O Φλωμπέρ είναι ο συγγραφέας της θρυλικής "Μαντάμ Μποβαρύ", που συγκαταλέγεται στα δέκα καλύτερα μυθιστορήματα όλων των εποχών.
Οι πιο ένδοξες στιγμές της ζωής δεν είναι οι λεγόμενες μέρες επιτυχίας, αλλά, περισσότερο, οι μέρες εκείνες που, μετά από απόρριψη και απελπισία, αισθάνεσαι να μεγαλώνει μέσα σου η θέληση για ζωή και η υπόσχεση για μελλοντικά επιτεύγματα.
Ο πιο βαθύς τρόπος για να αισθανθούμε κάτι είναι να υποφέρουμε γι’ αυτό.
Βρίσκουμε καταφύγιο στη μετριότητα, από απελπισία για το ωραίο που ονειρευτήκαμε.
Μην εμπιστεύεστε τους απογοητευμένους. Συνήθως είναι ανίκανοι.
Τα καλύτερα στη ζωή περνάνε λέγοντας «είναι πολύ νωρίς», και μετά «είναι πολύ αργά».
Τα ωραία πράγματα δεν αντέχουν την περιγραφή.
Τίποτε δεν είναι πιο ταπεινωτικό από το να βλέπεις ηλίθιους να πετυχαίνουν σε δραστηριότητες στις οποίες εμείς έχουμε αποτύχει.
Διάβαζε για να ζήσεις.
Το ωραίο είναι ηθικό. Αυτό είναι όλο, τίποτε περισσότερο.
Μια ψυχή μετριέται με το μέγεθος της επιθυμίας της.
Φυλαχτείτε από τη μελαγχολία, είναι αμάρτημα.
Η ηλιθιότητα, ο εγωισμός και η καλή υγεία είναι τα τρία συστατικά της ευτυχίας.
Από μια ηλικία και μετά, τα δυο μπράτσα μιας πολυθρόνας σε ελκύουν πολύ περισσότερο από τα δυο μπράτσα μιας γυναίκας.
Το καθετί μπορεί να γίνει ενδιαφέρον αν το κοιτάξεις για αρκετή ώρα.
Όλο το όνειρο της δημοκρατίας είναι να ανυψώσει την εργατική τάξη στο επίπεδο ηλιθιότητας στο οποίο έχουν φτάσει οι μικροαστοί.
Ο θάνατος δεν θα έχει άραγε περισσότερα μυστικά να μας αποκαλύψει από ό,τι η ζωή;
Η επιτυχία είναι αποτέλεσμα, αλλά δεν μπορεί να είναι σκοπός.
Διάβαζε πολύ αλλά όχι πολλά βιβλία.
Η λέξη δεν λείπει ποτέ όταν κατέχεις τη ιδέα.
Ο κόσμος είναι το έργο ενός Θεού σε παραλήρημα.
Και τώρα, δεν μπορούσε να πιστέψει ότι η ανούσια ζωή που ζούσε ήταν η ευτυχία που είχε ονειρευτεί.
(από τη «Μαντάμ Μποβαρύ»)
Η μαντάμ Μποβαρύ είμαι εγώ.
Η Κριτική είναι η δέκατη Μούσα και η Ομορφιά είναι η τέταρτη Χάρις.
Ο συγγραφέας στη δουλειά του πρέπει να είναι σαν τον Θεό στο σύμπαν: πανταχού παρών αλλά παντού αόρατος.
Η μοιχεία, ανακάλυπτε η Έμμα, μπορούσε να είναι εξίσου κοινότοπη με το γάμο.
(από τη «Μαντάμ Μποβαρύ»)
Κοιμάμαι σαν πέτρα, τρώω σαν δράκος και πίνω σαν σφουγγάρι.
Δεν κάνει κανείς τίποτε σπουδαίο χωρίς φανατισμό.
Το να δίνεις στο κοινό πληροφορίες για τον εαυτό σου είναι μια μικροαστική εμμονή στην οποία πάντα αντιστεκόμουν.
Όσο πιο ωραία είναι η ιδέα, τόσο πιο εύηχη είναι η φράση.
Δεν πρέπει ποτέ να σκεφτόμαστε την ευτυχία, επειδή αυτό προσελκύει τον διάβολο, που είναι αυτός που επινόησε αυτήν την έννοια για να κάνει το ανθρώπινο γένος να λυσσομανάει..
Το να γράφεις Ιστορία είναι σαν να πίνεις έναν ωκεανό και να κατουράς όσο ένα φλιτζάνι.
Η Ποίηση είναι μια ακριβής επιστήμη, όπως η Γεωμετρία.
Η άγνοιά μας για την Ιστορία μας κάνει να μιλάμε άσχημα για τη δική μας εποχή.
Να είσαι συνηθισμένος και τακτικός στη ζωή σου για να είσαι βίαιος και πρωτότυπος στη δουλειά σου.
Για να ζήσει κανείς ευτυχισμένος χρειάζεται καλή υγεία, εγωισμό και βλακεία· αν όμως λείπει η βλακεία, τα άλλα δύο μόνα τους πάνε στράφι.
Τα αδύναμα σημεία ενός βιβλίου πρέπει να είναι πιο καλογραμμένα από τα άλλα.
Όσο περισσότερες λέξεις υπάρχουν στον τοίχο μιας γκαλερί δίπλα σε έναν πίνακα, τόσο χειρότερος ο πίνακας.
Ο ενθουσιασμός έχει μεγαλύτερη αξία από το γούστο.
Κάθε σημείο στη ζωή είναι ισορροπημένο όταν δημιουργούμε μια αρμονία ανάμεσα στον εσωτερικό μας εαυτό και τον περιβάλλοντα κόσμο.
Η ζωή της ήταν κρύα σαν σοφίτα που είχε το φεγγίτη της στο βορρά. Και η πλήξη, σαν σιωπηλή αράχνη, έπλεκε τον ιστό της στις σκιές, σε κάθε γωνιά της καρδιάς της.
(από τη «Μαντάμ Μποβαρύ»)
Ήθελε να πεθάνει. Και ήθελε να ζήσει στο Παρίσι.
(από τη «Μαντάμ Μποβαρύ»)
Αγαπούσε τη θάλασσα μόνο για τις καταιγίδες της και τα πράσινα λιβάδια μόνο όταν την μονοτονία τους την διέκοπταν ερείπια.
Στην επαρχία, το παράθυρο αντικαθιστά το θέατρο και τους περιπάτους.
No comments:
Post a Comment