Οι πρώτοι τραπεζίτες που εμφανίστηκαν στην Ευρώπη ήταν οι χρυσοχόοι, οι οποίοι διέθεταν μια κρύπτη ή θησαυροφυλάκιο για να φυλάνε το χρυσό τους. Σύντομα αρκετοί πολίτες τους ζήτησαν να φυλάξουν με αμοιβή στο ασφαλές αυτό μέρος και το δικό τους χρυσό, νομίσματα ή διάφορα άλλα πολύτιμα αντικείμενα. Ο χρυσοχόος έδινε σε αυτή την περίπτωση στον δικαιούχο μια απόδειξη για τον χρυσό που του είχε αφήσει για φύλαξη.
Οι αποδείξεις αυτές θεωρήθηκαν τελικά πιο ασφαλείς από το να κουβαλάει κάποιος μαζί του πολλά βαριά χρυσά και αργυρά νομίσματα. Για ευκολία, για να αποφύγουν τα περιττά ταξίδια στους χρυσοχόους, οι καταθέτες άρχισαν να υπογράφουν αποδείξεις κατάθεσης χρυσού σε άλλους. Οι αποδείξεις αυτές έγιναν με τον καιρό ευρέως αποδεκτές ως μέσο πληρωμής και άρχισαν να χρησιμοποιούνται σαν χρήμα. Ήταν τα πρώτα χαρτονομίσματα που κυκλοφόρησαν στην Ευρώπη.
Με το χρόνο η διαδικασία απλοποιήθηκε με τις αναλήψεις χρυσού να γίνονται από αυτόν που έφερε την απόδειξη/χαρτονόμισμα, χωρίς την ανάγκη υπογραφής. Τελικά οι χρυσοχόοι παρατήρησαν ότι ένα μικρό μόνο μέρος των καταθετών ή των κατόχων των αποδείξεων έρχονταν για να πάρουν το χρυσό τους. Άρχισαν έτσι πονηρά να κλέβουν το σύστημα, δανείζοντας κρυφά άλλους με το χρυσό που τους είχε δοθεί για φύλαξη, κρατώντας τον τόκο που κέρδιζαν από αυτόν τον δανεισμό.
Γενόμενος έτσι από τεχνίτης, τραπεζίτης, ο χρυσοχόος σύντομα ανακάλυψε ότι μπορούσε να εκδώσει περισσότερα "χαρτονομίσματα" (πιστοποιητικά κατάθεσης χρυσού) από όσο χρυσό είχε πραγματικά στο θησαυροφυλάκιό του και κανείς δεν θα καταλάβαινε τίποτα. Με την πείρα που είχε ήδη αποκτήσει φαινόταν αδύνατο να έλθουν όλοι μαζί οι δικαιούχοι για να διεκδικήσουν το χρυσό τους και να αποκαλυφθεί έτσι η απάτη του. Στη συνέχεια ανακάλυψε ότι μπορούσε να δανείσει αυτά τα πρόσθετα "χαρτονομίσματα" και να κρατά και από αυτά τόκο. Με αυτόν τον τρόπο γεννήθηκε ο δανεισμός κλασματικού αποθέματος, δηλαδή ο δανεισμός περισσότερων χρημάτων από το απόθεμα των καταθέσεων. Ήταν σίγουρα μια απάτη και συχνά κηρύχθηκε εκτός νόμου όταν έγινε αντιληπτή.
Οι χρυσοχόοι ξεκίνησαν αρχικά με μια σχετικά μέτρια εξαπάτηση, δανείζοντας με πιστοποιητικά κατάθεσης χρυσού δύο ή τρεις μόνο φορές το χρυσό που είχαν πραγματικά στα θησαυροφυλάκιά τους. Γρήγορα όμως έγιναν σιγουρότεροι και πιο άπληστοι και δάνειζαν τέσσερις, πέντε ή ακόμη και δέκα φορές περισσότερα πιστοποιητικά χρυσού από τον χρυσό που είχαν πραγματικά σε κατάθεση!
Γρήγορα ανακάλυψαν και ένα άλλο κόλπο: Όταν έκαναν ευκολότερο το δανεισμό των χρημάτων (με χαμηλότερο επιτόκιο), τότε το ποσό των χρημάτων σε κυκλοφορία αύξανε. Τα χρήματα ήταν άφθονα και οι άνθρωποι έπαιρναν περισσότερα δάνεια για να επεκτείνουν τις επιχειρήσεις τους. Ακριβώς τότε, όμως, οι χρυσοχόοι ανέβαζαν το επιτόκιο καθιστώντας δυσκολότερη τη λήψη δανείων.
Συνέβαινε έτσι ό,τι ακριβώς και σήμερα. Πολλοί άνθρωποι δεν μπορούσαν να ξεπληρώσουν προηγούμενα δάνειά τους, ούτε και να πάρουν νέα δάνεια για να ξεπληρώσουν τα παλιά με αποτέλεσμα να χρεωκοπούν και να αναγκάζονται να πουλήσουν τα αγαθά τους στο χρυσοχόο. Αυτό ονομάζεται απλά σήμερα στα χρηματιστήρια "διορθώσεις"...
Έτσι ακριβώς ξεκίνησε η δυναστεία των τραπεζιτών Rothschilds. Όπως καταλαβαίνετε, ο πρόγονός τους ήταν ένας από αυτούς τους "έξυπνους" χρυσοχόους-τραπεζίτες...
Αυτή είναι η αρχή του τραπεζικού συστήματος στην Ευρώπη. Όταν όμως έγινε φανερό όλο το κόλπο, ο τραπεζίτης δεν τιμωρήθηκε, αλλά προστατεύθηκε νομικά, αφού "βοηθούσε την ανάπτυξη" ικανοποιώντας την ανάγκη για δανεισμό. Απλά, για να ριχτεί στάχτη στα μάτια του κόσμου άρχισε να δίνει ένα μερίδιο των κερδών του σαν τόκο στις καταθέσεις των πελατών του, έτσι για να φαίνεται ότι το δανειζόμενο χρήμα προέρχεται δήθεν από τις καταθέσεις και όχι το μεγαλύτερο μέρος του από αέρα κοπανιστό, όπως ήταν και είναι η πραγματικότητα.
Αυτό ακριβώς κάνουν οι Τράπεζες και σήμερα δανείζοντας πολύ περισσότερα χρήματα από αυτά που έχουν σε καταθέσεις. Είναι φανερό πως αν έρχονταν όλοι οι δικαιούχοι μαζί και απαιτούσαν τα λεφτά τους σε μετρητά, οι Τράπεζες θα έμεναν γρήγορα χωρίς ρευστό, πριν καν πληρώσουν το... 4%. Αυτός είναι πάντα και ο μεγαλύτερος φόβος τους. Συμπέρασμα: η συντριπτική πλειοψηφία των χρημάτων που δανείζουν οι Τράπεζες δεν "κόβεται" στο εθνικό νομισματοκοπείο από την κυβέρνηση, όπως νομίζουν αδαώς οι περισσότεροι από εμάς, αλλά δημιουργείται μαγικά από τις ίδιες τις Τράπεζες μέσω της διαδικασίας της πίστωσης και της χρέωσης.
Όταν πριν περίπου 300 χρόνια δημιουργήθηκε η πρώτη Τράπεζα της Αγγλίας με βασιλική άδεια να δανείζει γραμμάτια χρυσού με το σύστημα του κλασματικού αποθέματος η αναλογία ήταν σχετικά μικρή, 2:1. Μπορούσε δηλαδή να δανείσει μέχρι ένα διπλάσιο αριθμό χρημάτων από τις καταθέσεις της. Σιγά σιγά η αναλογία αυτή μεγάλωσε και έφτασε τη σημερινή εποχή το 9:1 ή το 10:1 και τελικά, με διάφορα κόλπα, το 20:1 ή 50:1 ή ακόμα απεριόριστα!
Το παγκόσμιο, πλέον σήμερα, αυτό σύστημα του κλασματικού αποθέματος μπορεί να δημιουργήσει μια απεριόριστη ποσότητα χρημάτων από αέρα κοπανιστό και έχει δέσει ολόκληρο τον πλανήτη χειροπόδαρα με ένα εκθετικά αυξανόμενο χρέος που δεν μπορεί να εξοφληθεί ποτέ.
Όπως επισημαίνει ο Sir Josiah Stamp (διευθυντής της Τράπεζας της Αγγλίας την περίοδο 1928-1941):
Το σύγχρονο τραπεζικό σύστημα δημιουργεί χρήματα απ' το τίποτα. Η όλη διαδικασία είναι το πιο εκπληκτικό ταχυδακτυλουργικό κόλπο που ανακαλύψθηκε ποτέ.
Το τραπεζικό σύστημα επινοήθηκε από την αχρειότητα και γεννήθηκε μέσα στην αμαρτία. Οι τραπεζίτες κατέχουν τη γη. Ακόμα κι αν τους την πάρετε πίσω, αν τους αφήσετε τη δύναμη να δημιουργούν χρήματα, θα δημιουργήσουν με μια μολυβιά αρκετά για να την ξαναγοράσουν...
.
Αν τους αφαιρέσετε αυτή τη δύναμη, όλες οι μεγάλες περιουσίες τους, όπως η δική μου, θα εξαφανιστούν. Και πρέπει να εξαφανιστούν, γιατί τότε ο κόσμος θα είναι καλύτερος και πιο χαρούμενος για να ζήσει κάποιος.
.png)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου