Τραγική εμπειρία σε τοπική ομάδα...

Καλώς ήρθατε στο μπλογκ μου,Όπως όλα τα παιδιά της γενιάς μου, έχουν παίξει σε τοπική ομάδα. Βέβαια , έχει γέλιο κι τραγικότητα, ειδικά όταν είναι άσχετοι οι περισσότεροι. Θυμάμαι σε μία φάση σε προπόνηση, παίζαμε ελεύθερα κι επειδή όλοι θέλανε να βάλουν γκολ, δεν σου έδινε κάνεις μπάλα, δεν πάν να ήσουν ο Μέσσι. Σε μία φάση κέρδισα ένα φάουλ πολύ μακριά δεξιά 20 μέτρα πιο μπροστά από το κέντρο του γηπέδου. Με άφησαν να το εκτελέσω, όλοι είχαν πάει μπροστά, θέλανε να βάλουν γκολ(τραγικοί εγωιστές οι περισσότεροι), βάζω όλη μου την δύναμη ώστε να φτάσει στο τέρμα, βέβαια δεν μπορούσα να το ελέγξω 100% που θα πάει, το σίγουρο ήταν στο τέρμα, δυστυχώς μπήκε γκολ. Όλοι οι συμπαίκτες μου ξενερωμένοι, στεναχωρήθηκαν,γιατί θέλανε να βάλουν αυτοί γκολ, κανένας δεν πανηγύρισε, κι από εκείνη την στιγμή δεν με άφησαν ξανά να κάνω φάουλ. Εννοείται ότι έφυγα από αυτήν την άρρωστη ομάδα. Ηθικό συμπέρασμα, εάν παίζεις με εγωιστές (μαλ..), δεν πρόκειται να σε εκτιμήσουν ποτέ. Το ποδόσφαιρο είναι μοναχικό άθλημα, θέλει υπομονή κι να ξέρεις καμία πολεμική τέχνη, γιατί τρώς πολλά χτυπήματα, τουλάχιστον όταν έχεις πάει σε μία πολεμική τέχνη συνηθίζεις 😂... Για αυτό εάν θέλετε να γίνετε ποδοσφαιριστές μόνο σε επαγγελματικές ομάδες, στις ερασιτεχνικές ομάδες, απλά χάνεις το χρόνο σου, και την υπομονή σου,μόνο επαγγελματικές ομάδες, φύγετε ακόμα κι εξωτερικό.