"Αν τότε..." Με αυτές τις δυο μικρές λέξεις ξεκινούν μερικές από τις πιο λυπημένες και νοσταλγικές φράσεις που ακούμε αρκετές φορές. Δες δέκα επιλογές που θα σε οδηγήσουν σ' αυτήν την φράση μελλοντικά και πώς μπορείς να την αποφύγεις.
1. Φοράς μια μάσκα για να εντυπωσιάσεις τους άλλους.
Αν το πρόσωπό σου δείχνει πάντα στον κόσμο μια μάσκα, κάποια μέρα δεν θα χει μείνει τίποτα κάτω από αυτή. Όταν ξοδεύεις όλο τον χρόνο σου επικεντρώνοντας στην γνώμη των άλλων, στο τέλος θα ξεχάσεις και ποιος πραγματικά είσαι. Δεν χρειάζεται να είσαι τέλειος για να εμπνεύσεις ή να εντυπωσιάσεις τους άλλους.
2. Αφήνεις κάποιον άλλο να δημιουργήσει τα όνειρά σου για λογαριασμό σου.
Η μεγαλύτερη πρόκληση στη ζωή είναι ν ανακαλύψεις ποιος είσαι και η αμέσως επόμενη, να είσαι ευχαριστημένος μ αυτό που είσαι. Μείνε πιστός στους στόχους και τα όνειρα σου. Έχεις ανθρώπους που διαφωνούν μαζί σου; Μια χαρά! Αυτό σημαίνει ότι έχεις τη δική σου "περπατησιά". Μερικές φορές μπορεί να θεωρηθείς τρελός από τους άλλους αλλά όταν χάνεις την αίσθηση του χρόνου τις στιγμές που ασχολείσαι με τo πάθος σου, τότε αυτό που κάνεις, να ξέρεις ότι είναι το σωστό πράγμα για σένα.
3. Περιστοιχίζεσαι από αρνητικούς ανθρώπους.
Μην αφήνεις κάποιον με κακή διάθεση να σου τη μεταδώσει. Δεν μπορεί να τραβήξει τη σκανδάλη αν δεν του δώσεις το όπλο στο χέρι του. Όταν αντιληφθείς ότι μια παρέα μ αρνητικούς ανθρώπους είναι μια επιλογή και όχι μια υποχρέωση τότε θα νοιώσεις ελεύθερος κι έτοιμος ν αποκτήσεις μια παρέα που θα βρίσκεις συμπόνια αντί θυμού, γενναιοδωρίααντί για απληστία, υπομονή αντί του άγχους.
4. Είσαι αλαζόνας κι εγωιστής.
Μια ζωή γεμάτη από πράξεις αγάπης και καλού χαρακτήρα είναι η καλύτερη επιτύμβια στήλη. Αυτοί που ενέπνευσες κι αγαπηθήκατε θα σε θυμούνται για πάντα. Γι αυτό φρόντισε να χαράξεις το όνομά σου στις καρδιές των ανθρώπωνκι όχι στο μάρμαρο . Αυτό που έχεις κάνει για σένα αποκλειστικά, πεθαίνει μαζί σου, ενώ αυτό που έκανες για τους άλλους θα παραμείνει για πάντα.
5. Αποφεύγεις τις αλλαγές και την ανάπτυξη.
Αν θέλεις να γνωρίσεις το παρελθόν κοίταξε το παρόν σου. Αν θέλεις να μάθεις το μέλλον σου δες και πάλι μέσα από τις παρούσες πράξεις σου. Θα πρέπει ν αφήσεις να φύγει το παλιό για ν ανοίξει ο δρόμος για το νέο. Το παρελθόν έχει φύγει, δεν θα ξαναγυρίσει ποτέ, απελευθέρωσέ το για να μπορέσεις να δημιουργήσεις.
6. Παραιτείσαι όταν τα πράγματα δυσκολεύουν.
Δεν υπάρχουν αποτυχίες, μόνο αποτελέσματα. Ακόμη κι αν τα πράγματα δεν εξελίσσονται όπως θα ήθελες, μην αποθαρρύνεσαι, μην τα παρατάς. Μάθε τι μπορείς να κάνεις και προχώρα προχώρα σταθερά. Μ ένα βήμα τη φορά θα φτάσεις τελικά στην επιτυχία. Είναι μια διαδικασία που συμβαίνει με μικρά βήματα, οι αποφάσεις και οι ενέργειες που σταδιακά θα οικοδομήσουν το μεγάλο αποτέλεσμα και τελικά θα σε οδηγήσουν σ αυτή την ένδοξη στιγμή του θριάμβου.
7. Προσπαθείς να καταφέρεις όλα τα "μικρά ".
Κάποιες φορές πρέπει να χαλαρώνεις και ν αφήνεις την ζωή να κυλά χωρίς να ανησυχείς ή να προσπαθείς να κουμαντάρεις όλες τις λεπτομέρειες. Πάρε μια βαθιά ανάσα. Όταν καθίσει η σκόνη και μπορείς να δεις και πάλι καθαρά το δάσος με τα δέντρα μπροστά σου, ξεκίνα και κάνε το επόμενο βήμα. Τα πάντα στη ζωή είναι τέλεια έτσι όπως είναι, δεν χρειάζεται να καταλαβαίνεις τα πάντα. Χρειάζεται μόνο λίγο χρόνο για να συνδέσεις όλες τις τελείες και να αποκαλυφθεί η εικόνα.
8. Συμβιβάζεσαι με λιγότερα απ' αυτά που σου αξίζουν.
Να είσαι αρκετά δυνατός για να απελευθερώνεις αυτό που χρειάζεται και αρκετά σοφός για να περιμένεις αυτό που σου αξίζει. Μερικές φορές τα μάτια σου θα πρέπει να ξεπλένονται από τα δάκρυά σου, ώστε να μπορείς να δεις και πάλι τις δυνατότητες μπροστά σου μ ένα σαφέστερο όραμα. Μην συμβιβάζεσαι.
9. Περιμένεις μέχρι αύριο.
Το πρόβλημα είναι, ότι πάντα νομίζεις ότι έχεις περισσότερο χρόνο από οτι χρειάζεσαι. Αλλά μια μέρα θα ξυπνήσεις και δεν θα έχεις αρκετό χρόνο για να κάνεις αυτά που πάντα ήθελες να κάνεις. Και σ αυτό ακριβώς το σημείο, ή θα έχεις πετύχεις τους στόχους σου ή θα έχεις μια λίστα με δικαιολογίες για το τι δεν έχεις καταφέρει.
10. Παραμένεις τεμπέλης κι αδιάφορος.
Ο κόσμος δεν σου χρωστά τίποτα ενώ εσύ όλο και κάτι οφείλεις στον κόσμο. Ξεκίνα τη δράση. Ανέλαβε την ευθύνη της ζωής σου και πάρε τον έλεγχό της στα χέρια σου. Είσαι σπουδαίος και ο κόσμος σε χρειάζεται. Είναι πολύ αργά για να περιμένεις "κάποιον" να κάνει "κάτι" μια "κάποια μέρα". Η "κάποια μέρα" είναι ΤΩΡΑ κι αυτός ο κάποιος που χρειάζεται ο κόσμος είσαι "ΕΣΥ"
Ένας Γεράκος, καθόταν στο σταθμό ενός τρένου και περνούσε την ώρα του καπνίζοντας και χαζεύοντας τους περαστικούς. Κάποια μέρα επειδή είχε ευγενικό και προσιτό βλέμμα τον πλησιάζει ένας ταξιδιώτης και τον ρωτά..."Πως είναι οι άνθρωποι στην πόλη σας γιατί είμαι καινούριος εδώ και θα ήθελα να ξέρω την νοοτροπία του τόπου αυτού". Ο Γεράκος τον κοίταξε και τον ρώτησε... "Πως ήταν οι άνθρωποι από εκεί που έφυγες;" Ο Ταξιδιώτης του απαντά... "Αφήστε τα. Ήταν ανταγωνιστικοί -σκληροί, άκαρδοι, υλιστές, δεν μπορούσα να εμπιστευτώ κανέναν". "Και εδώ έτσι είναι" του απαντά ο Γεράκος.
Ο Ταξιδιώτης έφυγε απογοητευμένος.
Ένας άλλος ταξιδιώτης είδε την σκηνή παρόλο που δεν άκουγε την συζήτηση και αισθάνθηκε και αυτός ότι μπορούσε να ρωτήσει τον Ηλικιωμένο αυτό κύριο. Και αυτόν τον βασάνιζε το ίδιο ερώτημα... "Πως είναι οι άνθρωποι στην πόλη σας;" και αυτός πήρε την ίδια απάντηση... "Πως ήταν οι άνθρωποι από εκεί που έφυγες;" Αυτός απάντησε "Αχ μην μου τα θυμίζετε... τι καλούς φίλους άφησα εκεί, πόσο με αγαπούσαν, όλοι έκλαιγαν όταν αποχαιρετιζόμασταν αλλά δεν μπορούσε να γίνει διαφορετικά. Έπρεπε να φύγω για ένα διάστημα." "Μην ανησυχείς παιδί μου" του απαντάει ο Γεράκος... "και εδώ ΕΤΣΙ ΕΙΝΑΙ 0Ι ΑΝΘΡΩΠΟΙ, και εδώ θα σε αγαπήσουν θα σε στηρίξουν και θα κλάψουν με σένα"!
Το ηθικό δίδαγμα; Στη ζωή βρίσκουμε αυτό στο οποίο επικεντρώνουμε το βλέμμα μας και ψάχνουμε να βρούμε.Αν ψάχνουμε για ελαττώματα, για κακία, για αντιπάλους, θα τους βρούμε… Αν ψάχνουμε για αγάπη, για το καλό στους γύρω μας όχι απλά θα το βρούμε αλλά και θα το γευτούμε.Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν θα μας βρουν συμφορές αλλά και στις συμφορές θα έχουμε ζεστά πρόσωπα γύρω μας!
Ένας μοναχός ζεν, διαλογιζόμενος στις όχθες ενός ρέματος, είδε ένα σκορπιό που είχε πέσει μέσα στο νερό και αποφάσισε να τον σώσει.
Όταν τον έπιασε, ο σκορπιός τον τσίμπησε.
Εξ αιτίας του πόνου, ο μοναχός άφησε πάλι τον σκορπιό ο οποίος έπεσε πάλι μέσα στο νερό.
Ο μοναχός προσπάθησε πάλι να τον βγάλει από το νερό αλλά ο σκορπιός τον τσίμπησε ξανά.
Ένας μαθητής που ήταν εκεί, πλησίασε τον μοναχό και τον ρώτησε:
«Με συγχωρείς δάσκαλε, κάθε φορά που προσπαθείτε να σώσετε τον σκορπιό, εκείνος σας τσιμπάει, γιατί συνεχίζετε;»
Ο μοναχός απάντησε:
«Η φύση του σκορπιού είναι να τσιμπάει αλλά αυτό δεν θα αλλάξει την δική μου εις το να βοηθήσω.»
Πήρε, λοιπόν ένα φύλλο και έβγαλε έξω τον σκορπιό από το νερό και έτσι του έσωσε την ζωή…στην συνέχεια γύρισε προς τον μαθητή και του είπε:
«Μην αλλάξεις ποτέ την φύση σου εάν κάποιος σου κάνει κακό, απλά πάρε προφυλάξεις. Οι άνθρωποι είναι σχεδόν πάντα αχάριστοι για τα οφέλη που τους προσφέρετε, αλλά αυτός δεν είναι λόγος για να σταματήσετε να κάνετε το καλό,ούτε να εγκαταλείψετε την αγάπη που έχετε μέσα σας. Οι μεν επιδιώκουν την ευτυχία, οι δε την δημιουργούν.
Να ανησυχείς περισσότερο για την δική σου συνείδηση παρά για την υπόληψη σου.
Γιατί η συνείδηση δείχνει εκείνο που είσαι και η υπόληψη δείχνει εκείνο που οι άλλοι σκέφτονται για σένα.
Όταν η ζωή σου παρουσιάζει χίλιους λόγους για να κλάψεις, εσύ δείξε πως έχεις χίλιους λόγους για να γελάσεις.»
Μια φορά, ένας μαθητής ρώτησε τον δάσκαλό του: Γιατί υπάρχουν άνθρωποι που αντιμετωπίζουν πολύ εύκολα προβλήματα τα οποία είναι ιδιαίτερα περίπλοκα, ενώ άλλοι άνθρωποι με την παραμικρή δυσκολία πνίγονται σε μια κουταλιά νερό;
Έτσι, ο δάσκαλος τον κοίταξε χαμογελαστά και του είπε μια ιστορία...
«Κάποτε υπήρχε ένας άνθρωπος ο οποίος ήταν πολύ φωτεινός και καθ’ όλη την διάρκεια της ζωής του, συμπεριφερόταν στους γύρω του με πολύ αγάπη. Όταν πέθανε λοιπόν όλος ο κόσμος έλεγε ότι αυτός ο άνθρωπος δεν θα μπορούσε να πάει κάπου αλλού εκτός από τον παράδεισο. Ο ίδιος όμως δεν νοιαζόταν ιδιαίτερα για το που θα πάει, αλλά επειδή όλοι έλεγαν ότι θα πήγαινε στον Παράδεισο, κατευθύνθηκε προς τα εκεί.
Εκείνη την εποχή όμως, έκαναν στον Παράδεισο μια μεγάλη ανακαίνιση, οπότε τα πράγματα δεν λειτουργούσαν σωστά. Ένα από αυτά που δεν λειτουργούσε σωστά ήταν και η ρεσεψιόν. Η κοπέλα λοιπόν που είχε μείνει στην ρεσεψιόν τα είχε χαμένα, και έτσι έριξε μια βιαστική ματιά στις αιτήσεις και για κάποιον λόγο δεν βρήκε το όνομα του ανθρώπου αυτού. Γι αυτόν τον λόγο τον προέτρεψε να κατευθυνθεί προς την κόλαση.
Και στην κόλαση, ξέρετε πως είναι. Δεν έχει είσοδο, δεν έχει υποδοχή όποιος θέλει μπαίνει, όποιος θέλει βγαίνει, όλα χύμα με λίγα λόγια.
Ο άνθρωπος λοιπόν μπήκε ήρεμος στην κόλαση, βρήκε μια γωνιά και κάθισε.
Μερικές μέρες αργότερα, ο Διάολος πολύ θυμωμένος, έφτασε στην πύλη του Παραδείσου φωνάζοντας τον Άγιο Πέτρο να βγει έξω και οργισμένος του είπε:
- Είσαι ένα καθίκι. Κανείς δεν φανταζόταν ότι θα έκανες ένα τέτοιο χτύπημα κάτω από τη μέση. Αυτό που κάνεις είναι τρομοκρατία!
Χωρίς να καταλαβαίνει τον λόγο που ο Διάολος είχε θυμώσει τόσο πολύ, ο Άγιος Πέτρος έκπληκτος τον ρώτησε τι είχε συμβεί.
- Εσύ έστειλες αυτόν τον τύπο στην κόλαση και αυτός έχει δημιουργήσει μεγάλη φασαρία, μας έφερε πολλούς μπελάδες.
Όταν έφτασε εκεί, κάθισε και άκουγε τα παράπονα των ανθρώπων, τους κοίταζε στα μάτια και έπιανε κουβέντα μαζί τους. Και τώρα όλοι εκεί κάτω είναι χαμογελαστοί, φιλιούνται και αγκαλιάζονται μεταξύ τους. Η κόλαση έχει γίνει ανυπόφορη, έχει γίνει σαν παράδεισος. Για αυτό κάνε μου την χάρη:
- Πέτρο, σε παρακαλώ πάρε αυτόν τον άνθρωπο από εκεί και κράτησέ τον εδώ!
Όταν ο δάσκαλος τελείωσε τη ιστορία κοίταξε τον μαθητή στα μάτια και του είπε:
-Ζήσε τη ζωή σου έχοντας την καρδιά σου γεμάτη αγάπη, κι ακόμα και εάν κατά λάθος βρεθείς στην κόλαση, ο ίδιος ο διάολος θα σε γυρίσει πίσω στον παράδεισο.
Τα προβλήματα είναι μέρος της ζωής μας για αυτό δεν πρέπει να τα αφήνουμε να μας μετατρέπουν σε αγχωτικά, στρεσαρισμένα και αδύναμα άτομα.
Οι κρίσεις δίνουν και παίρνουν και τις περισσότερες φορές δεν μπορούμε να τις επιλέξουμε. Υπάρχουν κρίσεις που δεν εξαρτώνται από εμάς, μπορεί παραδείγματος χάριν να αρρωστήσει η μητέρα μας, να αλλάξει η οικονομική κατάσταση της χώρας μας κ.ο.κ. Υπάρχουν άπειρες περιπτώσεις κρίσεων που θα πρέπει να αντιμετωπίζουμε κατά καιρούς.
Δεν μπορείς να επιλέξεις τις κρίσεις που θα υποστείς, αλλά μπορείς να επιλέξεις τον τρόπο με τον οποίο θα τις αντιμετωπίσεις. Με αυτόν τον τρόπο, όταν θα φτάνεις στην λύση των προβλημάτων σου, θα αισθάνεσαι υπερήφανος για τον εαυτό σου.
Ο κάθε άνθρωπος είναι αυτό που είναι, εξαιτίας των σκέψεων που τον κυριαρχούν, στις οποίες επιτρέπει να καταλαμβάνουν την διάνοια του. Αυτές τις σκέψεις που ενθαρρύνει με την συμπάθεια και τις αναμειγνύει με μιά ή περισσότερες απο τις αισθήσεις του. Οι σκέψεις αυτές αποτελούν την κινητήρια δύναμη, η οποία κατευθύνει κι ελέγχει την κάθε του κίνηση, δράση, πράξη και φυσικά αποτέλεσμα.
Οι σκέψεις που κάνει, ενισχυμένες απο τα συναισθήματα που κυριαρχούν την στιγμή που αυτές γεννιούνται, δημιουργούν μιά «μαγνητική» δύναμη, που προκαλεί κι ελκύει άλλες όμοιες ή σχετικές σκέψεις.
Οποιαδήποτε σκέψη, ιδέα, σχέδιο, κυριαρχεί στο μυαλό του ατόμου, προσελκύει μεγάλο αριθμό παρόμοιων σκέψεων. Αυτές εγκαθίστανται στην διάνοια, μέσα απο την επανάληψη, και καθοδηγούν με τη σειρά τους τον νου απο το υποσυνείδητο σε δράση, για την υλοποίηση τους.
Ολοι μπορούν να «εξαπατήσουν» το υποσυνείδητο τους, δίνοντας του οδηγίες με τις κυρίαρχες σκέψεις τους (θετικές για όσους επιθυμούν επιτυχία, βέβαια), κι αυτό να εκτελεί τις εντολές τους, οδηγώντας τους στον στόχο που έχουν ορίσει, βρίσκοντας ανέλπιστα τρόπους να ξεπερνά τα εμπόδια που παρουσιάζονται στην πορεία, με μιά έμπνευση και δύναμη που το ανυποψίαστο άτομο ποτέ δεν φανταζόταν οτι διέθετε.
Και όμως ήταν εκεί, σε λανθάνουσα κατάσταση και περίμενε να ενεργοποιηθεί, με την δύναμη της αυθυποβολής και απο αρχική παρόρμηση και προσδοκία να μεταβληθεί σε πόθο, φλογερή επιθυμία και τελικά δράση για να πετύχει το υλικό ισοδύναμο της, τον στόχο του.
Ο φυσικός νόμος της αυθυποβολής, μέσα απο τον οποίο μπορεί οποιοδήποτε άτομο να φτάσει σε υψηλά επιτεύγματα, που ξεπερνούν κάθε του φαντασία, περιγράφεται με λίγες λέξεις με το ακόλουθο ποίημα:
Αν σκεφτείς πως σε νίκησαν, σε έχουν ήδη νικήσει.
Αν σκεφτείς πως δεν τολμάς, ποτέ δεν θα τολμήσεις.
Αν θέλεις να νικήσεις αλλά σκέφτεσαι πως δεν μπορείς, σίγουρα δεν θα νικήσεις.
Αν σκεφτείς πως θα χάσεις, είσαι ήδη χαμένος
γιατί η φύση μας διδάσκει πως:
Η Επιτυχία ριζώνει με την Θέληση.
Το μυστικό βρίσκεται στην διανοητική κατάσταση του κάθε ανθρώπου.
Αν σκέφτεσαι πως σ’ έχουν ξεπεράσει σε ξεπερνούν.
Πρέπει να σκεφτείς ψηλά για να πετάξεις.
Πρέπει να ‘σαι σίγουρος για τον Εαυτό σου αν θες η προσπάθεια σου να επιβραβευτεί.
Τους αγώνες της ζωής, δεν κερδίζει πάντα ο δυνατότερος, ή ο ταχύτερος.
Αυτός που αργά ή γρήγορα κερδίζει, είναι ο άνθρωπος ΠΟΥ ΣΚΕΦΤΕΤΑΙ ΟΤΙ ΜΠΟΡΕΙ.
Τόσο οι επιτυχίες, όσο και οι αποτυχίες, είναι αποκυήματα της κυρίαρχης σκέψης.
Η συμπεριφορά είναι επιλογή. Η ευτυχία είναι επιλογή. Η αισιοδοξία είναι επιλογή. Η καλοσύνη είναι επιλογή. Το να δίνουμε είναι επιλογή. Ο σεβασμός είναι επιλογή. Ό,τι επιλογή και να κάνετε, θα σας επηρεάσει. Επιλέξτε με σοφία». – Roy T. Bennett
Όλοι καταλαβαίνουμε την σημασία του σεβασμού. Αλλά τι μπορούμε να κάνουμε όταν δεν τον παίρνουμε; Πώς μπορούμε να ενθαρρύνουμε τους άλλους να μας δώσουν το σεβασμό που τους δίνουμε και εμείς;
Ακολουθούν εφτά τρόποι για να λαμβάνετε σεβασμό από τους ανθρώπους στη ζωή σας:
1. Να είστε άνετοι με την αντιπαράθεση
Όταν κάποιος σας φέρεται άσχημα, μιλήστε του για αυτό. Αυτό είναι κάπως άβολο και αμήχανο αλλά απαραίτητο. Αν δεν πείτε κάτι για την συμπεριφορά του, είναι σίγουρο ότι θα συνεχίσει. Ίσως και να χειροτερεύσει. Εξηγήστε ήρεμα γιατί η συμπεριφορά του ήταν άσχημη και πώς σας έκανε να νιώσετε. Πείτε του ευγενικά αλλά αποφασιστικά ότι δεν μπορεί να σας φέρεται με αυτό τον τρόπο.
2. Προσέξτε τον τόνο της φωνής σας
Πολλοί από εμάς έχουμε την κακή συνήθεια να υψώνουμε τον τόνο της φωνής μας. Καμιά φορά αυτό μοιάζει σαν οι δηλώσεις μας ή ακόμα και οι απαιτήσεις μας να ακούγονται σαν ερωτήσεις. Αυτό μειώνει την αξιοπιστία σας και σας αφαιρεί τη δύναμη στη συζήτηση. Αν θέλετε να σας σέβονται αποφύγετε να μιλάτε με αυτό τον τρόπο, με κάθε κόστος.
3. Μάθετε να αφήνετε τους άλλους ανικανοποίητους
Είναι δύσκολο να σέβονται έναν άνθρωπο που προσπαθεί να τους ικανοποιεί όλους. Ένας τέτοιος άνθρωπος αφήνει τους άλλους να τον χρησιμοποιούν σαν χαλάκι. Ποτέ δε λέει όχι. Αν είστε έτσι και εσείς τότε μάλλον δε θα παίρνετε σεβασμό ούτε από τους άλλους ούτε από τον εαυτό σας. Μάθετε να είστε εντάξει όταν εκνευρίζετε ή ενοχλείτε καμιά φορά κάποιον με την συμπεριφορά σας. Υποστηρίξτε τον εαυτό σας. Σεβαστείτε τον και οι άλλοι θα ακολουθήσουν ακόμα και αν δεν τους αρέσει κάτι τέτοιο αρχικά.
4. Στηριχτείτε στην αξία σας
Μάθετε να παραδέχεστε τις δυνάμεις σας και τα κατορθώματά σας χωρίς να καυχιέστε. Αυτό θέλει πολλή εξάσκηση, αλλά είναι μια πολύ δυνατή δεξιότητα. Να παρακολουθείτε τα πράγματα που έχετε κάνει καλά. Να τα κατακτάτε. Να τα μοιράζεστε όταν είναι απαραίτητο. Πείτε στο αφεντικό σας για μια πώληση που κάνατε. Μοιραστείτε την πειθαρχική σας νίκη με τον δάσκαλο των παιδιών σας. Η θετική σας αυτό-εικόνα θα δείξει αυτοπεποίθηση, κάτι που πάντα επιβάλλει ένα ορισμένο επίπεδο σεβασμού.
5. Τελειοποιήστε την τέχνη της οπτικής επαφής
Τα μάτια μας είναι το πρώτο πράγμα που προδίδουν την απουσία αυτοπεποίθησης. Όταν κοιτάμε κάτω ή στο πλάι όταν κάποιος μιλάει, εκλαμβάνεται ως αδιαφορία. Μας κάνει να φαινόμαστε αβέβαιοι για τον εαυτό μας και αδιάφοροι για την συζήτηση που έχουμε. Μάθετε να διατηρείτε οπτική επαφή χωρίς να κοιτάτε επίμονα. Αυτός είναι ένας εύκολος τρόπος για να δημιουργήσουμε αμοιβαίο σεβασμό.
6. Να στέκεστε ίσια
Κρατήστε τους ώμους σας πίσω. Να στέκεστε σαν να είναι ένα σκοινί πάνω από την άκρη του κεφαλιού σας και σας τραβάει. Η καλή στάση υποδεικνύει αυτοπεποίθηση και αυτοσεβασμό. Δείξτε στους άλλους ότι δεν είστε ένα ασπόνδυλο άτομο.
7. Απαιτήστε το
Μερικοί άνθρωποι δε θα σας δείξουν σεβασμό εκτός και αν τον ζητήσετε. Αντιμετωπίστε τη συμπεριφορά τους ευθέως. Όταν κάποιος σας διακόπτει, απλά πείτε «Συγγνώμη. Μίλαγα ακόμα». Υποστηρίξτε τις ανάγκες σας. Κρατήστε ήρεμη τη φωνή σας και κάντε ξεκάθαρα τα μηνύματά σας. Αρνηθείτε να υποχωρήσετε.
«Σεβαστείτε τον εαυτό σας και θα σας σεβαστούν και οι άλλοι» είπε ο Κομφούκιος.
Εκτιμήστε τον εαυτό σας και οι άλλοι θα ακολουθήσουν. Να εξασκείτε την αυτό-φροντίδα. Να στηρίζετε τις ανάγκες σας, τα συναισθήματά σας και τις σκέψεις σας. Πάνω από όλα, να θυμάστε ότι δεν είστε περισσότερο ή λιγότερο σημαντικοί από οποιονδήποτε άλλο.
Ως καλλιτέχνης, μπορώ να διοχετεύσω με ευκολία στο έργο μου τα συναισθήματά μου αγάπης και χαράς. Γιατί δεν μπορώ να εκφράσω τα ίδια συναισθήματα και προς τους συνανθρώπους μου;
Είναι εύκολο να είσαι γλύπτης, γιατί δουλεύεις με άψυχα αντικείμενα. Μπορείς να δημιουργήσεις όμορφα αγάλματα, αλλά τα αγάλματα εκείνα είναι νεκρά Δεν μπορείς να σχετιστείς μαζί τους, εσύ είσαι ζωντανός. Δεν είναι δυνατό να υπάρξει διάλογος ανάμεσα στη ζωή και το θάνατο.
Μπορείς να τα εκτιμήσεις΄ μπορείς να τα απολαύσεις΄ πρόκειται για τη δική σου δημιουργία. Μπορείς να νιώσεις ικανοποιημένος -πέτυχες να κάνεις αυτό που ήθελες. Να θυμάσαι όμως ένα πράγμα: στην απέναντι πλευρά δεν υπάρχει κανένας. Είσαι μόνος σου.
Λόγω της κατάστασης αυτής, υπάρχουν άνθρωποι που μπορούν να αγαπούν τα σκυλιά τους, που μπορούν να αγαπούν τους κήπους τους, που μπορούν να αγαπούν τα αυτοκίνητά τους, που μπορούν να αγαπούν οτιδήποτε μέσα στον κόσμο εκτός από ανθρώπους. Διότι ο άνθρωπος σημαίνει πως δεν είσαι μόνος σου, υπάρχει και ο άλλος. Πρόκειται για διάλογο. Με το άγαλμα, έχεις μονόλογο. Το άγαλμα δεν πρόκειται να πει τίποτα, δεν πρόκειται να σε επικρίνει, δεν πρόκειται να σε έχει κτήμα του. Εσύ έχεις ως κτήμα σου το άγαλμα΄ μπορείς να το πουλήσεις στην αγορά. Δεν μπορείς όμως να το κάνεις αυτό με έναν άνθρωπο. Αυτό είναι το πρόβλημα.
Όταν αρχίζεις να σχετίζεσαι με ανθρώπους, πρέπει να λάβεις υπόψη σου ότι δεν πρόκειται για πράγματα, πρόκειται για συνειδήσεις. Δεν μπορείς να κυριαρχείς πάνω τους. . . παρόλο που σχεδόν οι πάντες αυτό προσπαθούν να κάνουν και χαλάνε έτσι όλη τους τη ζωή. Μόλις προσπαθήσεις να κυριαρχήσεις πάνω σε έναν άνθρωπο, δημιουργείς έναν εχθρό, γιατί ο άνθρωπος εκείνος θέλει επίσης να κυριαρχεί. Μπορεί να το ονομάζεις αγάπη αυτό, μπορεί να το ονομάζεις φιλία, πίσω όμως από το πέπλο της φιλίας και της αγάπης και της αδελφότητας υπάρχει μια βαθιά θέληση για εξουσία. Θέλεις να κυριαρχείς΄ δεν θέλεις να κυριαρχούν οι άλλοι πάνω σου.
Με τους ανθρώπους, θα βρίσκεσαι σε συνεχή σύγκρουση. Όσο πιο κοντά βρίσκεστε, τόσο πιο πολύ θα σας πληγώνει η σύγκρουση. Υπάρχουν χιλιάδες άνθρωποι που έχουν πληγωθεί τόσο πολύ από τις ανθρώπινες σχέσεις ώστε έχουν εγκαταλείψει κάθε ανθρώπινη αγάπη, φιλία. Έχουν στραφεί προς τα πράγματα. Είναι ευκολότερο: η άλλη πλευρά είναι πάντοτε πρόθυμη, ό,τι κι αν θέλεις να κάνεις.
Είσαι καλλιτέχνης, κάνεις γλυπτά. Έχεις όμως σκεφτεί ποτέ τι κάνεις; Κόβεις κομμάτια από το μάρμαρο -αυτό δεν μπορείς να το κάνεις σε έναν άνθρωπο, όμως το κάνουν και αυτό οι άνθρωποι στους ανθρώπους. Οι γονείς κόβουν τα φτερά των παιδιών τους, την ελευθερία τους, την ατομικότητά τους. Οι εραστές κόβουν συνεχώς ο ένας τον άλλο.
Δεν είναι εύκολο πράγμα να είσαι ερωτευμένος με έναν άνθρωπο. Η ερωτική σχέση είναι το πιο δύσκολο πράγμα του κόσμου για τον απλό λόγο ότι δυο συνειδήσεις, δυο ζωντανές υπάρξεις, δεν μπορούν να ανεχτούν κανενός είδους σκλαβιά.
Όταν λένε οι γονείς στα παιδιά τους, ΄΄Μην το κάνεις αυτό!΄΄ ακόμη και το μικρό παιδί αισθάνεται να πληγώνεται, να εξευτελίζεται, να προσβάλλεται. Και θα το κάνει, αν έχει έστω και λίγο θάρρος.
Εσύ δουλεύεις με αντικείμενα, με πράγματα. Δε μπορούν να πουν ναι, δεν μπορούν να πουν όχι. Ό,τι θέλεις να τους κάνεις, μπορείς να το κάνεις, όχι όμως και στους ανθρώπους. Είναι δικό σου το λάθος που δεν έχεις γίνει ακόμη αρκετά ώριμος ώστε να καταλάβεις ότι με τους ανθρώπους, αν θέλεις μια σχέση αγάπης, θα πρέπει τότε να ξεχάσεις κάθε πολιτική εξουσίας. Μπορείς να είσαι απλώς ένας φίλος, χωρίς ούτε να προσπαθείς να κυριαρχείς πάνω στον άλλο ούτε να κυριαρχείσαι από εκείνον. Είναι αυτό δυνατό μόνον αν έχεις κάποια διαλογιστικότητα στη ζωή σου. Διαφορετικά, δεν είναι δυνατό.
Είναι ένα από τα δυσκολότερα πράγματα στον κόσμο να αγαπάς έναν άνθρωπο, γιατί μόλις αρχίσεις να δείχνεις την αγάπη σου, ο άλλος αρχίζει να μπαίνει σε ένα παιγνίδι εξουσίας. Ξέρει ότι εξαρτάσαι από εκείνον. Μπορεί να σε υποδουλώσει ψυχολογικά και πνευματικά και κανείς δεν θέλει να γίνει δούλος. Όλες όμως οι ανθρώπινες σχέσεις σου μετατρέπονται σε δουλία.
Κανένα άγαλμα δεν θα σε κάνει δούλο. Αντίθετα, το άγαλμα σε κάνει σπουδαίο τεχνίτη, σε κάνει δημιουργό, καλλιτέχνη. Δεν υπάρχει καμιά σύγκρουση. Η πραγματική δοκιμασία για την αγάπη είναι με τους ανθρώπους.
Ένας άνθρωπος είναι πραγματικά ευφυής αν μπορεί να κάνει μια ανθρώπινη σχέση να λειτουργεί ομαλά. Απαιτείται μεγάλη ενόραση. Η δημιουργία ενός αγάλματος ή ενός ωραίου πίνακα ζωγραφικής είναι ένα πράγμα΄ τα χρώματα δεν πρόκειται να πουν, ΄΄Δεν θέλω να με βάλεις σε κείνη τη γωνία του καμβά, αρνούμαι!΄΄ Όπου το θέλεις το χρώμα, είναι διαθέσιμο. Δεν είναι όμως το ίδιο εύκολο με τους ανθρώπους.
Κάθε άνθρωπος έχει το φυσικό δικαίωμα να μην κυριαρχεί πάνω του κανείς -αλλά και το φυσικό καθήκον να μην προσπαθεί να κυριαρχεί πάνω σε κανέναν. Και μόνον τότε μπορεί να ανθίσει η φιλία.
Η αγάπη χρειάζεται καθαρότητα οπτικής. Η αγάπη χρειάζεται να καθαριστούν τα κάθε είδους άσχημα πράγματα που βρίσκονται μέσα στο νου σου: η ζήλια, ο θυμός, η επιθυμία να κυριαρχείς.
Έχω ακούσει. . . στην υπηρεσία γάμων του δημαρχείου ήρθε ένα ζευγάρι για να παντρευτεί. Συμπλήρωσαν τα έντυπα. Η γυναίκα κοίταξε τον άντρα -ήταν εραστές και είχαν έρθει στο γραφείο των γάμων ενάντια στις οικογένειές τους, διότι στην Ινδία ο γάμος δεν γίνεται στο δημαρχείο. Υπάρχει η δυνατότητα. Από νομική άποψη μπορείς να το κάνεις, αλλά αυτό συμβαίνει μόνον όταν κάνεις κάτι ενάντια στην οικογένεια, ενάντια στην κοινωνία.
Εκείνοι οι δυο άνθρωποι πρέπει να ήταν ερωτευμένοι βαθιά. Είχαν επαναστατήσει ενάντια στην κοινωνία, ενάντια στη θρησκεία, ενάντια στους γονείς τους, ενάντια στην οικογένεια. Είχαν ριψοκινδυνεύσει τα πάντα κι επρόκειτο να παντρευτούν. Η γυναίκα κοίταξε τον άντρα που συμπλήρωνε το έντυπο -γιατί είχε η ίδια συμπληρώσει το δικό της- και τότε είπε ξαφνικά στον υπάλληλο, ΄΄Θέλω διαζύγιο αμέσως.΄΄
Εκείνος είπε, ΄΄Τι συνέβη; Συμπληρώνετε έντυπα γάμου. Ακόμη κι ο μήνας του μέλιτος δεν έχει συμβεί ακόμη. Μάλιστα, ούτε κι ο γάμος δεν έχει συμβεί, γιατί δεν το έχω σφραγίσει. Γιατί θέλετε διαζύγιο έτσι ξαφνικά;΄΄
Είπε εκείνη, ΄΄Τον μισώ αυτό τον άνθρωπο!΄΄
Ο υπάλληλος είπε, ΄΄Παράξενο αυτό! Εσείς δεν τον φέρατε εδώ;΄΄
Εκείνη είπε, ΄΄Ναι, εγώ τον έφερα. Τον αγαπούσα, αλλά όταν είδα το έντυπό του. . . έχει υπογράψει με τόσο μεγάλα γράμματα! Με παρατηρούσε όταν υπέγραφα. Υπέγραψα με τον τρόπο ακριβώς που υπογράφω πάντα κι εκείνος υπέγραψε με γράμματα τρεις φορές μεγαλύτερα΄ το μισό έντυπο σχεδόν είναι η υπογραφή του! Δεν θέλω να ζήσω με αυτό τον άνθρωπο, έδειξε την κυριαρχία του, την εξουσία του.΄΄
Ο υπάλληλος είπε, ΄΄Τότε δεν υπάρχει λόγος διαζυγίου. Πετάξτε τα έντυπα στο καλάθι των αχρήστων, γιατί δεν τα σφράγισα, και φύγετε από δω.΄΄
Ένα τόσο μικρό πράγμα, ότι υπέγραφε με μεγάλα γράμματα ο άντρας, είναι όμως κάτι το ενδεικτικό. Δείχνει ότι είναι άντρας σοβινιστής.
Και τι γίνεται με όλη σου τη ζωή; Τα πάντα αποτελούν πρόβλημα, τα πάντα αποτελούν μια σύγκρουση. Ο λόγος είναι ότι έχουμε αποδεχτεί μια λάθος ιδέα, πως ξέρουμε πώς να αγαπάμε. Δεν ξέρουμε. Προερχόμαστε από τα ζώα -τα ζώα δεν αγαπούν. Η αγάπη είναι ένα πράγμα πολύ καινούργιο στην ανθρώπινη ζωή. Τα ζώα αναπαράγονται, αλλά δεν αγαπούν. Δεν θα βρεις στα βουβάλια Ρωμαίο και Ιουλιέτα, Λάιλα και Ματζνού, Σίρι και Φαριάς, Σόνι και Μαχιβάλ. Κανένα βουβάλι δεν ενδιαφέρεται για τέτοια ρομαντικά πράγματα -είναι πολύ γήινα, αναπαράγονται- και η φύση μένει εντελώς ικανοποιημένη με τα βουβάλια, να το θυμάσαι. Η φύση μπορεί να προσπαθεί να καταστρέψει την ανθρωπότητα, αλλά η φύση δεν προσπαθεί να καταστρέψει τα βουβάλια και τα γαϊδούρια και τους πιθήκους, όχι. Δεν αποτελούν πρόβλημα καθόλου.
Η αγάπη είναι ένα καινούργιο φαινόμενο που εμφανίστηκε μαζί με την ανθρώπινη συνειδητότητα. Θα χρειαστεί να την μάθεις.
Η δημιουργία ωραίας ζωγραφικής, ποιημάτων, γλυπτικής, μουσικής, χορών -όλα αυτά είναι στο χέρι σου. Όταν όμως έρχεσαι σε επαφή με έναν άνθρωπο, πρέπει να καταλάβεις ότι στην απέναντι πλευρά υπάρχει το ίδιο είδος συνειδητότητας. Πρέπει να δείξεις σεβασμό και να αναγνωρίσεις την αξιοπρέπεια του ανθρώπου που αγαπάς. Αυτός είναι ο λόγος που δεν μπορείς να σχετιστείς με ανθρώπους.
Ξέχνα τους ανθρώπους και την αγάπη -διαλογίσου απλώς. Θα αποδεσμεύσει τούτο μέσα σου την ενόραση, το όραμα, την διαύγεια και την ενέργεια που θα μοιραστείς με τους άλλους.
Η αγάπη είναι μια άλλη λέξη για το μοίρασμα της άφθονης ενέργειας σου. Έχεις πάρα πολλή, είσαι φορτωμένος με κείνην. Θέλεις να τη μοιραστείς με ανθρώπους που σου αρέσουν. Η αγάπη σου -αυτό που εσύ ονομάζεις αγάπη- δεν είναι ένα είδος μοιράσματος, είναι ένα είδος αρπάγματος.
Θα χρειαστεί να αλλάξεις το νόημα της αγάπης. Δεν είναι κάτι που προσπαθείς να το πάρεις από τον άλλο. Και αυτό υπήρξε όλη η ιστορία της αγάπης -οι πάντες προσπαθούν να την λάβουν από τους άλλους και φυσικά κανείς δεν λαμβάνει τίποτα. Η αγάπη δεν είναι κάτι που θα το λάβεις. Η αγάπη είναι κάτι που θα το δώσεις. Μπορείς όμως να δώσεις μόνο όταν έχεις. Έχεις αγάπη μέσα σου; Έκανες ποτέ την ερώτηση αυτή; Όταν κάθεσαι σιωπηλός, το έχεις παρατηρήσει; Έχεις καθόλου ενέργεια αγάπης για να δώσεις;
Δεν έχεις΄ ούτε και κανείς άλλος έχει. Έπειτα παγιδεύεσαι μέσα σε μια ερωτική σχέση. Υποκρίνονται κι οι δυο, υποκρίνονται ότι θα δώσουν τον παράδεισο. Προσπαθούν κι οι δυο να πείσουν ο ένας τον άλλο ότι, ΄΄Μόλις με παντρευτείς, θα ξεχάσεις τις χίλιες και μια νύχτες -οι δικές μας νύχτες, οι δικές μας μέρες, θα είναι όλες χρυσαφένιες.΄΄
Δεν ξέρεις όμως ότι δεν έχεις τίποτα να δώσεις. Όλα αυτά τα πράγματα τα λες μόνο για να πάρεις. Και ο άλλος κάνει το ίδιο. Μόλις παντρευτείτε, θα υπάρχει πρόβλημα, γιατί θα περιμένετε κι οι δυο τις χίλιες και μια νύχτες της Αραβίας και δεν θα συμβαίνει ούτε καν μια νύχτα της Ινδίας! Θα υπάρχει τότε θυμός, οργή, που θα γίνει σιγά-σιγά δηλητηριώδης.
Η αγάπη που μετατρέπεται σε μίσος είναι ένα πολύ απλό φαινόμενο, γιατί οι πάντες νιώθουν προδομένοι. Αλλο πρόσωπο δείχνεις στην παραλία, στο σινεμά, στην πίστα του χορού. Είναι πολύ καλά για μισή ώρα ή για μια ώρα που κάθεστε στην παραλία και κρατιέστε από το χέρι και ονειρευόσαστε την όμορφη ζωή που έχετε μπροστά σας. Μόλις όμως παντρευτείτε, όλα όσα περιμένατε, ονειρευόσαστε, θα αρχίσουν να γίνονται καπνός.
Η πρόταση που σου κάνω είναι: διαλογίσου. Γίνε όλο και πιο σιωπηλός, ήσυχος, ήρεμος. Ας προβάλει μέσα σου γαλήνη. Θα σε βοηθήσει αυτό με χίλιους τρόπους. . . όχι μόνο στην αγάπη, θα σε βοηθήσει επίσης να δημιουργήσεις καλύτερη γλυπτική. Γιατί ένας άνθρωπος που δεν μπορεί να αγαπήσει ανθρώπινα πλάσματα, πώς γίνεται να δημιουργεί; Τι μπορεί να δημιουργεί; Μια καρδιά χωρίς αγάπη δεν μπορεί να είναι αυθεντικά δημιουργική. Μπορεί να μιμείται εκείνος, αλλά δεν μπορεί να δημιουργεί.
Κάθε δημιουργία προέρχεται από την αγάπη, την κατανόηση, τη σιωπή.
Μάθε να ακούς αυτό που βλέπεις! Μάθε να δέχεσαι και
να καταλαβαίνεις τα μηνύματα που σου στέλνουν τα μάτια του κάθε
ανθρώπου· μηνύματα τα οποία με λόγια δεν λέγονται, μόνο μέσω των ματιών
είναι πιο εύκολο να σταλούν και να λεχθούν.
Τα μάτια λένε πάντα την αλήθεια, όποια κι αν είναι αυτή, μας αρέσει, δε μας αρέσει.
Μάτια που άσχετα από το σχήμα, το χρώμα τους, το μέγεθός τους, πάντα
θα διαγράφουν μέσα τους τα συναισθήματα των ανθρώπων· συναισθήματα
αγάπης, χαράς, λύπης, πόνου, στεναχώριας, ζήλειας, κακίας, μίσους,
φθόνου· πάντα μέσα στα δυο μάτια θα κρύβονται είτε θετικά είτε αρνητικά
συναισθήματα. Μέσα από τα μάτια θα μάθεις να ξεχωρίζεις αν ο άνθρωπος
που έχεις δίπλα σου, σου λέει αλήθεια ή ψέματα. Γιατί, μπορεί με λόγια
να σου λέει πράγματα που φαίνονται αληθοφανή, όμως, μέσω του βλέμματός
του και των ματιών του να δείχνει κάτι άλλο, να δείχνει αυτό που
πραγματικά είναι, αυτό που πραγματικά νιώθει, αυτό που πραγματικά
σκέφτεται. Αυτό θα το καταλάβεις από τον τρόπο που σε κοιτά· μέσα από τα
μάτια του θα καταλάβεις αν αυτός ο άνθρωπος είναι ευτυχισμένος ή
δυστυχισμένος. Αν αυτός ο άνθρωπος υποφέρει ή όχι, αλλά ντρέπεται ή
φοβάται να το πει. Αν αυτός ο άνθρωπος σε ζηλέυει και θέλει το κακό σου.
Μέσα από τα μάτια του ο καθένας προδίδεται, όσο και να προσπαθεί να
κρύψει καλά τα συναισθήματά του και ενδεχομένως τις πράξεις του. Μέσα
από τα μάτια όλα μπορούν να λεχθούν και να αποκαλυφθούν, χωρίς να
χρειάζεται στην πραγματικότητα να πει τίποτα με το στόμα, ούτε μια λέξη.
Γιατί οι πιο δυνατές λέξεις, τα πιο δυνατά θέλω, λέγονται μέσα από τα μάτια.
Μάθε να παρατηρείς τον άλλο! Γιατί, μπορεί κάποιος να δείχνει καλά,
αφού χαμογελάει, όμως τα μάτια του να είναι θλιμμένα, κάτι που μπορεί να
τον προδώσει· να φανεί, δηλαδή, πως προσποιείται, πως προσπαθεί να
φαίνεται καλά, αλλά στην πραγματικότητα δεν είναι, πως έχει ανάγκη από
στήριξη, αλλά διστάζει να το πει.
Η ευτυχία, όπως και η δυστυχία, πάντα φαίνεται μέσα στα μάτια. Όταν
κάποιος είναι ευτυχισμένος τα μάτια του λάμπουν, όπως και όταν είναι
δυστυχισμένος και μέσα του πονά τα μάτια του συννεφιάζουν και
ετοιμάζονται για βροχή και καταιγίδες· όταν αγαπάει, τα μάτια του
κρύβουν μέσα τους την ηρεμία και τη γαλήνη της θάλασσας, καθώς κοιτάει
τον άνθρωπο εκείνο για τον οποίο τρέφει όμορφα και αληθινά συναισθήματα,
ενώ, όταν καταλαμβάνεται από συναισθήματα θυμού, τα μάτια του πετάνε
φλόγες· εκείνες τις φλόγες της ανελέητης φωτιάς που ετοιμάζεται να κάψει
τα πάντα στο πέρασμά της, χωρίς κόστος και ίσως με ανυπολόγιστες
ζημιές…
Τα μάτια του κάθε ανθρώπου είναι ο καθρέφτης της ψυχής του! Αυτή η
ψυχή μπορεί να αποκαλυφθεί γυμνή μπροστά σου, αν εσύ μάθεις να διαβάζεις
σωστά τα μάτια αυτού που έχεις απέναντί σου. Μάθε, λοιπόν, να τον
κοιτάς μέσα στα μάτια, για να καταλάβεις όσα με λόγια δεν σου λέει.
Εκεί, μέσα στα μάτια, φαίνονται όλα.Εκεί, μέσα στα μάτια κρύβονται, όλα
τα αληθινά συναισθήματα και όλα τα ανείπωτα λόγια. Γιατί τα μάτια λένε
πάντα την αλήθεια, ποτέ δεν ψεύδονται.
Πρέπει, λοιπόν, να διαβάζουμε τα μάτια « για να μην μας πνίξουν τόσα
ανείπωτα λόγια », όπως χαρακτηρηστικά λέει ο ποιητής Τάσος Λειβαδίτης. Ξεκίνα από σήμερα και κάνε το πράξη! Πολλά θα καταλάβεις, πολλά θ’ αλλάξουν!
Τι περιμένει ο κόσμος από μένα; Πόσο με επηρεάζει αυτό; Πόσο πιο
υγιής μπορώ να γίνω αν αρχίσω να τον γράφω στα τέτοια μου και λίγο;
Αυτά και άλλα πολλά θα απαντήσουμε σήμερα, εσείς κι εγώ.
Ένας από τους μεγαλύτερους προβληματισμούς που μας απασχολεί από
πολύ, πολύ νωρίς είναι η γνώμη των άλλων. Τι θα πει ο κόσμος, πώς θα
αντιδράσει το περιβάλλον μας σε κάτι που λέμε, νιώθουμε ή κάνουμε, τι
περιμένουν στην τελική οι άλλοι από μας.
Η αποδοχή του κόσμου είναι ένα φυσικό ναρκωτικό.
Την αποζητάμε σαν αφιονισμένοι και χάνουμε τα λογικά μας όταν
αισθανόμαστε ότι κάτι που κάνουμε ή εκφράζουμε δεν γίνεται αποδεκτό με
επιδοκιμασίες ήlikes,shares,subscribes, λιποθυμίες και αλαλαγμούς θαυμασμού (μην το πάρετε τοις μετρητοίς αυτό και δε μου κάνετεlikes, ε).
Για να πάρουμε, λοιπόν, την αποδοχή αυτή, θεωρητικά πρέπει να ικανοποιούμε κάτι άλλο -την προσδοκία των άλλων.
Τι περιμένουν οι άλλοι από μας; Να είμαστε καλοί, σωστοί, ηθικοί, τίμιοι, εργατικοί, δίκαιοι… Η λίστα δεν τελειώνει ποτέ.
Αλλά για μισό λεπτό! Αν καθίσουμε να σκεφτούμε λίγο σοβαρά, τι είναι
αυτό που περιμένουν οι άλλοι από μας, θα βρεθούμε μπροστά σε ένα πολύ
περίεργο δίλημμα: είναι η προσδοκία του άλλου από μένα κάτι αληθινό, με
ισχύ και επιρροή πάνω μου;
Ή μήπως είναι κάτι που εγώ κατασκευάζω μέσα στο μυαλό μου, με την πεποίθηση ότι αυτό περιμένει ο κόσμος από μένα;
Η προσδοκία των άλλων είναι ακόμα και ως πρόταση άστοχη.
Πρώτα απ’ όλα, δεν υπάρχει ένας ομαδικός νους ο οποίος να γεννάει
ομότιμα και ταυτόχρονα κάποια προσδοκία (εκτός αν μιλάμε για τίποτα
θειές/γιαγιάδες/συννυφάδεςς, οι οποίες με την πάροδο του χρόνου έχουν
δημιουργήσει ένα συλλογικό οπισθοδρομικό ασυνείδητο με σχετικά χαοτική
σκέψη, βολικά προσανατολισμένη στο: «Ουυυ τι θα πει ο κόσμος, σιξ
χαντρεντ σιξτυ σιξ! Ουυυυ!»).
Εύλογα, λοιπόν, δεν μπορούμε να πούμε ότι ο κόσμος περιμένει κάτι από
μας, αν σκεφτούμε ότι απαρτίζεται από πολλά, πολλά άτομα, το καθένα απ’
τα οποία μπορεί να προσδοκά το μακρύ του και το κοντό του.
Thanks, but no thanks.
Επίσης, το να βασιζόμαστε στην πλασματική προσδοκία των άλλων
(δηλαδή δύο ή τριών ανθρώπων που τυχαίνει εκείνη τη στιγμή να συμφωνούν
ότι «ξέρουν καλύτερα από σένα, για σένα») είναι ο πιο εύκολος τρόπος να
αποφύγουμε την ευθύνη της δικής μας απόφασης.
Αποποιούμαι της ευθύνης, αποποιούμαι των συνεπειών, είμαι
ευτυχισμένος εδώ που είμαι επειδή κάνω αυτό που ο κόσμος περιμένει να
κάνω… Μμμ, μπα.
Δεν πάει έτσι, αδερφέ.
Ο κόσμος εν γένει… χέστηκε για το τι κάνεις, και, η πλάκα είναι
ότι ακόμα κι αν ικανοποιήσεις την προσδοκία κάποιου, πάντα θα υπάρχει
κάποιος άλλος που θα σε κρίνει.
Πιο σημαντικό είναι μεταξύ μας, να έχεις τη βεβαιότητα και τη
σιγουριά των πράξεών σου, παρά τις ευλογίες του θείου, της γιαγιάς του
μπατζανάκη του αδερφού του ταχυδρόμου, της μάνας-κουράγιο ή (ακόμα
χειρότερα) του εκάστοτε παπά.
Επειδή όμως είμαστε περιοδικό για τις σχέσεις, κι επειδή σήμερα δεν
τις έπιασα σχεδόν καθόλου, ας κάνω λίγο χάζι και με το θέμα του τι
περιμένει ο άλλος από μένα (ή τι νομίζω εγώ ότι περιμένει) πριν, μετά ή
και κατά τη διάρκεια μίας σχέσης.
Αν πριν κάνω το οτιδήποτε με κάποιον θεωρώ ότι περιμένει εκείνος/η από μένα να κάνω κάποια κίνηση, τότε -waitforit– μπαμ!
Το άκυρο θα έρθει πανηγυρικά, συνοδευμένο από τύψεις και μία φρικτή αίσθηση ανημποριάς και ανεπάρκειας.
Δε με νοιάζει τι μπορεί να περιμένει ο άλλος από μένα. Αν γουστάρω,
χώνομαι! Γκεγκε; Επειδή πολύ το ακούω τώρα τελευταία το «Αχ, τι μπορεί
να θέλει, πώς μπορεί να με θέλει, τι περιμένει πια από μένα, γιατί
φέρεται έτσι, κλπ κλπ κλπ».
Αν δεν τολμήσεις, δε θα μάθεις. Τέλος. Δε σ’ αρέσει αυτό; Κάτσε να
προσπαθείς να ικανοποιήσεις προσδοκίες που μπορεί να μην υπάρχουν καν.
Ε, μααα.
Κατά τη διάρκεια μίας σχέσης, δε λέω, θα τον μάθεις τον άλλον.
Θα καταλάβεις τα χούγια του, τις συνήθειες και τις παραξενιές του. Θα
αρχίσεις κάποια στιγμή να καταλαβαίνεις τι περιμένει από σένα. Τι μπορεί
να είναι αυτό;
Συνέπεια στη σκέψη και τη συμπεριφορά, κατανόηση και αποδοχή. Κι αν
δεις ότι αρχίζει να περιμένει πολλά (αλλά να μη σου λέει τι περιμένει
και μετά να τσακώνεστε επειδή δεν ικανοποιείς κάποια προσδοκία)… Ε, από
δω παν κι άλλοι! Δε χάθηκε κι ο κόσμος.
Τέλος, αν μία ιστορία τελειώσει, δεν υπάρχει λόγος να διατηρείς
προσδοκίες απ’ τον άλλον, και φυσικά δεν είσαι υποχρεωμένος να
ικανοποιείς και τις δικές του. Τώρα, αν από την καλή σου την καρδιά
θεωρείς ότι περνάει απ’ το χέρι σου να κάνεις κάτι που σου ζητάει ο/η
πρώην.
Τότε ή είσαι πολύ ασφαλής με τα όριά σου και το χαρακτήρα σου, ή είσαι άξιος/α της μοίρας σου. Διάλεξε και πάρε.
Καταλήγοντας, την προσδοκία των άλλων ουσιαστικά την κατασκευάζουμε
εμείς, επειδή πολλές φορές δε μπορούμε να επικυρώσουμε τις δικές μας
προσδοκίες κι επιθυμίες.
Καλό είναι να αναγνωρίσουμε τι είναι αυτό που εμείς περιμένουμε
απ’ τον εαυτό μας, παρά να βασιστούμε σε αυτό που πιστεύουμε ότι
προσδοκούν «οι άλλοι».