Πατήστε το κείμενο, για να ακούσεις το κείμενο
Wednesday, August 31, 2016
Καρλ Μαρξ
Ο Καρλ Μαρξ ήταν Γερμανός φιλόσοφος. Έζησε, διωκόμενος, σε διάφορες χώρες της Ευρώπης και, από το 1849, στο Λονδίνο. Το 1848 εξέδωσε μαζί με τον Ένγκελς το Κομμουνιστικό Μανιφέστο. Η φιλοσοφία του διατυπώθηκε κυρίως στο μνημειώδες έργο του «Το Κεφάλαιο». Ο Μαρξισμός υπήρξε το θεωρητικό υπόβαθρο της Οκτωβριανής επανάστασης και του Σοβιετικού καθεστώτος.
19 αποφθέγματα και αφορισμούς του γερμανού φιλοσόφου
«Είμαι υπέρ του ελεύθερου εμπορίου -διασπά τις παλιές εθνικότητες».
«Οι φιλόσοφοι έχουν απλά ερμηνεύσει τον κόσμο με διάφορους τρόπους. Το θέμα είναι να τον αλλάξουμε».
«Η θρησκεία είναι το όπιο(προκαλεί ευχάριστο εφησυχασμό αποσπώντας την προσοχή από τις δυσκολίες) του λαού».
«Η θρησκεία είναι η αδυναμία του ανθρώπινου μυαλού να αντιμετωπίσει συμβάντα που δεν μπορεί να καταλάβει».
«Καλύτερα ένα άθλιο τέλος παρά μια αθλιότητα χωρίς τέλος».
«Η ελληνική Φιλοσοφία φαίνεται ότι βρήκε κάτι που μια καλή τραγωδία δεν πρέπει να βρίσκει ποτέ: ένα πληκτικό τέλος».
«Οι άνθρωποι δημιουργούν την ίδια τους την ιστορία, τη δημιουργούν όμως όχι όπως τους αρέσει, όχι μέσα σε συνθήκες που οι ίδιοι διαλέγουν, μα μέσα σε συνθήκες που υπάρχουν άμεσα, που είναι δοσμένες και που κληροδοτήθηκαν από το παρελθόν».
«Η ιστορία επαναλαμβάνεται την πρώτη φορά σαν τραγωδία και τη δεύτερη σαν φάρσα».
«Ολόκληρη η κοινωνική ιστορία δεν είναι τίποτε άλλο παρά η πάλη των τάξεων».
«Στο βαθμό που θα καταργείται η εκμετάλλευση του ενός ατόμου από το άλλο, θα καταργείται και η εκμετάλλευση του ενός έθνους από το άλλο».
«Η συνεχής ανατροπή της παραγωγής, ο αδιάκοπος κλονισμός όλων των κοινωνικών καταστάσεων, η αιώνια αβεβαιότητα και κίνηση διακρίνουν την αστική εποχή από όλες τις προηγούμενες».
«Στην αστική κοινωνία το Κεφάλαιο είναι ανεξάρτητο και εξατομικευμένο, ενώ ο άνθρωπος είναι εξαρτώμενος και δεν έχει ατομικότητα».
«Το κεφάλαιο είναι νεκρή εργασία, που σαν βρικόλακας, ζει μόνο ρουφώντας το αίμα της ζωντανής εργασίας. Και όσο πιο πολύ ζει, τόσο πιο πολύ αίμα ρουφάει».
«Η κοινωνική πρόοδος μπορεί να μετρηθεί από την κοινωνική θέση του ωραίου φύλου, συμπεριλαμβανομένων των άσχημων γυναικών».
«Το Κράτος είναι η εκτελεστική επιτροπή της άρχουσας τάξης».
«Η Λογική υπήρχε πάντα, αλλά όχι πάντα σε λογική μορφή».
«Η φιλοσοφία είναι για τον πραγματικό κόσμο ό,τι είναι ο αυνανισμός για τη σεξουαλική πράξη».
«Τίποτε δεν μπορεί να έχει αξία, αν δεν έχει χρησιμότητα».
«Ένα φάντασμα πλανιέται πάνω από την Ευρώπη» (η πρώτη φράση από το Κομμουνιστικό Μανιφέστο).
«Είμαι υπέρ του ελεύθερου εμπορίου -διασπά τις παλιές εθνικότητες».
«Οι φιλόσοφοι έχουν απλά ερμηνεύσει τον κόσμο με διάφορους τρόπους. Το θέμα είναι να τον αλλάξουμε».
«Η θρησκεία είναι το όπιο(προκαλεί ευχάριστο εφησυχασμό αποσπώντας την προσοχή από τις δυσκολίες) του λαού».
«Η θρησκεία είναι η αδυναμία του ανθρώπινου μυαλού να αντιμετωπίσει συμβάντα που δεν μπορεί να καταλάβει».
«Καλύτερα ένα άθλιο τέλος παρά μια αθλιότητα χωρίς τέλος».
«Η ελληνική Φιλοσοφία φαίνεται ότι βρήκε κάτι που μια καλή τραγωδία δεν πρέπει να βρίσκει ποτέ: ένα πληκτικό τέλος».
«Οι άνθρωποι δημιουργούν την ίδια τους την ιστορία, τη δημιουργούν όμως όχι όπως τους αρέσει, όχι μέσα σε συνθήκες που οι ίδιοι διαλέγουν, μα μέσα σε συνθήκες που υπάρχουν άμεσα, που είναι δοσμένες και που κληροδοτήθηκαν από το παρελθόν».
«Η ιστορία επαναλαμβάνεται την πρώτη φορά σαν τραγωδία και τη δεύτερη σαν φάρσα».
«Ολόκληρη η κοινωνική ιστορία δεν είναι τίποτε άλλο παρά η πάλη των τάξεων».
«Στο βαθμό που θα καταργείται η εκμετάλλευση του ενός ατόμου από το άλλο, θα καταργείται και η εκμετάλλευση του ενός έθνους από το άλλο».
«Η συνεχής ανατροπή της παραγωγής, ο αδιάκοπος κλονισμός όλων των κοινωνικών καταστάσεων, η αιώνια αβεβαιότητα και κίνηση διακρίνουν την αστική εποχή από όλες τις προηγούμενες».
«Στην αστική κοινωνία το Κεφάλαιο είναι ανεξάρτητο και εξατομικευμένο, ενώ ο άνθρωπος είναι εξαρτώμενος και δεν έχει ατομικότητα».
«Το κεφάλαιο είναι νεκρή εργασία, που σαν βρικόλακας, ζει μόνο ρουφώντας το αίμα της ζωντανής εργασίας. Και όσο πιο πολύ ζει, τόσο πιο πολύ αίμα ρουφάει».
«Η κοινωνική πρόοδος μπορεί να μετρηθεί από την κοινωνική θέση του ωραίου φύλου, συμπεριλαμβανομένων των άσχημων γυναικών».
«Το Κράτος είναι η εκτελεστική επιτροπή της άρχουσας τάξης».
«Η Λογική υπήρχε πάντα, αλλά όχι πάντα σε λογική μορφή».
«Η φιλοσοφία είναι για τον πραγματικό κόσμο ό,τι είναι ο αυνανισμός για τη σεξουαλική πράξη».
«Τίποτε δεν μπορεί να έχει αξία, αν δεν έχει χρησιμότητα».
«Ένα φάντασμα πλανιέται πάνω από την Ευρώπη» (η πρώτη φράση από το Κομμουνιστικό Μανιφέστο).
Tuesday, August 30, 2016
Magic Hour
Ο Διομήδης και ο Αριστείδης , δύο εντελώς διαφορετικοί μεταξύ τους άντρες συναντιούνται τυχαία και ξεκινάνε μια διασκεδαστική περιήγηση στην ελληνική επαρχία. Για τους δικούς του λόγους ο καθένας προσπαθεί να ξεπεράσει μια προσωπική κρίση. Ο πρώτος (Τάσος Αντωνίου) έχει μόλις ανακαλύψει ότι η γυναίκα του τον έχει απατήσει με τον καλύτερο του φίλο, ενώ ο δεύτερος (Ρένος Χαραλαμπίδης) προβληματίζεται για την ματαιωμένη πορεία του ως σκηνοθέτης. Μαζί αυτοί οι δύο ήρωες περιπλανιούνται και παραδοξολογούν σχετικά με τα βασικά διλήμματα της ζωής και της κρίσης...
Μην αφήσεις κανέναν να σου φορτώσει τα “σκουπίδια” του
Επειδή ο καθένας μας κουβαλάει βαρύ φορτίο καθημερινά…
Η αλληγορία του απορριμματοφόρου
Μια μέρα βρισκόμουν σε ένα ταξί και πήγαινα στο αεροδρόμιο. Το ταξί προχωρούσε στη δεξιά λωρίδα του δρόμου, όταν ξαφνικά ένα μαύρο αυτοκίνητο πετάχτηκε από ένα χώρο στάθμευσης ακριβώς μπροστά μας. Ο οδηγός του ταξί πάτησε το φρένο, γλίστρησε και κατάφερε να μην χτυπήσει το άλλο αυτοκίνητο για λίγα μόλις εκατοστά!
Ο οδηγός του άλλου αυτοκινήτου κούνησε το κεφάλι του και άρχισε να μας φωνάζει. Ο δικός μου οδηγός απλώς του χαμογέλασε και τον χαιρέτισε. Ήταν πολύ φιλικός απέναντί του.
Έτσι τον ρώτησα: «Γιατί το έκανες αυτό; Αυτός ο τύπος παραλίγο να καταστρέψει το αυτοκίνητό σου και να μας στείλει στο νοσοκομείο!». Τότε εκείνος με δίδαξε κάτι που σήμερα πλέον ονομάζω «Η αλληγορία του απορριμματοφόρου».
Ο οδηγός μου εξήγησε ότι πολλοί άνθρωποι μοιάζουν με απορριμματοφόρα. Περιφέρονται γεμάτοι σκουπίδια, γεμάτοι πίκρα, θυμό και απογοήτευση. Καθώς τα σκουπίδια τους γίνονται όλο και περισσότερα, χρειάζονται ένα μέρος να τα πετάξουν και μερικές φορές αυτό το μέρος μπορεί να είστε κι εσείς.
Μην το πάρετε όμως προσωπικά, απλώς χαμογελάστε τους, χαιρετίστε τους, ευχηθείτε τους να είναι καλά και φύγετε.
Δεν αξίζει να κουβαλάτε τα δικά τους σκουπίδια και να τα εξαπλώνετε και σε άλλους ανθρώπους στη δουλειά σας, στην οικογένειά σας ή και σε αγνώστους.
Jorge Luis Borges: Αν ζούσα τη ζωή ξανά
Αν μπορούσα τη ζωή μου να ζήσω εξ’ αρχής,
στην επόμενη θα προσπαθούσα να κάνω λάθη πιο πολλά.
Τέλειος τόσο να ‘μαι δεν θα προσπαθούσα
και πιότερη ξεκούραση θ’ αποζητούσα.
Ανόητος θα ήμουν πιο πολύ απ’ ό,τι υπήρξα
και λίγα πράγματα στα σοβαρά θα έπαιρνα.
Πιο λίγο την υγεία μου θα πρόσεχα,
περισσότερο τον κίνδυνο θ’ αποζητούσα,
ταξίδια πιο πολλά θα έκανα.
Πιότερα δειλινά θ’ ατένιζα,
σε περισσότερα βουνά θ’ ανέβαινα,
σε περισσότερα ποτάμια θα βουτούσα.
Σε τόπους νέους πιο πολλούς θα πήγαινα,
θα ‘τρωγα παγωτά περισσότερα, λιγότερα κουκιά.
Προβλήματα θα είχα πιο πολλά πραγματικά
από εκείνα που στη φαντασία μόνο υπάρχουν.
Ήμουν απ’ τους ανθρώπους που έζησαν λογικά
και γόνιμα της ζωής κάθε στιγμή.
Είχα, βεβαίως, και στιγμές ευτυχισμένες.
Αν όμως ξαναγύριζα θα προσπαθούσα
μονάχα τις καλές στιγμές να έχω.
Γιατί, αν δεν το ξέρετε, μόνο από τούτες είν’ η ζωή φτιαγμένη:
από στιγμές. Το τώρα μην το χάνετε λοιπόν.
Ήμουνα ένας απ’ αυτούς που ποτέ τους,
πουθενά χωρίς θερμόμετρο δεν πάνε,
χωρίς τη θερμοφόρα,
χωρίς ομπρέλα κι αλεξίπτωτο.
Αν ζούσα τη ζωή ξανά, μ’ αποσκευές πιο λίγες θα ταξίδευα.
Αν ζούσα τη ζωή ξανά,
ξυπόλυτος θ’ άρχιζα να βαδίζω απ’ την αρχή της Άνοιξης
και θα συνέχιζα ξυπόλυτος ώς του φθινόπωρου το τέλος.
Πιότερες ώρες με τα περιστρεφόμενα αλογάκια θα βολτάριζα,
θ’ ατένιζα περισσότερες αυγές,
με περισσότερα παιδιά θα έπαιζα,
μια δεύτερη ζωή μπροστά μου αν είχα.
Μα είμαι, βλέπετε, ετών ογδόντα πέντε
και ξέρω πως πεθαίνω.
Jorge Luis Borges
Η Ναρκισσιστική συμπεριφορα βάζει φωτιά στις σχέσεις μας
Οι Νάρκισσοι είναι απόλυτα απορροφημένοι στις δικές τους επιθυμίες και δίνουν λίγη προσοχή στις ανάγκες των γύρω τους και στις σχέσεις τους. Συνήθως αποφασίζουν να ακούσουν ως ένα ψευδές δείγμα προσοχής, μόνο και μόνο για να εξυπηρετήσουν κάποιο δικό τους σκοπό. Αντίθετα με τους Antisocials, όπου είναι εθισμένοι σε οτιδήποτε προσφέρει ακραίο ενθουσιασμό, και τους Histrionics, όπου αναζητούν ακραίες ποσότητες προσοχής, οι Νάρκισσοι ζουν στην φαντασίωση στο να παρουσιάζονται ως οι καλύτεροι.
Τις περισσότερες φορές που δείχνουν μεγάλο ενδιαφέρον στις σχέσεις τους, κυρίως στην αρχή, λαμβάνεται λανθασμένα ότι το κάνουν ως αυθεντικό ενδιαφέρον. Όμως αυτό δεν ισχύει. Τις περισσότερες φορές που βλέπουν κάποιο άτομο ή κατάσταση(σχέσεις) ως ελκυστικό είναι γιατί βλέπουν σε αυτόν/την μια αντανάκλαση του δικού τους εαυτού ή κάποια πρόκληση που πρέπει να κερδίσουν και εν τέλει να επιβληθούν.
Τις περισσότερες φορές οι Νάρκισσοι, ειδικά στις σχέσεις τους, παρουσιάζουν μια παθητική περιφρόνηση προς τις ανάγκες και τις επιθυμίες των άλλων, ακόμα και των ατόμων που τους στηρίζουν. Στις σχέσεις τους, έχουν συνήθως σκέψεις κατοχής αφού θεωρούν ότι κανείς άλλος δεν αξίζει να έχει κάτι περισσότερο από τους ίδιους.
Για το Νάρκισσο, το να επιβάλλεται στις σχέσεις του είναι ζήτημα ζωής και θανάτου και πολλές φορές είναι διατεθειμένος να πετύχει τον σκοπό του με εκρήξεις θυμού. Οι συγκεκριμένες εκρήξεις χαρακτηρίζονται και ως temper tantrums, και ουσιαστικά είναι πυρηνικός όλεθρος για την συναισθηματική μας υγεία.
Τα temper tantrums έχουν την απίστευτη ικανότητα όχι μόνο να στρέφουν την αρνητική κριτική κατά πάνω μας αλλά να μειώνουν και την δύναμη να εκφράζουμε τις πραγματικές μας ανάγκες.
Ο φόβος και η ενοχή είναι πανίσχυρα καταστροφικά όπλα όταν βρίσκονται στα λάθος χέρια
Μια σημαντική προέκταση της εικόνας τους είναι να παρουσιάζονται στους άλλους ως άτομα άξια θαυμασμού ή σεβασμού. Μέχρι φυσικά να πάρουν αυτό που θέλουν. Το παράδοξο είναι πως τους κυνηγά συνεχώς ένα είδος ανεκπλήρωτου εσωτερικού κενού, αφού ποτέ δεν είναι αρκετοί στα μάτια των άλλων. Ένα εσωτερικό παράδοξο που το προβάλλουν συνεχώς στους άλλους.
Το βάθος και το εύρος των απαιτήσεων τους δεν έχει όριο
Έχουν τεράστιες συναισθηματικές αντοχές σε τσακωμούς και ανακάμπτουν εξαιρετικά γρήγορα από χωρισμούς. Ακόμα και το μέρος της επανασύνδεσης γι’ αυτούς και τις σχέσεις τους είναι μια έκφραση της κυριαρχίας τους. Θέλουν να επιβεβαιώσουν την αξία τους ότι μπορούν να έχουν πίσω το άτομο και όχι την επανάληψη των θετικών εμπειριών που προσφέρει η συγκεκριμένη επαφή.
Στα δικά τους μάτια οι πράξεις τους σπάνια παρουσιάζουν σφάλματα και έχουν ένα συγκεκριμένο χαρακτηριστικό:
Δεν μπορούν να κατανοήσουν τις επιδράσεις της δικής τους συμπεριφοράς στους άλλους
Κατηγορία για δημιουργία ενοχής, οργή και διαστρέβλωση πραγματικότητας είναι σύνηθες δραστηριότητες και τεχνικές χειραγώγησης τις σχέσεις τους. Το πρόβλημα βέβαια υφίσταται στο γεγονός ότι οι Νάρκισσοι είναι άτομα με αυτοπεποίθηση και μεγάλη σιγουριά για τον εαυτό τους. Χαρακτηριστικά που στην αρχή της σχέσης υπάρχει περίπτωση να φαίνονται ελκυστικά.
Όμως αυτοπεποίθηση για τους Νάρκισσους σημαίνει προσπάθεια νίκης για επιβεβαίωση της προσωπικής τους αξίας.
Η Παιδική Ηλικία Αποκαλύπτεται
Περίπου μέχρι την ηλικία των 8, το κάθε παιδί παρουσιάζει σημάδια Ναρκισσισμού ως μέρος της φυσιολογικής ανάπτυξης του Εαυτού. Τα παιδιά δεν μπορούν να αντιληφθούν την διαφορά μεταξύ του πραγματικού Εαυτού και του Ιδεατού Εαυτού. Αυτή η διαφορά βέβαια δημιουργεί μια μη ρεαλιστική αντίληψη της προσωπικότητας. Μετά τα 8 βέβαια το παιδί αρχίζει να αποκτά μια πιο ρεαλιστική οπτική του Εαυτού του.
Δύο παράγοντες προκαλούν την εικόνα του Εαυτού να παραμείνει μη ρεαλιστική, σε γενικές γραμμές: η συνεχής και υπερβολική φροντίδα του παιδιού ή το ακριβώς αντίθετο. Το αποτέλεσμα είναι η συνεχής προσπάθεια για να κερδίσει θαυμασμό και να εντυπωσιάσει παρά να χτίσει υγιείς συναισθηματικούς δεσμούς.
Ουσιαστικά ο Ναρκισσισμός είναι ο φόβος ότι το άτομο δεν θα γίνει αποδεκτό από τις σχέσεις του. Με σκοπό να προστατέψει τον εαυτό του από πιθανή απόρριψη μάχεται σκληρά για να επιβάλλει την θέση και την γνώμη του. Η εικόνα που έχει για τον εαυτό του περνά μέσα από μεγεθυντικό φακό και αυτό, δυστυχώς, δεν ισχύει μόνο για τα θετικά. Γι’ αυτό και συνήθως αντιδρούν υπερβολικά όταν κριτικάρονται.
Τα Κύρια Χαρακτηριστικά της Ναρκισσιστικής Διαταραχής
Με βάση το DSM(diagnostic and statistical manual of mental disorders) η Ναρκισσιστική Διαταραχή παρουσιάζει τα παρακάτω χαρακτηριστικά:
Πομπώδη αίσθηση της προσωπικής του εικόνας.
Φαντασιώσεις για απεριόριστη επιτυχία, δύναμη ή ιδανική αγάπη.
Πιστεύει ότι είναι ξεχωριστός/η και μοναδικός/η και ότι μπορεί να κατανοηθεί μόνο από άτομα όμοια με αυτόν/ην.
Απαιτεί ξεχωριστό θαυμασμό.
Έχει μη ρεαλιστικές απαιτήσεις για την αντιμετώπιση του ή απαίτηση για στιγμιαία υποταγή ή εκπλήρωση των απαιτήσεων του. Δείχνει δύσκολα έως καθόλου συμπόνια.
Μπορεί πολλά από τα παραπάνω χαρακτηριστικά να κρύβονται πίσω από το κίνητρο μεγάλων ανακαλύψεων, υψηλής δημιουργικότητας ή απίστευτων επιτεύξεων. Το κύριο πρόβλημα όμως με τον Ναρκισσισμό είναι πως καθιστά πολύ δύσκολη έως αδύνατη την επίγνωση των πράξεων ή τις πιθανές επιπτώσεις αυτών.
Η σημαντικότερη κληρονομιά μας είναι οι άνθρωποι που έχουμε δίπλα μας. Όταν οι σχέσεις θυσιάζονται στον βωμό της επιτυχίας, όσο δυνατοί και αν είμαστε, θα έρθει η ώρα που θα χρειαστεί να πληρώσουμε το τίμημα. Ένα τίμημα που ακροβατεί στα όρια της επίγνωσης μεταξύ επίτευξης και ηθικής υπευθυνότητας.
Μην ψάχνεις την αποδοχή. Ζήσε τη ζωή σου ελεύθερα και γέμισε τη ψυχή σου με νέες εμπειρίες
Οι νέες εμπειρίες γεμίζουν την ψυχή, ενώ η ανάγκη γι ‘αποδοχή την αδειάζει. Οι νέες εμπειρίες είναι κάτω απ’ τον έλεγχο σου ενώ η άποψη των άλλων όχι…
Ποτέ μην θυσιάσεις εμπειρίες μόνο και μόνο επειδή δεν είναι αποδεχτές από τους άλλους. Σε μια έρευνα που διεξήχθη σε 12.000 ανθρώπους, βρήκε πως τα άτομα που αναζητούν νέες εμπειρίες είναι πιο ευτυχισμένα απ’ τα άτομα που κυνηγούν υλικά αγαθά.
Το κυνήγι της αποδοχής δεν πρόκειται να τελειώσει ποτέ πολύ απλά γιατί δεν θέτεις εσύ τα όρια αλλά το άτομο που προσφέρει την αποδοχή. Ακόμα, η ηρεμία σου θα εξαρτάται απ’ το αν θα πάρεις αποδοχή ή όχι.
Απ’ την άλλη, η δημιουργία νέων εμπειριών προσφέρει μακροπρόθεσμη αξία στην ζωή σου – είναι ένα είδος επένδυσης που δεν χάνει ποτέ την αξία του. Έρευνες έχουν δείξει ότι εμπειρίες που ήταν δύσκολες, άλλαξαν πιο γρήγορα και πιο θετικά τα άτομα που ενεπλάκησαν σ’ αυτές απ’ ότι εμπειρίες που ήταν εύκολες και άνετες.
5 Συνέπειες του να έχεις ανάγκη την αποδοχή
#1. Χάνεις την δημιουργικότητα σου
Είναι αδύνατο να είσαι δημιουργικός όταν αναζητάς συνεχώς αποδοχή απ’ τους άλλους. Οι ιδέες σου είναι τα δικά σου, προσωπικά, δημιουργήματα και δεν γίνεται να τις αλλάζεις ή να τις καταπιέζεις επειδή κάποιος δεν τις εγκρίνει. Αν το κάνεις, μειώνεις δραματικά την μάθηση που πρόκειται να πάρεις βάζοντας σ’ εφαρμογή τις ιδέες σου.
#2. Χάνεις την ταυτότητα σου
Όταν αναζητάς συνεχώς αποδοχή, χάνεις την αίσθηση του εαυτού σου. Οι απόψεις σου και οι συμπεριφορές σου είναι άμεση έκφραση της προσωπικότητας σου. Όσο περισσότερο την καταπιέζεις τόσο περισσότερο χάνει την υπόσταση της.
#3. Η καριέρα σου φτάνει γρήγορα σε τέλμα
Το μονοπάτι που σου ταιριάζει περισσότερο είναι και αυτό που αισθάνεσαι πιο εύκολα την παρόρμηση ν’ ακολουθήσεις. Κανείς δεν μπορεί να κρίνει τα όνειρα σου και το ένστικτο σου.
Αντί να μένεις συγκεντρωμένος για το που θέλεις να φτάσεις, συγκεντρώνεσαι στο τι πρόκειται να πουν οι άλλοι. Σε δεύτερο επίπεδο, δεν πρόκειται ποτέ να κάνεις κάτι σπουδαίο αν περιμένεις να σου προσφέρει κίνητρο κάποιος εξωτερικός παράγοντας.
#4. Βρίσκεσαι συνεχώς σε μια κατάσταση πίεσης και ενοχής
Για να καταφέρνεις συνεχώς να παίρνεις αποδοχή απ’ τους άλλους, θα πρέπει διαρκώς να καταπιέζεις τις δικές σου ανάγκες έναντι των άλλων. Θα προσπαθείς να κάνεις τους άλλους ευτυχισμένους αντί τον εαυτό σου.
Θα ζεις για τους άλλους και όχι για εσένα….
#5. Ζεις στον φόβο
Η συνεχής ανησυχία για το αν θα πάρεις την αποδοχή ή όχι, σε τοποθετεί σε ένα πλαίσιο φόβου. Φοβάσαι μήπως οι αποφάσεις σου δεν γίνουν αποδεχτές και τι συνέπειες θα υπάρξουν έπειτα.
Το παράδοξο με την ανάγκη για αποδοχή βρίσκεται πως όταν αν τα πράγματα δεν πάνε καλά, θα είσαι ο πρώτος που θα δεχτεί τις συνέπειες.
5 Πλεονεκτήματα του να Κυνηγάς Νέες Εμπειρίες
#1. Μαθαίνεις τι να μην κάνεις
Ανάπτυξη σημαίνει να δημιουργείς τις διαδικασίες μέσω των οποίων μαθαίνεις τι δεν θέλεις. Οι εμπειρίες είναι εξαιρετικοί δάσκαλοι επειδή μας δείχνουν όχι μόνο τι χρειάζεται να κάνουμε αλλά και τι χρειάζεται ν’ αποφεύγουμε.
#2. Μαθαίνεις τις αξίες σου και τις δυνάμεις σου
Η αποδοχή απ’ τους άλλους είναι ένας φτωχός τρόπος να καταλάβεις εις βάθος σε τι είσαι πραγματικά καλός. Αν κάποιος έχει ως κεντρική αξία την ασφάλεια, μέσω της άποψης του, θα σε αποτρέψει στο να κυνηγήσεις μια ιδέα ή ένα όραμα.
Όσες περισσότερες εμπειρίες έχεις τόσο πιο γρήγορα θα καταλάβεις τις δυνάμεις σου και τα φυσικά σου ταλέντα.
#3. Γίνεσαι πιο ενδιαφέρον άνθρωπος
Το να κάνεις τα ίδια πράγματα και δραστηριότητες κάθε μέρα δεν είναι εμπειρία. Είναι έλλειψη εμπειρίας και κάτι βαρετό. Κυνηγώντας εμπειρίες όμως, προσφέρεις τις ευκαιρίες στον εαυτό σου να ξεδιπλώσει τα χαρίσματα του.
#4. Οι σχέσεις σου θα δυναμώσουν
Όταν ζεις ξεχωριστές εμπειρίες με άλλα άτομα, οι δεσμοί που σας ενώνουν μένουν για πάντα. Ακόμα, οι άνθρωποι που θα σταθούν δίπλα σου στο κυνήγι νέων εμπειριών, είναι άτομα που σου ταιριάζουν.
#5. Αποκτάς καλύτερη αντίληψη του κόσμου
Οι εμπειρίες, σου προσφέρουν το χάρισμα της στρατηγικής σκέψης. Όταν δοκιμάζεις νέα πράγματα, επεκτείνεις την αντίληψη σου. Ανυψώνεις τον εαυτό σου στο επόμενο επίπεδο και αποκτάς μεγαλύτερη σιγουριά στον εαυτό σου.
Το κυνήγι νέων εμπειριών είναι ένα παράθυρο προς νέους κόσμους που σου δίνουν την δυνατότητα να τους διαμορφώσεις στηριζόμενος στις βαθύτερες αξίες σου.
Αν πάρεις στα σοβαρά τον κόσμο, οδηγείσαι με μαθηματική ακρίβεια στην κατάθλιψη
Παρατηρώντας και ζώντας σ’ αυτό τον κόσμο, τα συμπεράσματα που βγάζεις παίρνοντας τον στα σοβαρά, σε οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια στη κατάθλιψη. Βιωματικά και πρακτικά και όχι θεωρητικά, κατανοεί ο καθένας μας πως το απόφθεγμα ¨Γνώρισα τους ανθρώπους και αγάπησα τα ζώα¨ είναι η κοντινότερη προσέγγιση της εποχής. Την κατάντια του ανθρώπινου είδους τη βλέπεις σε πάρα πολλές πτυχές της κοινωνίας, από το ότι δεν υπάρχει κανένας δισταγμός στο να θανατώσει άνθρωπος άνθρωπο, μέχρι τις διαπροσωπικές σχέσεις στις οποίες δεν υπάρχει βάθος ούτε κατά διάνοια. Οι σχέσεις είτε στηρίζονται στη χρόνια εξάρτηση είτε στο συμφέρον. Η φιλία είναι ένα σπάνιο είδος, πόσο μάλλον η ερωτική σχέση που περιέχει μέσα και τεράστιες δόσεις εγωισμού. Για την πρώτη πτυχή του ¨ανθρώπου¨ που αφορά δολοφονίες (είτε με τη πρόφαση του πολέμου, της ομάδας, της θρησκείας κλπ) είναι κάτι που όσο και να μεγαλώσω, όση περισσότερη σοφία και να αποκτήσω, ποτέ δεν θα πάψει να μου προκαλεί έκπληξη το γεγονός πως αντί ο κόσμος τα 60-70 χρόνια της ζωής του να τα περνάει όμορφα γαλήνια στον πιο γεμάτο πλανήτη (απ’ όλες τις απόψεις) προτιμά να σκορπά το θάνατο, να καταστρέφει τη φύση, να δολοφονεί ζώα. Για ποιο λόγο; Ποτέ δε θα μάθω πραγματικά τι ψυχικά τραύματα επουλώνει ο καθένας απ’ αυτούς, κάνοντας ανεπανόρθωτο κακό στο συνάνθρωπο. Η δεύτερη πτυχή που σίγουρα είναι πιο βαριάς μορφής γιατί τη βιώνουμε καθημερινά στον κύκλο μας και δεν τη βλέπουμε απλά στην τηλεόραση, είναι αυτή των διαπροσωπικών σχέσεων. Η αλήθεια είναι πως με το πέρας των χρόνων, μετά από συλλογή εμπειριών καταλήγεις στο συμπέρασμα πως ουσιαστικές και βαθιές ανθρώπινες σχέσεις δεν υπάρχουν.
Σιγά σιγά βλέπεις γύρω σου την απαξίωση πολλών εννοιών, όπως της φιλίας, της συντροφικότητας ή της συνεργασίας. Ο άνθρωπος μεγαλώνει, αλλάζει και χάνεται. Πράγματα που ένωναν δύο ανθρώπους στο παρελθόν πλέον όχι απλά έχουν ξεθωριάσει, αλλά έχουν διαγραφεί εντελώς. Έτσι μένει μόνο η συνήθεια η οποία κάποια στιγμή θα ξεπεραστεί κ αυτή. Το πρόβλημα σ’ αυτή τη περίπτωση είναι πως μεγαλώνοντας δυσκολεύεσαι ολοένα και περισσότερο να βάλεις καινούρια άτομα στην καθημερινότητα σου. Μπορεί να διευρύνονται οι ορίζοντες σου και να γίνεσαι διαλλακτικότερος στα στραβά της εποχής και των γύρω σου, αλλά πολύ δύσκολα συνυπάρχεις μαζί τους. Ευτυχώς που στα δικά μου μάτια υπάρχουν δύο πολύ σημαντικοί παράγοντες που μας δίνουν πνοή κι ενέργεια και μας γλυτώνουν από τη ματαιότητα. Το ένα είναι η τέχνη και το άλλο ο έρωτας. Βέβαια τώρα που το ξανασκέφτομαι ο έρωτας αφορά κυρίως τους νέους ανθρώπους. Όσο μεγαλώνεις συνειδητοποιείς πως κι αυτός είναι εγωιστικός και υπερτιμημένος. Οπότε μένει μόνο η τέχνη, η οποία έχει τόσες πολλές μορφές, που είναι αδύνατον να μη βρεις κάτι να σε εκφράζει και να σε γεμίζει ενέργεια και ζωή. Μουσική, θέατρο, κινηματογράφος, ποίηση, ζωγραφική, φωτογραφία και φύση (κι αυτή τέχνη είναι).
Όλα είναι πράγματα που καθαρίζουν τελείως τον εγκέφαλο και σε κάνουν να δεις τη ζωή όμορφη(κι ας μην είναι). Χωρίς την ανάγκη αναγκαστικής συντροφιάς από ανθρώπους που δεν εκτιμάς ή δεν σε συνδέει τίποτα πλέον. Δεν είναι άσχημο πράγμα η μοναχικότητα όταν έχεις για φίλο τη μαγεία της τέχνης, ανακαλύπτεις στον εαυτό σου κρυμμένες γωνίες που δεν γνώριζες καν την ύπαρξη τους. Βέβαια αν υπάρξει η σπάνια περίπτωση του να βρεθεί ένας άνθρωπος που θα έχετε πνευματική και συναισθηματική ταύτιση τόσο δυνατή που να περάσετε όλα τα παραπάνω μαζί, νομίζω πως θα είστε πολύ κοντά στο να αγγίξετε το θεό.
Στενεύουν τα περάσματα
οι φίλοι μου φαντάσματα
κι η πόλη μοιάζει γενικώς
τάφος οικογενειακός
Monday, August 29, 2016
Ερωτοχτυπημένος
Struck, μικρού μήκους ταινία του Taron Lexton
Στον δρόμο για την δουλειά, ο Τζόελ δέχεται ένα βέλος στο στήθος που όμως δεν τον τραυματίζει. Είναι αδύνατο να το βγάλει, και έτσι θα πρέπει να συνεχίσει την μοναχική του ζωή με αυτή την παράξενη ανωμαλία. Φιλμ μικρού μήκους από τον Taron Lexton
Οι ανθρωποι σε όλες τις χώρες συμπεριφέρονται σχεδόν με τον ίδιο τρόπο
Πηγη
Έτσι είναι τα κορίτσια!
Η φιλοσοφία της πολεμικής τέχνης του Bruce Lee
Ο Μπρους Λη (Bruce Lee 1940-1973) ήταν αναμφισβήτητα ιδιοφυής προσωπικότητα, μία πτυχή που αγνοεί ο περισσότερος κόσμος είναι ότι ο Lee είχε σπουδάσει Φιλοσοφία στο Πανεπιστήμιο του Σεάτλ, Ουάσινγκτον (Seattle, Washington) και είχε δημιουργήσει μία σύνθετη προσωπική φιλοσοφία κοσμοθεώρησης και προοπτικής του κόσμου που μας περιβάλλει. Μία από τις βασικές του επιρροές ήταν ο Βρετανός φιλόσοφος Άλαν Βατς (Alan Watts 1915-1973).
Στο συγκεκριμένο video η πρώτη σκηνή προέρχεται από την ταινία "Ο κίτρινος πράκτωρ του Χονγκ Κονγκ" (Enter The Dragon 1973), όπου ο Μπρους Λη παρουσιάζει την αποφυγή σαν την ύψιστη μορφή άμυνας στην πολεμική του τέχνη Τζιτ Κουν Ντο (Jeet Kune Do).
Ακολουθεί μία διάλεξη τρεισήμισι λεπτών του Άλαν Βατς με τίτλο "Landscape, Soundscape" όπου αναφέρει ότι η θεωρία της αποφυγής (The Art of fighting without fighting) προέρχεται από τον Ιάπωνα ξιφομάχο Μιγιαμότο Μουσάσι (Miyamoto Musashi 1584-1645) όπου ονόμαζε την θεωρία (The No Sword School).
Σημαντικές επιρροές στις εσωτερικές αναζητήσεις του Lee για την διαμόρφωση των φιλοσοφικών του αξιωμάτων ήταν οι: Lao-Tzu, Chuang-Tzu, Tzu-Yeh, Sun-Tzu, Buddha,Shankara, Confucius, Baruch Spinoza,Rene Descartes, David Hume,Σωκράτης, Ηράκλειτος και γενικότερα οι Αρχαίοι Έλληνες Προσωκρατικοί Φιλόσοφοι! Οι κυριότερες όμως επιρροές του ήταν οι: Alan Watts, Judi Krishnamurti, οι αδερφοί Suzuki και ο Πλάτωνας! Συμπτωματικά ο Lee έζησε σε μία εποχή κοσμοϊστορικών αλλαγών στο χώρο της Φιλοσοφίας και φυσικά δεν έμεινε ανεπηρέαστος. Ο Alan Watts ήταν ο πρώτος Δυτικός, εκείνη την εποχή, που προσπάθησε να αναλύσει φιλοσοφία Zen μέσα από το πρίσμα του Δυτικού πολιτισμού. Ο Judi Krishnamurti μιλούσε για την απελευθέρωση του ανθρώπινου πνεύματος... Ο Lee είχε μανία με τα βιβλία και η βιβλιοθήκη του ήταν πλουσιότατη σε τέτοιου είδους αναγνώσματα, ακόμα διέθετε σε ηχητικές κασέτες τις διαλέξεις του Alan Watts!
Είχε κυριευτεί σε τέτοιο βαθμό με την μελέτη φιλοσοφίας, όπου σε ένα συγκεκριμένο περιστατικό στο Πανεπιστήμιο του διαφώνησε με ένα καθηγητή του σε ένα θέμα ανάλυσης Koan από Zen, o Lee έφυγε από το έδρανο του, πήγε και ανέβηκε μπροστά στην έδρα του καθηγητή, και μπροστά στα έκθαμβα μάτια του καθηγητή του και των συμμαθητών του άρχισε να αναλύει την δική του εκδοχή στο ζήτημα!!!
Η Μαχητική Φιλοσοφία του Bruce Lee, την οποία είχε ονομάσει Jeet Kune Do, ασχολείται με το άτομο, την προσωπική έκφραση, την στιγμιαία και αρμονική προσαρμοστικότητα στην ζωή του ανθρώπου, μέσα από αυτή την διαδικασία, ο Lee πίστευε, ότι κάποιος μπορεί να ξεπεράσει την "αντιπαλότητα" οποιασδήποτε μορφής (ανασφάλεια, άγχος, εγωισμός κτλ.)
Κλείστε τα μάτια σας για ένα λεπτό και προσπαθήστε να ΜΗΝ κάνετε καθόλου σκέψεις... Αδύνατο!!! Ακατάπαυστα περνάνε παρορμήσεις, ασυνάρτητες, συναισθηματικές και κάποιες λογικές ελεγχόμενες σκέψεις. Το Wu-Hsin (No-mindedness) είναι μία κατάσταση όπου προσπαθούμε να μετριάσουμε αυτήν την υπερβολική πνευματική προσπάθεια! Έναυσμα για αυτό το σκεπτικό αποτέλεσε το παράδειγμα μέσα στους διάλογους του Πλάτωνα, όπου δύο άλογα τραβάνε μία άμαξα σε δύο αντίθετες πλευρές, κρατώντας την ακίνητη. Μεταφορικά σημαίνουν την πόλωση του Συναισθηματικού και Λογικού Νου, με αποτέλεσμα την ακινησία του πνεύματος! Για να επιτευχθεί το Wu-Hsin χρειάζεται το Wu-Wei (non-striving) η αποβολή της υπερβολικής συνειδητότητας και υπερανάλυσης! Αφήνοντας τον εαυτό μας να δρα ελεύθερα, με πράξεις πηγαίες, αυθόρμητες, γεμάτο δυναμισμό, φέροντας την σφραγίδα του πραγματικού εαυτού μας! Όπως ένα φύλλο δένδρου πέφτει στο νερό και σχηματίζονται κύκλοι, έτσι πρέπει να είναι ο Νους μας, σε ροή, αρμονική ισορροπία και δίχως αντίσταση !
Ο σύγχρονος άνθρωπος βλέπει τα πάντα μέσα από το πρίσμα του Εγώ, για αυτό το λόγο περνάει κρίσεις σε σχέσεις φιλίας, ανθρώπινης επαφής, σχέσης με το άλλο φύλλο, εργασίας κτλ. Η ανθρώπινη επαφή στην αγνή της μορφή είναι σπάνια, ηθικές αξίες και ιδανικά έχουν αλλοιωθεί, ο Lee έλεγε δίνοντας έμφαση ότι: "Το δυσκολότερο πράγμα στον κόσμο είναι να μπορείς να εκφράσεις ειλικρινά τον εαυτό σου..." Σκεφτείτε το! Πίστευε ότι η ζωή είναι μία συνεχόμενη διαδικασία συσχέτισης. Ο άνθρωπος ζει μέσα σε σχέσεις και μέσα από τις σχέσεις αναπτυσσόμαστε και εξελισσόμαστε! Σχέσεις δύο συνανθρώπων, συζύγων, γονέων-παιδιών ολοκληρώνουν το άλλο μισό κομμάτι που λείπει από τον εαυτό μας. Οι εμπειρίες που αποκομίζουμε μέσα από αυτές τις σχέσεις διαμορφώνουν την ιδιοσυγκρασία και μας επιμορφώνουν. Το να ζεις, να νιώθεις, να αισθάνεσαι, να αναλύεις, να κρίνεις είναι πιο σημαντικό και ουσιώδες από το απλώς να πράττεις. Η συναίσθηση ότι κάθε στιγμή της ζωής πρέπει να την απολαμβάνουμε, γιατί είναι μοναδική, ανεπανάληπτη και απόλυτα προσωπική!
Ο Lee θεωρούσε την φύση του Νερού σαν τον απόλυτο αντικατοπτρισμό των ιδιοτήτων ενός μαχητή και προπαντός ενός ανθρώπου! Το Νερό είναι η πιο μαλακή ουσία στην Γη που μπορεί να διεισδύσει μέσα σε σκληρότερες ουσίες, δεν μπορούμε να το πιάσουμε στο χέρι μας, αντιδρά αρμονικά όταν το αγγίξουμε, χωρίς να αντιδρά και παίρνει το σχήμα το σχήμα οπουδήποτε δοχείου το βάλουμε μέσα. Μεταφορικά η προσαρμοστικότητα, η μη αντίδραση, η ροή, η ευκαμψία, η υποχωρητικότητα, η διεισδυτικότητα είναι έννοιες που για τον Lee αποτέλεσαν αξιώματα για να χτίσει το JKD!
Στο JKD δεν είναι το πόσα έχεις μάθει, αλλά πόσα έχεις απορροφήσει από αυτά που έχεις μάθει. Δεν είναι το πόση γνώση έχεις αποκομίσει, αλλά το τι πραγματικά μπορείς να εφαρμόσεις είναι που μετράει. Το να ΕΙΣΑΙ αξίζει περισσότερο από το να ΚΑΝΕΙΣ! Ο Lee θεωρούσε το JKD την Τέχνη της Ψυχής!Η δημιουργία στην Τέχνη είναι το ψυχικό ξεδίπλωμα της προσωπικότητας, η επίδραση της, είναι η εμβάθυνση της προσωπικής διάστασης της ψυχής. Η Τέχνη του JKD είναι απλά η απλοποίηση, το να ΕΙΣΑΙ ο εαυτός σου, σκοπός είναι η εκμηδένιση του Εγώ, ο έλεγχος και το ξεπέρασμα των εσωτερικών παρορμήσεων, προϊόντα των ενστίκτων της αυτοεπιβίωσης, όπως ο θυμός, η οργή, το μίσος, ο φόβος... Η εκμάθηση στο JKD δεν είναι θέμα αναζήτησης γνώσης ή συσσώρευσης ιδανικών λύσεων, είναι η ανακάλυψη των αιτιών της αγνοίας μας...
Δεν φοβάμαι αυτόν που έχει εξασκηθεί σε 10000 κλωτσιές μια φορά, αλλά αυτόν που έχει εξασκηθεί σε μια κλωτσιά 10000 φορές"
"Ένας στόχος δεν σημαίνει απαραίτητα ότι πρέπει να τον πετυχαίνουμε πάντα. Συχνά χρησιμεύει απλά στο να έχουμε κάτι να επιδιώκουμε".
"Ένας οξύθυμος χαρακτήρας θα σε κάνει να φανείς γελοίος αργά ή γρήγορα".
"Το να γνωρίζεις τον εαυτό σου σημαίνει να μελετάς τον εαυτό σου όταν αντιμετωπίζει έναν άλλο άνθρωπο".
"Να είσαι ευτυχισμένος αλλά ποτέ ικανοποιημένος".