μην μπορείς να ζήσεις παρά μόνο μια ζωή, είναι σαν να μην τη ζεις καθόλου.

–Ο έρωτας δεν εκδηλώνεται με την επιθυμία να κάνεις έρωτα (αυτή η επιθυμία ταιριάζει σε αναρίθμητο πλήθος γυναικών) αλλά με την επιθυμία του μοιρασμένου ύπνου (αυτή η επιθυμία δεν αφορά παρά μια και μόνο γυναίκα)

–Το να αγαπάς κάποιον από συμπόνια δεν σημαίνει ότι τον αγαπάς πραγματικά.

-Δεν υπάρχει τίποτα πιο βαρύ από την συμπόνια. Ούτε ο ίδιος μας ο πόνος δεν είναι τόσο βαρύς όσο ο πόνος που μοιραζόμαστε μ΄έναν άλλο , για έναν άλλο , στη θέση ενός άλλου, πολλαπλασιασμένος απ΄τη φαντασία, σε εκατοντάδες αντίλαλους.

-Η βαρύτητα, η ανάγκη και η αξία είναι τρεις έννοιες στενά και βαθιά ενωμένες: δεν είναι βαρύ παρά αυτό που είναι αναγκαίο , δεν έχει αξία παρά μόνον ό,τι βαραίνει.

–Όταν όμως δεν φροντίζει κανείς καθόλου το σώμα του, γίνεται πιο εύκολα θύμα του.

-Το τυχαίο είναι που κάνει τέτοια μάγια, όχι το αναγκαίο. Για να είναι ένας έρωτας αξέχαστος πρέπει τα τυχαία να συναντιόνται σ΄αυτόν από την πρώτη στιγμή.

-Ο άνθρωπος ,χωρίς να το ξέρει , συνθέτει τη ζωή του με βάση τους κανόνες της ομορφιάς μέχρι και στις στιγμές της πιο μεγάλης αναταραχής.

-Ο άνθρωπος είναι τυφλός στα τυχαία αυτά στην καθημερινή ζωή, και στερεί έτσι τη ζωή από τη διάσταση της ομορφιάς της.

-Αυτό που διακρίνει εκείνον που έχει κάνει σπουδές από τον αυτοδίδακτο, δεν είναι η ευρύτητα των γνώσεων , αλλά οι διαφορετικοί βαθμοί ζωτικότητας και αυτοπεποίθησης.

–Το όνειρο είναι η απόδειξη, ότι το να φαντάζεται, το να ονειρεύεται αυτό που δεν έχει υπάρξει, είναι μια από τις βαθύτερες ανάγκες του ανθρώπου.

-Όποιος θέλει διαρκώς να «εξυψωθεί» πρέπει να περιμένει ότι μια μέρα θα τον πιάσει ίλιγγος . Ο ίλιγγος είναι άλλο πράγμα από τον φόβο μην πέσουμε. Είναι η φωνή του κενού κάτω από εμάς που μας τραβάει και μας καταπίνει, η επιθυμία μας να πέσουμε που μετά την πολεμάμε με τρόμο.

-Όποιος ζει στην ξενιτιά δεν έχει κάτω από τα πόδια του αυτό το δίχτυ ασφαλείας που απλώνει σε κάθε ανθρώπινο πλάσμα η χώρα που είναι η δική του χώρα, όπου υπάρχουν η οικογένειά του, οι συνάδελφοί του, οι φίλοι του και όπου μπορεί να γίνει χωρίς κόπο κατανοητός στη γλώσσα που γνωρίζει από τα παιδικά του χρόνια.

-Αλλά ακριβώς ο αδύναμος ήταν που έπρεπε να μάθει να είναι δυνατός και να φεύγει όταν ο δυνατός ήταν πάρα πολύ αδύναμος για να μπορεί να προσβάλει τον αδύναμο.

-Όσο οι άνθρωποι είναι λίγο πολύ νέοι και η μουσική παρτιτούρα της ζωής τους δεν είναι παρά στους πρώτους της ρυθμούς, μπορούν να συνθέσουν μαζί και να ανταλλάξουν μοτίβα, αλλά , όταν συναντιόνται σε μια πιο ώριμη ηλικία η μουσική τους παρτιτούρα είναι λίγο πολύ συμπληρωμένη, και κάθε λέξη , κάθε αντικείμενο , σημαίνουν κάτι διαφορετικό στην παρτιτούρα του καθενός.

-Δεν ήταν όλες οι γυναίκες άξιες να αποκαλούνται γυναίκες.

–Η πρώτη προδοσία είναι ανεπιδιόρθωτη . Προκαλεί , με αλυσιδωτή αντίδραση , άλλες προδοσίες , η καθεμιά από τις οποίες μας απομακρύνει όλο και περισσότερο από το σημείο της αρχικής προδοσίας.

-Σε μια ευημερούσα κοινωνία οι άνθρωποι δεν έχουν ανάγκη να γίνουν χειρονάκτες και αφιερώνονται σε διανοητικές δραστηριότητες. Υπάρχουν όλο και περισσότερα πανεπιστήμια όλο και περισσότεροι φοιτητές.

-Αυτό που δίνει κάποιο νόημα στη συμπεριφορά μας , μας είναι πάντοτε απόλυτα άγνωστο.

– Η φιλαρέσκια είναι μια υπόσχεση συνουσίας, αλλά μια υπόσχεση χωρίς εγγυήσεις.

– Η στιγμή που γεννιέται ο έρωτας: η γυναίκα δεν αντιστέκεται στη φωνή που καλεί την τρομαγμένη της ψυχή, ο άντρας δεν αντιστέκεται στη γυναίκα που η ψυχή της ξέρει να προσέχει τη φωνή του.

-Σε μια κοινωνία που κυβερνά ο τρόμος οι δηλώσεις δεν σε δεσμεύουν σε τίποτα γιατί τις αποσπούν με τη βία κι ένας έντιμος άνθρωπος έχει το χρέος να μην τους δίνει σημασία, να μην τις ακούει.

–Ο έρωτας αρχίζει από μια μεταφορά. Μ’ άλλα λόγια : Ο έρωτας αρχίζει από τη στιγμή που μια γυναίκα εγγράφεται με μια από τις κουβέντες της, στην ποιητική μας μνήμη.

-Το κιτς αποκλείει από το σκηνικό του πεδίο όλα όσα ουσιαστικά απαράδεκτα διαθέτει η ανθρώπινη φύση.

-Όλοι έχουμε ανάγκη να μας κοιτάνε . Ανάλογα με τί είδους είναι το βλέμμα κάτω απ΄το οποίο θέλουμε να ζούμε , μπορούμε να καταταγούμε σε 4 κατηγορίες:

α) Η πρώτη αναζητάει το βλέμμα ενός ατέλειωτου αριθμού ανώνυμων ματιών, μ’ άλλα λόγια το βλέμμα του κοινού.

β) Στην δεύτερη κατηγορία εκείνοι που δεν μπορούν να ζήσουν χωρίς το βλέμμα ενός πλήθους γνώριμων ματιών.

γ)Τρίτη η κατηγορία αυτών που έχουν ανάγκη να βρίσκονται κάτω από το βλέμμα του αγαπημένου προσώπου.

δ)Τέλος η τέταρτη η πιο σπάνια αυτών που ζουν κάτω απ΄τα φανταστικά βλέμματα πλασμάτων που είναι απόντα.Είναι οι ονειροπόλοι.

-Κάποια μέρα , παίρνει κανείς μια απόφαση χωρίς καλά-καλά να ξέρει πως κι αυτή η απόφαση έχει τη δική της δύναμη αδράνειας. Κάθε χρόνος που περνάει κάνει ακόμα δυσκολότερο το να αλλάξει κανείς.

-Είναι μια τεράστια ανακούφιση να διαπιστώνει κανείς πως είναι ελεύθερος, πως δεν έχει αποστολή.

ΠΗΓΗ

by vneos1987.blogspot

Ο Ζαν-Πιέρ Μελβίλ, σκηνοθέτης, λέει Αποφθέγματα

Για την Προδοσία

Γιατί νομίζεις πως διάλεξα τη μοναξιά; (γέλια). Το πάρε-δώσε με άντρες είναι επικίνδυνη ιστορία. Ο μόνος τρόπος που βρήκα να μην προδοθώ είναι να ζω μονάχος. Ξέρεις εσύ άντρες να ζουν και να δουλεύουν μαζί, σαν δύο καλοί φίλοι, και μετά από λίγα χρόνια είναι ακόμα αγαπημένοι; Εγώ, όχι! Η φιλία είναι πράγμα ιερό σ’ αυτούς που τον πιστεύουν– όπως η ύπαρξη του Θεού. Μόλις όμως πάρεις χαμπάρι ότι «τα πράγματα δεν πάνε και τόσο καλά» ανοίγει ο δρόμος για κάθε είδους προδοσία. Πιστεύω πως η προδοσία είναι ένα από τα βασικά κίνητρα στις πράξεις των αντρών –πολύ δε περισσότερο στον έρωτα. Λένε στην «Κάρμεν» πως ο έρωτας είναι που δίνει νόημα στη ζωή. Δεν είναι αλήθεια, η προδοσία δίνει...

delon2 Για τη Συνήθεια

Δεν πιστεύω στη φιλία –στην αντρική φιλία των παρανόμων, ούτε και σ’ οποιαδήποτε άλλη. Είναι από τα πράγματα που δεν πιστεύω πια... Πιο πολύ από φιλία, υπάρχουν κοινά ενδιαφέροντα,  κι ίσως ακόμα μια καθημερινή συνήθεια... να βλέπεσαι με τον άλλον κάθε απόγευμα στις πέντε, για το καθημερινό χαρτάκι.

Για τα Γηρατειά

Όταν είσαι νέος, νομίζεις πως οι άντρες είναι ενδιαφέρον είδος. Εγώ δεν έχω πλέον ψευδαισθήσεις. Τι είναι φιλία; Είναι το να τηλεφωνείς μέσα στη νύχτα σ’ ένα φίλο για να του πεις «Φίλε έμπλεξα! Πάρε τ’ όπλο σου, κι έλα αμέσως» και να παίρνεις την απάντηση «Έγινε! μείνε εκεί που είσαι κι έρχομαι». Ποιός το κάνει αυτό; Για ποιόν;  Μέχρι να φτάσεις τα τριάντα τρία, νομίζεις πως θα ‘σαι πάντα είκοσι χρονών. Μετά, μια μέρα, κοιτάς τα μούτρα σου στον καθρέφτη και βλέπεις πως τα χρόνια πέρασαν... Η αίσθηση ότι γερνάς είναι τραγική. Γιατί καταλαβαίνεις, ξαφνικά πως είσαι μόνος. Τα γηρατειά είναι η αποθέωση της μοναξιάς.. Γι' αυτό, ένα πράγμα ζητάω μόνο: να μ’ αφήσουν στην ησυχία μου.

Για την Καλοσύνη Αποκηρύσσω το μανιχαΐσμό. Δεν πιστεύω πως έχει ουδεμία σχέση με την πραγματικότητα –τουλάχιστον την πραγματικότητα των ανθρώπων που μαζεύτηκαν στις πόλεις. Ίσως ανάμεσα στους ανθρώπους που ζουν κοντά στη φύση, υπάρχουν ακόμα μερικοί που είναι πραγματικά καλοί. Αλλά δεν πιστεύω πως οι έγκλειστοι της πόλης –άνθρωποι που χαλάστηκαν μέσα στις πόλεις- είναι ακόμα ικανοί για καλοσύνη.

Για τα Κόμματα

Δεν μου αρέσει ν’ ακολουθώ το πλήθος, κι όπως και να το πάρεις, το να λες ότι κάποιος είναι βαμμένος δεξιός ή αριστερός είναι γελοίο... Δεν νομίζω πως γίνεται κάτι τέτοιο... Άμα το πάρουμε φιλοσοφικά, η στάση ζωής μου είναι αναρχική έως τα άκρα. Είμαι εξτρέμ, ατομικιστής, και για να σου πω την αλήθεια δε γουστάρω να’ μαι δεξιός ούτε αριστερός. Αλλά βασικά, ζω σαν άνθρωπος του δίκαιου... Εν πάση περιπτώσει, παρ’ όλο που καμιά φορά δηλώνω δεξιός, δεν γίνεται και να το δηλώνω πάντα, γιατί το ξέρω καλά πως δεν είναι η δεξιά αυτή που θα νοιαστεί για τη μιζέρα μερικών από τα μέλη του ανθρώπινου γένους που κρυώνουν, πεινάνε, υποφέρουν, σκλαβώνονται ή καταπιέζονται.

Οι στρατιές της Νύχτας    

Οι στρατιές της Νύχτας

Για την Τραγωδία

Δεν έχω ουδεμία σχέση με το στιλ του κοινωνικού δράματος του Λουκίνο Βισκόντι. Η τραγωδία δεν τα πάει πάντα καλά, με τα βραδινά ενδύματα και τις δαντελενιές τραχηλιές: έχει κατέβει στον κόσμο. Τραγωδία είναι η συνάφεια με το θάνατο, αν ζεις στον υπόκοσμο ή σε κάποια ειδική στιγμή –σαν το πόλεμο.

Για τα Μηνύματα

Πιστεύω ότι οι προσωπικές γνώμες δεν έχουν να κάνουν με τα κινηματογραφικά προβλήματα... Το τι νομίζω για την πίστη, τη μη ύπαρξη του Θεού, το σοσιαλισμό, και πάει λέγοντας, είναι δική μου υπόθεση, και δεν γουστάρω να τ’ανακατεύω στις ταινίες μου, γιατί δεν νομίζω πως είναι δική μου δουλειά να αμολάω μηνύματα- πολιτικά, μεταφυσικά και βάλε... Μπορεί να ‘ναι δουλειά άλλων σκηνοθετών να απαντούν στα μεγάλα ερωτήματα! Προσωπικά, μόλο που δεν με νοιάζει να τα θίγω, δεν έχω καμιά όρεξη να τα ψιλολογώ.

Η Εμανουέλ Ριβά ερωτεύεται τον κληρικό Ζαν Πολ Μπελμοντό στο Leon Morin, prêtre

Η Εμανουέλ Ριβά ερωτεύεται τον κληρικό Ζαν Πολ Μπελμοντό στο Leon Morin, prêtre

Για τη Θρηκεία Η πίστη είναι κάτι που μου διαφεύγει,γιατί δεν μπορώ να «πιάσω» κάτι που δεν υπάρχει... Ο Θεός υπάρχει στο μυαλό των μικρών και των μεγάλων παιδιών. Παρ’ όλα αυτά, ξέρω κάτι έξυπνους ανθρώπους που πιστεύουν στο Θεό –έτσι, δεν το παρατραβάω, δεν λέω πως όσοι πιστεύουν είναι ανισόρροποι. Το όλον πράγμα, είναι περίεργο! Μου είναι τελειώς άσχετο. Για μένα, η πίστη –είτε στο Θεό, είτε στον Μαρξ, είναι υπόθεση του παρελθόντος.

Για τα Έγχρωμα φιλμ

Τ΄όνειρο μου είναι να γυρίσω ένα έγχρωμο φιλμ σε ασπρόμαυρο, όπου θα υπάρχει μια πολύ μικρή λεπτομέρεια να μας θυμίζει πως στ’ αλήθεια βλέπουμε μια έγχρωμη ταινία.

Για τη Μοναξιά

«Ο Σαμουράι» είναι η ανάλυση ενός σχιζοφρενούς από έναν παρανοϊκό –γιατί όλοι οι δημιουργοί παρανοϊκοί είναι.

Για τις Δυσκολίες

Γερνώντας έχω γίνει πολύ δύσκολος, και με τις δύο έννοιες: δυσκολεύομαι να ευχαριστηθώ γιατί είμαι πολύ απαιτητικός, και δυσκολεύομαι με τους ανθρώπους γιατί δεν τους πάει να με δεχτούνε, έτσι όπως είμαι: με τέτοιο χαρακτήρα, τέτοια ελαττώματα, κι αυτή την μανία της τελειοθηρίας που χτυπάει τους συνειδητοποιημένους σκηνοθέτες όταν γερνούν.

Για τα Εφέ

Ο σκηνοθέτης μοιάζει με το μάστορα ενός θεάτρου σκιών: δουλεύει στο σκοτάδι. Δημιουργεί μέσα από τα εφέ. Ξέρω πολύ καλά εγώ, πόση κατεργαριά χρειάζεται για να φτιαχτούν τα εφέ, αν και ο θεατής ποτέ δεν πρέπει να καταλαβαίνει πώς κατασκευάζεται το κάθετι. Πρέπει να μένει σαγηνευμένος, ένας φυλακισμένος, σε  κατάσταση υποβολής.

H δεύτερη πνοή   

H δεύτερη πνοή

Για το Σκηνοθέτη

Ο σκηνοθέτης πρέπει να ‘ναι άνθρωπος πάντα ανοιχτός, πάντα τρωτός! Η παρατηρητικότητα του να είναι η μεγαλύτερη δυνατή, καθώς κι η διεισδυτικότητα του! Πρέπει να ‘χει εξαιρετικά οξυμένη οπτική και ακουστική αντίληψη∙ και Μνήμη. Γιατί εκείνο που στις ταινίες μου οι άνθρωποι παίρνουν για Φαντασία, στην πραγματικότητα είναι Μνήμη∙ πράγματα που πήρε το μάτι μου στους δρόμους ή στις παρέες –παραλλαγμένα, φυσικά, γιατί τρέμω μη δείξω ιστορίες που έζησα στ’ αλήθεια. Ένας σκηνοθέτης πρέπει να είναι μάρτυρας των Καιρών του.. Ο ιδανικός δημιουργός, για μένα, είναι ο άνθρωπος που δημιουργεί ένα υποδειγματικό σε ενότητα έργο, το οποίο μπορείς να φέρεις σαν παράδειγμα, εξηγώντας το εύκολα, με καμιά διακοσαριά λέξεις... Πρέπει να είναι ελεύθερος, θαραλλέος, αδιάλλακτος –και υγιής. Αυτό -τρομάρα μας!- είναι η πρώτη εντολή: ο σκηνοθέτης πρέπει να είναι σε τέλεια φυσική κατάσταση, γιατί μοιάζει με τους βαρκάρηδες του Βόλγα: πρέπει να παρασύρει ένα ολόκληρο πλήρωμα στο ρεύμα του. Έτσι σαν έρθει η ώρα του, και γίνει ένας κουρασμένος γέρος κύριος, καλύτερα να παρατήσει την κάμερα του και να κλαδέψει τις τριανταφυλλιές του. Υπάρχουν τριανταφυλλιές στον κήπο μου, αλλά...

ΠΗΓΗ

by vneos1987.blogspot

Πόσο Ελεύθεροι Είμαστε; – Πειράματα Με Το Ασυνείδητο

Όταν οι άνθρωποι είναι ελεύθεροι να κάνουν ό,τι θέλουν, συνήθως μιμούνται ο ένας τον άλλον» – Eric Hoffer


Τα πειράματα που θα διαβάσετε δεν έχουν εικονικά ηλεκτροσόκ (Το τέρας μέσα μας – Το πείραμα του Μίλγκραμ). Ούτε βασανίστηκαν ζώα κατά τη διάρκεια τους (Συρμάτινες μητέρες – Η αγάπη στο εργαστήριο) Ούτε είναι τόσο γνωστά όσο εκείνα του Asch (Διαλέξτε τη λάθος γραμμή – Το πείραμα του Asch).


Όμως μας βοηθάνε να πλησιάσουμε την απάντηση σ’ ένα απ’ τα παλαιότερα ερωτήματα:Έχει ο άνθρωπος ελεύθερη βούληση;



Τα πειράματα έκανε ο Τζον Μπάργκ, στο πανεπιστήμιο του Γιέλ, μετά το 2010.


Στο πρώτο τα υποκείμενα (φοιτητές) διέσχιζαν ένα μακρύ διάδρομο για να φτάσουν στο γραφείο του Μπαργκ. Εκεί τους δίνονταν οι παρακάτω λέξεις:


1. εκείνος ήταν ανήσυχη εκείνη πάντα

2. από Φλόριντα τη πορτοκάλια θερμοκρασία

3. μπάλα την πέτα ρίξε αθόρυβα

4. παπούτσια δώσε αντικατάστησε παλιά τα

5. αυτός παρατηρεί ενίοτε ανθρώπους παρακολουθεί

6. είναι θα ιδρώνω μόνοι αυτοί

7. ουρανός ο ραφή γκρίζος

8. πρέπει τώρα αποσυρθούμε ξεχασιάρης να

9. τώρα μπίνγκο τραγουδάω παίξουμε ας

10. ήλιο θερμοκρασία στον σταφιδιάζουν καρποί


Κάθε φοιτητής έπρεπε να φτιάξει μια ορθή πρόταση, με τέσσερις λέξεις, από κάθε συνονθύλευμα λέξεων 1-10.


Δοκιμάστε να το κάνετε κι εσείς.

Για παράδειγμα: 1. Εκείνη ήταν ανήσυχη πάντα


Τα υποκείμενα τέλειωναν κι έφευγαν, χωρίς να συμβεί τίποτα συνταρακτικό. Όμως κατά την αποχώρηση διέσχιζαν τον μακρύ διάδρομο πολύ πιο αργά από πριν.Γιατί συνέβη αυτό;


Ανάμεσα στις σκόρπιες λέξεις ο Μπαργκ είχε τοποθετήσει κάποιες που αναφέρονταν (σημειολογικά) στα γηρατειά, όπως Φλόριντα, μπίνγκο, σταφιδιάζουν, αποσυρθούμε.


Προσοχή! Οι φοιτητές ήταν Αμερικάνοι. Η Φλόριντα είναι ένα μέρος των ΗΠΑ όπου οι γέροι αποσύρονται για να παίζουν μπίνγκο και να σταφιδιάζουν κάτω απ’ τον ήλιο.


Ο Μπαργκ είχε βάλει, ασυνείδητα, την ιδέα των γηρατειών στο μυαλό των φοιτητών. Και αυτό επηρέαζε τη συμπεριφορά τους.


Σας φαίνεται υπερβολικά απλοϊκό το συμπέρασμα; Τότε περιμένετε ν’ ακούσετε το δεύτερο -και πιο ολοκληρωμένο- πείραμα.

Σ’ αυτή την περίπτωση υπήρχαν δύο ομάδες, με διαφορετικές ασυνείδητες επιρροές.


Στην πρώτη ομάδα, ας την λέμε Ήρεμη Ομάδα, είχαν σκορπιστεί λέξεις όπως: Σεβασμός, διακριτικός, εκτιμώ, υπομονετικά, ευγενής και πολιτισμένος.


Στη δεύτερη, ας την λέμε Βιαστική Ομάδα, είχαν σκορπιστεί λέξεις όπως: Επιθετικά, τολμηρός, απότομος, ενοχλώ, διαταράσσω, εισβάλλω, παραβιάζω.


Οι υπόλοιπες λέξεις κάθε πρότασης ήταν τέτοιες ώστε οι φοιτητές να μη χρησιμοποιούν ή να μη δίνουν ιδιαίτερη σημασία στις επιλεγμένες λέξεις.


Οι φοιτητές έφτιαχναν τις προτάσεις και μετά πήγαιναν στο διπλανό γραφείο, για να τους πει ο υπεύθυνος του πειράματος τι θα έκαναν στη συνέχεια. Εκεί όμως τον έβρισκαν να φλυαρεί με κάποια συνάδελφο του.


Πόση ώρα θα περίμεναν οι φοιτητές μέχρι να διακόψουν; Και τι διαφορά θα υπήρχε ανάμεσα στις δύο ομάδες, την Ήρεμη και τη Βιαστική;


Μη βιαστείτε να απαντήσετε.

Όταν ο Μπαργκ ζήτησε απ’ τις πανεπιστημιακές αρχές την άδεια και τους πόρους για το πείραμα, εκείνοι του έθεσαν ένα χρονικό όριο: Θα άφηναν τους φοιτητές-υποκείμενα να περιμένουν μέγιστο δέκα λεπτά.


Ο Μπαργκ δέχτηκε, αλλά γέλασε με το άχρηστο όριο.


«Είναι Νευορκέζοι», τους είπε. «Ποιος θα περιμένει δέκα λεπτά να τελειώσει την φλυαρία του ο υπεύθυνος; Θα είμαι ικανοποιημένος αν η διαφορά ανάμεσα στις δύο ομάδες είναι 20 ή 30 δευτερόλεπτα. Το πολύ ένα λεπτό.»


Ο Μπάργκ έπεσε έξω. Πολύ έξω.


Οι Βιαστικοί φοιτητές διέκοπταν σε λίγα λεπτά -με μέγιστο τα πέντε.

Οι Ήρεμοι φοιτητές (σε ποσοστό 82%) ΔΕΝ ΔΙΕΚΟΠΤΑΝ!


Περίμεναν, υπομονετικά κι ευγενικά, μέχρι που περνούσαν τα δέκα λεπτά και ο Υπεύθυνος τους ευχαριστούσε που πήραν μέρος στο πείραμα.


«Άραγε», αναρωτιόταν ο Μπαργκ, «αν δεν υπήρχε το όριο, πόση ώρα θα περίμεναν;»

Το συμπέρασμα ήταν το εξής: Οι σκόρπιες λέξεις επηρέαζαν ασυνείδητα τους φοιτητές, τους άλλαζαν τη συμπεριφορά. Εκείνοι πίστευαν ότι συμπεριφέρονταν υπομονετικά επειδή το ήθελαν, επειδή αυτός ήταν ο χαρακτήρας τους, επειδή το είχαν αποφασίσει.


Όμως αν τους είχαν δοθεί άλλες λέξεις θα αντιδρούσαν διαφορετικά. Πόσο ελεύθερα αποφάσισαν;

Το αναμενόμενο παράδοξο (που το έχουμε δει και στο πείραμα του Asch): Όταν ο Μπαργκ ανακοίνωνε στα υποκείμενα τον πραγματικό στόχο του πειράματος εκείνοι δεν δέχονταν ότι είχαν επηρεαστεί ασυνείδητα. Ισχυρίζονταν ότι έτσι συμπεριφέρονταν πάντα (τι σύμπτωση!)


Μια πιο ακραία εκδοχή αυτού του πειράματος επινόησαν οι ψυχολόγοι Κλοντ Στιλ και Τζόσουα Άρονσον.


Αυτή τη φορά όλοι οι φοιτητές ήταν μαύροι. Τους ζητούσαν να απαντήσουν σε είκοσι ερωτήσεις από το GRE, την τυποποιημένη διαδικασία για εγγραφή σε μεταπτυχιακά τμήματα.


Η ασυνείδητη επιρροή ήταν η ακόλουθη: Πριν ξεκινήσουν το τεστ τους ζητούσαν να συμπληρώσουν ένα ερωτηματολόγιο με τα στοιχεία τους: Όνομα, επίθετο, ημερομηνία γέννησης, αριθμός ταυτότητας κλπ


Όμως στους μισούς υπήρχε μια επιπλέον επιλογή: Έπρεπε να γράψουν αν ήταν μαύροι ή λευκοί!


Οι μαύροι φοιτητές που ερωτήθηκαν για το χρώμα τους είχαν απόδοση 50% κατώτερη των άλλων.


Αρκούσε να τους υπενθυμίσουν ότι ζουν σε μια ρατσιστική κοινωνία, όπου ο μαύρος είναι πάντα σε μειονεκτική θέση, κι αμέσως μειονεκτούσαν.

Αναμενόμενο ήταν και πάλι πως όταν τους αποκάλυπταν τον στόχο του πειράματος οι φοιτητές αρνιούνταν την επιρροή. Έλεγαν ότι δεν αισθάνονταν καλά εκείνη τη μέρα ή ότι δεν ήταν και τόσο έξυπνοι για εκείνο το μεταπτυχιακό.


Οτιδήποτε, πίστευαν τα πάντα, αρκεί να μην παραδεχτούν ότι είχαν χειραγωγηθεί, ότι δεν είχαν αποφασίσει ελεύθερα.



Σε άλλα πειράματα ασυνείδητης επιρροής, αρκούσε να σκεφτούν τα υποκείμενα πως είναι να είσαι καθηγητής ή χούλιγκαν, πριν ξεκινήσουν το τεστ, για ν’ ανέβει ή να πέσει η απόδοση τους.


Εν κατακλείδι


Θέλουμε να πιστεύουμε ότι αποφασίζουμε ελεύθερα, ότι αποφασίζουμε εμείς, για κάθε μας πράξη. Δεν είναι ακριβώς λάθος αυτή η σκέψη. Το μεγάλο ερώτημα είναι ποιος είμαι ΕΓΩ.


Δεν είμαστε μόνο όσα συνειδητοποιούμε. Αν ονομάσουμε Νου, αυτά που συνειδητοποιούμε, τόσο υπάρχει κάτι πολύ μεγαλύτερο που μας ελέγχει. Όχι, δεν αναφέρομαι στον θεό ή στο πεπρωμένο.


Το μεγαλύτερο είναι ο εγκέφαλος μας, ο μέγας ρυθμιστής.


Ο εγκέφαλος λειτουργεί ασυνείδητα, σαν σε αυτόματο πιλότο. Επηρεάζεται από αμέτρητες παραμέτρους, εξωτερικές και εσωτερικές, τις οποίες αδυνατεί να επεξεργαστεί ο Νους.


Οι αποφάσεις παίρνονται απ’ τον εγκέφαλο, σε ασυνείδητο επίπεδο. Μετά ο Νους αναλαμβάνει να εκλογικεύσει την κάθε αντίδραση.


Γιατί ερωτευτήκαμε τον άνθρωπο που ερωτευτήκαμε;


Γιατί τα υποκείμενα του Μίλγκραμ έφταναν μέχρι την τελευταία γραμμή;


Γιατί αγοράσαμε τα κόκκινα παπούτσια κι όχι τα μπλε;


Γιατί τα υποκείμενα του Ας διάλεγαν τη λάθος γραμμή;


Γιατί δολοφονήσαμε τον Άραβα, τον Ξένο, στην παραλία;


Η απάντηση σε κάθε γιατί είναι μόνο η εκλογίκευση που κάνει ο Νους.


Είμαστε όντα παράλογα, συναισθηματικά, ασυνείδητα.


Ένα χαοτικό σύστημα (εγκέφαλος), μέσα σ’ ένα χαοτικό υπερσύστημα (ανθρώπινη κοινωνία), μέσα σ’ ένα χαοτικό μεγασύστημα (κόσμος).


Το ξέρω, είναι δύσκολο ν’ αποδεχτείς ότι δεν ελέγχεις τον εαυτό σου. Αυτό σου συμβαίνει γιατί δεν αποδέχεσαι ότι ο Εαυτός σου είναι μέρος μιας πολύ ευρύτερης και πολύ χαοτικής πραγματικότητας.


Εσύ δεν είσαι εσύ. Είσαι πολλά περισσότερα απ’ όσα γνωρίζεις.


ΥΓ: Μέσα σ’ αυτό το κείμενο υπάρχουν κάποιες λέξεις που σας επηρέασαν ασυνείδητα.

Τα πειράματα του Μπαργκ τα βρήκα στο βιβλίο του Malcolm Gladwell, «Blink» – εκδόσεις Λιβάνη, μτφ: Λέκκου – Δάντου






ΠΗΓΗ

by vneos1987.blogspot

Σοπενχάουερ &Αποφθέγματα

"Το να εξαναγκάζεις ένα άτομο με υψηλά και σπάνια χαρίσματα να εξασκήσει ένα επάγγελμα απλώς χρήσιμο, είναι σαν να χρησιμοποιείς ένα πολύτιμο βάζο, διακοσμημένο με την ωραιότερη ζωγραφική, σαν κανάτα για την κουζίνα"

Οι φίλοι υποστηρίζουν ότι είναι ειλικρινείς, αλλά στην πραγματικότητα ειλικρινείς είναι οι εχθροί.

Η ζωή είναι μια συνεχής μάχη για την επιβίωση, με τη σιγουριά της τελικής ήττας.

Ο χρόνος είναι αυτό, χάρη στο οποίο, καθετί σε οποιαδήποτε στιγμή μετατρέπεται σε τίποτα, οπότε χάνει κάθε αληθινή αξία.

Η πίστη είναι όπως ο έρωτας, δεν μπορείς να την αποκτήσεις με τη βία.

Ο άνθρωπος είναι αδύνατο να ζήσει ευτυχισμένη ζωή. Το καλύτερο που μπορεί να κατορθώσει είναι να ζήσει μια ηρωική ζωή.

Η μεγαλύτερη σοφία είναι να κάνεις υπέρτατο στόχο της ζωής την απόλαυση του παρόντος, γιατί αυτή είναι η μόνη πραγματικότητα, ενώ όλα τα άλλα είναι παιχνίδια του νου.

Η αίσθηση δύο φίλων που συναντιούνται έπειτα από μια ολόκληρη γενιά απουσίας είναι μια αίσθηση μεγάλης απογοήτευσης για τη ζωή στο σύνολό της.

Όταν, στο τέλος της ζωής τους, οι περισσότεροι άνθρωποι κοιτάζουν προς τα πίσω, ανακαλύπτουν ότι έζησαν όλη τους τη ζωή εν αναμονή. Με έκπληξη θα συνειδητοποιήσουν ότι αυτό που άφησαν να τους διαφύγει, χωρίς να το εκτιμήσουν και να το απολαύσουν, δεν ήταν άλλο από τη ζωή τους. Έτσι λοιπόν ο άνθρωπος, ξεγελασμένος από την ελπίδα, χορεύει προς την αγκαλιά του θανάτου.

Μόνο η αρσενική διάνοια, συσκοτισμένη από τη σεξουαλική ορμή, θα μπορούσε να ονομάσει το μικροκαμωμένο φύλο, με τους στενούς ώμους, τους φαρδείς γοφούς και τα κοντά πόδια, ωραίο φύλο.

Αν μπορούσαμε να δούμε το μέλλον, υπάρχουν φορές που τα παιδιά θα έμοιαζαν με αθώους φυλακισμένους, καταδικασμένους όχι σε θάνατο, αλλά στη ζωή, και προς το παρόν εντελώς ανίδεους για το τι σημαίνει η ποινή τους.

Η ευθυμία και η ελαφράδα της νεότητάς μας οφείλονται εν μέρει στο γεγονός ότι ανηφορίζουμε το βουνό της ζωής και δε βλέπουμε το θάνατο που βρίσκεται στη βάση της άλλης μεριάς.

Ευτυχισμένος είναι ο άνθρωπος που μπορεί μια για πάντα να αποφεύγει να έχει παρτίδες με μεγάλο αριθμό συγγενικών του όντων.

Δεν υπάρχει τριαντάφυλλο χωρίς αγκάθια. Πολλά αγκάθια όμως είναι χωρίς τριαντάφυλλο.

Αν σωπάσω για το μυστικό μου, το κρατώ φυλακισμένο. Αν το αφήσω να ξεφύγει από τη γλώσσα μου, με κρατά εκείνο. Στο δέντρο της σιωπής κρέμονται οι καρποί της γαλήνης.

Το ταλέντο είναι σαν ένα σκοπευτή που χτυπάει ένα στόχο, τον οποίο οι άλλοι δεν μπορούν να πετύχουν. Η μεγαλοφυία είναι σαν τον σκοπευτή που χτυπάει ένα στόχο, τον οποίο οι άλλοι δεν μπορούν καν να δουν.

Η θρησκεία έχει τα πάντα με το μέρος της: την αποκάλυψη, τις προφητείες, την προστασία των κυβερνήσεων, τα υψηλώτερα αξιώματα και διακρίσεις και πάνω από όλα αυτά, το ανεκτίμητο προνόμιο να της επιτρέπεται να εντυπώνει στο νου των ανθρώπων τα δόγματά της από την τρυφερή παιδική ηλικία, ώστε να μετατρέπονται σχεδόν σε έμφυτες ιδέες.

Στο άπειρο σύμπαν αμέτρητες φωτεινές σφαίρες, που γύρω τους περιστρέφονται καμιά δεκαριά μικρότερες ετερόφωτες, θερμές στο κέντρο και καλυμμένες με μια κρύα σκληρή κρούστα, όπου μια μεμβράνη μούχλας δημιούργησε όντα που ζουν και γνωρίζουν – να τι είναι η πραγματικότητα, να τι είναι ο κόσμος.

Είναι αξιοσημείωτο και εντυπωσιακό να βλέπει κανείς πως ο άνθρωπος, εκτός από τη χειροπιαστή ζωή του, ζει πάντα μια δεύτερη, αφηρημένη ζωή. Στη σφαίρα του ήρεμου συλλογισμού, ό,τι προηγουμένως τον κατείχε ολοκληρωτικά και τον διακινούσε με ένταση μεγάλη, το παρατηρεί ως θεατής και παρατηρητής και του φαίνεται ψυχρό, άχρωμο και μακρινό.

Οι μεγάλες δυστυχίες δεν επιτρέπουν στις μικρότερες να γίνουν αισθητές και, αντιστρόφως, ελλείψει κάποιας μεγάλης δυστυχίας, η παραμικρή στεναχώρια κι ενόχληση μας βασανίζει.

Εάν αυτός ο κόσμος δημιουργήθηκε από ένα Θεό δεν θα ήθελα να είμαι αυτός ο Θεός. Η δυστυχία αυτού του κόσμου θα μου ράγιζε την καρδιά.

Κάθε έθνος ξεφτιλίζει άλλα έθνη και όλα πράττουν το σωστό.

Η έκσταση στην πράξη του ζευγαρώματος. Αυτό είναι! Αυτή είναι η αληθινή ουσία και ο πυρήνας των πάντων, ο στόχος κι ο σκοπός κάθε ύπαρξης.t