Τώρα ευτυχώς εμείς μπαίνουμε μόνοι μας στους καινούργιους ηλεκτρονικούς ζωολογικούς κήπους, Facebook, Instagram, Tik tok,Youtube, το τυράκι είναι πάντα τα χρήματα.
Οι «πολιτισμένοι» Βέλγοι, Ολλανδοί, Γερμανοί, σχημάτιζαν ουρές έξω από τους ζωολογικούς κήπους για να δουν αιχμαλώτους μαύρους από τις αποικίες τους στην Αφρική και να διασκεδάσουν με το δράμα τους. Οι άνθρωποι κρατούνταν σαν ζώα μέσα σε κλουβιά.
Πολλοί από αυτούς μάλιστα, ύστερα από ξύλο και βασανιστήρια, είχαν μάθει να παίζουν και το ρόλο τους και να συμπεριφέρονται όσο το δυνατόν περισσότερο σαν άγριοι για να εξάψουν τα πάθη των Ευρωπαίων.
Όπως θα δείτε και στις θλιβερές φωτογραφίες συμπεριφέρονταν ακόμη και στα μικρά παιδιά που βρίσκονταν σε κλουβί, όπως στα ζώα. Τους φώναζαν, τα χειροκροτούσαν, έκαναν θορύβους με το στόμα για να τους τραβήξουν την προσοχή και στο τέλος τους έδιναν ένα γλυκό να φάνε σαν επιβράβευση.
Το 1889 μάλιστα, στην παγκόσμια έκθεση στο Παρίσι υπολογίζεται πως πέρασαν από έναν τέτοιο ζωολογικό κήπο, περισσότεροι από 18.000.000 επισκέπτες. Στο ζωολογικό κήπο υπήρχαν 400 «εκθέματα». Αβορίγινες και Αφρικανοί, ημίγυμνοι μέσα σε κλουβιά.
Στις ΗΠΑ μέχρι το 1906 το σπουδαιότερο και δημοφιλέστερο έκθεμα στο ζωολογικό κήπο του Μπρονξ, ήταν ο πυγμαίος από το Κονγκό Ota Benga, τον οποίον μάλιστα τον είχαν σε ένα τεράστιο κλουβί μαζί με άγρια ζώα. Ο Benga πήρε την εκδίκηση του στα 32 του χρόνια. Μια ηλιόλουστη μέρα και ενώ ο κόσμος είχε πλημμυρίσει στα κάγκελια του κλουβιού του για να τον δει, αυτοκτόνησε.
Η τελευταία έκθεση ανθρώπων σε ζωολογικό κήπο έγινε το 1958 στο Βέλγιο.
Το 1958, το Βέλγιο εξακολουθούσε να διαφεντεύει το Κονγκό μια χώρα περίπου 80 φορές μεγαλύτερη από το μέγεθος του και την ίδια στιγμή, πηγή μεγάλης εθνικής υπερηφάνειας. Το πλούσιο σε ορυκτά κράτος της Κεντρικής Αφρικής δεν ήταν «μόνο»
εξαιρετικά προσοδοφόρο οικονομικά, αλλά το γεγονός ότι ήταν αποικία του Βελγίου, του μικρού ευρωπαϊκού κράτους που ζούσε στη σκιά της Βρετανίας και της Γαλλίας, προσέδιδε στη χώρα κύρος.
Ο πολιτικός κόσμος του Βελγίου έβλεπε την Expo ’58 σαν μία πρώτης τάξεως ευκαιρία να παρουσιάσει στον πλανήτη μια καλογυαλισμένη εικόνα του Βελγικού Κονγκό.
«Kongorama»
Στην είσοδο του Ατόμιουμ -που στήθηκε ως «απάντηση» στον γαλλικό Πύργο του Άιφελ- και βεβαίως, στο πιο κεντρικό σημείο της έκθεσης, οι Βέλγοι είχαν στήσει επτά περίπτερα αφιερωμένα στο Κονγκό -στις εξορύξεις, τις μεταφορές και τη γεωργία- γνωστό ως «Kongorama».
Κάπου εκεί, μέσα σε «τροπικούς κήπους», «τοποθετούσαν» καθημερινά άνδρες, γυναίκες και παιδιά, ντυμένους με παραδοσιακές φορεσιές, σαν σε βιτρίνα, η οποία χωριζόταν από τους επισκέπτες με μία περίφραξη από μπαμπού.
Το καλοκαίρι του 1897, ο βασιλιάς Λεοπόλδος ο ΙΙ, έφερε στις Βρυξέλλες 267 Κονγκολέζους. Τους έβαλε να κωπηλατούν με τα κανό τους στις βασιλικές λίμνες του αποικιακού Μουσείου Tervuren, ανατολικά των Βρυξελλών και οι Βέλγοι έσπευσαν: 1,3 εκατ. άτομα -από τα 4 εκατ. του συνολικού πληθυσμού- πήγαν να απολαύσουν το «σόου» περπατώντας πάνω σε μία γέφυρα από σχοινιά προκειμένου να εξασφαλίσουν την καλύτερη δυνατή θέα.
Το καλοκαίρι εκείνο ήταν ιδιαιτέρως ψυχρό. Επτά από τους Κονγκολέζους πέθαναν από πνευμονία και γρίπη.
Οι Βέλγοι πέταξαν τα σώματα τους σε ένα μαζικό τάφο στο τοπικό νεκροταφείο, χωρίς καμία σήμανση.
Αλλά ήταν τόσο μεγάλη η δημοφιλία του «ζωολογικού κήπου» και άλλων παρόμοιων «εκθεμάτων» ώστε λίγο αργότερα δημιουργήθηκε στο ίδιο σημείο μόνιμη έκθεση. Αρχικά έλαβε το όνομα Μουσείο του Κονγκό, πλέον ονομάζεται Βασιλικό Μουσείο για την Κεντρική Αφρική.
Η έκθεση του 1958 ήταν μικρότερης κλίμακας, αλλά παρόμοιου περιεχομένου. Οι Βέλγοι έστησαν ένα «τυπικό» χωριό, στο οποίο υποτίθεται ότι οι Κονγκολέζοι περνούσαν τις μέρες τους φτιάχνοντας χειροποίητες κατασκευές στις αχυρένιες καλύβες τους, ενώ οι λευκοί άνδρες και γυναίκες περνούσαν, τούς χάζευαν και ως επί το πλείστον, τούς χλεύαζαν.
No comments:
Post a Comment