Ζούμε στον κόσμο της ψευδαίσθησης. Έτσι, πολλές από τις ανησυχίες που απασχολούν το μυαλό και τα καθήκοντα που γεμίζουν το ημερολόγιό μας, προκύπτουν από φυτεμένα ερεθίσματα για να γίνουμε κάποιος ή κάτι που δεν είμαστε. Αυτό δεν είναι τυχαίο. Όπως έχουμε κατηχηθεί σε αυτόν τον αυταρχικό-εταιρικό-καταναλωτικό πολιτισμό που σήμερα κυριαρχεί στην ανθρώπινη φυλή, είμαστε εκπαιδευμένοι στο ότι ορισμένες πτυχές της κοινωνίας μας είναι απαράβατες αλήθειες, και ότι συγκεκριμένοι τρόποι ύπαρξης και συμπεριφοράς είναι προτιμητέοι.
«Οι άνθρωποι σας ξεζουμίζουν καθημερινά. Εγκαθίστανται στη ζωή σας, σας πολεμούν βρώμικα και στη συνέχεια εξαφανίζονται. Σας κοιτάζουν από ψηλά κτίρια και σας κάνουν να αισθάνεστε μικροί. Κάνουν επιπόλαια σχόλια που υπονοούν ότι δεν είστε αρκετά σέξι και ότι όλη η διασκέδαση συμβαίνει κάπου αλλού. Βρίσκονται στην τηλεόραση και κάνουν τη σύντροφό σας να αισθανθεί ακατάλληλη. Εχουν πρόσβαση στην πιο εξελιγμένη τεχνολογία που ο κόσμος έχει δει ποτέ και τη χρησιμοποιούν για να σας κάνουν τον νταή. Αυτοί είναι οι διαφημιστές και αυτοί γελούν με εσάς «. – Banksy
Η διαφήμιση είναι μόνο η κορυφή του παγόβουνου. Κοιτάζοντας παρακάτω, βλέπουμε ότι η συνολική οργάνωση της ζωής επικεντρώνεται γύρω από την επιδίωξη των ψευδαισθήσεων και την αυτόματη υπακοή στους θεσμούς και τις ιδέες οι οποίες δεν είναι καθόλου αυτό που φαίνονται. Είμαστε στην κυριολεξία σκλάβοι. Πολλοί ονομάζουν αυτό το κάπως απροσδιόριστο συναίσθημα της καταπίεσης «Matrix», ένα σύστημα απόλυτου ελέγχου που εισβάλλει στο μυαλό, προγραμματίζοντας τους ανθρώπους να λειτουργούν σύμφωνα με μια γενική, κομφορμιστική έκδοση της πραγματικότητας, άσχετα με το πόσο κακή γίνεται.
Οι μεγαλύτερες από τις αυταπάτες που μας κρατούν σκλαβωμένους στο Matrix, αυτές από τις οποίες τόσο πολλοί από εμάς εξακολουθούν να μαγεύονται, περιγράφονται παρακάτω.
Η ψευδαίσθηση του Νόμου, της Τάξης και της Εξουσίας
Για πολλούς από εμάς, το να υπακούμε στους νόμους θεωρείται μια ηθική υποχρέωση, και πολλοί ευχαρίστως το κάνουμε αυτό έστω και αν η διαφθορά, τα σκάνδαλα και η κακία έχουν επανειλημμένα αποδείξει ότι ο νόμος είναι αρκετά ευέλικτος για εκείνους που έχουν τη δύναμη να τον παρακάμψουν. Η αστυνομική βαρβαρότητα εγκληματικότητα καλπάζουν στις ΗΠΑ, τα δικαστήρια ευνοούν τους πλούσιους και δε μπορούμε πλέον να ζήσουμε σαν ιδιώτες, χάρη στη διείσδυση της κρατικής εποπτείας. Και όλο αυτό το διάστημα ο παράνομος και ανήθικος μόνιμος πόλεμος μαίνεται στο παρασκήνιο της ζωής, δολοφονώντας και καταστρέφοντας ολόκληρα έθνη και πολιτισμούς.
Η κοινωνική τάξη δεν είναι αυτό που φαίνεται; είναι εντελώς βασισμένη στα δεδομένα της συμμόρφωσης, της υπακοής και της συναίνεσης που επιβάλλονται από το φόβο της βίας. Η ιστορία μας διδάσκει ότι ο νόμος δε χρησιμοποιείτα συχνά, απλά ως μέσο καταπίεσης, κοινωνικού ελέγχου και λεηλασίας, και κάθε «λεγόμενη» Αρχή σε σχέση με αυτό είναι ψευδής, υποκριτική και άδικη.
Όταν ο ίδιος ο νόμος δεν υπακούει το νόμο, δεν υπάρχει κανένας νόμος, δεν υπάρχει τάξη και δεν υπάρχει δικαιοσύνη. Η λαμπρότητα και τα στολίδια της Εξουσίας είναι απλώς η συγκάλυψη της αλήθειας στην οποία η τρέχουσα παγκόσμια τάξη που καθιστά αναγκαίο τον έλεγχο, δεν συναινεί.
Η ψευδαίσθηση της Ευημερίας και της Ευτυχίας
Στολίζοντας τον εαυτό του κανείς με ακριβά ρούχα και μπιχλιμπίδια, και συγκεντρώνοντας μεγάλες συλλογές από υλικά αγαθά που θα ζήλευε κάθε μονάρχης του 19ου αιώνα, έχει γίνει ένα υποκατάστατο για την πραγματική ευημερία. Η διατήρηση της ψευδαίσθησης της ευημερίας όμως, είναι ζωτικής σημασίας για την οικονομία μας έτσι όπως είναι, επειδή τα θεμέλιά της είναι χτισμένα στην κατανάλωση, την εξαπάτηση, την πίστωση και το χρέος. Το ίδιο το τραπεζικό σύστημα έχει σχεδιαστεί από την κορυφή ως τα νύχια για να δημιουργήσει απεριόριστο πλούτο για κάποιους, ενώ φορολογεί για μια αιωνιότητα τους υπόλοιπους από εμάς.
Η αληθινή ευημερία είναι ένα ζωντανό περιβάλλον και μια αφθονία υγείας, ευτυχίας, αγάπης και σχέσεων. Καθώς όλο και περισσότεροι άνθρωποι αρχίζουν να αντιλαμβάνονται τα υλικά αγαθά ως μια μορφή αυτοπροσδιορισμού σε αυτόν τον πολιτισμό, γλιστράμε ολοένα και πιο μακριά από την εμπειρία της αληθινής ευημερίας.
Η ψευδαίσθηση της Επιλογής και της Ελευθερίας
Διαβάζοντας ανάμεσα στις γραμμές και εξετάζοντας τα ψιλά γράμματα, βλέπουμε ότι δεν είμαστε ελεύθεροι, όχι υπό οποιαδήποτε ευφυές πρότυπο. Ελευθερία σημαίνει το να έχουμε επιλογή, αλλά στο σημερινό κόσμο, η επιλογή έχει καταλήξει να σημαίνει μια ποικιλία από διαθέσιμες επιλογές, πάντα μέσα στα στενά όρια ενός διεφθαρμένου νομικού και φορολογικού συστήματος και εντός των ορίων των πολιτισμικά αποδεκτών και επιβεβλημένων κανόνων.
Απλά κοιτάξτε μέσα στον κάλπικο θεσμό της σύγχρονης δημοκρατίας και θα βρείτε ένα λαμπρό παράδειγμα λανθασμένων επιλογών που εμφανίζονται σαν πραγματικές. Δύο παγιωμένα, διεφθαρμένα, αρχαϊκά πολιτικά κόμματα παρέλασαν ως «υπερηφάνεια» και «ελπίδα του έθνους», αλλά σκόπιμα μπλοκάρει άλλες, ανεξάρτητες φωνές, γελοιοποιώντας τες και πατώντας τες κάτω.
Η ψευδαίσθηση της επιλογής και της ελευθερίας είναι ένας πανίσχυρος καταπιεστής επειδή μας ξεγελά στο να αποδεχόμαστε δεσμά και μικρά λουριά σαν να είναι τα κύρια χαρακτηριστικά της ελευθερίας.
Η πολλαπλή επιλογή είναι διαφορετική από την ελευθερία και υπηρετείται εύκολα.
Η Ψευδαίσθηση της Αλήθειας
Η αλήθεια έχει γίνει ένα ευαίσθητο θέμα στον πολιτισμό μας και έχουμε προγραμματιστεί να πιστεύουμε ότι «η αλήθεια» έρχεται από τους ημίθεους των μέσων μαζικής ενημέρωσης, τις διασημότητες και την κυβέρνηση. Εάν η τηλεόραση δηλώνει ότι κάτι είναι αληθινό, τότε είμαστε αιρετικοί αν πιστεύουμε το αντίθετο.
Προκειμένου να διατηρήσουν την τάξη, οι δυνάμεις χρειάζονται τη συναίνεσή μας για τη δική τους εκδοχή της αλήθειας. Ενώ οι ανεξάρτητοι στοχαστές και δημοσιογράφοι δημιουργούν συνεχώς τρύπες στις επίσημες εκδοχές της πραγματικότητας, η ψευδαίσθηση της αλήθειας είναι τόσο ισχυρή έτσι ώστε απαιτείται μια σοβαρή προσωπική αναταραχή για να αποφύγουν την γνωστική ασυμφωνία που απαιτείται προκειμένου να λειτουργήσουν σε μια κοινωνία που κυνηγά ανοιχτά ψευδείς πραγματικότητες.
Η ψευδαίσθηση του Χρόνου
Λένε ότι ο χρόνος είναι χρήμα, αλλά αυτό είναι ψέμα. Ο χρόνος είναι η ζωή σας. Η ζωή σας είναι μια διαρκώς εξελισσόμενη εκδήλωση του «τώρα». Κοιτάζοντας πέρα από τον κόσμο των πέντε αισθήσεων όπου έχουμε εκπαιδευτεί να κινούμαστε σύμφωνα με το ρολόι και το ημερολόγιο, διαπιστώνουμε ότι το πνεύμα είναι αιώνιο, και ότι η κάθε ατομική ψυχή είναι μέρος αυτής της αιωνιότητας.
Η μεγάλη απάτη εδώ είναι η ενίσχυση της ιδέας ότι η παρούσα στιγμή έχει λίγη ή καθόλου αξία, ότι το παρελθόν είναι κάτι που δεν μπορούμε να αλλάξουμε ή να ξεχάσουμε, και ότι το μέλλον είναι πολύ πιο σημαντικό από ό,τι το παρελθόν και το παρόν μαζί. Αυτό μας απομακρύνει από ό,τι πραγματικά συμβαίνει αυτή τη στιγμή και που το κατευθύνει προς το μέλλον. Μόλις επικεντρωθούμε σε ό,τι είναι να έρθει και όχι σε αυτό που υπάρχει, είμαστε εύκολη λεία για τους διαφημιστές και τους εκφοβιστές που θολώνουν το όραμά μας για το μέλλον με κάθε δυνατή στενοχώρια και ανησυχία που μπορεί να φανταστεί κανείς.
Είμαστε πιο ευτυχισμένοι όταν η ζωή δεν μας βάζει σε καλούπια, όταν ο αυθορμητισμός και η τυχαιότητα μας δίνουν την ευκαιρία να μάθουμε περισσότερα για τους εαυτούς μας. Το να παραιτούμαστε από την παρούσα στιγμή προκειμένου να φαντασιωνόμαστε για το μέλλον είναι μια παγίδα. Οι τεράστιες, διαχρονικές στιγμές πνευματικής χαράς που βρίσκονται σε ένα ήσυχο διαλογισμό είναι η απόδειξη ότι ο χρόνος είναι ένα κατασκεύασμα του νου της ανθρωπότητας, και όχι κατ “ανάγκην υποχρεωτικός για την ανθρώπινη εμπειρία.
Εάν ο χρόνος είναι χρήμα, τότε η ζωή μπορεί να μετρηθεί σε δολάρια. Όταν τα δολάρια είναι άχρηστα, έτσι είναι και η ζωή. Αυτή είναι η πλήρης εξαπάτηση, γιατί η ζωή είναι στην πραγματικότητα, απολύτως ανεκτίμητη.
Η ψευδαίσθηση της Ξεχωριστότητας
Σε στρατηγικό επίπεδο, η τακτική του διαίρει και βασίλευε είναι μια τυποποιημένη διαδικασία λειτουργίας των εξουσιαστών και των στρατευμάτων εισβολής, αλλά η ψευδαίσθηση της ξεχωριστότητας είναι ακόμα βαθύτερη από αυτό.
Είμαστε προγραμματιστεί να πιστεύουμε ότι ως άτομα είμαστε σε ανταγωνισμό με τους πάντες και τα πάντα γύρω μας, συμπεριλαμβανομένων των γειτόνων μας, ακόμα και της μητέρας φύσης. «Εμείς» εναντίον «αυτών» στα άκρα. Αυτό αρνείται κατηγορηματικά την αλήθεια ότι η ζωή σε αυτόν τον πλανήτη είναι απείρως αλληλένδετη. Χωρίς καθαρό αέρα, καθαρό νερό, υγιές έδαφος και μια ζωντανή παγκόσμια αίσθηση της κοινότητας, δε μπορούμε να επιβιώσουμε εδώ.
Ενώ η ψευδαίσθηση της ξεχωριστότητας μας ανακουφίζει από την ικανοποίηση του εγώ και μας προσφέρει μια αίσθηση ελέγχου, στην πραγματικότητα χρησιμεύει μόνο για να μας υποδουλώσει και να μας απομονώσει.
Συμπέρασμα
Οι μεγάλες αυταπάτες που αναφέρονται εδώ, έχουν σκηνοθετηθεί ως μια εκστρατεία για να ενθαρρύνουν την τυφλή συναίνεσή μας στις μηχανορραφίες του Matrix. Σε μια προσπάθεια να μας αποδυναμώσουν, απαιτούν τη συμμόρφωση και την υπακοή μας, αλλά δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι όλα αυτά είναι απλώς ένα περίτεχνος αγωνιστικός χώρος. Δεν μπορούν να πουλήσουν ό,τι δεν μας ενδιαφέρει να αγοράσουμε.
Σχετικά με τον Συγγραφέα: O Sigmund Fraud είναι ένας από τους επιζώντες της σύγχρονης ψυχιατρικής και ένας ειδικός ψυχικός ακτιβιστής. Είναι συγγραφέας στους WakingTimes.com όπου μας ενδίδει στη δυνατότητα μιας μαζικής στροφής προς ένα περισσότερο ψυχολογικά ενήμερο μέλλον για την ανθρωπότητα.
«Οι άνθρωποι σας ξεζουμίζουν καθημερινά. Εγκαθίστανται στη ζωή σας, σας πολεμούν βρώμικα και στη συνέχεια εξαφανίζονται. Σας κοιτάζουν από ψηλά κτίρια και σας κάνουν να αισθάνεστε μικροί. Κάνουν επιπόλαια σχόλια που υπονοούν ότι δεν είστε αρκετά σέξι και ότι όλη η διασκέδαση συμβαίνει κάπου αλλού. Βρίσκονται στην τηλεόραση και κάνουν τη σύντροφό σας να αισθανθεί ακατάλληλη. Εχουν πρόσβαση στην πιο εξελιγμένη τεχνολογία που ο κόσμος έχει δει ποτέ και τη χρησιμοποιούν για να σας κάνουν τον νταή. Αυτοί είναι οι διαφημιστές και αυτοί γελούν με εσάς «. – Banksy
Η διαφήμιση είναι μόνο η κορυφή του παγόβουνου. Κοιτάζοντας παρακάτω, βλέπουμε ότι η συνολική οργάνωση της ζωής επικεντρώνεται γύρω από την επιδίωξη των ψευδαισθήσεων και την αυτόματη υπακοή στους θεσμούς και τις ιδέες οι οποίες δεν είναι καθόλου αυτό που φαίνονται. Είμαστε στην κυριολεξία σκλάβοι. Πολλοί ονομάζουν αυτό το κάπως απροσδιόριστο συναίσθημα της καταπίεσης «Matrix», ένα σύστημα απόλυτου ελέγχου που εισβάλλει στο μυαλό, προγραμματίζοντας τους ανθρώπους να λειτουργούν σύμφωνα με μια γενική, κομφορμιστική έκδοση της πραγματικότητας, άσχετα με το πόσο κακή γίνεται.
Οι μεγαλύτερες από τις αυταπάτες που μας κρατούν σκλαβωμένους στο Matrix, αυτές από τις οποίες τόσο πολλοί από εμάς εξακολουθούν να μαγεύονται, περιγράφονται παρακάτω.
Η ψευδαίσθηση του Νόμου, της Τάξης και της Εξουσίας
Για πολλούς από εμάς, το να υπακούμε στους νόμους θεωρείται μια ηθική υποχρέωση, και πολλοί ευχαρίστως το κάνουμε αυτό έστω και αν η διαφθορά, τα σκάνδαλα και η κακία έχουν επανειλημμένα αποδείξει ότι ο νόμος είναι αρκετά ευέλικτος για εκείνους που έχουν τη δύναμη να τον παρακάμψουν. Η αστυνομική βαρβαρότητα εγκληματικότητα καλπάζουν στις ΗΠΑ, τα δικαστήρια ευνοούν τους πλούσιους και δε μπορούμε πλέον να ζήσουμε σαν ιδιώτες, χάρη στη διείσδυση της κρατικής εποπτείας. Και όλο αυτό το διάστημα ο παράνομος και ανήθικος μόνιμος πόλεμος μαίνεται στο παρασκήνιο της ζωής, δολοφονώντας και καταστρέφοντας ολόκληρα έθνη και πολιτισμούς.
Η κοινωνική τάξη δεν είναι αυτό που φαίνεται; είναι εντελώς βασισμένη στα δεδομένα της συμμόρφωσης, της υπακοής και της συναίνεσης που επιβάλλονται από το φόβο της βίας. Η ιστορία μας διδάσκει ότι ο νόμος δε χρησιμοποιείτα συχνά, απλά ως μέσο καταπίεσης, κοινωνικού ελέγχου και λεηλασίας, και κάθε «λεγόμενη» Αρχή σε σχέση με αυτό είναι ψευδής, υποκριτική και άδικη.
Όταν ο ίδιος ο νόμος δεν υπακούει το νόμο, δεν υπάρχει κανένας νόμος, δεν υπάρχει τάξη και δεν υπάρχει δικαιοσύνη. Η λαμπρότητα και τα στολίδια της Εξουσίας είναι απλώς η συγκάλυψη της αλήθειας στην οποία η τρέχουσα παγκόσμια τάξη που καθιστά αναγκαίο τον έλεγχο, δεν συναινεί.
Η ψευδαίσθηση της Ευημερίας και της Ευτυχίας
Στολίζοντας τον εαυτό του κανείς με ακριβά ρούχα και μπιχλιμπίδια, και συγκεντρώνοντας μεγάλες συλλογές από υλικά αγαθά που θα ζήλευε κάθε μονάρχης του 19ου αιώνα, έχει γίνει ένα υποκατάστατο για την πραγματική ευημερία. Η διατήρηση της ψευδαίσθησης της ευημερίας όμως, είναι ζωτικής σημασίας για την οικονομία μας έτσι όπως είναι, επειδή τα θεμέλιά της είναι χτισμένα στην κατανάλωση, την εξαπάτηση, την πίστωση και το χρέος. Το ίδιο το τραπεζικό σύστημα έχει σχεδιαστεί από την κορυφή ως τα νύχια για να δημιουργήσει απεριόριστο πλούτο για κάποιους, ενώ φορολογεί για μια αιωνιότητα τους υπόλοιπους από εμάς.
Η αληθινή ευημερία είναι ένα ζωντανό περιβάλλον και μια αφθονία υγείας, ευτυχίας, αγάπης και σχέσεων. Καθώς όλο και περισσότεροι άνθρωποι αρχίζουν να αντιλαμβάνονται τα υλικά αγαθά ως μια μορφή αυτοπροσδιορισμού σε αυτόν τον πολιτισμό, γλιστράμε ολοένα και πιο μακριά από την εμπειρία της αληθινής ευημερίας.
Η ψευδαίσθηση της Επιλογής και της Ελευθερίας
Διαβάζοντας ανάμεσα στις γραμμές και εξετάζοντας τα ψιλά γράμματα, βλέπουμε ότι δεν είμαστε ελεύθεροι, όχι υπό οποιαδήποτε ευφυές πρότυπο. Ελευθερία σημαίνει το να έχουμε επιλογή, αλλά στο σημερινό κόσμο, η επιλογή έχει καταλήξει να σημαίνει μια ποικιλία από διαθέσιμες επιλογές, πάντα μέσα στα στενά όρια ενός διεφθαρμένου νομικού και φορολογικού συστήματος και εντός των ορίων των πολιτισμικά αποδεκτών και επιβεβλημένων κανόνων.
Απλά κοιτάξτε μέσα στον κάλπικο θεσμό της σύγχρονης δημοκρατίας και θα βρείτε ένα λαμπρό παράδειγμα λανθασμένων επιλογών που εμφανίζονται σαν πραγματικές. Δύο παγιωμένα, διεφθαρμένα, αρχαϊκά πολιτικά κόμματα παρέλασαν ως «υπερηφάνεια» και «ελπίδα του έθνους», αλλά σκόπιμα μπλοκάρει άλλες, ανεξάρτητες φωνές, γελοιοποιώντας τες και πατώντας τες κάτω.
Η ψευδαίσθηση της επιλογής και της ελευθερίας είναι ένας πανίσχυρος καταπιεστής επειδή μας ξεγελά στο να αποδεχόμαστε δεσμά και μικρά λουριά σαν να είναι τα κύρια χαρακτηριστικά της ελευθερίας.
Η πολλαπλή επιλογή είναι διαφορετική από την ελευθερία και υπηρετείται εύκολα.
Η Ψευδαίσθηση της Αλήθειας
Η αλήθεια έχει γίνει ένα ευαίσθητο θέμα στον πολιτισμό μας και έχουμε προγραμματιστεί να πιστεύουμε ότι «η αλήθεια» έρχεται από τους ημίθεους των μέσων μαζικής ενημέρωσης, τις διασημότητες και την κυβέρνηση. Εάν η τηλεόραση δηλώνει ότι κάτι είναι αληθινό, τότε είμαστε αιρετικοί αν πιστεύουμε το αντίθετο.
Προκειμένου να διατηρήσουν την τάξη, οι δυνάμεις χρειάζονται τη συναίνεσή μας για τη δική τους εκδοχή της αλήθειας. Ενώ οι ανεξάρτητοι στοχαστές και δημοσιογράφοι δημιουργούν συνεχώς τρύπες στις επίσημες εκδοχές της πραγματικότητας, η ψευδαίσθηση της αλήθειας είναι τόσο ισχυρή έτσι ώστε απαιτείται μια σοβαρή προσωπική αναταραχή για να αποφύγουν την γνωστική ασυμφωνία που απαιτείται προκειμένου να λειτουργήσουν σε μια κοινωνία που κυνηγά ανοιχτά ψευδείς πραγματικότητες.
Η ψευδαίσθηση του Χρόνου
Λένε ότι ο χρόνος είναι χρήμα, αλλά αυτό είναι ψέμα. Ο χρόνος είναι η ζωή σας. Η ζωή σας είναι μια διαρκώς εξελισσόμενη εκδήλωση του «τώρα». Κοιτάζοντας πέρα από τον κόσμο των πέντε αισθήσεων όπου έχουμε εκπαιδευτεί να κινούμαστε σύμφωνα με το ρολόι και το ημερολόγιο, διαπιστώνουμε ότι το πνεύμα είναι αιώνιο, και ότι η κάθε ατομική ψυχή είναι μέρος αυτής της αιωνιότητας.
Η μεγάλη απάτη εδώ είναι η ενίσχυση της ιδέας ότι η παρούσα στιγμή έχει λίγη ή καθόλου αξία, ότι το παρελθόν είναι κάτι που δεν μπορούμε να αλλάξουμε ή να ξεχάσουμε, και ότι το μέλλον είναι πολύ πιο σημαντικό από ό,τι το παρελθόν και το παρόν μαζί. Αυτό μας απομακρύνει από ό,τι πραγματικά συμβαίνει αυτή τη στιγμή και που το κατευθύνει προς το μέλλον. Μόλις επικεντρωθούμε σε ό,τι είναι να έρθει και όχι σε αυτό που υπάρχει, είμαστε εύκολη λεία για τους διαφημιστές και τους εκφοβιστές που θολώνουν το όραμά μας για το μέλλον με κάθε δυνατή στενοχώρια και ανησυχία που μπορεί να φανταστεί κανείς.
Είμαστε πιο ευτυχισμένοι όταν η ζωή δεν μας βάζει σε καλούπια, όταν ο αυθορμητισμός και η τυχαιότητα μας δίνουν την ευκαιρία να μάθουμε περισσότερα για τους εαυτούς μας. Το να παραιτούμαστε από την παρούσα στιγμή προκειμένου να φαντασιωνόμαστε για το μέλλον είναι μια παγίδα. Οι τεράστιες, διαχρονικές στιγμές πνευματικής χαράς που βρίσκονται σε ένα ήσυχο διαλογισμό είναι η απόδειξη ότι ο χρόνος είναι ένα κατασκεύασμα του νου της ανθρωπότητας, και όχι κατ “ανάγκην υποχρεωτικός για την ανθρώπινη εμπειρία.
Εάν ο χρόνος είναι χρήμα, τότε η ζωή μπορεί να μετρηθεί σε δολάρια. Όταν τα δολάρια είναι άχρηστα, έτσι είναι και η ζωή. Αυτή είναι η πλήρης εξαπάτηση, γιατί η ζωή είναι στην πραγματικότητα, απολύτως ανεκτίμητη.
Η ψευδαίσθηση της Ξεχωριστότητας
Σε στρατηγικό επίπεδο, η τακτική του διαίρει και βασίλευε είναι μια τυποποιημένη διαδικασία λειτουργίας των εξουσιαστών και των στρατευμάτων εισβολής, αλλά η ψευδαίσθηση της ξεχωριστότητας είναι ακόμα βαθύτερη από αυτό.
Είμαστε προγραμματιστεί να πιστεύουμε ότι ως άτομα είμαστε σε ανταγωνισμό με τους πάντες και τα πάντα γύρω μας, συμπεριλαμβανομένων των γειτόνων μας, ακόμα και της μητέρας φύσης. «Εμείς» εναντίον «αυτών» στα άκρα. Αυτό αρνείται κατηγορηματικά την αλήθεια ότι η ζωή σε αυτόν τον πλανήτη είναι απείρως αλληλένδετη. Χωρίς καθαρό αέρα, καθαρό νερό, υγιές έδαφος και μια ζωντανή παγκόσμια αίσθηση της κοινότητας, δε μπορούμε να επιβιώσουμε εδώ.
Ενώ η ψευδαίσθηση της ξεχωριστότητας μας ανακουφίζει από την ικανοποίηση του εγώ και μας προσφέρει μια αίσθηση ελέγχου, στην πραγματικότητα χρησιμεύει μόνο για να μας υποδουλώσει και να μας απομονώσει.
Συμπέρασμα
Οι μεγάλες αυταπάτες που αναφέρονται εδώ, έχουν σκηνοθετηθεί ως μια εκστρατεία για να ενθαρρύνουν την τυφλή συναίνεσή μας στις μηχανορραφίες του Matrix. Σε μια προσπάθεια να μας αποδυναμώσουν, απαιτούν τη συμμόρφωση και την υπακοή μας, αλλά δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι όλα αυτά είναι απλώς ένα περίτεχνος αγωνιστικός χώρος. Δεν μπορούν να πουλήσουν ό,τι δεν μας ενδιαφέρει να αγοράσουμε.
Σχετικά με τον Συγγραφέα: O Sigmund Fraud είναι ένας από τους επιζώντες της σύγχρονης ψυχιατρικής και ένας ειδικός ψυχικός ακτιβιστής. Είναι συγγραφέας στους WakingTimes.com όπου μας ενδίδει στη δυνατότητα μιας μαζικής στροφής προς ένα περισσότερο ψυχολογικά ενήμερο μέλλον για την ανθρωπότητα.
No comments:
Post a Comment