Πως να παραμείνετε ήρεμοι ενώ οι άνθρωποι σας νευριάζουν με τις πράξεις τους

Ένας από τους πιο σημαντικούς τρόπους να ηρεμήσεις είναι η δύναμη να κρατήσεις το θύμο από το τι κάνει κάποιος ή τι πραγματικά ήθελε να κάνει . Η διάφορα κατοχυρώνεται από τις αντίθετες έννοιες της δολοφονίας και ανθρωποκτονία εξ αμελείας, ανθρωποκτονία εκ προθέσεως ,το αποτέλεσμα μπορεί να είναι ίδιο αλλά συλλογικά αισθανόμαστε ότι κάνει μια τεραστία διάφορα ,ποιες ήταν οι προθέσεις του δράστη και τα κίνητρα αλλά δυστυχώς τις περισσότερες φορές δεν έχουμε την ικανότητα να αντιληφθούμε τι ακριβώς έγινε. Τις περισσότερες φορές νευριάζουμε εύκολα και οι κυρίως λόγοι οφείλονται επειδή μισούμε τον εαυτό μας ή τον θεωρούμε άξιο τέτοιον συμπεριφορών και για αυτό θεωρούμε ότι γινόμαστε στόχος συμπεριφορών κοροϊδίας ή εκμετάλλευσης . Κατά περίεργο τρόπο συνδέουμε καταστάσεις στην ζωή μας με την χαμηλή αυτοεκτίμηση που έχουμε, όπως γιατί δεν μου απάντησαν ακόμα με μαιλ ή γιατί δεν με πήραν τηλέφωνο. Η κυρία αιτία του φαινόμενου αυτού είναι επειδή υπάρχει αρκετή λογική ότι όλα και όλοι είναι εναντίον μας, γιατί το αξίζουμε (παράνοια αλλά το βλέπουμε καθημερινά στον κόσμο). Αν αισθανόμαστε άσχημα με τον εαυτό μας και επειδή αντιλαμβανόμαστε ότι δεν αρέσουμε στους τριγύρω μας ,έχουμε την αίσθηση ότι είμαστε οι χειρότεροι άνθρωποι που θα μπορούσαμε να είμαστε . Οι προσδοκίες αυτές πάντοτε δημιουργούνται στην παιδική μας ηλικία και εάν έχουμε κακές οφείλετε στο ότι κάποιος κοντινός μας άνθρωπος μας έκανε να αισθανθούμε μειονεκτικά ή ένα βρώμικο συναίσθημα και ως αποτέλεσμα να το κουβαλάμε κατά την διάρκεια όλης της ζωής μας, το συναίσθημα ότι είμαστε οι χειρότεροι στην κοινωνία, όχι επειδή είναι απαραίτητα αλήθεια αλλά απλά επειδή το αισθανόσαστε και το συναίσθημα σας φαίνεται γνωστό και το έχετε συνηθίσει ,με λίγα λόγια είστε φυλακισμένοι στα συναισθήματα της παιδικής σας ηλικίας . Τα μώρα κάνουν αταξίες ,πετάνε αντικείμενα κλαίνε τις περισσότερες φόρες κάνουν σαν τρέλα αλλά δεν νευριάζετε, απλώς προσπαθείτε να τα ηρεμήσετε και είστε καλοπροαίρετη μαζί τους, ότι μπορεί να είναι κουρασμένα ,να πεινάνε ,να τους πονάνε τα ούλα ή έχουν αναστατωθεί από το καινούριο αδελφάκι . Έχουμε ένα τεράστιο κάδο λογικών δικαιολογιών για τον τρόπο αντίδρασης του μωρού. Η συμπεριφορά σας με τους ενήλικες αλλάζει εντελώς ,εάν κάποιος μπει μπροστά μας ενώ περιμένουμε στην ουρά για να πληρώσουμε κάποιο λογαριασμό, νευριάζουμε και είμαστε έτοιμη να τον επιπλήξουμε χωρίς να τον αντιμετωπίσουμε σαν το μωρό, ότι έχει κάποιο πρόβλημα χοντρό για να κάνει κάτι τέτοιο γιατί ένας φυσιολογικός άνθρωπος δεν θα το έκανε ,μπορεί να έχει κάποιο πρόβλημα με την υγεία του ή να χωρίσετε από την γυναικά του και να ψηλό τρελάθηκε ή μπορεί να έχει ένα τρελάρα εργοδότη και άμα δεν πάει στην ώρα του μπορεί να τον απολύσει ,βέβαια κανένας δεν τα σκέφτεται όλα αυτά . Ο Γάλλος φιλόσοφος γνωστός ως Ελλα ήταν ο καλύτερος δάσκαλος στην Γαλλία τον πρώτο μισό του 20 αιώνα και ανακάλυψε μια φόρμουλα να ηρεμεί τον εαυτό του και τους μαθητές του από τους εριστικούς ανθρώπους, ποτέ μην λέτε ότι οι άνθρωποι είναι κακοί αλλά πρέπει να δείτε για το καρφί ,δηλαδή για ποιο λόγω και την αγωνία και τον φόβο που τους οδηγεί στην συμπεριφορά αυτή . Πρέπει να έχουν κάποιο πρόβλημα γιατί κανένας άνθρωπος δεν επιτίθεται σε κανέναν χωρίς λόγω πάντα υπάρχει αιτία . Η απογοήτευση ,η τρέλα ,η θλίψη ,η ανησυχία και η επιθετικότητα των ανθρώπων δημιουργείτε από τον φόβο να μην χάσουν κάτι και πρέπει να δείξουμε συμπόνια σε αυτούς που μας ενοχλούν, πρέπει να κάνουμε αυτό το πολύ περίεργο για μας τους ανθρώπους να κάνουμε το θύμο- οίκτο δηλαδή να τους συμπονούμε που είναι σε αυτή την κατάσταση. Βέβαια δεν χρειαζόσαστε να ανέχεστε τους τρελούς που κουβαλάει αυτή η γη απλώς αποφύγετε τους. Βέβαια αυτή είναι μια άποψη και μπορεί όλα αυτά να αποδειχθούν σωστά ή λάθος στο μέλλον αλλά μην ξεχνάτε να χρησιμοποιείται την κριτική σας σκέψη .
ΠΗΓΗ

by vneos1987.blogspot

by vneos1987.blogspot

Πως γεννήθηκε ο χρόνος

Τι είναι ο χρόνος; Το ερώτημα έχει απασχολήσει μερικά από τα μεγαλύτερα μυαλά – από τους αρχαίους φιλοσόφους ως τους επιστήμονες του Διαφωτισμού και ακόμη παραπέρα.

Παρ’ όλα αυτά, ύστερα από χιλιετίες στοχασμού και επιστημονικής προόδου η συναίνεση γύρω από τη φύση του χρόνου δεν έχει επιτευχθεί. «Μπορούμε να αναγνωρίσουμε τον χρόνο αλλά δεν τον καταλαβαίνουμε» λέει ο φιλόσοφος Τζούλιαν Μπάρμπουρ. «Είναι αξιοσημείωτο ότι υπάρχει τόσο μικρή συμφωνία σχετικά με το τι είναι ο χρόνος, ή ακόμη και σχετικά με το πώς πρέπει να διερευνήσουμε μια απάντηση σε αυτό».



Αυτό ίσως συμβαίνει επειδή η βαθιά κατανόηση του χρόνου αποδείχθηκε σχεδόν περιττή για την πρόοδό μας. Στη Φυσική, για παράδειγμα, οι νόμοι του Νεύτωνος για την κίνηση, η Γενική Θεωρία της Σχετικότητας του Αϊνστάιν και η Κβαντική Θεωρία δεν απαιτούν από εμάς να γνωρίζουμε τη φύση του χρόνου για να τις κάνουμε να λειτουργήσουν. Ακόμη και οι ωρολογοποιοί δεν χρειάζεται να καταλαβαίνουν τον χρόνο. Τα ρολόγια, παρ’ όλα αυτά, μας δίνουν μια ένδειξη ως προς το πού θα πρέπει να επικεντρώσουμε τις προσπάθειές μας, επειδή ένα ρολόι χρειάζεται κάποιο είδος κινούμενου τμήματος για να εκτιμήσει την πάροδο του χρόνου. Αυτό μπορεί να είναι το τικ-τακ ενός εκκρουστήρα, οι παλμοί ενός κρυστάλλου χαλαζία ή η εκτόξευση ενός σωματιδίου από ένα ραδιενεργό άτομο – με τον έναν ή με τον άλλον τρόπο θα πρέπει να υπάρχει κίνηση.

Χρόνος και αλλαγή

Οταν κάτι κινείται, αλλάζει. Ετσι τα ρολόγια μάς λένε ότι ο χρόνος είναι άρρηκτα συνδεδεμένος κατά κάποιον τρόπο με την αλλαγή. Αυτό όμως μας φέρνει μόνο ως εδώ. Από αυτό το σημείο υπάρχουν δύο πιθανές οδοί οι οποίες οδηγούν σε εντελώς αντίθετες απόψεις του χρόνου.

Η πρώτη καταλήγει στο συμπέρασμα ότι ο χρόνος είναι μια πραγματική, θεμελιώδης ιδιότητα του Σύμπαντος. Οπως ο χώρος ή η μάζα, υπάρχει από μόνος του. Παρέχει το πλαίσιο μέσα στο οποίο συντελούνται τα γεγονότα. Αυτή ήταν η άποψη που υιοθέτησε ο Ισαάκ Νεύτων, ο οποίος θεώρησε ότι για να ποσοτικοποιήσεις την κίνηση πρέπει να θεωρήσεις ότι ο χρόνος είναι τόσο στέρεος όσο οι τοίχοι ενός σπιτιού. Μόνο τότε μπορείς να μετρήσεις σε πόση απόσταση και πόσο γρήγορα κινείται ένα αντικείμενο.

Ο Αϊνστάιν κατήργησε αυτή τη «στέρεη» αντίληψη δείχνοντας ότι ο χρόνος κυλάει με διαφορετικό ρυθμό σε εξάρτηση με την κίνηση του παρατηρητή και την ένταση της έλξης που ασκεί σε αυτόν η βαρύτητα. Η θεωρία του εγκαταλείπει την αντίληψη ότι ο χώρος και ο χρόνος είναι αυθύπαρκτοι και φθάνει μάλιστα ως το σημείο να δηλώσει ότι «ο χρόνος δεν είναι παρά μια πεισματικά επίμονη ψευδαίσθηση». Παρ’ όλα αυτά ο χωροχρόνος μπορεί να προσφέρει ένα χρήσιμο πλαίσιο αναφοράς για να μετρήσουμε το Σύμπαν – ή, όπως γράφει ο φυσικός Μπράιαν Γκριν στο βιβλίο του «The Fabric of the Cosmos», «ο χωροχρόνος είναι κάτι».

Η δεύτερη οδός οδηγεί στην ιδέα ότι η αλλαγή είναι η θεμελιώδης ιδιότητα του Σύμπαντος και ότι ο χρόνος προκύπτει από τις νοητικές προσπάθειές μας να οργανώσουμε τον μεταβαλλόμενο κόσμο που βλέπουμε γύρω μας. Ο μεγάλος αντίπαλος του Νεύτωνος, ο Γκότφριντ Λάιμπνιτς, προτιμούσε αυτό το είδος ερμηνείας, το οποίο υποδηλώνει ότι ο χρόνος δεν είναι πραγματικός αλλά δημιουργείται μέσα στον εγκέφαλό μας. Βρισκόμαστε λοιπόν απέναντι σε ένα μεγάλο αίνιγμα: είναι ο χρόνος πραγματικός;



Υπάρχει ο χρόνος;

Οι φυσικοί και οι φιλόσοφοι εξακολουθούν να βρίσκονται σε πολύ μεγάλη αντιπαράθεση σχετικά με αυτό το ζήτημα, το οποίο η Κβαντομηχανική μπερδεύει ακόμη περισσότερο. Μια από τις βασικές αιτίες είναι ότι οι απαντήσεις που θα δοθούν θα μπορούσαν να μας οδηγήσουν σε μια «θεωρία των πάντων» η οποία θα εξηγεί όλα τα σωμάτια και τις δυνάμεις της Φύσης.

Υπάρχει όμως και ένα άλλο ερώτημα που ελλοχεύει. Αν ο χρόνος είναι πραγματικός, από πού προήλθε; Ως πρόσφατα οι περισσότεροι φυσικοί θεωρούσαν ότι δημιουργήθηκε στη Μεγάλη Εκρηξη, όταν γεννήθηκαν η ύλη, η ενέργεια και το ίδιο το Διάστημα. Οποιαδήποτε αντίληψη ότι ο χρόνος υπήρχε πριν από τη Μεγάλη Εκρηξη θεωρείτο λανθασμένη. Σήμερα ωστόσο δεν είναι και τόσο βέβαιοι. «Δεν έχουμε λόγο να ισχυριστούμε ότι το Σύμπαν και ο χρόνος ξεκίνησαν στη Μεγάλη Εκρηξη και ότι δεν είχαν κάποιο είδος προϊστορίας» λέει ο Σον Κάρολ του Ινστιτούτου Τεχνολογίας της Καλιφόρνιας στην Πασαντίνα. «Και οι δύο επιλογές βρίσκονται εξίσου στο τραπέζι και προσωπικά είμαι υπέρ της ιδέας ότι το Σύμπαν διαρκεί από πάντα».

Οι θεωρίες των χορδών είναι αυτές που οδήγησαν σε αυτή την επανεκτίμηση των πραγμάτων. Σε αυτές τις υποθετικές προεκτάσεις της θεμελιώδους Φυσικής, η πραγματικότητα αποτελείται από περισσότερες διαστάσεις από τις γνωστές μας τέσσερις. Αν και δεν μπορούμε να αντιληφθούμε άμεσα αυτές τις άλλες σφαίρες, προσφέρουν χώρους για την ύπαρξη εναλλακτικών συμπάντων. Τα σύμπαντα αυτά βλασταίνουν το ένα μέσα από το άλλο σε μια διαρκή αλληλουχία μεγάλων εκρήξεων, κάτι το οποίο σημαίνει ότι το Σύμπαν μας γεννήθηκε από κάποιο άλλο και άρα ο χρόνος υπήρχε πριν από τη δική μας Μεγάλη Εκρηξη.

Η απάντηση στην ακτινοβολία υποβάθρου

Τα προηγούμενα σύμπαντα ενδέχεται να έχουν αφήσει ενδείξεις της ύπαρξής τους μέσα στο δικό μας.

Το 2008 ο κ. Κάρολ και οι συνάδελφοί του υποστήριξαν ότι ιδιομορφίες που παρατηρούνται στην ακτινοβολία που έχει αφήσει πίσω της η Μεγάλη Εκρηξη ίσως αποτελούν την «υπογραφή» προηγούμενων συμπάντων. Πέρυσι ο Ρότζερ Πένροουζ του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης και ο Βάχε Γκουρζαντιάν του Πανεπιστημίου του Γερεβάν στην Αρμενία προχώρησαν ακόμη περισσότερο και υποστήριξαν ότι τα κυκλικά μοτίβα σε αυτή την κοσμική ακτινοβολία υποβάθρου (CMB) αποτελούν ένδειξη πρότερων συμπάντων και μεγάλων εκρήξεων. Θα έχουμε μια ευκαιρία να τεστάρουμε αυτές τις ιδέες σε λίγα χρόνια, όταν ο δορυφόρος Planck του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος (ESA) θα ολοκληρώσει τον χάρτη της κοσμικής ακτινοβολίας υποβάθρου.

Προς το παρόν απλώς δεν υπάρχει τρόπος να ξεφύγουμε από τη σατανική δυσκολία αυτών των ερωτημάτων, ούτε να μπορέσουμε να συλλάβουμε το βάθος που θα προσφέρουν κάποτε οι απαντήσεις τους στις γνώσεις μας. Τώρα, περισσότερο από ποτέ, θα πρέπει να παραδεχθούμε την άγνοιά μας σχετικά με τον χρόνο.

Του Stuart Clark

  Πηγή: 

by vneos1987.blogspot

Πώς να καταλάβετε ότι μια κοπέλα ενδιαφέρετε ;

Τα παρακάτω σημάδια  μπορούν να σας πείσουν ότι έχετε κερδίσει το μυαλό της…

Το βλέμμα μερικές φορές  προδίδει το  ενδιαφέρον .
Συνήθως οι  γυναίκες κοιτούν επίμονα κατάματα έναν άντρα και άλλες γυρνούν το κεφάλι κάθε φορά που την κοιτάτε… όπως και να έχει, αυτός είναι ένας τρόπος για να πει ότι σας  γουστάρει . Το 90% των γυναικών χρησιμοποιεί σαν «όπλο» το βλέμμα για να την προσεγγίσετε!
Η γλώσσα του σώματος έχει σημασία .
Όταν μια γυναίκα κάθεται με σταυρωμένα χέρια ή δεν έχει γυρίσει τον κορμό της προς το μέρος σας…μάλλον   δεν ενδιαφέρεται ερωτικά για εσάς. Αντίθετα, εάν οι ώμοι και τα σταυρωμένα πόδια της κοιτάζουν προς το μέρος σας, τότε όλα είναι υπέρ σας. Θεωρείται αυτονόητο, βέβαια, ότι εάν δαγκώνει τα χείλη της ή τα αγγίζει συχνά, ενώ σας κοιτάει… το πράγμα είναι ξεκάθαρο!


Το χαμόγελο δεν κρύβεται και το πρόσωπο της «λάμπει»
Ακόμη και με ένα «γεια», η κοπέλα που ενδιαφέρεται θα σας χαμογελάσει. Πρόκειται για μια ασυναίσθητη κίνηση που συνοδεύεται από τη λάμψη στα μάτια και το «φως» στο πρόσωπο. Εάν δεν χαιρόταν που σας έχει δίπλα της… θα δεχόσασταν ένα άδειο βλέμμα και ούτε ένα μειδίαμα!
Οι φίλες της κοιτούν ή χαμογελούν προς το μέρος σας
Εάν δείτε ότι οι περισσότερες φίλες της κοιτούν προς το μέρος σας και χαμογελούν (προς θεού, όχι γελούν!) τότε το κάνουν «εν γνώσει». Από τις πιο νεαρές κοπέλες μέχρι τις πιο έμπειρες γυναίκες… όλες αναφέρουν τα «θέλω» τους στις φίλες τους, μέσα από νεύματα ή χαμόγελα.
Ζήλια, η απόδειξη του έρωτα της
Δεν υπάρχει καλύτερο τεστ για τα ερωτικά συναισθήματα… από τη ζήλια! Όταν ζηλεύει μια γυναίκα, επειδή σας βλέπει να μιλάτε με άλλες ή θυμώνει όταν αγκαλιάζετε μια γνωστή στο δρόμο, να είστε σίγουροι 100% ότι την έχετε κερδίσει.
Οι δήθεν τυχαίες συναντήσεις στα στέκια σας
Άμα συναντιέστε πολύ συχνά, τότε ίσως δεν είναι και πολύ τυχαίο! Όταν έχετε κερδίσει μια γυναίκα, αυτή θα σας προσεγγίσει σε μέρη που πηγαίνετε συχνά… και θα το παίξει κιόλας και έκπληκτη μόλις σας δει. Απλά θέλει να βρίσκεται συχνά γύρω σας.
Η νευρικότητα, όταν είναι γύρω σας
Μήπως της πέφτουν κάτω τα τσιγάρα, μπερδεύει τα λόγια της ή ρίχνει τα ποτά στο τραπέζι, όταν σας βλέπει; «Ναι» ο έρωτας μερικές φορές είναι αδέξιος και η νευρικότητα είναι εμφανής. Σίγουρα πάντως πρόκειται για ένα χαρακτηριστικό σημάδι!
Το «τυχαίο» άγγιγμα του χεριού ή των μαλλιών σας
Ένα δήθεν τυχαίο άγγιγμα στο χέρι ή τα μαλλιά σας αποτελεί ένα από αυτά τα σημάδια. Εάν βλέπετε ότι η άλλη σας προσεγγίζει όλο και περισσότερο ή βρίσκει δικαιολογίες για να ακουμπήσει το σώμα σας… τότε είστε σε καλό δρόμο!
Τα μικρά πράγματα…όπως μια γουλιά από το ποτό της!
Μπορεί να σας προσφέρει μια γουλιά από το ποτό της ή γενικά προσπαθεί να σας φροντίσει; Τότε είναι πιθανόν να μην σας βλέπει σαν φίλο, ειδικά εάν αυτό γίνεται σε μεγάλο βαθμό. Όταν μια γυναίκα προσπαθεί να ικανοποιήσει τα «θέλω» σας, τότε μπορείτε να ελπίζετε σε μια ερωτική σχέση.
Το ξαφνικό ενδιαφέρον για τη ζωή σας και οι ερωτήσεις
Οι ερωτήσεις σχετικά με τη ζωή του, την οικογένειά του ή η κλασσική ερώτηση  εάν είσαι μόνος; Δείχνει ενδιαφέρον, ίσως και ερωτικό αλλιώς δεν θα ασχολιόταν μαζί σας . 

by vneos1987.blogspot

Γιατί άραγε όποιος σκέφτεται διαφορετικά από τη μάζα θεωρείται τρελός

Δοκίμασε να σκεφτείς ελαφρώς διαφορετικά από τον κόσμο και όλοι θα αρχίσουν να σε υποπτεύονται: κάτι δεν πάει καλά, είσαι τρελός. Εάν ανήκεις στην μάζα, θεωρείσαι λογικός.

Μπορεί η μάζα να είναι στα πρόθυρα της…τρέλας, αλλά δεν είναι αυτό το θέμα. Εσύ πρέπει απλά να ανήκεις στην μάζα και να συμπεριφέρεσαι όπως όλοι οι άλλοι. Δεν υπάρχουν εξαιρέσεις. Δεν υπάρχουν περιθώρια για την ατομικότητα. Τα άτομα κλείνονται σε ψυχιατρείο.

Τρελό θεώρησαν τον Βούδα, τρελό θεώρησαν τον Ιησού, τρελό θεώρησαν τον Σωκράτη. Οι μάζες θεωρούν τρελό οιποιονδήποτε δεν ανήκει στην συλλογική τρέλλα, οποιονδήποτε ξεφεύγει από αυτήν την τρέλλα.Αλλά αυτή η τρέλλα είναι ο μοναδικός τρόπος για να…εξαγνιστείς!

Ο άνθρωπος δεν είναι ένα ον αλλά μια διαδικασία, δεν είναι ένα ον αλλά ένα γίγνεσθαι.Ο σκύλος γεννιέται και πεθαίνει σκύλος. Η κατάσταση δεν είναι η ίδια όσον αφορά τον άνθρωπο. Ο άνθρωπος μπορεί να γεννηθεί άνθρωπος και να πεθάνει σαν Βούδας! Καμμιά άλλη ύπαρξη, εκτός του ανθρώπου, δεν εξελίσεται ανάμεσα στην γέννηση και στον θάνατο. Αλλά για να φτάσεις σε αυτό θα πρέπει να είσαι ο κεραυνός που θα κάψει ό,τι σάπιο υπάρχει μέσα σου. Πρέπει να είσαι αρκετά τρελός για να πας πέρα από όλες τις υποκρισίες, όλες τις ιδιομορφίες, όλες τις μάσκες που ο άνθρωπος έχει δημιουργήσει για να μείνει εκεί που είναι, για να μην εξελιχθεί.

Η μάζα, ο κόσμος, θα καταδικάσει όλους τους “επαναστάτες”, όλα τα επαναστατικά πνεύματα…θα πει πως είναι οι καταστροφείς. Αλλά για να δημιουργήσεις πρέπει πρώτα να καταστρέψεις. Εάν δεν καταστρέψεις ό,τι είναι άσχημο και κατακριτέο, δεν μπορείς να δημιουργήσεις την ομορφιά και το ωραίο. Εάν δεν καταστρέψεις την ψευτιά, δεν μπορείς να ανοίξεις δρόμο στην αλήθεια. Αλλά είναι πολύ δύσκολο να μην μισήσεις αυτόν τον τύπο ανθρώπων, που διαταράσσουν τον ύπνο σας, τα ψέματα σας που σας κάνουν να αισθάνεστε ασφαλείς και σας παρηγορούν. Είναι φυσικό ο κόσμος να μισεί τον άνθρωπο της αλήθειας: είναι ένας ταραξίας…με τα ψέματα σου αισθάνεσαι σίγουρος και ξαφνικά έρχεται εκείνος να υποκινήσει την αμφιβολία μέσα σου και να ταράξει την πίστη σου.

Η αλήθεια βρίσκεται πάντα σε αντίθεση με τα δόγματα των μαζών.Η αλήθεια είναι ατομική και οι μάζες δεν ενδιαφέρονται για την αλήθεια. Στις μάζες ενδιαφέρουν οι παρηγοριές και οι ανέσεις.

Οι μάζες δεν αποτελούνται από εξερευνητές,από ανθρώπους που αγαπούν τις περιπέτειες, από άτομα που προχωρούν στο άγνωστο, χωρίς φόβο, και ριψοκινδυνεύουν την ζωή τους για να ανακαλύψουν ποια είναι η σημασία της ζωής τους και ολόκληρης της ύπαρξης.

Οι μάζες θέλουν απλά να τους διηγηθείς γλυκές ψεύτικες ιστορίες, άνετες και επωφελείς.Άνευ κόπων και βασάνων επαναπαύονται και χαλαρώνουν μέσα στην ψευδαίσθηση τους που τους χρησιμεύει για παρηγοριά.

Η μάζα μισεί όποιον θέλει να είναι Άτομο, όποιον θέλει να ακολουθήσει ένα δικό του ιδιαίτερο μονοπάτι, ένα στυλ ζωής.

Οι μάζες θέλουν να είσαι απλά “ένας σαν και αυτούς”.

Ο διαχωρισμός σου τους κάνει να…φοβούνται!

Θέλουν να είσαι πράος, υπάκουος και υπόδουλος.

Εάν,με κάποιο τρόπο καταφέρεις και τους ξεπεράσεις δεν θα σε συγχωρέσουν ποτέ.”

Πηγη

by vneos1987.blogspot

Η παιδεία ενός ανθρώπου φαίνεται στη συμπεριφορά

Η παιδεία ενός ανθρώπου φαίνεται στη συμπεριφορά

Πολλές φορές ταυτίζουμε την παιδεία και την μόρφωση με την εκπαίδευση και την απόκτηση γνώσεων και πτυχίων. Η κοινωνία μας θεωρεί αμόρφωτο έναν άνθρωπο που δεν έχει τελειώσει το σχολείο, ή δεν έχει πάει πανεπιστήμιο. Οι τίτλοι, όμως, δεν φτιάχνουν χαρακτήρες και συμπεριφορές. Τα πτυχία είναι πολύ καλά για την προσωπική ανάπτυξη και επαγγελματική σταδιοδρομία, όμως δεν εξασφαλίζουν αρετές όπως η υπομονή, η καλοσύνη, η τιμιότητα.

Στα πλαίσια αυτής της φιλοσοφίας σας παρουσιάζουμε το παρακάτω εξαιρετικό κείμενο, το οποίο διαβάσαμε στο mindthetrap.gr από την Κατερίνα Χήναρη, όπου τονίζεται ακριβώς αυτό. Πως, δηλαδή, η αληθινή παιδεία δεν φαίνεται από τις γνώσεις αλλά από την συμπεριφορά.

Μεγάλωσε, λένε, όλα τα αδέλφια του. Τέσσερα στον αριθμό κι ένας εκείνος, πέντε παρακαλώ. Έζησε πόλεμο, κακουχίες, πείνασε, αγάπησε, παντρεύτηκε κι έκανε τέσσερα παιδιά. Οι μεγαλύτερες αγάπες της ζωής του. Αν τον έβλεπες, ποτέ σου δε θα φανταζόσουν τι είχε περάσει. Ευθυτενής, καμαρωτό περπάτημα, ψάθινο καπελάκι, χαμόγελο στα μάτια και καραμέλες στην τσέπη.

Ποτέ δεν τον άκουσα να υψώνει τον τόνο της φωνής του. Όταν τον έπνιγε το δίκιο, γούρλωνε τα μάτια για να καταλάβεις πως έχει νεύρα. Μέχρι εκεί. Ακόμη κι αν δεν είχε λόγους να ξεσπάσει, πάντα του έδινε η γυναίκα του αρκετούς. Εκείνος, όμως, βράχος ακλόνητος, ο ορισμός της ηρεμίας και της καλοσύνης. Τη δικαιολογούσε ακόμη και τις φορές που είχε ολοφάνερο άδικο. «Άστη. Έχει περάσει πολλά», έλεγε ο άνθρωπος που είχε περάσει περισσότερα.

Μια μέρα, θέλοντας να δείξω πόσο με είχε εντυπωσιάσει γύρισα και είπα πόσο υπέροχος άνθρωπος είναι, παρόλο που είναι αμόρφωτος. Ακόμη, θυμάμαι το βλέμμα της μάνας μου. «Ο παππούς σου μπορεί να μην ξέρει πολλά γράμματα αλλά είναι ο πιο μορφωμένος άνθρωπος που ξέρω». Ήταν αυτή της η πρόταση που έσκασε σαν χαστούκι στο πρόσωπό μου και με έκανε να καταλάβω τη διαφορά μεταξύ του αγράμματου και του αμόρφωτου.

Βλέπεις, συνηθίσαμε να τα ταυτίζουμε. Αγράμματος κι αμόρφωτος το ίδιο και το αυτό. Βάλαμε σε ένα τσουβάλι όσους δεν μπόρεσαν να μάθουν γράμματα, να γίνουν πρώτοι μαθητές, να σπουδάσουν, και σε ένα άλλο όσους φόρτωσαν τους τοίχους με πτυχία κι ακαδημαϊκές γνώσεις. Τους κατηγοριοποιήσαμε τους μεν, χαμηλά στην κοινωνική μας βαθμίδα και τους δε, ψηλά. Έτσι, μάθαμε να ορίζουμε την αξία των ανθρώπων. Από τα χαρτιά που συνέλλεξαν στη διαδρομή τους.

Κι όμως, υπάρχουν άνθρωποι με γνώσεις και βραβεία που δε συναντήθηκαν ποτέ με την κοινωνική μόρφωση. Δεν ξέρουν να φερθούν, δεν ξέρουν να μιλήσουν, μήτε να ανταπεξέλθουν στις δυσκολίες που ήρθαν στο διάβα τους. Δεν ήταν στη διδακτική τους ύλη αυτά. Είναι εκείνοι που συχνά, σνομπάρουν τους «αμόρφωτους» στον περίγυρό τους γιατί τους χαλάνε το image. Η αλήθεια είναι πως δεν τους φτάνουν ούτε στο μικρό τους δακτυλάκι γιατί ποτέ δεν μπόρεσαν να καταλάβουν πως καμία σχέση δεν έχει η ουσιαστική μόρφωση με τις ξερές γνώσεις που έμαθαν στα θρανία. Είναι κάτι περισσότερο από αυτό. Είναι πλάσιμο προσωπικότητας και πλήθος ηθικών αξιών που δε γράφονται σε κανένα βιβλίο.


Ο αγράμματος μπορεί να δυσκολεύτηκε να μάθει γράψιμο αλλά ποτέ δε ζήλεψε τον κόπο άλλων ανθρώπων. Ήξερε πως όλα γίνονται με μόχθο και σκληρή δουλειά.

Ο αγράμματος σιχαίνεται την αδικία και το συμφέρον στους ανθρώπους. Προστατεύει πάντα τους πιο αδύναμους, όσους δεν είναι σε θέση να υπερασπιστούν τους εαυτούς τους.

Ο αγράμματος μπορεί να υπογράφει με σταυρό αλλά τιμάει την υπογραφή του γιατί γνωρίζει τη σημασία της. Μπορεί να μην αρίστευσε σε μεγάλα εκπαιδευτικά ιδρύματα αλλά πήρε από νωρίς εφόδια που τον βοήθησαν να επιβιώσει.

Ο αγράμματος ξέρει να αγαπά δίχως να περιμένει ανταπόδοση. Αγαπά αληθινά κι αυτό είναι αρκετό. Βλέπει το καλό στους άλλους ακόμη κι όταν εκείνοι δεν το βλέπουν γιατί γνωρίζει πως οι δυσκολίες φέρνουν χαρές και οι χαρές δυσκολίες.

Ο αγράμματος είναι διακριτικός κι ευγενής. Δε ρωτά, δε φέρνει σε δύσκολη θέση. Ξέρει να διαβάζει τα μάτια. Από εκεί αντλεί πληροφορίες χωρίς να χρειαστεί να του μιλήσεις.

Μοιράζει τις συμβουλές του για να βοηθήσει πραγματικά κι όχι για να κάνει τον καμπόσο. Δε σου τρίβει στην μούρη την εμπειρία του. Σε αφήνει να κάνεις τα δικά σου λάθη γνωρίζοντας πώς θα είναι πάντα εκεί.

Ο αγράμματος είναι άξιος. Πιάνουν τα χέρια του. Κάνει δουλειές χωρίς να βαρυγκωμά, προσφέρει έργο όπου χρειάζεται, χαμογελά δυνατά και κλαίει βουβά. Δε θέλει να γίνεται βάρος στους δικούς του αλλά βρίσκεται κοντά ακόμη κι όταν είναι μακριά.

Ο αγράμματος άνθρωπος μπορεί να μην έμαθε μαθηματικά αλλά είναι δίκαιος στις συναλλαγές του. Μπορεί να μην ξέρει καλούς τρόπους αλλά το σπίτι του είναι πάντα ανοιχτό. Μπορεί να μην έγινε δάσκαλος αλλά ποτέ δε σήκωσε χέρι στα παιδιά του. Μπορεί να μη γύρισε όλο τον κόσμο αλλά μάζεψε σοφία από τις πιο μικρές στιγμές της ζωής του.

Ο δικός μου αγράμματος άνθρωπος ήταν πολύ πιο μορφωμένος από πολλούς γραμματιζούμενους εκεί έξω. Είχε παιδεία. Όχι πτυχία.

Πηγη

by vneos1987.blogspot

Δείτε την animation ταινία "Fears"Μπορούμε να συμφιλιωθούμε με τους φόβους μας;

Μπορούμε να μετατρέψουμε τις φοβίες σε «φίλους» μας; Την απάντηση επιχειρεί να δώσει  η animation ταινία μικρού μήκους της Nata Metlukh, «Fears».

Πηγη

by vneos1987.blogspot

"Το ταξίδι της Μαρίας": Ένα animation για τον αυτισμό

Ένα ταξίδι αγάπης.  Είναι το ταξίδι της Μαρίας στον εσωτερικό κόσμο μίας εφήβου που έχει αυτισμό.  

Ένα  ταξίδι γεμάτο χρώμα, με  δημιουργικότητα και γνησιότητα, που αρχίζει με την κατανόηση από τους γονείς της  όταν  βλέπουν την κόρη τους να συμπεριφέρεται με διαφορετικό τρόπο.  Αυτισμός.

Με στόχο μια πιο σωστή  προσέγγιση για τον αυτισμό στην κοινωνία, το Ίδρυμα Orange έχει δημιουργήσει "το ταξίδι της Μαρίας". 

Το φιλμ είναι του καλλιτέχνη Miguel Gallardo, ο οποίος είναι πατέρας  ενός κοριτσιού με αυτισμό.

Πηγή

by vneos1987.blogspot

Το School of Life (Σχολείο της Ζωής)

Το School of Life (Σχολείο της Ζωής) στόχο έχει να βοηθήσει τους ανθρώπους στην ανάπτυξη της συναισθηματικής νοημοσύνης μέσω του πολιτισμού.

                                            

Το animation “The Sanity of Madness” (Η Λογική της Τρέλας), που κυκλοφόρησε πρόσφατα από το School of Life, παρουσιάζει την παραφροσύνη της ζωής των ανθρώπων, οι οποίοι αναγκάζονται να ζουν πάνω από τα όριά τους για να ταιριάξουν στο σύστημα.

Δίχως να έχει σημασία πόσο έχουμε κοιμηθεί το βράδυ, αν έχουμε κάποιο πρόβλημα που μας ταλαιπωρεί ή αν είμαστε συναισθηματικά ράκη, υποχρεωτικά οφείλουμε να πάμε το πρωί στο σχολείο ή στη δουλειά, χωρίς δικαιολογίες και με ένα πλατύ χαμόγελο…

Πηγη

by vneos1987.blogspot

by vneos1987.blogspot

Το αυγό του Κολόμβου

Όταν οι φίλοι του Κολόμβου τον πείραζαν λέγοντας του ότι η ανακάλυψη της Αμερικής ήταν κάτι πολύ εύκολο, αφού το μόνο που είχα να κάνει κανείς ήταν να χαράξει πορεία προς τα δυτικά και να συνεχίσει να πηγαίνει. Τότε αυτός τους ζήτησε να προσπαθήσουν στηρίξουν ένα αυγό όρθιο.
/>
Προσπάθησαν όλοι, και τελικά όλοι απέτυχαν!
Τότε ο Κολόμβος πήρε το αυγό, έσπασε τη μία άκρη του και το στήριξε πάνω σε αυτήν.
Φυσικά οι φίλοι του διαμαρτυρήθηκαν γιατί, όπως είπαν, νόμισαν ότι το αυγό δεν έπρεπε να σπάσει.

Οι φίλοι του Κολόμβου έβαζαν όρια στο πρόβλημα του αυγού που στην πραγματικότητα δεν υπήρχαν.
Επίσης, όμως, είχαν υποθέσει ότι δεν ήταν δυνατή η συνεχής πλεύση προς την Δύση.
Αυτό το ναυτικό κατόρθωμα φάνηκε εύκολο μόνο όταν ο Κολόμβος απέδειξε ότι οι περιορισμοί που έβαζαν ήταν φανταστικοί.Τότε οι παρευρισκόμενοι κατάλαβαν το νόημα αυτής της πράξης: από τη στιγμή που έχει γίνει κάτι καινούργιο, όλοι ξέρουν πώς να το κάνουν. Αυτό ήταν το περίφημο αυγό του Κολόμβου!

by vneos1987.blogspot

by vneos1987.blogspot

Κάθε φορά που εντυπωσιάζεις, αποκτάς κι έναν εχθρό.....

Κάθε φορά που εντυπωσιάζεις, αποκτάς κι έναν εχθρό. Για να είσαι δημοφιλής πρέπει να είσαι μετριότητα

Ο Ισπανός ψυχολόγος και ψυχίατρος Ενρίκε Ρόχας αναφέρει πως «όσοι νιώθουν ότι αποτελούν αντικείμενο του φθόνου συναδέλφων, συμμαθητών, γειτόνων, φίλων, ακόμα και συγγενών, πρέπει να ξέρουν πως το πιο σημαντικό είναι να προφυλάσσονται, να μην εκτίθενται σε καταστάσεις που προκαλούν και οξύνουν αυτό το συναίσθημα».

Για το τόσο ανθρώπινο ελάττωμα του φθόνου, μια παραδοσιακή ιστορία αναφέρει πως μια φορά ένα φίδι άρχισε να κυνηγάει μια πυγολαμπίδα/Υστερα από τρεις μέρες αδιάκοπης καταδίωξης, χωρίς δυνάμεις πια, η πυγολαμπίδα σταμάτησε και μίλησε στο φίδι:

• — Μπορώ να σου κάνω μια ερώτηση;
• 
  
• — Δε συνηθίζω ν’ ακούω τα θηράματά μου, αλλά μια που θα σε καταβροχθίσω, μπορείς να ρωτήσεις.
• 
  
• — Ανήκω στην τροφική σου αλυσίδα; “Όχι·,
• 
  
• — Σου έκανα κανένα κακό;
• 
  
• — Όχι
• 
  
• — Τότε γιατί θέλεις να με σκοτώσεις; Αφού σκέφτηκε λίγο, το φίδι απάντησε:
• 
  
• — Επειδή δεν αντέχω να σε βλέπω να λάμπεις.




Σίγουρα αυτή η μικρή ιστορία θα μπορούσε να συνοψιστεί στην ολιγόλογη μοντέρνα φράση » Κράζεις; Θαυμάζεις». Δεν είναι λίγες οι φορές που προκαλούμε τον φθόνο και την ζήλια των τριγύρων μας και γινόμαστε αποδέκτες μιας άσχημης συμπεριφοράς χωρίς να υπάρχει κάποια προφανή αιτία! Δεν είναι λίγες, επίσης, οι φορές που τα σχόλια των γύρων μας όταν υλοποιούμε αυτά που ονειρευόμαστε, όταν κάνουμε πράξη αυτά που μας εκφράζουν, θα είναι το λιγότερο επικριτικά και το μέγιστο απαξιωτικά.


Και τότε σκεφτόμαστε ότι αυτό που καταφέρνουμε, δεν είναι αποδεκτό και μαλώνουμε άλλη μια φορά τον εαυτό μας για την απερισκεψία μας έστω και να ονειρευτούμε…


Και ξεκινάμε, αδύναμοι, σαν την πυγολαμπίδα, να τρέχουμε μακριά από αυτούς μας επικρίνουν και μας καταδιώκουν, φοβούμενοι την οργή και τα σχόλια που προκαλούν οι πράξεις μας. Θέλει μεγάλο κουράγιο και ψυχικό σθένος να σταματήσουμε να τρέχουμε και να στραφούμε στον θηρευτή μας και να τον αντιμετωπίσουμε κατάματα. Και αυτός ακριβώς είναι ο λόγος που ανταμοιβόμαστε με μια μεγάλη αλήθεια. Σοκαριστική μεν, αλλά μεγάλη: «Επειδή δεν αντέχω να σε βλέπω να λάμπεις.»


Και τότε συνειδητοποιούμε όχι μόνο το μάταιο αυτού του κυνηγητού αλλά και τον πραγματικό μας εχθρό. Είμαστε αυτοί που είμαστε, λάμπουμε με τον τρόπο που φτιαχτήκαμε να λάμπουμε. Και αυτός από τον οποίο τρέχαμε να ξεφύγουμε δεν ήταν τελικά κανένας άλλος από τον ίδιο μας τον φόβο για την επικριτική στάση του κόσμου. Και όλα αυτά γιατί απλά δεν είχαμε συνειδητοποιήσει πως… λάμπουμε!


Κάθε φορά λοιπόν που κάνουμε κάτι που μας αρέσει, κάτι που μας εκφράζει, κάτι που μας συγκινεί, ας θυμόμαστε ότι αυτό είναι το φως μας και αν εμπιστευόμαστε το πως φαίνεται αυτό το φως στα δικά μας μάτια, δεν έχουμε να φοβηθούμε κανένα κυνηγητό από αυτούς που ενοχλήθηκαν. Πάντα υπήρχαν και πάντα θα υπάρχουν… Πάντα θα προσπαθούν να σβήσουν την δική μας λάμψη γιατί απλά δεν γνωρίζουν τον τρόπο να αναδείξουν την δική τους…


Γιατί ο καθένας είναι μοναδικός και δεν μπορεί να λάμψει ποτέ με τον ίδιο τρόπο που λάμπει ο διπλανός του…

Πηγη

by vneos1987.blogspot

Νέλσον Μαντέλα«Στη φυλακή, οι ψευδαισθήσεις μπορούν να προσφέρουν παρηγοριά.»

Ζούμε στον κόσμο της ψευδαίσθησης. Έτσι, πολλές από τις ανησυχίες που απασχολούν το μυαλό και τα καθήκοντα που γεμίζουν το ημερολόγιό μας, προκύπτουν από φυτεμένα ερεθίσματα για να γίνουμε κάποιος ή κάτι που δεν είμαστε. Αυτό δεν είναι τυχαίο. Όπως έχουμε κατηχηθεί σε αυτόν τον αυταρχικό-εταιρικό-καταναλωτικό πολιτισμό που σήμερα κυριαρχεί στην ανθρώπινη φυλή, είμαστε εκπαιδευμένοι στο ότι ορισμένες πτυχές της κοινωνίας μας είναι απαράβατες αλήθειες, και ότι συγκεκριμένοι τρόποι ύπαρξης και συμπεριφοράς είναι προτιμητέοι.

«Οι άνθρωποι σας ξεζουμίζουν καθημερινά. Εγκαθίστανται στη ζωή σας, σας πολεμούν βρώμικα και στη συνέχεια εξαφανίζονται. Σας κοιτάζουν από ψηλά κτίρια και σας κάνουν να αισθάνεστε μικροί. Κάνουν επιπόλαια σχόλια που υπονοούν ότι δεν είστε αρκετά σέξι και ότι όλη η διασκέδαση συμβαίνει κάπου αλλού. Βρίσκονται στην τηλεόραση και κάνουν τη σύντροφό σας να αισθανθεί ακατάλληλη. Εχουν πρόσβαση στην πιο εξελιγμένη τεχνολογία που ο κόσμος έχει δει ποτέ και τη χρησιμοποιούν για να σας κάνουν τον νταή. Αυτοί είναι οι διαφημιστές και αυτοί γελούν με εσάς «. – Banksy
Η διαφήμιση είναι μόνο η κορυφή του παγόβουνου. Κοιτάζοντας παρακάτω, βλέπουμε ότι η συνολική οργάνωση της ζωής επικεντρώνεται γύρω από την επιδίωξη των ψευδαισθήσεων και την αυτόματη υπακοή στους θεσμούς και τις ιδέες οι οποίες δεν είναι καθόλου αυτό που φαίνονται. Είμαστε στην κυριολεξία σκλάβοι. Πολλοί ονομάζουν αυτό το κάπως απροσδιόριστο συναίσθημα της καταπίεσης «Matrix», ένα σύστημα απόλυτου ελέγχου που εισβάλλει στο μυαλό, προγραμματίζοντας τους ανθρώπους να λειτουργούν σύμφωνα με μια γενική, κομφορμιστική έκδοση της πραγματικότητας, άσχετα με το πόσο κακή γίνεται.


Οι μεγαλύτερες από τις αυταπάτες που μας κρατούν σκλαβωμένους στο Matrix, αυτές από τις οποίες τόσο πολλοί από εμάς εξακολουθούν να μαγεύονται, περιγράφονται παρακάτω.

Η ψευδαίσθηση του Νόμου, της Τάξης και της Εξουσίας



Για πολλούς από εμάς, το να υπακούμε στους νόμους θεωρείται μια ηθική υποχρέωση, και πολλοί ευχαρίστως το κάνουμε αυτό έστω και αν η διαφθορά, τα σκάνδαλα και η κακία έχουν επανειλημμένα αποδείξει ότι ο νόμος είναι αρκετά ευέλικτος για εκείνους που έχουν τη δύναμη να τον παρακάμψουν. Η αστυνομική βαρβαρότητα εγκληματικότητα καλπάζουν στις ΗΠΑ, τα δικαστήρια ευνοούν τους πλούσιους και δε μπορούμε πλέον να ζήσουμε σαν ιδιώτες, χάρη στη διείσδυση της κρατικής εποπτείας. Και όλο αυτό το διάστημα ο παράνομος και ανήθικος μόνιμος πόλεμος μαίνεται στο παρασκήνιο της ζωής, δολοφονώντας και καταστρέφοντας ολόκληρα έθνη και πολιτισμούς.


Η κοινωνική τάξη δεν είναι αυτό που φαίνεται; είναι εντελώς βασισμένη στα δεδομένα της συμμόρφωσης, της υπακοής και της συναίνεσης που επιβάλλονται από το φόβο της βίας. Η ιστορία μας διδάσκει ότι ο νόμος δε χρησιμοποιείτα συχνά, απλά ως μέσο καταπίεσης, κοινωνικού ελέγχου και λεηλασίας, και κάθε «λεγόμενη» Αρχή σε σχέση με αυτό είναι ψευδής, υποκριτική και άδικη.

Όταν ο ίδιος ο νόμος δεν υπακούει το νόμο, δεν υπάρχει κανένας νόμος, δεν υπάρχει τάξη και δεν υπάρχει δικαιοσύνη. Η λαμπρότητα και τα στολίδια της Εξουσίας είναι απλώς η συγκάλυψη της αλήθειας στην οποία η τρέχουσα παγκόσμια τάξη που καθιστά αναγκαίο τον έλεγχο, δεν συναινεί.

Η ψευδαίσθηση της Ευημερίας και της Ευτυχίας

Στολίζοντας τον εαυτό του κανείς με ακριβά ρούχα και μπιχλιμπίδια, και συγκεντρώνοντας μεγάλες συλλογές από υλικά αγαθά που θα ζήλευε κάθε μονάρχης του 19ου αιώνα, έχει γίνει ένα υποκατάστατο για την πραγματική ευημερία. Η διατήρηση της ψευδαίσθησης της ευημερίας όμως, είναι ζωτικής σημασίας για την οικονομία μας έτσι όπως είναι, επειδή τα θεμέλιά της είναι χτισμένα στην κατανάλωση, την εξαπάτηση, την πίστωση και το χρέος. Το ίδιο το τραπεζικό σύστημα έχει σχεδιαστεί από την κορυφή ως τα νύχια για να δημιουργήσει απεριόριστο πλούτο για κάποιους, ενώ φορολογεί για μια αιωνιότητα τους υπόλοιπους από εμάς.

Η αληθινή ευημερία είναι ένα ζωντανό περιβάλλον και μια αφθονία υγείας, ευτυχίας, αγάπης και σχέσεων. Καθώς όλο και περισσότεροι άνθρωποι αρχίζουν να αντιλαμβάνονται τα υλικά αγαθά ως μια μορφή αυτοπροσδιορισμού σε αυτόν τον πολιτισμό, γλιστράμε ολοένα και πιο μακριά από την εμπειρία της αληθινής ευημερίας.

Η ψευδαίσθηση της Επιλογής και της Ελευθερίας

Διαβάζοντας ανάμεσα στις γραμμές και εξετάζοντας τα ψιλά γράμματα, βλέπουμε ότι δεν είμαστε ελεύθεροι, όχι υπό οποιαδήποτε ευφυές πρότυπο. Ελευθερία σημαίνει το να έχουμε επιλογή, αλλά στο σημερινό κόσμο, η επιλογή έχει καταλήξει να σημαίνει μια ποικιλία από διαθέσιμες επιλογές, πάντα μέσα στα στενά όρια ενός διεφθαρμένου νομικού και φορολογικού συστήματος και εντός των ορίων των πολιτισμικά αποδεκτών και επιβεβλημένων κανόνων.

Απλά κοιτάξτε μέσα στον κάλπικο θεσμό της σύγχρονης δημοκρατίας και θα βρείτε ένα λαμπρό παράδειγμα λανθασμένων επιλογών που εμφανίζονται σαν πραγματικές. Δύο παγιωμένα, διεφθαρμένα, αρχαϊκά πολιτικά κόμματα παρέλασαν ως «υπερηφάνεια» και «ελπίδα του έθνους», αλλά σκόπιμα μπλοκάρει άλλες, ανεξάρτητες φωνές, γελοιοποιώντας τες και πατώντας τες κάτω.

Η ψευδαίσθηση της επιλογής και της ελευθερίας είναι ένας πανίσχυρος καταπιεστής επειδή μας ξεγελά στο να αποδεχόμαστε δεσμά και μικρά λουριά σαν να είναι τα κύρια χαρακτηριστικά της ελευθερίας.

Η πολλαπλή επιλογή είναι διαφορετική από την ελευθερία και υπηρετείται εύκολα.

Η Ψευδαίσθηση της Αλήθειας

Η αλήθεια έχει γίνει ένα ευαίσθητο θέμα στον πολιτισμό μας και έχουμε προγραμματιστεί να πιστεύουμε ότι «η αλήθεια» έρχεται από τους ημίθεους των μέσων μαζικής ενημέρωσης, τις διασημότητες και την κυβέρνηση. Εάν η τηλεόραση δηλώνει ότι κάτι είναι αληθινό, τότε είμαστε αιρετικοί αν πιστεύουμε το αντίθετο.

Προκειμένου να διατηρήσουν την τάξη, οι δυνάμεις χρειάζονται τη συναίνεσή μας για τη δική τους εκδοχή της αλήθειας. Ενώ οι ανεξάρτητοι στοχαστές και δημοσιογράφοι δημιουργούν συνεχώς τρύπες στις επίσημες εκδοχές της πραγματικότητας, η ψευδαίσθηση της αλήθειας είναι τόσο ισχυρή έτσι ώστε απαιτείται μια σοβαρή προσωπική αναταραχή για να αποφύγουν την γνωστική ασυμφωνία που απαιτείται προκειμένου να λειτουργήσουν σε μια κοινωνία που κυνηγά ανοιχτά ψευδείς πραγματικότητες.

Η ψευδαίσθηση του Χρόνου

Λένε ότι ο χρόνος είναι χρήμα, αλλά αυτό είναι ψέμα. Ο χρόνος είναι η ζωή σας. Η ζωή σας είναι μια διαρκώς εξελισσόμενη εκδήλωση του «τώρα». Κοιτάζοντας πέρα ​​από τον κόσμο των πέντε αισθήσεων όπου έχουμε εκπαιδευτεί να κινούμαστε σύμφωνα με το ρολόι και το ημερολόγιο, διαπιστώνουμε ότι το πνεύμα είναι αιώνιο, και ότι η κάθε ατομική ψυχή είναι μέρος αυτής της αιωνιότητας.

Η μεγάλη απάτη εδώ είναι η ενίσχυση της ιδέας ότι η παρούσα στιγμή έχει λίγη ή καθόλου αξία, ότι το παρελθόν είναι κάτι που δεν μπορούμε να αλλάξουμε ή να ξεχάσουμε, και ότι το μέλλον είναι πολύ πιο σημαντικό από ό,τι το παρελθόν και το παρόν μαζί. Αυτό μας απομακρύνει από ό,τι πραγματικά συμβαίνει αυτή τη στιγμή και που το κατευθύνει προς το μέλλον. Μόλις επικεντρωθούμε σε ό,τι είναι να έρθει και όχι σε αυτό που υπάρχει, είμαστε εύκολη λεία για τους διαφημιστές και τους εκφοβιστές που θολώνουν το όραμά μας για το μέλλον με κάθε δυνατή στενοχώρια και ανησυχία που μπορεί να φανταστεί κανείς.

Είμαστε πιο ευτυχισμένοι όταν η ζωή δεν μας βάζει σε καλούπια, όταν ο αυθορμητισμός και η τυχαιότητα μας δίνουν την ευκαιρία να μάθουμε περισσότερα για τους εαυτούς μας. Το να παραιτούμαστε από την παρούσα στιγμή προκειμένου να φαντασιωνόμαστε για το μέλλον είναι μια παγίδα. Οι τεράστιες, διαχρονικές στιγμές πνευματικής χαράς που βρίσκονται σε ένα ήσυχο διαλογισμό είναι η απόδειξη ότι ο χρόνος είναι ένα κατασκεύασμα του νου της ανθρωπότητας, και όχι κατ “ανάγκην υποχρεωτικός για την ανθρώπινη εμπειρία.

Εάν ο χρόνος είναι χρήμα, τότε η ζωή μπορεί να μετρηθεί σε δολάρια. Όταν τα δολάρια είναι άχρηστα, έτσι είναι και η ζωή. Αυτή είναι η πλήρης εξαπάτηση, γιατί η ζωή είναι στην πραγματικότητα, απολύτως ανεκτίμητη.




Η ψευδαίσθηση της Ξεχωριστότητας

Σε στρατηγικό επίπεδο, η τακτική του διαίρει και βασίλευε είναι μια τυποποιημένη διαδικασία λειτουργίας των εξουσιαστών και των στρατευμάτων εισβολής, αλλά η ψευδαίσθηση της ξεχωριστότητας είναι ακόμα βαθύτερη από αυτό.

Είμαστε προγραμματιστεί να πιστεύουμε ότι ως άτομα είμαστε σε ανταγωνισμό με τους πάντες και τα πάντα γύρω μας, συμπεριλαμβανομένων των γειτόνων μας, ακόμα και της μητέρας φύσης. «Εμείς» εναντίον «αυτών» στα άκρα. Αυτό αρνείται κατηγορηματικά την αλήθεια ότι η ζωή σε αυτόν τον πλανήτη είναι απείρως αλληλένδετη. Χωρίς καθαρό αέρα, καθαρό νερό, υγιές έδαφος και μια ζωντανή παγκόσμια αίσθηση της κοινότητας, δε μπορούμε να επιβιώσουμε εδώ.

Ενώ η ψευδαίσθηση της ξεχωριστότητας μας ανακουφίζει από την ικανοποίηση του εγώ και μας προσφέρει μια αίσθηση ελέγχου, στην πραγματικότητα χρησιμεύει μόνο για να μας υποδουλώσει και να μας απομονώσει.

Συμπέρασμα

Οι μεγάλες αυταπάτες που αναφέρονται εδώ, έχουν σκηνοθετηθεί ως μια εκστρατεία για να ενθαρρύνουν την τυφλή συναίνεσή μας στις μηχανορραφίες του Matrix. Σε μια προσπάθεια να μας αποδυναμώσουν, απαιτούν τη συμμόρφωση και την υπακοή μας, αλλά δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι όλα αυτά είναι απλώς ένα περίτεχνος αγωνιστικός χώρος. Δεν μπορούν να πουλήσουν ό,τι δεν μας ενδιαφέρει να αγοράσουμε.

Σχετικά με τον Συγγραφέα: O Sigmund Fraud είναι ένας από τους επιζώντες της σύγχρονης ψυχιατρικής και ένας ειδικός ψυχικός ακτιβιστής. Είναι συγγραφέας στους WakingTimes.com όπου μας ενδίδει στη δυνατότητα μιας μαζικής στροφής προς ένα περισσότερο ψυχολογικά ενήμερο μέλλον για την ανθρωπότητα.

ΠΗΓΗ

by vneos1987.blogspot