Τα πειράματα του ιταλού φυσικού Giovanni Aldini (1762 1834) αποτέλεσαν για τη Mary Shelley ενός είδους έμπνευση στη συγγραφή της κλασικής γοτθικής νουβέλας Φρανκενστάιν. Ο Aldini ήταν ανιψιός του Luigi Galvani, ο οποίος με τις έρευνές του το 1700 συνεισέφερε σε μεγάλο βαθμό στην κατανόηση της λειτουργίας των νεύρων. Το 1798 ο Aldini έγινε καθηγητής φυσικής στο πανεπιστήμιο της Μπολόνια, όπου και ασχολήθηκε με την έρευνα για τη δυνατότητα ιατρικών εφαρμογών στις ανακαλύψεις του θείου του.
Ο Aldini συχνά πειραματιζόταν με ηλεκτρισμό σε νεκρά σώματα. Το 1803 ήρθε στο Λονδίνο ώστε να επιδείξει δημόσια τις μεθόδους του στο Βασιλικό Κολέγιο των Χειρούργων. Τα πειράματά του περιγράφηκαν σε μία σειρά ιστοριών στους Times του Λονδίνου. Η παρακάτω ιστορία που δημοσιεύτηκε στις 22 Ιανουαρίου του 1803, περιγράφει μία επίδειξη του Aldini που αφορούσε στην εφαρμογή γαλβανικού ρεύματος στο σώμα ενός εκτελεσμένου εγκληματία, που ονομαζόταν George Forster.
Το σώμα του Forster, ο οποίος εκτελέστηκε την περασμένη Δευτέρα επειδή διέπραξε φόνο, μεταφέρθηκε σε ένα κοντινό σπίτι ώστε να υποβληθεί σε διαδικασία γαλβανισμού από τον καθηγητή Aldini, κάτω από την επίβλεψη των Mr. Keate, Mr. Carpue και άλλων ευυπόληπτων κυριών. Ο κύριος Aldini, που είναι ανιψιός του εφευρέτη αυτής της τόσο ενδιαφέρουσας νέας επιστήμης, έδειξε τις εξαιρετικές και αξιοθαύμαστες δυνάμεις του γαλβανισμού, οι οποίες ξεπερνούν κατά πολύ οποιοδήποτε άλλο είδος ερεθισμού στη φύση.
Στην πρώτη εφαρμογή της διαδικασίας στο πρόσωπο, το σαγόνι του αποθανόντα εγκληματία άρχισε να τρέμει και οι γειτονικοί μύες συσπάστηκαν τρομαχτικά, ενώ το ένα μάτι άνοιξε πραγματικά. Στη συνέχεια της διαδικασίας, το δεξί χέρι ανυψώθηκε και σφίχτηκε, ενώ τα πόδια και οι μηροί άρχισαν να κινούνται. Δόθηκε η εντύπωση στους παρευρισκόμενους, σαν το ανθρώπινο αυτό ερείπιο να ήταν έτοιμο να αποκτήσει ξανά ζωή. Αυτό ωστόσο ήταν αδύνατο, εφόσον κάποιοι φίλοι του που βρισκόντουσαν στη βάση της εξέδρας, πίεζαν με βία τα πόδια του, ώστε να δώσουν ένα πιο γρήγορο τέλος στους πόνους του...
Το ταξίδι της Mary Shelley στη Σουηδία και η γέννηση του Φρανκενστάιν
Τον Μάιο του 1816 η Mary με την οικογένειά της ταξίδεψε στην λίμνη Geneva.
Το σχέδιό τους ήταν να περάσουν το καλοκαίρι τους δίπλα στον διάσημο ποιητή Λόρδο Βύρωνα. Από λογοτεχνικής απόψεως, αυτό έμελλε να είναι ένα παραγωγικό και επιτυχημένο καλοκαίρι. Η Mary ένιωθε εμπνευσμένη ώστε να γράψει ένα λογοτεχνικό αριστούργημα.
Αναγκασμένοι να μένουν μέσα στο σπίτι λόγω του ψυχρού και υγρού καιρού, η παρέα που αποτελούνταν από νέους συγγραφείς και διανοούμενους, και που διασκέδαζε με τις ιστορίες φαντασμάτων από το βιβλίο 'Fantasmagoriana' αποφάσισαν να κάνουν έναν διαγωνισμό συγγραφής με θέμα τις ιστορίες φαντασμάτων. Ο λόρδος Βύρωνας και ο Percy Shelley (σύζυγος της Mary Shelley) εγκατέλειψαν από νωρίς το σχέδιο.
Η Mary Shelley δεν είχε έμπνευση για την ιστορία της, πράγμα που τη στεναχωρούσε ιδιαίτερα. Εντωμεταξύ, οι αναφορές του Luigi Galvani σχετικά με τις έρευνές του στην κινητοποίηση ποδιών βατράχου μέσω ηλεκτρισμού (1783), συμπεριλαμβανόταν στη λίστα των αναγνωσμάτων που είχε πάρει μαζί της για εκείνο το καλοκαίρι. Ένα βράδυ, ίσως μετά από την ανάγνωση των αναφορών του Galvani, η Mary είχε ένα τρομερό όνειρο. Το περιέγραψε ως εξής:
Η φαντασία μου αδέσμευτη, με κατέβαλλε και με οδήγησε, δίνοντας στις εικόνες που εμφανίστηκαν στο μυαλό μου μία απίστευτη ζωντάνια... Είδα το αποκρουστικό φάντασμα ενός ανθρώπου να τεντώνεται και μετά, με τη λειτουργία κάποιας μηχανής με τρομαχτική δύναμη, εμφάνισε σημάδια ζωής, και σηκώθηκε με μία ασταθή, σχεδόν ζωντανή κίνηση... Αυτό που με τρομοκράτησε θα τρομοκρατήσει και άλλους. Και το μόνο που χρειάζεται είναι να περιγράψω τη μορφή αυτή, που με κυνήγησε επάνω στο μεσονύχτιο μαξιλάρι μου...
Αυτός ο εφιάλτης αποτέλεσε τη βάση για την πασίγνωστη νουβέλα της, 'Φρανκενστάιν, ή ο μοντέρνος Προμηθέας' (1818).
No comments:
Post a Comment