Monday, May 29, 2017

Η κοινωνία του 21ου αιώνα είναι η μεγαλύτερη απάτη της ιστορίας του πλανήτη

Η κοινωνία μας δεν είναι αψεγάδιαστη όλοι το γνωρίζουν αυτό, όπως επίσης γνωρίζουν πως, υπό προυποθέσεις, και μόνο τότε, μπορεί να υπάρξει ιδανική για ευημερία. Φαντάζει δυσοίωνο το μέλλον μας και ειλικρινά δεν βλέπω τον λόγο να μην είναι. Η μάστιγα της εποχής μας είναι ο μαζικός υπνωτισμός και η έλλειψη κινήτρων. Εάν το καλοσκεφτείτε αποτελούν δύο έννοιες αντικρουόμενες. Για παράδειγμα, θα σε υπνωτίσουν σε τέτοιο βαθμό, ώστε να μην μπορείς να σκεφτείς άλλη εναλλακτική από την λύση που θα σου προτείνουν. Η καλύτερη μορφή ελέγχου είναι όταν νομίζεις ότι είσαι ελεύθερος, αλλά είσαι υπερβολικά χειραγωγημένος. Μια μορφή δικτατορίας είναι όταν βλέπεις το κελί και μπορείς να ακουμπήσεις τα κάγκελα. Η άλλη είναι όταν κάθεσαι στο κελί και δεν βλέπεις τα κάγκελα και νομίζεις ότι είσαι ελεύθερος. Από την άλλη μεριά, η ειλικρίνεια είναι η αξία η οποία σταδιακά αποβάλλεται από κάθε είδους σχέση. Όλοι προτιμούμε τα ψέμματα και τις φθηνές δικαιολογίες, παρά μία υπεύθυνη και ξεκάθαρη απάντηση.   Θα σταθώ σε ένα ρητό του Σίγκουντ Φρόυντ και θα σας εξηγήσω την σύνδεση μεταξύ της πραγματικής ελευθερίας – υπνωτισμού και την έλλειψη κινήτρων – έλλειψη ελευθερίας. Ο Αυστριακός ψυχίατρος είπε κάποτε, πως οι περισσότεροι άνθρωποι δεν θέλουν πραγματικά ελευθερία, επειδή η ελευθερία προϋποθέτει ανάληψη ευθύνης, και οι περισσότεροι άνθρωποι τρέμουν την ανάληψη ευθύνης. Σκεφτείτε πόσο δίκιο έχει. Δεν επιχειρούμε τίποτε. Δεν ρισκάρουμε διότι φοβόμαστε την αποτυχία. Σε ότι κι αν κάνουμε συνεχώς αναζητούμε ασφάλεια, είτε πρόκειται για επαγγελματική, είτε ερωτική, είτε φιλική σχέση. Είναι λες και ένα κομμάτι του ευατού μας επιθυμεί να βρίσκεται υπό τον έλεγχο των δημοσιογράφων, των πολιτικών, των δασκάλων και το πιο θλιβερό είναι ότι δεν μπορούμε να ξεκαθαρίσουμε εάν αυτό γίνεται υποσυνήδειτα ή συνηδειτά. Επιπρόσθετα, το χάσμα μεταξύ αυτού που μαθαίνουμε ότι συμβαίνει και αυτού που πραγματικά συμβαίνει είναι εξαιρετικά τεράστιο.   Ο μόνος τρόπος να αντισταθείς στους εξουσιαστές κι όχι δεν είναι η βία, είναι βεβαίως η παιδεία.   Όπως επιδρά το φαινόμενο της πεταλούδας, έτσι αντιδρούν κι οι δημοσιογράφοι στα εκάστοτε γεγονότα. Όπως το πέταγμα της πεταλούδας στην μία ήπειρο, μπορεί να προκαλέσει τεράστιες καταστροφές σε άλλο μέρος του πλανήτη, κατ'αυτόν τον τρόπο κι οι δημοσιογράφοι μπορούν να προκαλέσουν πανικό με μία προπαγανδιστική ενημέρωση από μία χώρα της Ασίας σε μία χώρα της Δύσης. Όπως είπε κι ο Μολιέρος, είμαστε υπεύθυνοι κι για αυτά που κάνουμε κι για αυτά που δεν κάνουμε. Είναι τόσα πολλά πολλά αποφθέγματα που μπορώ να σκεφτώ και να παραλληλίσω αναφορικά με την ευθύνη και με την τωρινή κατάσταση. Ο Γάλλος φιλόσοφος Jean-Paul Sartre, ανέφερε κάποτε ότι δεν υπάρχουν αθώα θύματα. Πραγματικά, ξανά ρίξτε μία ματιά και στα τρία παραπάνω αποφθέγματα και σκεφτείτε την θέση σας στη σημερινή κοινωνία. Καταλήγω πως υπάρχουν τρεις παράμετροι που καθορίζουν το βιοτικό επίπεδο του σημερινού πλανήτη : • Πλούτος • Εξουσία • Παραπληροφόρηση  
 Πριν αναλύσουμε τις παραπάνω παραμέτρους, αξίζει να ρίξουμε μία ματιά σε ένα ρητό του Πλάτωνα που βρίσκεται στο έργο Λυσίας υπέρ Μαντιθέου. «Πολλές φορές, αν κι έχουμε ειρήνη, πολιορκούμαστε όχι από εχθρούς, αλλά από τους εμπόρους.» 
  Ιστορική αναδρομή του Πλούτου   Όλα αρχίζουν και τελείωνουν με τη λέξη χρήμα. Το χρήμα φέρνει δόξα και το αντίστροφο. Όλα ξεκίνησαν από την Μεσοποταμία 100.000 χρόνια πριν, με την μέθοδο ανταλλαγής αγαθών και τις πρώτες τράπεζες τόσο στη Μεσοποταμία, όσο και στην Αρχαία Ελλάδα. Βέβαια, αξίζει να σημειωθεί ότι τότε όπως και τώρα το μεγαλύτερο μέρος του πλούτου ενός κράτους ανήκε σε θρησκευτικούς φορείς. Οι ιερείς εμπορεύονταν εν ονόματι του Θεού. Παραχωρούσαν δάνεια με τόκο στους καλλιεργητές και δέχονταν αγαθά προς φύλαξη, δίνοντας στον καταθέτη αντί αποδείξεως ένα πήλινο πλακίδιο.   Από την άλλη μεριά, ο πρώιμος Δυτικός πολιτισμός, μας δίδαξε με το κραχ του 1929, ότι η ιστορία επαναλαμβάνεται. Και όταν αυτό γίνεται δεν τιμωρούνται ποτέ οι υπαίτιοι. Οι άπληστοι καταφέρνουν πάντοτε τον στόχο τους. Όλα είναι μεθοδευμένα. Η ύφεση του 1929, μας έδωσε πολλά παραδείγματα προς αποφυγή. Κι εμείς τι κάναμε ; Ακολουθήσαμε τον ίδιο δρόμο, φροντίζοντας να μην αφήσουμε ούτε ένα λάθος μας, δίχως να το επαναλάβουμε. Το μεγαλύτερο ερώτημα εστιάζεται στο κατά πόσον επρόκειτο για μια αποτυχία της ελεύθερης αγοράς ή για μια αποτυχία εκ μέρους των τραπεζών να προλάβουν την κατάρρευση του τραπεζικού συστήματος, τον επακόλουθο πανικό και περικοπές στα χρηματικά αποθέματα. Εκείνοι που υποστηρίζουν ένα σημαντικό ρόλο του κράτους στην οικονομία, πιστεύουν ότι επρόκειτο κυρίως για την αποτυχία των ελεύθερων αγορών, ενώ εκείνοι που πιστεύουν στην ελεύθερη αγορά υποστηρίζουν την άποψη πως η κρίση οφειλόταν στην αποτυχία της κυβέρνησης να αντιμετωπίσει το πρόβλημα.   Εν ολίγοις, η οικονομική κρίση επήλθε διά μαγείας εφόσον κανείς δεν έφταιγε ! Οι άνθρωποι σήμερα έχουν αφήσει στα γεννοφάσκια τους, την λέξη ευθύνη, την λέξη ρίσκο. Η ασφάλεια έχει γίνει η πυξίδα τους. Ωστόσο, αρκετές φορές δεν γνωρίζουν ότι ο δρόμος που ακολουθούν είναι στα μάτια τους ασφαλής και δεν αντικατοπτρύζει την πραγματικότητα. Στην πραγματικότητα αποτελεί τον δρόμο στον οποίο   Η λειτουργία fast των σύγχρονων κοινωνιών .  
Μυηθήκαμε σε έναν τρόπο ζωής, που αποτελεί το σήμα κατατεθέν των αστικών κοινωνιών. Σήμερα τα πάντα γίνονται ταχύτερα, απερίσκεπτα και αφιλότιμα. Η τυπική μέρα ενός ανθρώπου, ξεκινά με ένα καφέ στο χέρι, ένα σάντουιτς στο χέρι, ένα τσιγάρο στο χέρι, έναν έρωτα στο χέρι και ένα ξυπνητήρι στο χέρι. Σου φουσκώνουν τα μυαλά, οι επενδυτές και οι τραπεζίτες για το εύκολο χρήμα και πώς να γίνεις πλούσιος με απλές κινήσεις, αλλά ξεχνάς ότι το ωράριο σου υπερβαίνει τις 8 ώρες και σίγουρα δεν χαρακτηρίζεται από απλότητα. Όσο εσύ δουλεύεις τα 14ώρα σου, εκείνοι πραγματικά γίνονται πλουσιότεροι, επενδύοντας τον μισθό σου και όχι το μερίδιο τους. Επιπλέον, νοιάζονται για εσένα, κι είναι διατεθειμένοι να σου δανείσουν ένα μέρος των καταθέσεων σου, είτε για να αγοράσεις σπίτι, είτε να κάνεις τις διακοπές σου, είτε να ψωνίσεις επώνυμα ρούχα.   «Το εύκολο χρήμα είναι η κύρια αιτία του υπερδανεισμού. Όταν ένας επενδυτής πιστεύει πως μπορεί να βγάλει κέρδος 100% ετησίως δανειζόμενος με επιτόκιο 6%, θα δελεασθεί να δανειστεί, να επενδύσει και να κερδοσκοπήσει με τα χρήματα αυτά. Αυτός ήταν και ο πρωτεύων παράγοντας που οδήγησε στην υπερχρέωση του 1929. Εφευρέσεις και τεχνολογικές βελτιώσεις δημιούργησαν τεράστιες επενδυτικές ευκαιρίες, οδηγώντας σε μεγάλα χρέη.»  
 Παγκοσμιοποίηση & εθνικισμός   Επαναλαμβάνουμε ένα-ένα τα λάθη του παρελθόντος με ακόμη μεγαλύτερη συχνότητα και ένταση και στη συνέχεια απορούμε γιατί βρισκόμαστε σε αυτό το οικονομικό αδιέξοδο. Η ιστορία μας διδάσκει μόνο όταν η κριτική μας σκέψη δεν τυφλώνεται από επώνυμες φωτεινές επιγραφές αστικών προτύπων. Η παγκοσμιοποίηση δεν εμφανίστηκε ξαφνικά στην πόρτα μας. Οι τεχνολογικές ανακαλύψεις γίνονται με την ίδια συχνότητα με εκείνη των μαζικών απολύσεων. Δίχως αμφιβολία το πεπρωμένο του ανθρώπου είναι η εξέλιξη, με ότι κι αν αυτό συνεπάγεται. Ωστόσο, όταν ο πλανήτης υποεκπαιδεύεται και δεν γνωρίζει τις θεμελιώδης αρχές των σύγχρονων κοινωνιών στις οποίες ζει, τότε εμφανίζονται τα κρούσματα ρατσισμού και φανατικού εθνικισμού.   Οι ζωές μας απειλούνται από πολυεθνικές εταιρίες κι όχι από τους μετανάστες. Να μην παραλείψουμε το γνωστό ρητό, «ήρθαν οι ξένοι και μας πήραν τις δουλειές». Λοιπόν ας ξεκαθαρίσουμε κάτι, δουλειές υπήρχαν, υπάρχουν και θα υπάρχουν. Τα μεροκάματα δεν κλάπηκαν από τους ανειδίκευτους μετανάστες, αλλά από την «έννοια» του καπιταλισμού. Οι θέσεις εργασίας μειώθηκαν, οι επιχειρήσεις κλείσαν, κι για αυτό δεν ευθύνεται ούτε ο Αλβανός, ούτε ο Βούλγαρος. Δεν καταλαβαίνετε ότι αυτός είναι ο στόχος τους ; να χτυπήσουν τους ανθρώπους στο συναίσθημα και να τους μετατρέψουν σε ρομπότ, δελεάζοντας τους με τις προφανώς, χαμηλότερες τιμές των προιόντων τους, ρίχνοντας την ευθύνη στις μειονότητες και όχι στο ελεύθερο εμπόριο. Και σαν να μην έφτανε αυτό, οι πολιτικοί ωθούν τον λαό σε μία οικονομία νεοφιλελεύθερη, παρόλο που το ΑΕΠ της χώρας δεν ξεπερνά την μονάδα.   Όλο αυτό το χάος, ωθεί ολοένα και περισσότερους να αναπολούν ένδοξες στιγμές του παρελθόντος. Σε εκείνο το μακρινό παρελθόν που η ασφάλεια ήταν διάχυτη. Σ'εκείνα λοιπόν τα χρόνια, οι άνθρωποι ήταν τόσο ελεύθεροι που τα βράδια αφήναν τις πόρτες ανοικτές, διότι γνώριζαν ότι δεν υπήρχε εγκληματικότητα, ωστόσο το στρατιωτικό καθεστώς, με τα γνωστά τάγματα εφόδου, απαγόρευε την κυκλοφορία των ατόμων τις βραδινές ώρες προκειμένου να διατηρήσει την ησυχία, τη τάξη και την ασφάλεια. Σύμφωνα, με αυτή τη λογική όποιος κυκλοφορούσε τις απαγορευμένες εκείνες ώρες, ήταν σίγουρα ληστής, βιαστής και εν γένει κακοποιό στοιχείο. Και να θυμάστε κάτι, κανείς δεν αγαπά την πατρίδα του, περισσότερο από τον πλούτο. Εκείνος που αγαπά την πατρίδα του, υπηρετεί τον λαό του, δεν τον εξουσιάζει.  
 Εξουσία & παραπληροφόρηση   
Το εθιστικότερο ναρκωτικό του κόσμου είναι η εξουσία, κι όπως συμβαίνει με όλα τα ναρκωτικά, ένα overdose μπορεί να προκαλέσει έναν άμεσο θάνατο. Ο Mark Twain έγραψε κάποτε : «Μερικές φορές αναρωτιέμαι αν τον κόσμο κυβερνούν κάποιοι έξυπνοι που μας δουλεύουν ή κάποιοι ηλίθιοι που μιλάνε σοβαρά.»   
Αρχικά, ας ξεκινήσουμε από το σημαντικότερο, ο όρος δικαιώματα εμπράκτως, δεν υφίσταται, καθότι η ελεύθερη αγορά κι ο ανταγωνισμός της είναι αμείλικτος. Πάντα θα υπάρχει κάποιος πιο ψηλά από εσένα κι πάντα θα υπάρχει κάποιος που θα έχει μεγαλύτερη γλώσσα για γλύψιμο από την δική σου. Ο μόνος τρόπος να αντισταθείς στους εξουσιαστές κι όχι δεν είναι η βία, είναι βεβαίως η παιδεία. Συνήθως, η κοινή γνώμη, πανικοβάλλεται όταν ακούει τη λέξη αναρχία. Η αναρχία, είναι ίσως η καταλληλότερη μορφή διακυβέρνησης, την συγκεκριμένη χρονική στιγμή. Το απόλυτο χάος δεν περιγράφει την έννοια της αναρχίας. Η λέξη προέρχεται από το –άρχω, που σημαίνει εξουσιάζω συνοδευμένο με το στερητικό –α. Επομένως, καμία μορφή εξουσίας, κανένας κυνικός νόμος. Εγχείρημα τολμηρό, αλλά όχι ανέφικτο. Η μόνη προυπόθεση είναι η παιδεία του συνόλου. Όλα ξεκινούν κι τελειώνουν με την παιδεία. Άμεση δημοκρατία, καμία προεδρία και καμία ολιγαρχία. Η σκυτάλη του ανταγωνισμού, έχει περάσει πλέον στα μέσα μαζικής ενημέρωσης. Σκεφτείτε, ότι οι δημοσιογράφοι έχουν πλέον αναπτύξει χαρίσματα υποκριτικής τέχνης. Η τηλεόραση, είναι το μέσο με το οποίο θα ξεκινήσει ο νέος παγκόσμιος πόλεμος. Κι όταν εννοώ παγκόσμιος, εννοώ παγκόσμιος-μεμονωμένος-φυλετικός-εμφύλιος πόλεμος.   Η παλίρροια της μαζικότητας    Την παλίρροια δεν την καταστρέφεις. Την περιορίζεις αρχικά κι έπειτα προετοιμάζεσαι, ώστε η επόμενη να περάσει δίχως να επιφέρει καταστροφές. Επομένως, η πρόληψη είναι η ορθότερη προσέγγιση. Αξίζει να σημειωθεί, πως καταστροφές σαν κι αυτές αποτελούν φυσικά φαινόμενα. Η παιδεία θα λειτουργήσει ως το καταφύγιο διάσωσης μας. Πρέπει να αντιταχθούμε με σθένος απέναντι στην νοοτροπία της μόδας και της μαζικότητας. Χρειαζόμαστε μία εξ ολοκλήρου αναδιάρθρωση της παιδείας και της διδασκαλίας, με γνώμονα την διαφορετικότητα και τα προσωπικά γνωρίσματα κάθε παιδιού ξεχωριστά. Η κλίση του κάθε ατόμου με τη σωστή καλλιέργεια, μας οδηγεί στην ακαδημαική – επιστημονική ταυτοποίηση της δεξιότητας του. Αυτό δεν σημαίνει, πως χωρίς κάποια ακαδημαική εμπειρία, ένα άτομο κρίνεται ανεπαρκής, ωστόσο η σφαιρικότητα και η πολυπλοκότητα των πληροφοριών στους κόλπους των ανώτατων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων είναι μεγαλύτερη από την διά βίου μάθηση κι εκπαίδευση.   Ένα από τα σημαντικότερα ζητήματα προς επίλυση είναι η σύζευξη της θεωρίας με τη πράξη. Οι θεωρητικοί (εκπαιδευτικοί, ρήτορες, ορισμένοι καλλιτέχνες κλπ) οφείλουν εμπράκτως να αποκτήσουν μεταδοτικότητα. Όπως επίσης από την μεριά τους, οι διάφοροι τεχνίτες, οφείλουν να μάθουν τις θεμελιώδης θεωρίες του αντικειμένου που τους προσφέρει ένα κομμάτι ψωμί. Για παράδειγμα, είναι αδιανόητο ένας καθηγητής ανώτατης εκπαίδευσης με πλούσιο βιογραφικό, να μιλά με ξύλινη γλώσσα όταν επρόκειτο να μεταδώσει πληροφορίες στους μαθητές του για ένα ιστορικό γεγονός. Δεν χρειάζεται φλυαρία. Απεναντίας, ένας ηλεκτρολόγος πρέπει να γνωρίζει τι σημαίνει συνεχές και τι αναλασσόμενο ρεύμα. Όπως και να 'χει, από οποιαδήποτε σκοπιά κι αν εξετάσουμε το θέμα, καταλήγουμε στο ότι, η ημιμάθεια είναι χειρότερη της αμάθειας.   Η πρόοδος των τεχνολογικών ανακαλύψεων γίνεται με ραγδαίους ρυθμούς. Το γεγονός αυτό, σε συνδυασμό με την μαζική ύπνωση του καταναλωτικού κοινού, αφήνει ένα είδος απορίας ως προς την χρησιμότητα και την απορρόφηση του επιστημονικών νέων προιόντων. Εν ολίγοις, ελάχιστοι είναι εκείνοι που χρησιμοποιούν στο έπακρο τις δυνατότητες ενός κινητού τηλεφώνου ή ενός Η/Υ. Φαντάζει γελοία απίστευτο να ξοδέψει κανείς τους μισθούς 2 μηνών για να αποκτήσει ένα αντικείμενο που θα χρησιμοποιήσει μόνο το 25% των δυνατοτήτων του. Κι όχι δεν είμαι από εκείνους, που πιστεύουν ότι η αποξένωση προέρχεται κατά κύριο λόγο από την αμεσότητα που παρέχουν τα κινητά τηλέφωνα. Σίγουρα, έχουν ένα σημαντικό ρόλο, αλλά είμαι από εκείνους που πιστεύουν ότι η φυσιολογική χρήση τους δεν αποσκοπεί σε κάτι τόσο επικίνδυνο. Με ανησυχεί το γεγονός της υπερβολικής δημοσιότητας – δημοσιεύσεων. Ανήκω σε εκείνους που δεν τους ενδιαφέρει το τι κάνει κάποιος ανά 25 λεπτά της ημέρας. Το βράδι, τα 25 λεπτά αυτομάτως μετατρέπονται σε 5. Επειδή δεν είμαι καλός στους επιλόγους (λόγω φλυαρίας) θα ήθελα να επισημάνω μονάχα δύο πράγματα. Όταν η πηγή γνώσης αποτελεί μονοπώλιο τότε δεν υπάρχει μάθηση, υπάρχει χειραγώγηση. Κι μη ξεχνάτε, ότι οι πιστοί μιλούνε και οι διανοούμενοι γράφουν. 

Πηγή: www.lifo.gr

by click4money

No comments:

Post a Comment