Διαμάντια ή σπίτια , μία από τις μεγαλύτερες απάτες του μάρκετινγκ που γέννησε μια παράδοση κατά τη διάρκεια της κρίσης. Το σλόγκαν που έγινε ταινία...

Σκάει η «φούσκα» ακινήτων στην Κίνα, απειλή για τράπεζες - μεσαία τάξη

Το κράτος θέλει να δοθούν τα χρήματα στις κατασκευαστικές, αλλά το ρίσκο είναι μεγάλο λόγο της ζήτησης που  είναι μικρή, εξαιτίας της πανδημίας και της ανεργίας.

Στη δεκαετία του 1930 γεννήθηκε μία «παράδοση» που οδήγησε εκατομμύρια άνδρες στα κοσμηματοπωλεία και όσους δεν είχαν πολλά χρήματα, σε απόγνωση.

Κι αυτό γιατί δεν μπορούσαν να αγοράσουν τη σωστή διαμαντόπετρα που θα έκανε την αγαπημένη τους να πει το μεγάλο «ναι». Ο οργανισμός “DeBeers” στη δεκαετία του 30’ είχε στην κατοχή του το 90% των διαμαντιών του πλανήτη.

Το 1938 ο οίκος “DeBeers” προσέλαβε την καλύτερη διαφημιστική εταιρεία της Αμερικής, την “N.W. Ayer & Son” και παρήγγειλε μια καμπάνια που θα καθιστούσε τα διαμάντια στη συνείδηση του κόσμου συνώνυμα της παντοτινής αγάπης.

Μόνο όποιος δώριζε ένα ακριβό διαμαντένιο δαχτυλίδι θα μπορούσε να δείξει στην αγαπημένη του πόσο πολύτιμη είναι για αυτόν.

Και έτσι άρχισε το παιχνίδι με επιλεγμένο και πιασάρικο μάρκετινγκ. Φίνα δαχτυλίδια με απαστράπτουσες πέτρες, δωρίστηκαν και στόλισαν τα δάχτυλα των πρωταγωνιστριών του Χόλιγουντ, που είχαν αρραβωνιαστεί και είχαν ήδη πουλήσει τον γάμο τους σε άλλη εταιρεία.

Ιστορίες κουτσομπολιού κυκλοφόρησαν για το μέγεθος και την καθαρότητα του διαμαντιού που πρόσφεραν οι σταρ στις ερωμένες τους, καθώς και διάφοροι κροίσοι στις ερωμένες τους.

Επίσης, τα διαμάντια και οι πριγκιπικές προτάσεις γάμου, στο ένα γόνατο, με το μαγικό κουτάκι πανάκριβων κοσμηματοπωλείων, ενσωματώθηκαν στα κινηματογραφικά σενάρια.

Έγινε ακόμη και προπαγάνδα στα σχολεία για τα καλά του γάμου και το πόσο σημαντικό είναι το διαμαντένιο δαχτυλίδι αρραβώνων! Όσο πιο πολλούς μισθούς άξιζε τόσο πιο συγκινητική και αλησμόνητη η στιγμή. Η καμπάνια είχε πετύχει περισσότερο από όσο η βιομηχανία των διαμαντιών, μπορούσε να φανταστεί.

Slogan was for ever

Το 1948 μία κειμενογράφος επινόησε το σλόγκαν που ζει ακόμη και σήμερα, «Diamonds are forever»: Τα διαμάντια είναι για πάντα».

Αργότερα έγινε ταινία του Τζέιμς Μποντ με τεράστια επιτυχία και εκεί που το 1939 πωλούνταν διαμαντένια δαχτυλίδια σε ποσοστό 10%, μέχρι το 1980, το ποσοστό είχε φτάσει το 90%.

Σήμερα, τα διαμάντια δεν είναι παντοτινά, πωλούνται, αγοράζονται, «σκοτώνονται» για λίγα μετρητά της στιγμής.

Σίγουρα, όμως, το να προσφέρει κάποιος σήμερα ένα διαμαντένιο δαχτυλίδι δεν αποτελεί συνέχεια μιας σπουδαίας παράδοσης και δεν είναι συμβόλαιο-όρκος αιώνιας αγάπης, πίστης και αφοσίωσης, μεταξύ των συζύγων. Τέλος, ψυχρά και επιστημονικά, η διαφορά μεταξύ του διαμαντιού και του κάρβουνου… είναι μόλις 1 ηλεκτρόνιο.

Τώρα πως συνδέονται τα διαμάντια με τα σπίτια στην Κίνα και στην αγορά παγκοσμίως , είναι θέμα μάρκετινγκ και προσφοράς  και ζήτησης. Με λίγα λόγια εάν τα σπίτια που έχουν κατασκευαστεί  βγουν στην αγορά , υπάρχουν δυο πιθανότητες , η μία να τα αγοράσει μία μεγάλη εταιρεία ή τράπεζα και να κρατάει τις τιμές ψηλά, ώστε να μην πέσει η αξία των παλαιότερων σπιτιών και να τα νοικιάζει σε  υψηλές τιμές για μην πέσουν και τα ενοίκια. Με λίγα λόγια να δημιουργήσουν τεχνιτή έλλειψη στην αγορά ενώ υπάρχουν ακίνητα.Η τηλεόραση να κάνει την δουλειά της κλασικά,προπαγάνδα κάποιο κανάλι θα έχει η εταιρεία που θα τα αγοράσει. Πως γίνεται αυτό στις χώρες, είνα πολύ απλό για καμία δεκαετία δεν δίνεις άδειες ή δίνεις με το σταγονόμετρο, για να χτύσεις , τα δημόσια κτήρια που θα μπορούσαν να γίνουν σπίτια για τους πολίτες, δεν τα φτιάχνεις, μεγαλώνει μία γενιά και αυξάνεται η ζήτηση. Όνοματα δεν λέμε οικογένειες δεν θίγουμε,  κάποιες χώρες στην Ευρώπη και εκτός  Ευρώπης το κάνανε, ή το κάνανε ελεγχόμενα,δηλαδή δίνανε λίγες άδειες, τάχα ότι τους ενδιέφερε η σωστή δόμηση, το περιβάλλον κτλ, δεν είναι τυχαίο ότι  σχεδόν όλοι οι πολιτικοί  έχουν πολλά ΣΠΊΤΙΑ. Η λύση του προβήματος είναι απλή, απλά δεν υπάρχει η πολιτική βούληση για να γίνει, οπότε δεν θα γίνει. Μέχρι να σκάσει η φούσκα απο μόνη της όπως το 2008 ή εάν την κρατήσουν ,γιατί πλέον μπορούν.Βέβαια όπως λέω πάντα , αυτήν είναι μία άποψη, μπορεί να είναι λάθος ή σωστή, μην ξεχνάτε να χρησιμοποιήσετε την κριτική σας σκέψη.... Ποτέ δεν πρέπει να είμαστε απόλυτοι , γιατί ποτέ δεν πρόκειται να βελτιωθούμε, η αυτοαναίρεση έχει την μοναδική δυνατότητα της αυτοβελτίωσης.