Μια ταινία ή μια ζωή που ο Ρένος Χαραλαμπίδης ήθελε να ζήσει ή είχε την τύχη και την έζησε και μας την αφηγήθηκε . Ένας τύπος που περιφέρεται στην Αυγουστιάτικη Αθήνα σαν κινούμενο γλυπτό και θα επιθυμούσε επιχορήγηση από το υπουργείο βρίσκει μια όμορφη γυναίκα να μιλά στο καρτοτηλέφωνο και προσπαθεί να την εντυπωσιάσει. Γιατί η πρωτοτυπία απαιτεί ευφράδεια και γρήγορη σκέψη που μόνο ένας ποιητής μπορεί να έχει. Κι αυτός ο ποιητής είναι ο ήρωας μας.
Ίσως ο Χαραλαμπίδης μάζεψε όλα του τα ποιήματα και τα έκανε ταινία. Άκρως επιτυχημένα. Καταλαβαίνω ότι μάλλον δεν έχουν κανέναν ειρμό αυτά που γράφω. Δε με νοιάζει. Αν αυτή η ταινία είχε γυριστεί στην Νέα Υόρκη κάποιον Αύγουστο ίσως να είχε κερδίσει μερικά βραβεία όσκαρ.
Το φιλμ νουάρ του Χαραλαμπίδη (γιατί τέτοιο είναι) έχει σημείο αναφοράς την ποίηση και ειδικότερα αυτή του Εμπειρίκου, ίσως του κύριου εκφραστή του σουρεαλισμού στη χώρα μας. Ακροβατεί ανάμεσα σε σουρεαλισμό και ρομαντισμό με μπόλικες πινελιές ειρωνικού και φλεγματικού χιούμορ.
Μια ιστορία αγάπης ...
Το σ'αγαπώ είναι ύπουλο,κρύβει μια ερώτηση,το μ'αγαπάς'
ΆΚΟΥΣΕ ΤΗ ΣΙΩΠΉ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου