Ντύνονται χυδαία τα κορίτσια ή μήπως όχι

Η σημερινή κοινωνία ,δηλαδή οι άνθρωποι που υπάρχουν και ζουν σήμερα,  είναι  μεγαλωμένοι από ανθρώπους που έχουν γεννηθεί  το 1950-1960-1970-1980  που υπήρχε πολύ συντηρητισμός  και καθωσπρεπισμός, άρα και οι πεποιθήσεις  δεν είναι και τόσο προχωρημένες, άρα  με  βάση το περιβάλλον  που έχουμε μεγαλώσει είμαστε και εμείς  συντηρητικοί και πολλά άλλα,  όχι  από επιλογή  αλλά  επειδή έτσι  μάθαμε. Υπάρχουν μερικές φυλές  στον Αμαζόνιο που είναι εντελώς γυμνοί  οι άνθρωποι, το έχουν ως   φυσιολογικό ,περίεργο...,  για να συνεχιστεί η σκέψη μου....   μπαίνει η  παροιμία  ο πεινασμένος  καρβέλια ονειρεύεται, δηλαδή  οποιαδήποτε   γυναίκα  και εάν δει κάποιος, και έχει καιρό να πάει  με γυναίκα,  εννοείται  ότι  θα  του έρθει  η  σκέψη  να πάει με αυτήν,  εφόσον  του αρέσει ή ακόμα και εάν δεν του αρέσει, ακόμα  και  με μπούρκα  να  είναι, εάν έχει καιρό  να πάει  με γυναίκα  θα βρει προκλητικό και χυδαίο το περπάτημα της....κτλ Το πρόβλημα δεν είναι, τι φοράνε οι γυναίκες  και τι  οι άντρες,  αλλά  με τι πεποιθήσεις   μας  έχουν μεγαλώσει...με τις λάθος ,γιατί ούτε βόλτα με την κοπέλα σου, δεν μπορείς να κυκλοφορήσεις άνετα. Καιρός  να  εξελιχτούμε, σε κάτι ανώτερο, γιατί  ακόμα  ο νόμος  της ζούγκλας  ισχύει   στο πλανήτη  μας,  ο πιο δυνατός  ελέγχει τον πλανήτη.....  όχι  ο πιο  ικανός,,,,.. .Βέβαια  αυτή  είναι μια άποψη  και  μπορεί  όλα  αυτά να αποδειχθούν σωστά  ή λάθος στο μέλλον, αλλά μην ξεχνάτε, να χρησιμοποιείται  την κριτική  σας σκέψη. 

Βασίλης.Λ

 

by Vasil_Lask

Μολιέρος Moliere, 1622-1673 , Γάλλος θεατρικός συγγραφέας

Αφορισμοί
Δεν είμαστε υπεύθυνοι μόνο γι’ αυτό που κάνουμε αλλά και γι’ αυτό που δεν κάνουμε.


• Ένας μορφωμένος ηλίθιος είναι πιο ηλίθιος από έναν αμόρφωτο ηλίθιο.


• Αν αυτός είναι ο δικός σας τρόπος να αγαπάτε, σας παρακαλώ να με μισήσετε.

• Η μόνη φιλοδοξία της γυναίκας είναι να εμπνέει τον έρωτα.


• Η μοναξιά τρομάζει μια ψυχή είκοσι χρονών.


• Όταν ξέρει κανείς ν’ ακούει, μιλάει πάντα καλά.

• Η περιέργεια γεννιέται από τη ζήλια.

• Το γράψιμο είναι σαν την πορνεία: Στην αρχή γράφει κανείς για τον εαυτό του. Μετά για τους φίλους και, στο τέλος, για τα λεφτά.

• Όσο πιο πολύ αγαπάς κάποιον, τόσο πιο λίγο χρειάζεται να τον κολακεύεις.

• Είναι παράξενη δουλειά να κάνεις τίμιους ανθρώπους να γελούν.

• Τα βιβλία και ο γάμος δεν ταιριάζουν πολύ.

• Όλη η ηδονή της αγάπης είναι στην αλλαγή.

• Δεν πεθαίνει κανείς παρά μόνο μια φορά και είναι για τόσο πολύ καιρό.

• Πάντα να δείχνεις τη μπροστινή πλευρά σου στους ανθρώπους.

(οδηγία προς ηθοποιούς, αρχικά)

• Όσο λιγότερο αξίζουμε μια καλή τύχη, τόσο πιο πολύ ελπίζουμε να έχουμε.

• Αυτό που χρειάζεται ο κόσμος είναι μια βολική αρετή.

• Θα ήθελα να μοιάσω στον πατέρα μου και σε όλους τους υπόλοιπους προγόνους μου που ποτέ δεν παντρεύτηκαν.

by click4money

Η κοινωνία του 21ου αιώνα είναι η μεγαλύτερη απάτη της ιστορίας του πλανήτη

Η κοινωνία μας δεν είναι αψεγάδιαστη όλοι το γνωρίζουν αυτό, όπως επίσης γνωρίζουν πως, υπό προυποθέσεις, και μόνο τότε, μπορεί να υπάρξει ιδανική για ευημερία. Φαντάζει δυσοίωνο το μέλλον μας και ειλικρινά δεν βλέπω τον λόγο να μην είναι. Η μάστιγα της εποχής μας είναι ο μαζικός υπνωτισμός και η έλλειψη κινήτρων. Εάν το καλοσκεφτείτε αποτελούν δύο έννοιες αντικρουόμενες. Για παράδειγμα, θα σε υπνωτίσουν σε τέτοιο βαθμό, ώστε να μην μπορείς να σκεφτείς άλλη εναλλακτική από την λύση που θα σου προτείνουν. Η καλύτερη μορφή ελέγχου είναι όταν νομίζεις ότι είσαι ελεύθερος, αλλά είσαι υπερβολικά χειραγωγημένος. Μια μορφή δικτατορίας είναι όταν βλέπεις το κελί και μπορείς να ακουμπήσεις τα κάγκελα. Η άλλη είναι όταν κάθεσαι στο κελί και δεν βλέπεις τα κάγκελα και νομίζεις ότι είσαι ελεύθερος. Από την άλλη μεριά, η ειλικρίνεια είναι η αξία η οποία σταδιακά αποβάλλεται από κάθε είδους σχέση. Όλοι προτιμούμε τα ψέμματα και τις φθηνές δικαιολογίες, παρά μία υπεύθυνη και ξεκάθαρη απάντηση.   Θα σταθώ σε ένα ρητό του Σίγκουντ Φρόυντ και θα σας εξηγήσω την σύνδεση μεταξύ της πραγματικής ελευθερίας – υπνωτισμού και την έλλειψη κινήτρων – έλλειψη ελευθερίας. Ο Αυστριακός ψυχίατρος είπε κάποτε, πως οι περισσότεροι άνθρωποι δεν θέλουν πραγματικά ελευθερία, επειδή η ελευθερία προϋποθέτει ανάληψη ευθύνης, και οι περισσότεροι άνθρωποι τρέμουν την ανάληψη ευθύνης. Σκεφτείτε πόσο δίκιο έχει. Δεν επιχειρούμε τίποτε. Δεν ρισκάρουμε διότι φοβόμαστε την αποτυχία. Σε ότι κι αν κάνουμε συνεχώς αναζητούμε ασφάλεια, είτε πρόκειται για επαγγελματική, είτε ερωτική, είτε φιλική σχέση. Είναι λες και ένα κομμάτι του ευατού μας επιθυμεί να βρίσκεται υπό τον έλεγχο των δημοσιογράφων, των πολιτικών, των δασκάλων και το πιο θλιβερό είναι ότι δεν μπορούμε να ξεκαθαρίσουμε εάν αυτό γίνεται υποσυνήδειτα ή συνηδειτά. Επιπρόσθετα, το χάσμα μεταξύ αυτού που μαθαίνουμε ότι συμβαίνει και αυτού που πραγματικά συμβαίνει είναι εξαιρετικά τεράστιο.   Ο μόνος τρόπος να αντισταθείς στους εξουσιαστές κι όχι δεν είναι η βία, είναι βεβαίως η παιδεία.   Όπως επιδρά το φαινόμενο της πεταλούδας, έτσι αντιδρούν κι οι δημοσιογράφοι στα εκάστοτε γεγονότα. Όπως το πέταγμα της πεταλούδας στην μία ήπειρο, μπορεί να προκαλέσει τεράστιες καταστροφές σε άλλο μέρος του πλανήτη, κατ'αυτόν τον τρόπο κι οι δημοσιογράφοι μπορούν να προκαλέσουν πανικό με μία προπαγανδιστική ενημέρωση από μία χώρα της Ασίας σε μία χώρα της Δύσης. Όπως είπε κι ο Μολιέρος, είμαστε υπεύθυνοι κι για αυτά που κάνουμε κι για αυτά που δεν κάνουμε. Είναι τόσα πολλά πολλά αποφθέγματα που μπορώ να σκεφτώ και να παραλληλίσω αναφορικά με την ευθύνη και με την τωρινή κατάσταση. Ο Γάλλος φιλόσοφος Jean-Paul Sartre, ανέφερε κάποτε ότι δεν υπάρχουν αθώα θύματα. Πραγματικά, ξανά ρίξτε μία ματιά και στα τρία παραπάνω αποφθέγματα και σκεφτείτε την θέση σας στη σημερινή κοινωνία. Καταλήγω πως υπάρχουν τρεις παράμετροι που καθορίζουν το βιοτικό επίπεδο του σημερινού πλανήτη : • Πλούτος • Εξουσία • Παραπληροφόρηση  

 Πριν αναλύσουμε τις παραπάνω παραμέτρους, αξίζει να ρίξουμε μία ματιά σε ένα ρητό του Πλάτωνα που βρίσκεται στο έργο Λυσίας υπέρ Μαντιθέου. «Πολλές φορές, αν κι έχουμε ειρήνη, πολιορκούμαστε όχι από εχθρούς, αλλά από τους εμπόρους.» 

  Ιστορική αναδρομή του Πλούτου   Όλα αρχίζουν και τελείωνουν με τη λέξη χρήμα. Το χρήμα φέρνει δόξα και το αντίστροφο. Όλα ξεκίνησαν από την Μεσοποταμία 100.000 χρόνια πριν, με την μέθοδο ανταλλαγής αγαθών και τις πρώτες τράπεζες τόσο στη Μεσοποταμία, όσο και στην Αρχαία Ελλάδα. Βέβαια, αξίζει να σημειωθεί ότι τότε όπως και τώρα το μεγαλύτερο μέρος του πλούτου ενός κράτους ανήκε σε θρησκευτικούς φορείς. Οι ιερείς εμπορεύονταν εν ονόματι του Θεού. Παραχωρούσαν δάνεια με τόκο στους καλλιεργητές και δέχονταν αγαθά προς φύλαξη, δίνοντας στον καταθέτη αντί αποδείξεως ένα πήλινο πλακίδιο.   Από την άλλη μεριά, ο πρώιμος Δυτικός πολιτισμός, μας δίδαξε με το κραχ του 1929, ότι η ιστορία επαναλαμβάνεται. Και όταν αυτό γίνεται δεν τιμωρούνται ποτέ οι υπαίτιοι. Οι άπληστοι καταφέρνουν πάντοτε τον στόχο τους. Όλα είναι μεθοδευμένα. Η ύφεση του 1929, μας έδωσε πολλά παραδείγματα προς αποφυγή. Κι εμείς τι κάναμε ; Ακολουθήσαμε τον ίδιο δρόμο, φροντίζοντας να μην αφήσουμε ούτε ένα λάθος μας, δίχως να το επαναλάβουμε. Το μεγαλύτερο ερώτημα εστιάζεται στο κατά πόσον επρόκειτο για μια αποτυχία της ελεύθερης αγοράς ή για μια αποτυχία εκ μέρους των τραπεζών να προλάβουν την κατάρρευση του τραπεζικού συστήματος, τον επακόλουθο πανικό και περικοπές στα χρηματικά αποθέματα. Εκείνοι που υποστηρίζουν ένα σημαντικό ρόλο του κράτους στην οικονομία, πιστεύουν ότι επρόκειτο κυρίως για την αποτυχία των ελεύθερων αγορών, ενώ εκείνοι που πιστεύουν στην ελεύθερη αγορά υποστηρίζουν την άποψη πως η κρίση οφειλόταν στην αποτυχία της κυβέρνησης να αντιμετωπίσει το πρόβλημα.   Εν ολίγοις, η οικονομική κρίση επήλθε διά μαγείας εφόσον κανείς δεν έφταιγε ! Οι άνθρωποι σήμερα έχουν αφήσει στα γεννοφάσκια τους, την λέξη ευθύνη, την λέξη ρίσκο. Η ασφάλεια έχει γίνει η πυξίδα τους. Ωστόσο, αρκετές φορές δεν γνωρίζουν ότι ο δρόμος που ακολουθούν είναι στα μάτια τους ασφαλής και δεν αντικατοπτρύζει την πραγματικότητα. Στην πραγματικότητα αποτελεί τον δρόμο στον οποίο   Η λειτουργία fast των σύγχρονων κοινωνιών .  

Μυηθήκαμε σε έναν τρόπο ζωής, που αποτελεί το σήμα κατατεθέν των αστικών κοινωνιών. Σήμερα τα πάντα γίνονται ταχύτερα, απερίσκεπτα και αφιλότιμα. Η τυπική μέρα ενός ανθρώπου, ξεκινά με ένα καφέ στο χέρι, ένα σάντουιτς στο χέρι, ένα τσιγάρο στο χέρι, έναν έρωτα στο χέρι και ένα ξυπνητήρι στο χέρι. Σου φουσκώνουν τα μυαλά, οι επενδυτές και οι τραπεζίτες για το εύκολο χρήμα και πώς να γίνεις πλούσιος με απλές κινήσεις, αλλά ξεχνάς ότι το ωράριο σου υπερβαίνει τις 8 ώρες και σίγουρα δεν χαρακτηρίζεται από απλότητα. Όσο εσύ δουλεύεις τα 14ώρα σου, εκείνοι πραγματικά γίνονται πλουσιότεροι, επενδύοντας τον μισθό σου και όχι το μερίδιο τους. Επιπλέον, νοιάζονται για εσένα, κι είναι διατεθειμένοι να σου δανείσουν ένα μέρος των καταθέσεων σου, είτε για να αγοράσεις σπίτι, είτε να κάνεις τις διακοπές σου, είτε να ψωνίσεις επώνυμα ρούχα.   «Το εύκολο χρήμα είναι η κύρια αιτία του υπερδανεισμού. Όταν ένας επενδυτής πιστεύει πως μπορεί να βγάλει κέρδος 100% ετησίως δανειζόμενος με επιτόκιο 6%, θα δελεασθεί να δανειστεί, να επενδύσει και να κερδοσκοπήσει με τα χρήματα αυτά. Αυτός ήταν και ο πρωτεύων παράγοντας που οδήγησε στην υπερχρέωση του 1929. Εφευρέσεις και τεχνολογικές βελτιώσεις δημιούργησαν τεράστιες επενδυτικές ευκαιρίες, οδηγώντας σε μεγάλα χρέη.»  

 Παγκοσμιοποίηση & εθνικισμός   Επαναλαμβάνουμε ένα-ένα τα λάθη του παρελθόντος με ακόμη μεγαλύτερη συχνότητα και ένταση και στη συνέχεια απορούμε γιατί βρισκόμαστε σε αυτό το οικονομικό αδιέξοδο. Η ιστορία μας διδάσκει μόνο όταν η κριτική μας σκέψη δεν τυφλώνεται από επώνυμες φωτεινές επιγραφές αστικών προτύπων. Η παγκοσμιοποίηση δεν εμφανίστηκε ξαφνικά στην πόρτα μας. Οι τεχνολογικές ανακαλύψεις γίνονται με την ίδια συχνότητα με εκείνη των μαζικών απολύσεων. Δίχως αμφιβολία το πεπρωμένο του ανθρώπου είναι η εξέλιξη, με ότι κι αν αυτό συνεπάγεται. Ωστόσο, όταν ο πλανήτης υποεκπαιδεύεται και δεν γνωρίζει τις θεμελιώδης αρχές των σύγχρονων κοινωνιών στις οποίες ζει, τότε εμφανίζονται τα κρούσματα ρατσισμού και φανατικού εθνικισμού.   Οι ζωές μας απειλούνται από πολυεθνικές εταιρίες κι όχι από τους μετανάστες. Να μην παραλείψουμε το γνωστό ρητό, «ήρθαν οι ξένοι και μας πήραν τις δουλειές». Λοιπόν ας ξεκαθαρίσουμε κάτι, δουλειές υπήρχαν, υπάρχουν και θα υπάρχουν. Τα μεροκάματα δεν κλάπηκαν από τους ανειδίκευτους μετανάστες, αλλά από την «έννοια» του καπιταλισμού. Οι θέσεις εργασίας μειώθηκαν, οι επιχειρήσεις κλείσαν, κι για αυτό δεν ευθύνεται ούτε ο Αλβανός, ούτε ο Βούλγαρος. Δεν καταλαβαίνετε ότι αυτός είναι ο στόχος τους ; να χτυπήσουν τους ανθρώπους στο συναίσθημα και να τους μετατρέψουν σε ρομπότ, δελεάζοντας τους με τις προφανώς, χαμηλότερες τιμές των προιόντων τους, ρίχνοντας την ευθύνη στις μειονότητες και όχι στο ελεύθερο εμπόριο. Και σαν να μην έφτανε αυτό, οι πολιτικοί ωθούν τον λαό σε μία οικονομία νεοφιλελεύθερη, παρόλο που το ΑΕΠ της χώρας δεν ξεπερνά την μονάδα.   Όλο αυτό το χάος, ωθεί ολοένα και περισσότερους να αναπολούν ένδοξες στιγμές του παρελθόντος. Σε εκείνο το μακρινό παρελθόν που η ασφάλεια ήταν διάχυτη. Σ'εκείνα λοιπόν τα χρόνια, οι άνθρωποι ήταν τόσο ελεύθεροι που τα βράδια αφήναν τις πόρτες ανοικτές, διότι γνώριζαν ότι δεν υπήρχε εγκληματικότητα, ωστόσο το στρατιωτικό καθεστώς, με τα γνωστά τάγματα εφόδου, απαγόρευε την κυκλοφορία των ατόμων τις βραδινές ώρες προκειμένου να διατηρήσει την ησυχία, τη τάξη και την ασφάλεια. Σύμφωνα, με αυτή τη λογική όποιος κυκλοφορούσε τις απαγορευμένες εκείνες ώρες, ήταν σίγουρα ληστής, βιαστής και εν γένει κακοποιό στοιχείο. Και να θυμάστε κάτι, κανείς δεν αγαπά την πατρίδα του, περισσότερο από τον πλούτο. Εκείνος που αγαπά την πατρίδα του, υπηρετεί τον λαό του, δεν τον εξουσιάζει.  

 Εξουσία & παραπληροφόρηση   

Το εθιστικότερο ναρκωτικό του κόσμου είναι η εξουσία, κι όπως συμβαίνει με όλα τα ναρκωτικά, ένα overdose μπορεί να προκαλέσει έναν άμεσο θάνατο. Ο Mark Twain έγραψε κάποτε : «Μερικές φορές αναρωτιέμαι αν τον κόσμο κυβερνούν κάποιοι έξυπνοι που μας δουλεύουν ή κάποιοι ηλίθιοι που μιλάνε σοβαρά.»   

Αρχικά, ας ξεκινήσουμε από το σημαντικότερο, ο όρος δικαιώματα εμπράκτως, δεν υφίσταται, καθότι η ελεύθερη αγορά κι ο ανταγωνισμός της είναι αμείλικτος. Πάντα θα υπάρχει κάποιος πιο ψηλά από εσένα κι πάντα θα υπάρχει κάποιος που θα έχει μεγαλύτερη γλώσσα για γλύψιμο από την δική σου. Ο μόνος τρόπος να αντισταθείς στους εξουσιαστές κι όχι δεν είναι η βία, είναι βεβαίως η παιδεία. Συνήθως, η κοινή γνώμη, πανικοβάλλεται όταν ακούει τη λέξη αναρχία. Η αναρχία, είναι ίσως η καταλληλότερη μορφή διακυβέρνησης, την συγκεκριμένη χρονική στιγμή. Το απόλυτο χάος δεν περιγράφει την έννοια της αναρχίας. Η λέξη προέρχεται από το –άρχω, που σημαίνει εξουσιάζω συνοδευμένο με το στερητικό –α. Επομένως, καμία μορφή εξουσίας, κανένας κυνικός νόμος. Εγχείρημα τολμηρό, αλλά όχι ανέφικτο. Η μόνη προυπόθεση είναι η παιδεία του συνόλου. Όλα ξεκινούν κι τελειώνουν με την παιδεία. Άμεση δημοκρατία, καμία προεδρία και καμία ολιγαρχία. Η σκυτάλη του ανταγωνισμού, έχει περάσει πλέον στα μέσα μαζικής ενημέρωσης. Σκεφτείτε, ότι οι δημοσιογράφοι έχουν πλέον αναπτύξει χαρίσματα υποκριτικής τέχνης. Η τηλεόραση, είναι το μέσο με το οποίο θα ξεκινήσει ο νέος παγκόσμιος πόλεμος. Κι όταν εννοώ παγκόσμιος, εννοώ παγκόσμιος-μεμονωμένος-φυλετικός-εμφύλιος πόλεμος.   Η παλίρροια της μαζικότητας    Την παλίρροια δεν την καταστρέφεις. Την περιορίζεις αρχικά κι έπειτα προετοιμάζεσαι, ώστε η επόμενη να περάσει δίχως να επιφέρει καταστροφές. Επομένως, η πρόληψη είναι η ορθότερη προσέγγιση. Αξίζει να σημειωθεί, πως καταστροφές σαν κι αυτές αποτελούν φυσικά φαινόμενα. Η παιδεία θα λειτουργήσει ως το καταφύγιο διάσωσης μας. Πρέπει να αντιταχθούμε με σθένος απέναντι στην νοοτροπία της μόδας και της μαζικότητας. Χρειαζόμαστε μία εξ ολοκλήρου αναδιάρθρωση της παιδείας και της διδασκαλίας, με γνώμονα την διαφορετικότητα και τα προσωπικά γνωρίσματα κάθε παιδιού ξεχωριστά. Η κλίση του κάθε ατόμου με τη σωστή καλλιέργεια, μας οδηγεί στην ακαδημαική – επιστημονική ταυτοποίηση της δεξιότητας του. Αυτό δεν σημαίνει, πως χωρίς κάποια ακαδημαική εμπειρία, ένα άτομο κρίνεται ανεπαρκής, ωστόσο η σφαιρικότητα και η πολυπλοκότητα των πληροφοριών στους κόλπους των ανώτατων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων είναι μεγαλύτερη από την διά βίου μάθηση κι εκπαίδευση.   Ένα από τα σημαντικότερα ζητήματα προς επίλυση είναι η σύζευξη της θεωρίας με τη πράξη. Οι θεωρητικοί (εκπαιδευτικοί, ρήτορες, ορισμένοι καλλιτέχνες κλπ) οφείλουν εμπράκτως να αποκτήσουν μεταδοτικότητα. Όπως επίσης από την μεριά τους, οι διάφοροι τεχνίτες, οφείλουν να μάθουν τις θεμελιώδης θεωρίες του αντικειμένου που τους προσφέρει ένα κομμάτι ψωμί. Για παράδειγμα, είναι αδιανόητο ένας καθηγητής ανώτατης εκπαίδευσης με πλούσιο βιογραφικό, να μιλά με ξύλινη γλώσσα όταν επρόκειτο να μεταδώσει πληροφορίες στους μαθητές του για ένα ιστορικό γεγονός. Δεν χρειάζεται φλυαρία. Απεναντίας, ένας ηλεκτρολόγος πρέπει να γνωρίζει τι σημαίνει συνεχές και τι αναλασσόμενο ρεύμα. Όπως και να 'χει, από οποιαδήποτε σκοπιά κι αν εξετάσουμε το θέμα, καταλήγουμε στο ότι, η ημιμάθεια είναι χειρότερη της αμάθειας.   Η πρόοδος των τεχνολογικών ανακαλύψεων γίνεται με ραγδαίους ρυθμούς. Το γεγονός αυτό, σε συνδυασμό με την μαζική ύπνωση του καταναλωτικού κοινού, αφήνει ένα είδος απορίας ως προς την χρησιμότητα και την απορρόφηση του επιστημονικών νέων προιόντων. Εν ολίγοις, ελάχιστοι είναι εκείνοι που χρησιμοποιούν στο έπακρο τις δυνατότητες ενός κινητού τηλεφώνου ή ενός Η/Υ. Φαντάζει γελοία απίστευτο να ξοδέψει κανείς τους μισθούς 2 μηνών για να αποκτήσει ένα αντικείμενο που θα χρησιμοποιήσει μόνο το 25% των δυνατοτήτων του. Κι όχι δεν είμαι από εκείνους, που πιστεύουν ότι η αποξένωση προέρχεται κατά κύριο λόγο από την αμεσότητα που παρέχουν τα κινητά τηλέφωνα. Σίγουρα, έχουν ένα σημαντικό ρόλο, αλλά είμαι από εκείνους που πιστεύουν ότι η φυσιολογική χρήση τους δεν αποσκοπεί σε κάτι τόσο επικίνδυνο. Με ανησυχεί το γεγονός της υπερβολικής δημοσιότητας – δημοσιεύσεων. Ανήκω σε εκείνους που δεν τους ενδιαφέρει το τι κάνει κάποιος ανά 25 λεπτά της ημέρας. Το βράδι, τα 25 λεπτά αυτομάτως μετατρέπονται σε 5. Επειδή δεν είμαι καλός στους επιλόγους (λόγω φλυαρίας) θα ήθελα να επισημάνω μονάχα δύο πράγματα. Όταν η πηγή γνώσης αποτελεί μονοπώλιο τότε δεν υπάρχει μάθηση, υπάρχει χειραγώγηση. Κι μη ξεχνάτε, ότι οι πιστοί μιλούνε και οι διανοούμενοι γράφουν. 

Πηγή: www.lifo.gr

by click4money

Τα 5 προβλήματα που αντιμετωπίζουν όσοι σκέφτονται …υπερβολικά πολύ

Στην εποχή μας, οι γρήγοροι ρυθμοί ζωής, η αβεβαιότητα και οι δύσκολες συνθήκες που επικρατούν μας βυθίζουν συχνά σε βαθιές κι έντονες σκέψεις. Οι γονείς ανησυχούν για τα παιδιά τους, εμείς ανησυχούμε για το πότε θα πάρουμε πτυχίο κι αν θα βρούμε δουλειά, οι μαθητές αισθάνονται αβέβαιοι για το αν έκαναν τη σωστή επιλογή κατεύθυνσης και κατ’ επέκταση σχολής και πάει λέγοντας… Υπάρχουμε κι εμείς όμως, που το μυαλό μας δε μένει στις τυπικές ανησυχίες που έχουν όλοι οι υπόλοιποι άνθρωποι, αλλά σκέφτεται 20 βήματα μπροστά και μας κάνει να φανταζόμαστε το τέλος μιας κατάστασης προτού καν αυτή αρχίσει. Τρελαινόμαστε όταν δεν έχουμε τον έλεγχο των καταστάσεων κι απεχθανόμαστε να μην ξέρουμε τι πρόκειται να συμβεί στο άμεσο μέλλον. Έχουμε έναν μοναδικό τρόπο να τρομοκρατούμε τον εαυτό μας σε δευτερόλεπτα και να παθαίνουμε κρίσεις πανικού χωρίς να καταβάλλουμε ιδιαίτερη προσπάθεια. Φανταζόμαστε άσχημα πράγματα που μπορεί να μη συμβούν ποτέ, ζούμε όμως με το φόβο τους κι αναλύουμε ΤΑ ΠΑΝΤΑ σε βάθος. Ακόμη και οι πιο απλές στιγμές της καθημερινότητάς μας είναι ικανές να μας αγχώσουν στο μέγιστο βαθμό. Μπορεί να υπάρχουν διάφορα επίπεδα αυτής της υπερανάλυσης των πραγμάτων και των καταστάσεων, τα παρακάτω όμως σίγουρα τα αντιμετωπίζουν όλοι όσοι σκέφτονται υπερβολικά πολύ: 

1. Υπάρχουν φορές που σκεφτόμαστε τόσο πολύ που προκαλούμε προβλήματα εκεί που δεν υπάρχουν. Το να προκύψει κάποιο ζήτημα ή να συναντήσεις μια δυσκολία είναι κάτι φυσιολογικό και αναμενόμενο. Όταν όμως μπαίνεις στη διαδικασία να το αντιμετωπίσεις, τα πράγματα ξεφεύγουν από τα όρια του φυσιολογικού. Εκεί που οι άλλοι δίνουν 2, άντε το πολύ 3 πιθανές εκδοχές και λύσεις, εσύ έχεις σκεφτεί τόσο πολύ που έχεις φτιάξει διάφορα σενάρια και ξέρεις τι προβλήματα μπορεί να αντιμετωπίσεις σε ένα μήνα από τώρα. Μπορεί να μην έχεις βρει καν λύση γι’ αυτό που τώρα σε προβληματίζει, όμως αγχώνεσαι για το τι μπορεί να συμβεί στο μέλλον με αυτά τα προβλήματα που πιθανόν να προκύψουν. Βέβαια για εσένα η λέξη πιθανόν δεν υπάρχει, αφού είσαι πεπεισμένος πως θα συμβούν και μέρα τη μέρα οι ανησυχίες σου γίνονται όλο και μεγαλύτερες στο μυαλό σου. Και κάπως έτσι δημιουργείς ένα ακόμη πρόβλημα χωρίς καν να υπάρχει. Από την άλλη, είσαι ικανός να πιαστείς κι από το πιο μικρό σχόλιο που μπορεί να κάνει κάποιος και να το αναλύσεις τόσο πολύ στο μυαλό σου φτάνοντας στο σημείο να του δίνεις μια ερμηνεία που να απέχει κατά πολύ από την πραγματική. Σαν αποτέλεσμα, είτε πιστεύεις πως ο άλλος έχει κάτι μαζί σου και προσπαθείς να βρεις τους λόγους που τον οδήγησαν να πει κάτι τέτοιο είτε παρεξηγείσαι. Όπως και να ‘χει, στο τέλος αυτό το πρόβλημα που μόλις δημιούργησες δεν σε αφήνει σε ησυχία. Σ’ ενοχλεί και τριγυρίζει συνέχεια στο μυαλό σου και δώσ’του ξανά σκέψεις και αναλύσεις για κάτι που δεν πρόκειται να συμβεί. Το χειρότερο είναι ότι δεν μπορείς να ησυχάσεις μέχρι να συνειδητοποιήσεις (για μία ακόμη φορά) πως τελικά έχεις πολύ μεγάλη φαντασία. 

2. Φοβόμαστε να αντιμετωπίσουμε κάποιον γιατί πιστεύουμε πως θα προκαλέσουμε κι άλλο πρόβλημα. Σε γενικές γραμμές, δε θέλεις να έρχεσαι αντιμέτωπος με εκείνο το άτομο που σε εκνεύρισε ή σε ενόχλησε, επειδή δεν κάνεις τίποτα άλλο από το να σκέφτεσαι το πώς θα είναι τα πράγματα μεταξύ σας μετά από μια τέτοια συζήτηση. Κολλάς με τα λεγόμενα του («γιατί το είπε αυτό;» «τι μπορεί να εννοούσε;» «μήπως ήταν για πλάκα και τον παρεξήγησα;» «κι αν δεν ήταν;»), σκέφτεσαι τις πιθανές αντιδράσεις του («λες να θυμώσει;» «μετά θα έχει δίκιο που με θεωρεί υπερβολικό» «κι αν δεν μου ξαναμιλήσει ποτέ;» «μπα, είναι κουλ άτομο, θα το πάρει στην πλάκα!») και κάνεις φανταστικές συζητήσεις που κατά πάσα πιθανότητα δεν θα συμβούν. Μιλώντας εμπειρικά, οι συζητήσεις που εν τέλει πραγματοποιούνται απέχουν κατά πολύ από αυτό που σκεφτόσουν τόσες μέρες, ενώ αυτός που έχεις απέναντι σου δείχνει προβληματισμένος λέγοντας: «Τι είναι αυτά που λες; Πότε είπα εγώ τέτοιο πράγμα; Πώς στο καλό κατάφερες να βγάλεις τέτοιο συμπέρασμα; Δεν εννοούσα καν αυτό!» και μετά καταπίνεις τη γλώσσα σου και θέλεις να πάρεις φόρα να βαρέσεις το κεφάλι σου στον τοίχο, μήπως και σταματήσει να σκέφτεται μαλακίες. 

3. Υποφέρουμε από αϋπνίες. Όταν το μυαλό βρίσκεται συνεχώς σε έντονη λειτουργία και δεν σταματά να σκέφτεται, είναι δύσκολο να καταφέρεις να το απενεργοποιήσεις ακόμα κι όταν ξαπλώνεις, όσο κουρασμένος κι αν νιώθεις. Μπορεί να περάσεις ώρες στριφογυρίζοντας στο κρεβάτι χωρίς να κοιμάσαι γιατί την στιγμή που σου έρχεται ο ύπνος, τσααααακ έρχεται μια σκέψη στο μυαλό και κολλάει εκεί, λες και το κάνει επίτηδες. Λίγο το σκοτάδι, λίγο η ακινησία στο κρεβάτι, δεν θες και πολύ για να αρχίσεις πάλι τις αναλύσεις και τα διάφορα σενάρια. Και κάπως έτσι καταλήγεις να μένεις άυπνος όλο το βράδυ ή να έχεις ένα πολύ φτωχό σε ώρες ύπνου κι εξαντλητικό πρόγραμμα. Είναι χάλια κι ανθυγιεινό, πραγματικά. Το ξέρεις κι εσύ ο ίδιος και γι’ αυτό πρέπει να το σταματήσεις! 

4. Χρειαζόμαστε πάντα κάποιον για να μας ηρεμήσει. Η αλήθεια είναι πως όλοι εμείς που σκεφτόμαστε υπερβολικά πολύ πρέπει να ευχαριστούμε τους φίλους που έχουμε δίπλα μας και που κάθε φορά που ξεφεύγουμε μας βάζουν στη θέση μας και μας ηρεμούν. Έχουμε ανάγκη κάποιον να μας πει πως φερόμαστε παράλογα και γελοία για να σταματήσουμε. Ειδάλλως, τα πράγματα θα γίνονταν πολύ χειρότερα στο μυαλό μας, κάτι που δεν είναι καθόλου διασκεδαστικό από ένα σημείο και μετά, καθώς προκαλεί μεγάλη φθορά σε εμάς τους ίδιους. Όταν αντιμετωπίζεις λοιπόν κάποιο σοβαρό πρόβλημα ή υπάρχει κάτι που σε απασχολεί, για να μην αποτρελαθείς, ζητάς από τους φίλους σου τη γνώμη τους πάνω σ’ αυτό. Και καθώς τους μιλάς γι’ αυτό που σε ανησυχεί, δεν τους κρύβεις στιγμή για το πόσο έχεις φρικάρει, το πόσο φοβάσαι και πόσο νευρικός μπορείς να γίνεις και μόνο στη σκέψη του. Κι εκείνοι σου απαντούν κάθε φορά το ίδιο σοβαρά κι αυστηρά πως πρέπει να σταματήσεις να βγάζεις πράγματα από το μυαλό σου και να μεγαλοποιείς καθετί που σου συμβαίνει, γιατί η νοσηλεία στο Δαφνί δεν αργεί. Σου τονίζουν πως πρέπει να ηρεμήσεις γιατί πραγματικά δεν υπάρχει κανένας λόγος να παιδεύεις το μυαλό σου τόσο πολύ και κατ’ επέκταση να καταστρέφεις τον εαυτό σου. Και πάντα έχουν δίκιο… 

5. Υπάρχουν φορές που γινόμαστε πραγματικά αφόρητοι. Προσωπικά, έχω συνειδητοποιήσει πως αρκετές φορές που αφήνω το μυαλό μου να οργιάζει και να φαντάζομαι πράγματα, καταλήγω να γίνομαι αφόρητη κι ενοχλητική για τους δικούς μου ανθρώπους. Οι φίλοι μου εκνευρίζονται, το ίδιο και οι γονείς μου, ενώ ο φίλος μου δεν απαντάει καν σ’ αυτά που του λέω και αλλάζει θέμα συζήτησης. Θα το έχεις παρατηρήσει κι εσύ φαντάζομαι, όταν οι αντιδράσεις τους υποδηλώνουν κάποια ενόχληση και είναι κάτι που σε κάνει να σταματήσεις και να καταλάβεις πόσο λάθος είναι αυτό που κάνεις. Και το τελευταίο πράγμα που θες να συμβεί είναι να γίνεις εκείνο το άτομο που ο καθένας φοβάται να μην το αναστατώσει με το παραμικρό σχόλιο ή αυθόρμητη κίνηση που θα του κάνει. Το να βρίσκεσαι στο παρόν και να σκέφτεσαι το τώρα είναι το καλύτερο δώρο που μπορείς να κάνεις στον εαυτό σου. Πρέπει να ηρεμήσεις και να μάθεις να συγκρατείς τον εαυτό σου, αλλά και να χειρίζεσαι το μυαλό σου από το να βυθίζεσαι σε σκέψεις που μόνο καλό δεν σου κάνουν. Σίγουρα τα 20 μας είναι μια ενοχλητικά δύσκολη μεταβατική περίοδος που δεν σταματά να παρουσιάζει αλλαγές, ενώ τα πάντα γύρω μας είναι ρευστά. Όμως πρέπει να σταματήσεις να σκέφτεσαι τι μπορεί να συμβεί στο μακρινό μέλλον και να ξεχνάς να ζεις το τώρα. Μεγαλώνοντας ποιες θα είναι οι αναμνήσεις σου; Η ανησυχία, ο φόβος και ο κόμπος στο στομάχι από το άγχος; Ό,τι πρόκειται να συμβεί, θα συμβεί. Αυτό είναι το μόνο σίγουρο. Δεν μπορείς να τα έχεις όλα υπό τον έλεγχο σου! Είναι σχεδόν βέβαιο πως κάποια στιγμή θα συναντήσεις στη ζωή σου εμπόδια και δυσκολίες και πρέπει να τα αντιμετωπίσεις όσο καλύτερα γίνεται, με τις λιγότερες απώλειες. Ανησυχώντας σε μόνιμη βάση για το ποια είναι αυτά τα πιθανά εμπόδια και πότε θα εμφανιστούν, καταλήγεις να βρίσκεσαι μπροστά τους απροετοίμαστος κι αδύναμος να τα ξεπεράσεις. Και αλήθεια πού ξέρεις εσύ πως αυτά που ονειρεύεσαι και ΘΕΛΕΙΣ δεν πρόκειται να συμβούν; Πολύ απλά, δεν το ξέρεις! Αντί λοιπόν να βγάζεις τον εαυτό σου έξω από το δικό σου το παιχνίδι, αποδέξου το γεγονός ότι δεν μπορείς να ελέγχεις τα πάντα σ’ αυτή τη ζωή και μετέτρεψε όλη αυτή την αρνητική σκέψη σε φαντασία για το τι θέλεις και αισιοδοξία πως θα καταφέρεις να το αποκτήσεις. Είναι πραγματικά απίστευτο το πόσο καλύτερη κάνει τη ζωή σου μια τέτοια αλλαγή! της Eirini Li από το neopolis.gr

            

Πηγη

by click4money

Τα 15 χειρότερα λάθη που κάνει κάποιος πριν κλείσει τα 30

Ένα από τα καλύτερα πράγματα που σου συμβαίνουν όταν είσαι μεταξύ 20 και 30 ετών είναι ότι, ό,τι λάθη κι εάν κάνεις, θα καταφέρεις να τα διορθώσεις εγκαίρως. 

Ας δούμε, όμως, μερικές λάθος επιλογές που μπορεί να να μην διορθώνονται και τόσο εύκολα, όπως είναι η έλλειψη αποταμίευσης, τις οποίες είναι εύκολο να αποφύγουμε. 

Επιλέξαμε κάποιες συμβουλές που έχουν δοθεί κατά καιρούς από επιχειρηματίες και συγγραφείς και καταλήξαμε στις σημαντικότερες.

Σας παρουσιάζουμε τα χειρότερα λάθη που κάνουν όσοι είναι μεταξύ 20 και 30 χρονών, τα οποία καλό θα ήταν να αποφύγουν προκειμένου να πετύχουν τόσο στην προσωπική όσο και στην επαγγελματική τους ζωή

1. Πιστεύουν ότι η εκπαίδευση και το ταλέντο επαρκούν για να γίνουν επιτυχημένοι.

Ο υψηλός δείκτης ευφυίας, το φυσικό ταλέντο και οι βαθμοί από καλά Πανεπιστήμια είναι όλα σημαντικά προσόντα μεν αλλά δεν αποτελούν εγγύηση ότι θα βρείτε μια καλή δουλειά και δεν σημαίνουν και πολλά αν δεν συνοδεύονται από σκληρή δουλειά. 

"Μέχρι τα 30 μου εργαζόμουν σε εταιρείες και θυμάμαι τους συναδέλφους μου να εργάζονται νύχτα-μέρα και Σαββατοκύριακα" λέει η Sylvie di Giusto, η ιδρύτρια της Executive Image Consulting. "Ιδρώτας, κόπος, μόχθος, αλλά και συνέπεια, επιμονή και τεράστια προσπάθεια και ενέργεια, αυτά χαρακτηρίζουν την καριέρα μου σήμερα. Έμαθα ότι όσον αφορά στην επαγγελματική επιτυχία, δεν υπάρχουν εύκολες λύσεις. Η επιτυχία δεν συμβαίνει απλά. Ποτέ". 

2. Παραμελούν την υγεία τους.

Καθώς μεγαλώνεις, συνειδητοποιείς πως δεν μπορείς πλέον να ξενυχτάς όπως έκανες στο Πανεπιστήμιο. "Η επόμενη μέρα της κραιπάλης θα είναι τόσο χάλια που και μόνο στη σκέψη να ξενυχτήσεις πίνοντας θα βάζεις τα γέλια", γράφει η Meggie Sutherland Cutter στο Quora. Κι όσο απομακρύνεσαι από τα χρόνια της σχολής, τόσο περισσότερο το υπερβολικό ποτό, το κάπνισμα και οι ανθυγιεινές τροφές θα αποτελούν πλέον κακές συνήθειες. 

Ο καθηγητής επικοινωνιών, Michael Weston επισημαίνει επίσης ότι σε αυτές τις ηλικίες πρέπει να προσέχουμε και την ψυχική μας υγεία, καθώς όλα τα θέματα αυτού του είδους συνήθως ξεκινούν σε αυτή την ηλικία. 

3. Δεν ξεκινούν αποταμίευση.

Σύμφωνα με μια πρόσφατη έρευνα στην οποία συμμετείχαν 1.003 άνθρωποι, το 69% των ηλικιών 18-29 δεν έχουν κάνει καμία πρόβλεψη συνταξιοδότησης. Η ώρα της συνταξιοδότησης σάς φαίνεται ενδεχομένως πολύ μακριά αλλά κάνετε μεγάλο λάθος εάν δεν συνειδητοποιείτε τη σημασία της αποταμίευσης, το νωρίτερο δυνατό. 

Ο επιχειρηματίας Aditya Rathnam αναφέρει πως δεν είναι απαραίτητο να ξεκινήσετε να επενδύετε μεγάλα ποσά, εφόσον είστε ακόμη στην αρχή αλλά είναι σημαντικό να εκμεταλλεύεστε όσες ευκαιρίες σας παρέχει το δημόσιο συνταξιοδοτικό σύστημα και η ιδιωτική ασφάλιση κι εάν μπορείτε να ανοίξετε έναν λογαριασμό αποταμίευσης. 

4. Θεωρούν ότι τα χρήματα φέρνουν την ευτυχία.

Η καλή φήμη και ο παχυλός μισθός σίγουρα σας κάνουν να νιώθετε ικανοποιημένοι αλλά η επιτυχία δεν είναι μόνο αυτό, λέει ο Joe Choi.

Κάποια στιγμή μπορεί να το μετανιώσετε εάν κυνηγάτε το μισθό σας αντί για το πάθος σας.

5. Τα παρατάνε στην πρώτη δυσκολία.

Το να χωρίσεις από μια μακροχρόνια σχέση, να σε απολύσουν και να σου αποτύχει η startup που πάσχισες να στήσεις είναι πολύ αποκαρδιωτικό όταν σου συμβαίνουν για πρώτη φορά. Αντί, όμως να τα παρατήσεις ή να θέτεις χαμηλότερους στόχους την επόμενη φορά, προσπάθησε να μάθεις από τα λάθη σου και βελτίωσε τον εαυτό σου. 

"Όταν την επόμενη ημέρα που με απέλυσαν ξύπνησα κανονικά όπως πάντα, συνειδητοποίησα πως δεν ήρθε και το τέλος του κόσμου" λέει η Carolyn Cho. "Όταν χώρισα έμαθα να ξεχωρίζω τη διαφορά μιας καλής και μιας κακής σχέσης, κάτι που φυσικά το ήξερα μέσα μου αλλά αρνιόμουν να το αποδεχτώ μέχρι που τέλειωσε η σχέση".

6. Επιτρέπουν στους άλλους να τους καθορίζουν την πορεία.

Όταν ξεκινάς την καριέρα σου και δεν είσαι σίγουρος ποια κατεύθυνση θέλεις να πάρεις, είσαι επιρρεπής στο να αφήνεις τους άλλους να επιλέξουν για σένα το προς τα που θα εξελιχθείς. Για αυτό το λόγο, η επενδύτρια του "Shark Tank", Lori Greiner συμβουλεύει κάθε επιχειρηματία με τον οποίο συνεργάζεται να μην αφήνουν τους άλλους να τους επηρεάζουν σε προσωπικό επίπεδο. 

"Η επιτυχία σου συνδέεται άμεσα με το πώς αντιλαμβάνεσαι τον εαυτό σου, γιατί η εικόνα που έχεις εσύ για τον εαυτό σου είναι η εικόνα που έχουν οι άλλοι για σένα", λέει ο Greiner.

7. Είναι ανυπόμονοι.

Δεν χρειάζεται να είσαι παντρεμένος, να έχεις το δικό σου σπίτι και ένα επαγγελματικό πλάνο δεκαετίας μέχρι τα 30. Κάνε υπομονή και εστίασε στο παρόν. 

Η ιδρύτρια και CEO  της εταιρείας Matisia Consultants, Kristina Roth λέει ότι όταν ήταν νεότερη ένιωθε πως έπρεπε να πετύχει όλους τους στόχους της το συντομότερο δυνατόν, μια έμμονή που της προκαλούσε στρες και την καθιστούσε αντιπαραγωγική.

"Γύρω στα 20 συνειδητοποίησα την έννοια της καθυστερούμενης ικανοποίησης καθώς και πως πρέπει να είσαι προσεκτικός όσον αφορά στις αποφάσεις σταθμούς της ζωής σου οι οποίες θα σου αλλάξουν τη ζωή με τον ένα ή τον άλλο τρόπο στο μέλλον", λέει η Kristina.

8. Προσπαθούν να τους ευχαριστήσουν όλους.

Όταν ξεκινάς την καριέρα σου, σου φαίνεται φυσικό να θέλεις να τα έχεις καλά με το αφεντικό σου, τους πελάτες και όλους τους συναδέλφους σου. Αντί να νιώθεις συντετριμμένος συνειδητοποιώντας ότι κάποιοι από αυτούς απλά δεν σε συμπαθούν, αποδέξου το και προχώρα. 

"Είναι αναπόφευκτο ότι πάντα κάποιοι θα σε αντιπαθούν", λέει η Cho. "Μακάρι να το είχα συνειδητοποίησει νωρίτερα και να σταματούσα να προσπαθώ τόσο σκληρά και να ανησυχώ συνέχεια". 

9. Πιστεύουν ότι όλες οι φιλίες κρατούν για πάντα.

"Νομίζεις πως οι φίλοι σου από το Πανεπιστήμιο θα είναι φίλοι σου για πάντα; Κάποιοι από αυτούς θα εξακολουθούν να είναι δίπλα σου στα 40 σου και κάποιοι άλλοι θα συνεχίσουν τη ζωή τους", λέει η Sutherland Cutter.

Όταν οι φίλοι σου δεν μένουν πλέον όλοι στην ίδια πόλη, θα συνειδητοποιήσεις ποιοι είναι πιο σημαντικοί για σένα και αξίζει να διατηρήσεις μια σχέση μαζί τους. 

10. Πιστεύουν ότι εάν μετακομίσουν αλλού θα λυθούν όλα τους τα προβλήματα.

Με τα ταξίδια και την αλλαγή τόπου διαμονής μπορεί να εμπλουτίζετε τις εμπειρίες σας και η συγκεκριμένη δεκαετία είναι η ιδανική περίοδος για να το κάνετε. Μην έχετε, όμως, την εντύπωση ότι μετακομίζοντας στην άλλη άκρη του κόσμου ότι θα ανακαλύψετε αυτομάτως και το νόημα της ζωής σας. 

11. Δημιουργούν μια φούσκα γύρω τους.

Είναι σημαντικό να δημιουργείς σχέσεις με συνεργάτες και άλλους παράγοντες του τομέα σας. Εάν παραμένετε όμως σε αυτά τα στενά πλαίσια, τότε δεν θα έχετε σωστή αντίληψη των πραγμάτων. Κάντε μια προσπάθεια να διευρύνετε τους ορίζοντές σας. 

"Οι άνθρωποι με τους οποίους σχετίζεστε έχουν άμεση επίδραση όσον αφορά στην επιτυχία ή στην αποτυχία σας", λέει ο Jon Levy, ιδρυτής της Influencers. "Θα επηρεάσουν τα πάντα, από το πόσο αθλείστε, τι ρούχα φοράτε, πόσα χρήματα βγάζετε και ποιες αξίες είναι σημαντικές για εσάς. Εάν θέλετε όμως να ζήσετε μια πλήρη ζωή γεμάτη χαρά και επιτυχίες θα πρέπει να χτίσετε σχέσεις με καλούς ανθρώπους που σέβεστε και να αφήσετε πίσω σας εκείνες που σας επηρεάζουν αρνητικά. 

12. Βλέπουν τα πάντα είτε άσπρα είτε μαύρα.

Ο συγγραφέας και επενδυτής James Altucher πιστεύει ότι πολλοί άνθρωποι σε αυτή την ηλικία είναι απόλυτοι. Για παράδειγμα, ορισμένοι πιστεύουν ότι είναι υποχρεωμένοι να επιλέξουν μεταξύ μιας καριέρας που τους εξυπηρετεί προσωπικά και μιας άλλης που εξυπηρετεί τους άλλους, χωρίς να συνειδητοποιούν ότι το προσωπικό συμφέρον δεν σημαίνει ότι βλάπτει τον υπόλοιπο κόσμο. 

13. Ψάχνουν την "αδελφή ψυχή" τους. 

Υπάρχουν άνθρωποι που αποφασίζουν να περάσουν τα χρόνια αυτά μόνοι τους, χωρίς δεσμεύσεις. Άλλοι αναζητούν το κατάλληλο πρόσωπο για να παντρευτούν. Οι τελευταίοι μπορεί να πέσουν στην παγίδα να πιστεύουν ότι θα βρουν κάποιον με τον οποίο θα δέσουν αυτόματα και η σχέση θα προχωρά χωρίς προσπάθεια. Στην πραγματική ζωή οι πιο ουσιαστικές μακροχρόνιες σχέσεις απαιτούν δουλειά και αφοσίωση. 

"Καλείσαι να κάνεις συνέχεια θυσίες, να εξηγείσαι και να υποχωρείς. Αλλά ξέρετε κάτι, αυτό είναι που το κάνει να αξίζει τον κόπο", λέει ο Mitesh Jain στο Quora.

14. Προσπαθούν να προγραμματίσουν τη ζωή τους.

"Είναι πολύ δύσκολο να προβλέψεις που θα καταλήξεις και τι θα κάνεις στο μέλλον", λέει η Choi. Μην αγχώνεστε με πενταετή προγράμματα και εστιάστε στους άμεσους στόχους σας.

15. Έχουν την εντύπωση ότι είναι οι μόνοι που δυσκολεύονται.

Καθώς αρχίζετε και συνειδητοποιείτε πως λειτουργεί ο κόσμος, αυτοπροσδιορίζεστε ως ενήλικες και χτίζετε την καριέρα σας, μπορεί να νομίζετε ότι οι φίλοι σας και οι συνεργάτες σας είναι πιο πετυχημένοι και σίγουροι για τον εαυτό τους, λέει η Sarthak Pranit στο Quora. Ανεξάρτητα από το εισόδημά τους, τη δουλειά που κάνουν ή εάν είναι παντρεμένοι, όλοι οι εικοσάρηδες και κάτι προχωρούν ψάχνοντας και θα εξακολουθούν την αναζήτηση για το υπόλοιπο της ζωής τους. 

Πηγη

by click4money

10 αποφθέγματα του Ουίλλιαμ Σαίξπηρ για τον έρωτα

-Αυτοί που δε δείχνουν τον έρωτά τους δεν αγαπούν πραγματικά. Η πορεία του έρωτα δεν είναι ποτέ ομαλή.
Ο έρωτας είναι οικείος. Ο έρωτας είναι διαβολικός. Δεν υπάρχει πιο διαβολικός άγγελος από τον έρωτα.



-Ο έρωτας δεν είναι τίποτα παρά μια τρέλα όλο σοφία , ένα φαρμάκι και ένα φάρμακο μαζί, που τη ζωή την κάνει πιο γλυκιά.



-Ο έρωτας είναι πάντα τόσο γλυκός όταν τον βλέπεις, αλλά γίνεται πικρός και βάναυσος στην πράξη του.



-Μίλα ψιθυριστά, αν μου μιλάς γι' αγάπη.



-Η ηδονή και η δράση κάνουν το χρόνο να φαίνεται λίγος.



-Η αγάπη ευφραίνει, όπως ο ήλιος μετά την καταιγίδα.



-Το κρασί αυξάνει την επιθυμία αλλά μειώνει το αποτέλεσμα.



-Το λάθος, αγαπητέ μου Βρούτε, δεν είναι στ' αστέρια, αλλά μέσα μας.



-Οι γυναίκες δεν θέλουν τίποτα άλλο από ένα σύζυγο, αλλά όταν τον αποκτήσουν, τα θέλουν όλα.



-Να ζει κανείς ή να μη ζει; Ιδού η απορία.

by click4money

Λίγο Πιο Κοντά Στην Ευτυχία: Καταλύοντας Τα Στερεότυπα

Δε θα είσαι ποτέ ευτυχισμένος εάν συνεχίζεις να ψάχνεις από τι αποτελείται η ευτυχία. Δε θα ζήσεις ποτέ εάν ψάχνεις για το νόημα της ζωής.» ― Albert Camus

Συχνά μιλάμε για το κυνήγι ή την αναζήτηση της ευτυχίας σα να είναι κάτι που μας ξεφεύγει κι εμείς πρέπει να βρούμε τους τρόπους και τη δύναμη να το φέρουμε κοντά μας.

Μια φωνή μέσα μας επαναλαμβάνει:

«Θέλω να είμαι ευτυχισμένος/η»

«Θα βρώ την ευτυχία;»

«Γιατί δεν είμαι ευτυχισμένη/ος;»

Η ευτυχία, πέρα από μια θετική συναισθηματική κατάσταση θα μπορούσε να περιγραφεί και ως μια αίσθηση εκπλήρωσης, μια αίσθηση ότι η ζωή μας έχει νόημα κι εμείς αισθανόμαστε γεμάτοι κι ολοκληρωμένοι από το νόημα αυτό. Οι στατιστικές όμως δείχνουν ότι γινόμαστε όλο και περισσότερο δυστυχισμένοι. Σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, η κατάθλιψη είναι αυτή τη στιγμή η τέταρτη μεγαλύτερη ασθένεια στον κόσμο και μέχρι το 2020, θα είναι η δεύτερη μεγαλύτερη. Γιατί μας είναι τόσο δύσκολο να είμαστε ευτυχισμένοι; Ένα μεγάλο μέρος του προβλήματος οφείλεται στα στερεότυπα που έχουμε για την ευτυχία αλλά και στον τρόπο με τον οποίο λειτουργεί το μυαλό μας: το τώρα δεν είναι ποτέ αρκετό και πρέπει πάντα να προσπαθούμε για κάτι περισσότερο: περισσότερα χρήματα, περισσότερη αγάπη, περισσότερους φίλους, περισσότερη επαγγελματική ικανοποίηση, ένα μεγαλύτερο σπίτι, ένα ωραιότερο σώμα. Βέβαια όταν πετύχουμε τους στόχους μας, ικανοποιούμαστε και νιώθουμε ευχαρίστηση, η οποία όμως είναι παροδική, κι έτσι καταλήγουμε να θέλουμε και πάλι κάτι επιπλέον.

Βάζουμε με άλλα λόγια τον εαυτό μας σε μια κατάσταση διαρκούς αξιολόγησης, σύγκρισης και κριτικής με αποτέλεσμα επίκεντρο της προσοχής μας να γίνεται αυτό που δεν έχουμε, αυτό που μας λείπει, αυτό στο οποίο δεν είμαστε καλοί.

Μύθοι και στερεότυπα

Σύμφωνα με τους Russ Harris και Steven Hayes, συγγραφείς του βιβλίου «The Happiness Trap: Stop Struggling, Start Living», πέρα από αυτή την αδιάκοπη πίεση που ασκούμε στον εαυτό μας, την ευτυχία μας αποτρέπουν οι μύθοι/στερεότυπα που έχουμε για αυτή. Συγκεκριμένα, πιστεύουμε πως

Η ευτυχία είναι μια φυσική κατάσταση για όλα τα ανθρώπινα όντα. Πόσο αλήθεια είναι αυτό; Οι ενδείξεις που έχουμε από τα στατιστικά δεδομένα μιλούν από μόνες τους. Ένας στους δέκα ενήλικες θα αποπειραθεί ν’αυτοκτονήσει και ένας στους πέντε, θα υποφέρει από κατάθλιψη. Επίσης, η πιθανότητα να νοσήσει κανείς από ψυχιατρική διαταραχή σε κάποιο στάδιο της ζωής του ανέρχεται σχεδόν στο 30%. Πέρα από τις ψυχιατρικές διαταραχές , υπάρχουν άλλου είδους προβλήματα όπως ένα διαζύγιο, προβλήματα στις σχέσεις, μοναξιά, χαμηλή αυτοεκτίμηση, κρίση μέσης ηλικίας , τα οποία εμφανίζονται συχνά στη ζωή μας και μας βαραίνουν. Ίσως τελικά η ευτυχία να μην είναι τόσο φυσική όσο νομίζουμε. Υπάρχουν όμως αρκετοί άνθρωποι που πιστεύουν ότι όλοι οι άλλοι γύρω τους είναι ευτυχισμένοι εκτός από αυτούς τους ίδιους. Όπως είναι αναμενόμενο, η πεποίθηση αυτή μεγαλώνει κι ενδυναμώνει τη δυστυχία που μπορεί να αισθάνεται κάποιος.

Εάν δεν είσαι ευτυχισμένος, είσαι προβληματικός. Το φυσικό επακόλουθο του πρώτου στερεοτύπου είναι η πεποίθηση ότι ο ψυχολογικός πόνος δεν είναι φυσιολογικός αλλά ότι είναι αδυναμία ή ασθένεια. Αυτό σημαίνει ότι όταν αναπόφευκτα βιώνουμε δύσκολα κι επώδυνα συναισθήματα, ίσως κριτικάρουμε τον εαυτό μας για την αδυναμία του και προσπαθούμε να ξεπεράσουμε γρήγορα αυτό που μας πονάει. Η εσωτερική αυτή ετικετοποίηση και πίεση στην οποία υποβάλλουμε τον εαυτό μας, συμβάλλει στο να διατηρήσουμε και να θεριέψουμε την έλλειψη ευτυχίας μας.

Για να δημιουργήσεις μια καλύτερη ζωή, πρέπει να ξεφορτωθείς τ’αρνητικά συναισθήματα.

Εφόσον η κουλτούρα μας έχει τέτοια εμμονή με την ευτυχία, είναι λογικό να υπερπροσπαθούμε να εξαφανίσουμε τ’αρνητικά συναισθήματα αντικαθιστώντας τα με θετικά. Σε τελική ανάλυση, δεν υπάρχει λόγος να θέλεις αρνητικά συναισθήματα στη ζωή σου, σωστά; Η αλήθεια είναι πως αυτή η θεωρία είναι τελείως ασύμβατη με την πραγματικότητα. Ο,τιδήποτε μας κάνει ευτυχισμένους, αυτό το ίδιο πράγμα, μπορεί να μας προκαλέσει πόνο. Για παράδειγμα, μια ερωτική σχέση: Στην αρχή μπορεί να πετάμε στα ουράνια και να αισθανόμαστε πλήρεις. Αργότερα ίσως να υπάρξουν συγκρούσεις κι εντάσεις  που μας βαραίνουν και μας κάνουν να λυπόμαστε. Είναι λοιπόν αδύνατο ν’αποφύγουμε αρνητικά συναισθήματα, μπορούμε όμως να μάθουμε να τα διαχειριζόμαστε καλύτερα.

Θα πρέπει να μπορείς να ελέγχεις αυτό που σκέφτεσαι και νιώθεις.

Η αλήθεια είναι ότι έχουμε μικρότερο ελέγχο απ’όσο νομίζουμε σε αυτό που σκεφτόμαστε και νιώθουμε.  Η αμφισβήτηση των αρνητικών σκέψεων και η αντικατάσταση τους από θετικές σκέψεις ίσως να έχει ωφέλιμα αποτελέσματα για κάποιους, μάλλον όμως δεν ισχύει ούτε για όλους, ούτε για πάντα. Ίσως κι εσύ, όπως και οι περισσότεροι από εμάς, έχεις προσπαθήσει να σκέφτεσαι θετικά και ν’αλλάξεις τ’αρνητικά σου συναισθήματα. Κάποιες φορές ίσως τα καταφέρνεις,όμως είναι πιθανό πως όσο αυξάνεται το επίπεδο της δυσφορίας και της δυσαρέσκειας σου, τόσο δυσκολότερο είναι να ελέγξεις τις σκέψεις και τα συναισθήματα σου. Δεν υπάρχει λόγος να ασιθάνεσαι άσχημα γι’αυτό΄. Έτσι είναι φτιαγμένο το μυαλό μας.

Δοκίμασε τα πρακάτω μικρά πειράματα:

Φέρε στο μυαλό σου την πιο πρώιμη παιδική σου ανάμνηση.Δημιούργησε μια εικόνα στο μυαλό σου. ΟΚ; Τώρα διάγραψε τη. Εξαφάνισε τη τελείως από τη μνήμη σου ώστε να μην επιστρέψει ποτέ. Πώς πήγε; Κατάφερες να τη διαγράψεις;

Παρατήρησε το αριστερό σου πόδι και τις αισθήσεις που έχει. Το νιώθεις; Ωραία. Τώρα κάνε το να μουδιάσει, να μουδιάσει τόσο ώστε να χάσει κάθε αίσθηση. Το πέτυχες;

Φαντάσου ότι κάποιος βάζει ένα οπλισμένο πιστόλι στο κεφάλι σου και σου λέει να μην φοβάσαι. Πώς αν υποπτευθεί ότι έχεις αγχωθεί θα σε πυροβολήσει. Μπορείς πραγματικά να ελέγξεις τον εαυτό σου ώστε να μην αισθάνεται άγχος;

Αυτό δε σημαίνει ότι δεν έχουμε κανένα έλεγχο πάνω στα συναισθήματα μας αλλά ότι έχουμε μικρότερο απ’όσο νομίζαμε. Προσπαθώντας απεγνωσμένα να βρούμε την ευτυχία, πιέζουμε τον εαυτό μας να ξεφορτωθεί αρνητικά συναισθήματα, αλλά όσο πιο πολύ πιέζουμε τόσο εκείνα θεριεύουν.

Ποιά είναι η λύση;

Παρατήρησε τις σκέψεις σου και τα συναισθήματα σου καθώς και το πώς μπορούν να σε ωθούν να παγιδεύεσαι σε ένα απατηλό ιδανικό ευτυχίας. Παρατήρησε πώς μπορεί να πιέζεις τον εαυτό σου ν’αρνηθεί ή να ξεφορτωθεί την αρνητική εμπειρία σου, πετυχαίνοντας το αντίθετο αποτέλεσμα. Έχε απλή επίγνωση, χωρίς να κρίνεις, να πιέζεις, ή να προσπαθείς να αλλάξεις την εμπειρία αυτή.

Αποδέξου ότι τα πράγματα έτσι είναι τώρα, γνωρίζοντας ότι αυτό δε σημαίνει ότι θα είναι έτσι για πάντα.Δώσε στο αρνητικό και το θετικό το χώρο του, γνωρίζοντας ότι μπορείς να περιέχεις και τα δύο και πώς και τα δύο είναι αποδεκτά.

Ζήσε στην παρούσα στιγμή, με όλα τα θετικά και τα αρνητικά της, απλώς απορροφήσου στο τώρα κι όχι στο πριν, το εάν, το μετά.

Ανακάλυψε με ποιές αξίες θέλεις να ζήσεις στη ζωή σου, τι σε ενθουσιάζει, τι σε κινητοποιεί , τι σε γεμίζει, ποιός είναι ο σκοπός και το νόημα σου. Εάν δεν είναι ξεκάθαρο, δώσε στον εαυτό σου τον χρόνο και τη γαλήνη που χρειάζεται προκειμένου να το ανακαλύψεις.

Πηγή:

Russ Harris, Steven C. Hayes (2007). The Happiness Trap: How to Stop Struggling and Start Living: A Guide to ACT. Boston: Trumpeter books

by click4money