Μαγικές Σκέψεις και Αποφθέγματα

Αρκετοί θα τα περιγελάσουν, αλλά εγώ θα γελάσω μέσα μου πολύ περισσότερο από αυτούς γι΄αυτούς....LOL 

Όλα είναι από βιβλία του περιώνυμου μάγου του 19ου αιώνα ΕΛιφάς Λεβί 

Μερικά είναι πολύ δυνατά από απόψεως τουλάχιστον ψυχολογίας για όσους τα κατανοήσουν. 

•Η ισορροπία είναι το αποτέλεσμα δύο δυνάμεων. Αν οι δυο αυτές δυνάμεις είναι απολύτως και πάντα ίσες, τότε η ισορροπία θα προκαλέσει την ακινησία κι επομένως την άρνηση της ζωής. Η κίνηση είναι αποτέλεσμα εναλασσόμενης υπεροχής. Όλη η ζωή είναι μια εισπνοή και μια εκπνοή. Η δημιουργία είναι μια υπόθεση σκιάς που θα χρησιμεύσει σαν όριο του υπερβολικού φωτός, κενού που θα χρησιμεύσει σαν χώρος όπου θα αναπτυχθεί ολοκληρωτικά το είναι, μιας παθητικής αρχής γονιμοποιημένης η οποία θα εκδηλώσει και θα στηρίξει τη δύναμη της ενεργητικής και γόνιμης αρχής. 

•Ο έρωτας είναι συγχρόνως δίψα και κόρος, που έχει ανάγκη διεξόδου. Όποιος δίνει λαμβάνει και όποιος δέχεται επιστρέφει, τα πάντα είναι μια διαρκής εναλλαγή. Η γνώση του νόμου με τον οποίο πραγματοποιείται αυτή η εναλλαγή, ο προσδιορισμός των αναλογιών αυτών των εναλλασσόμενων ή συγχρονιζόμενων δυνάμεων, ισοδυναμεί με την κατανόηση των πρώτων αρχών του Μεγάλου Μαγικού Απορρήτου. Το ανθρώπινο σώμα υπόκειται όπως και η γη σε ένα διπλό νόμο: έλκει και ακτινοβολεί. Είναι μαγνητισμένο με μια ανδρόγυνη δύναμη και αντιδρά πάνω στις δυο δραστηριότητες της ψυχής, πάνω στη νοητική και την αισθητική κατ’ αντίστροφο λόγο, αλλά σε αναλογία με τις διαδοχικές υπερισχύσεις των δυο φύλων στον φυσικό του οργανισμό. Η τέχνη του μαγνητιστή αποτελείται εξ ολοκλήρου από τη γνώση και χρησιμοποίηση αυτού του νόμου. Πρέπει αυτός να γνωρίζει πώς πολώνεται η μαγνητική δύναμη, πώς προσδίνεται στον αποδέκτη διφυής κι εναλασσόμενη δύναμη. Με αυτές και μόνο τις γνώσεις κατορθώνεται η μάταιη μέχρι σήμερα αναζητούμενη ικανότητα για την κατά βούληση κατεύθυνση των μαγνητικών φαινομένων. Απαιτείται όμως ιδιαίτερη εξάσκηση και μεγάλη ακρίβεια στις εσωτερικές κινήσεις για την αποφυγή συγχίσεως των σημείων της μαγνητικής εισπνοής με αυτών της εκπνοής. Ο μαγνητιστής θαα πρέπει έτσι να γνωρίζει την απόκρυφη ανατομία του ανθρώπου και την ιδιαίτερη ιδιοσυγκρασία των ατόμων πάνω στα οποία ενεργεί. 

•Για να κυριαρχήστε στη γυναίκα, πρέπει να την αποπλονήστε επιδέξια αφήνοντάς την να υποθέσει ότι εκείνη σας απατά. Η συμβουλή αυτή δίνεται για τους μαγνητιστές γιατρούς, αλλά μπορεί να χρησιμεύσει και στη συζυγική πολιτική. 

•Ο άνθρωπος μπορεί να παράγει με τη θέλησή του δυο πνοές, μια θερμή και μια ψυχρή. Μπορεί επίσης να προβάλει με τη θέλησή του ενεργητικό και παθητικό φως. Αλλά θα πρέπει να αποκτήσει συνείδηση αυτής της δύναμης αναλόγιζόμενός την συχνά. Η ίδια κίνηση του χεριού μπορεί διαδοχικά να απορροφήσει και να προβάλει εκείνο που ονομάζουμε ρευστό. Και ο ίδιος ο μαγνητιστής θα αντιληφθεί με την άσκηση το αποτέλεσμα της ενέεγειάς του με κάποιο αίσθημα θερμότητας ή ψυχρότητας διαδοχικά πάνω στο χέρι ή και πάνω στα χέρια αν ενεργεί ταυτόχρονα και με τα δυο, αλλά κατ’ αντίθετη έννοια, σηλαδή με αντίστροφη εναλλαγή. 

•Το Πεντάγραμμο (Πεντάλφα), δηλαδή το Σύμβολο του Μικρόκοσμου, παριστάνει εκτός τις άλλες μαγικές αλήθειες και την ανά δυο συμπάθεια των ανθρωπίνων μελών μεταξύ τους και την κυκλοφορία του αστρικού φωτός μέσα σε αυτά. Με αυτό τον τρόπο, απεικονίζοντας ένα άνθρωπο μέσα στον πεντάκτινο αστέρα, όπως φαίνεται στην απόκρυφη φιλοσοφία του Αγρίππα, μπορούμε να διακρίνουμε ότι το κεφάλι είναι σε θετική συμπάθεια με το δεξί πόδι και σε αρνητική με το αριστερό. Ότι το δεξί χέρι αντιστοιχεί επίσης με το δεξί πόδι και το αριστερό με το αριστερό. Οι συμπάθειες αυτές πρέπι να λαμβάνονται υπ’όψη κατά τις μαγνητικές διελεύσεις, αν θέλουμε να κυριαρχήσουμε σε ολόκληρο τον εργανισμό και να συνδέσουμε όλα τα μέλη με τις ίδιες αλύσους της φυσικής αναλογίας και συμπάθειας. Η γνώση αυτή είναι αναγκαία για τη χρησιμοποίηση του Πενταγράμμου κατά τον εξορκισμό των πνευμάτων και κατά την επίκληση των μορφών του αστρικού πεδίου, αλλά πρέπει να τονίσουμε εδώ ότι κάθε δράση προκαλεί ισότιμη αντίδραση και ότι μαγνητίζοντας ή επιδρώντας μαγικά πάνω σε ένα πρόσωπο, αποκαθιστούμε ένα ρεύμα αντίθετης φοράς που βαίνει από αυτό προς εμάς και το οποίο μπορεί να μας κάνει υποχείριους σε αυτό το άτομο, αντί να συμβεί το αντίθετο, όπως συμβαίνει συχνά στις ενέργειες που έχουν σαν αντικείμενο την ερωτική συμπάθεια. Το πράγμα αυτό είναι τόσο φυσικό και αναπότρεπτο, ώστε πρέπει να ξέρουμε να υπερασπίζουμε τον εαυτό μας κατά το χρόνο που ενεργούμε, αποφεύγοντας να απορροφήσουμε από τα αριστερά τη στιγμή που ενεργούμε προς τα δεξιά. Το μαγικό ανδρόγυνο (Μπαφομέ των Ναϊτών) έχει γραμμένο πάνω στο δεξιό βραχίονα τη λέξη Solve (Διάλυσε) και πάνω στον αριστερό τη λέξη Coagula (Πήξε), πράγμα που αντιστοιχεί στη συμβολική εικόνα των εργατών του Δεύτερου Ναού, που κρατούσαν εργαζόμενοι με το ένα χέρι το Ξίφος και με το άλλο το Μυστρί. Κατά το χρόνο που οικοδομούμε πρέπει να υπερασπίζουμε το οικοδόμημά μας διασπείροντας τους εχθρούς μας. Και η φύση το ίδιο κάνει όταν καταστρέφει, ενώ συγχρόνως αναγεννά και ζωογονεί. 

•Η εναλλασσόμενη χρήση των αντιθέτων δυνάμεων, του θερμού με το ψυχρό, της αγαθότητας με την αυστηρότητα, του έρωτα μετά την οργή κ.λ.π. αποτελεί το μυστικό του αεικινήτου και της επίτασης της ισχύος. Αυτό ακριβώς αισθάνονται ενστικτωδώς οι φιλάρεσκες γυναίκες όταν αναγκάζουν τους θαυμαστές τους να πέφτουν από την ελπίδα στο φόβο και από τη χαρά στη λύπη. Η προς την ίδα διεύθυνση και με την ίδια ένταση ενέργεια ισοδυναμεί με υπερφόρτωση ενός από τους δίσκους της πλάστιγγας, οπότε δε θα αργήσει να συμβεί η τέλεια καταστροφή της ισορροπίας. Τα συνεχή χάιδια γεννούν γρήγορα την αηδία και την αντιπάθεια, όπως και η συνεχής ψυχρότητα και η συνεχής αυστηρότητα απομακρύνει και εξοβελίζει την αγάπη. Στην αλχημική ορολογία ΦΩΤΙΑ ΤΗΣ ΙΔΙΑΣ ΠΑΝΤΑ ΕΝΤΑΣΗΣ ΚΑΤΑΚΑΙΕΙ ΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΥΛΗ ΚΑΙ ΜΕΡΙΚΕΣ ΦΟΡΕΣ ΣΥΝΤΡΙΒΕΙ ΤΟ ΕΡΜΗΤΙΚΟ ΔΟΧΕΙΟ. Πρέπει η θερμότητα της φωτιάς να εναλλάσσεται κατά ίσα διαστήματα με τη θερμότητα του ζεστού νερού και της φυτικής κόπρου. Έτσι στη μαγεία πρέπει να εναλάσσουμε τα έργα της αυστηρότητας ή του θυμού με πράξεις αγαθοεργείας και αγάπης, γιατί αν ο χειριστής συγκρατήσει τη θέλησή του πάντα με τον ίδιο τρόπο και κατά την ίδια κατεύθυνση, θα πάθει μεγάλη κόπωση και σε λίγο κάποιο είδος ηθικής ατονίας. Ο μάγος δεν πρέπει να ζει αποκλειστικά μέσα στο εργαστήριό του, ανάμεσα στον Αθάνορα, τα ελιξήρια και τα εμβλήματά του. Όσο σαγηνευτικό και να είναι το βλέμμα της Κίρκης αυτής που αποκαλείται Απόκρυφη Γνώση, πρέπει να ξέρουμε στον κατάλληλο καιρό να προτείνουμε σε αυτήν το ξίφος του Οδυσσέα και να αποκρούουμε εγκαίρως το κύπελλο που μας προσφέρει. Κάθε μαγική εργασία πρέπει να ακολουθείται πάντα από ανάπαυση ίσης διάρκειας και από ανάλογη ενασχόληση, αλλά αντίθετου αντικειμένου. Το να αντιστέκεται κανείς στη φύση διαρκώς για να την υποτάξει και κατανικήσει, είναι σα να εκθέτει σε κίνδυνο τη λογική και τη ζωή του. Ο Παράκελσος τόλμησε να το κάνει αυτό, αλλά πάντως σε αυτή την χρησιμοποίησε πάλι ισορροπημένες δυνάμεις κι έβαζε σε αντίθεση τη μέθη του κρασιού μπροστά σε εκείνη της διάνοιας. Μετά καταδάμαζε τη μέθη με τη σωματική κόπωση και την τελευταία με νέα διανοητική εργασία. Λόγω αυτού του γεγονότος ήταν άνθρωπος εμπνευσμένος και θαυματουργός: κατανάλωσε όμως τη ζωή του με αυτή την ακαταπόνητη εργασία. 

•Κανένα πράγμα δεν προδιαθέτει καλύτερα για τη χαρά από τη λύπη και τον πόνο και τίποτα δε γειτονεύει περισσότερο με τη θλίψη από την ευτυχία. Λόγω αυτού του γεγονότος οι άνθρωποι που αγνοούν τους φυσικούς νόμους εκπλήττονται όταν φτάνουν σε αντίθετα αποτελέσματα από αυτά που περίμεναν, γιατί δεν ξέρουν ούτε να διασταυρώνουν, ούτε να εναλλάσσουν την ενέργειά τους. ΠΡΟΣΠΑΘΕΙ ΝΑ ΓΟΗΤΕΥΣΕΙ ΤΟΝ ΕΧΘΡΟ ΤΟΥ ΚΑΙ ΑΡΡΩΣΤΑΙΝΕΙ Ο ΙΔΙΟΣ. ΕΠΙΘΥΜΕΙ ΝΑ ΑΓΑΠΗΘΕΙ ΚΑΙ ΚΑΤΑΚΤΑΤΑΙ ΜΕ ΠΑΘΟΣ ΑΠΟ ΤΙΣ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΠΟΥ ΤΟΝ ΠΕΡΙΓΕΛΟΥΝ. Προσπαθεί να κατασκευάσει χρυσό κι εξαντλεί τα τελευταία υπολείμματα της περιουσίας του. Η αγωνία του μοιάζει με του Τάνταλου. Το νερό απομακρύνεται τη στιγμή που είναι έτοιμος να πιει. 

•Για να αποκτήσουμε μαγική δύναμη, πρέπει να απαλλάξουμε τη βούλησή μας από κάθε δουλεία και να την αναπτύξουμε μέχρι κυριαρχίας. Η υπέρτατη θέληση παριστάνεται στα σύμβολά μας από μια γυναίκα που συντρίβει με το πόδι της το κεφάλι του όφεως και από τον ακτινοβόλο άγγελο που τον δαμάζει και τον κρατάει υποχείριό του μπροστά από το βέλος του. Ο Μεγάλος Μαγικός παράγοντας, το διπλό ρεύμα φωτός, το ζων και αστρικό πυρ της γης συμβολίσθηκε στις αρχαίες θεογονίες με τον ταυροκέφαλο όφι, με τράγο ή με σκύλο. Είναι το διπλό φίδι του Κηρυκείου τυ Ερμή, ο αρχαίος όφις της Γενέσεως και επίσης το χάλκινο φίδι του Μωυσή συνεστραμένο γύρω από το Ταυ, δηλαδή το γενετικό λιγκάμ. Είναι ακόμη ο τράγος των σαββατιαίων συνελεύσεων και ο Μπαφομέ των Ναϊτών. Είναι η Ύλη των γνωστικών, η διπλή οφειόμορφη ουρά που αποτελεί τις κνήμες του ηλιακού αλέκτορος Αβραξάς. Είναι τέλος ο Διάβολος, στην πραγματικότητα όμως είναι η τυφλή εκείνη δύναμη την οποία πρέπει να δαμάσουν οι ψυχές για να απελευθερωθούν από τις αλυσίδες της γης. Γιατί αν δεν τις αποσπάσει η θέλησή τους από τη μοιραία αυτή μαγνήτιση, θ’ απορροφηθούν από το ρεύμα με τη δύναμη που τις παρήγαγε και θα επιστρέψουν στο κεντρικό και αιώνιο αυτό πυρ. Ολόκληρο λοιπόν το μαγικό έργο συνίσταται στο πώς θα απαλαγούμε από τις κουλούρες του αρχαίου αυτού φιδιού και στη συνέχεια πώς θα βάλουμε το πόδι μας πάνω στο κεφάλι του και πώς θα το οδηγήσουμε σύμφωνα με τη δικιά μας θέληση. Θα σου προσφέρω, λέω ο όφις στον ευαγγελικό μύθο, όλα τα βασίλεια της γης, αν πέσεις να με προσκυνήσεις. Ο μύστης οφείλει να του απαντήσει: Δε θα υποκύψω μπροστά σου, αλλά συ θα σέρνεσαι δίπλα στα πόδια μου. Δε θα μου προσφέρεις τίποτα, αλλά θα σε χρησιμοποιήσω και θα πάρω μόνος μου ό,τι επιθυμώ. Γιατί είμαι ο κύριός σου. 

•Ο Διάβολος δεν είναι μια προσωπικότητα. Είναι μια αποπλανηθείσα, παρεκτραπείσα από την ευθεία αδό δύναμη. Είναι ένα οδικό ή μαγνητικό ρεύμα που σχηματίσθηκε από μια αλυσίδα διεστραμμένων θελήσεων. Το Ευαγγέλιο αποκαλεί το πονηρό αυτό πνεύμα λεγεώνα, η οποία εξωθεί τους χοίρους προς τη θάλασσα, μια αλληγορία για την παραπλάνηση των όντων με χαμηλά ένστικτα από τις τυφλές δυνάμεις που εκδηλώνουν τη χαμηλή θέληση και την πλάνη. Το σύμβολο αυτό μπορεί να συγκριθεί με το ανάλογο της Οδύσειας, κατά το οποίο οι σύντροφοι του Οδυσσέα μεταμορφώνονται από τη μάγισσα Κίρκη σε γουρούνια. Τί κάνει όμως ο σύνετός ήρωας; Αρνείται το κύπελλο της γόησσας και την διατάσσει με το ξίφος. Η Κίρκη συμβολίζει τη φύση με τις διάφορες έλξεις της. Για να τη διατάξουμε και αυτή να μας υπακούσει, πρέπει να την τιθασσεύσουμε. Ο φυσικός λοιπόν μεσάζοντας είναι ο όφις που πάντα δρα και αποπλανά, είναι οι διεστραμμένες θελήσεις απέναντι στις οποίες πρέπει να αντιστεκόμαστε διαρκώς τιθασσεύοντάς τες. 

•Ένας μάγος ερωτευμένος, ένας μάγος λαίμαργος, ένας μάγος οργίλος, ευέξαπτος, οκνηρός είναι ισάριθμες και αδύνατες τερατομορφίες. Ο μάγος σκέπτεται και θέλει. Τίποτα δεν αγαπά με πόθο, τίποτα δεν αποστρέφεται με πάθος. Η λέξη πάθος δείχνει μια παθητική κατάσταση, ενώ ο μάγος είναι πάντα ενεργητικός και θριαμβευτής. Το δυσκολότερο στις μαγικές επιστήμες είναι πώς να φτάσει κανείς σε αυτή την πραγμάτωση. 

•Ο Μεγάλος Παράγοντας ή ο οικουμενικός διάμεσος της ανθρώπινης παντοδυναμίας δεν είναι δυνατόν να υποδουλωθεί παρά μόνον από κάποιο υπερφυσικό διάμεσο, που παρουσιάζεται με την έννοια μιας τελείως ελεύθερης ακι απαλλαγμένης από τα δεσμά θελήσεως. 

•Βούλεσθαι συνεχώς, βούλεσθαι πάντοτε, αλλά όχι ορέγεσθαι, όχι να επιθυμείτε με απληστία, αυτό είναι το μυστικό της ισχύος. 

•Όσο περισσότερο πράος και ήρεμος είσαστε, τόσο μεγαλύτερη επίδραση θα έχει η οργή σας. Όσο περισσότερος ενεργητικός θα είστε, τόσο η ηρεμία σας θα έχει μεγαλύτερη αξία. Όσο περισσότερο επιδέξιος είστε, τόσο καλύτερα θα επωφεληθείτε από την ευφυία σας και ακόμα από τις αρετές σας. Όσο περισσότερος αδιάφορος είστε, τόσο περισσότερο θα αγαπηθείτε. Η αρχή αυτή αποδεικνύεται πειραματικά στην ηθική σφαίρα, αλλά και στην πράξη δεν υστερεί. Τα ανθρώπινα πάθη όταν δεν κατευθύνονται, προκαλούν μοιραίως αποτελέσματα εντελώς αντίθετα από εκείνα προς τα οποία μας ωθεί το πάθος μας. Ο υπερβολικός έρωτας γεννάει την αντιπάθεια. Το τυφλό μίσος εξουδετερώνεται αφ’ εαυτού και τιμωρείται. Η ματαιοδοξία οδηγεί στην κατάπτωση και στις χειρότερες ταπεινώσεις. 

•Ένας τρόπος για να βλέπει κανείς καλά, είνα να μην παρατηρεί συνεχώς κι εκείνος που θα αφιέρωνε τη ζωή του αποβλέποντας αποκλειστικά προς τον ίδιο σκοπό, θα κατέληγε να μην τον φτάσει ποτέ. 

•Το να σχηματίζεις μια μαγνητική αλυσίδα είναι ισοδύναμο με το να γεννάς ένα ρεύμα ιδεών, το οποίο γεννά την πίστη και παρασύρει έναν αριθμό θελήσεων σε κάποιο δεδομένο κύκλο εκδήλωσης με έργα. Μια καλώς σχηματισμένη αλυσίδα μοιάζει με ανεμοστρόβιλο που συμπαρασύρει και απορροφά τα πάντα. Η αλυσίδα μπορεί να αποκατασταθεί με τρεις τρόπους: με τα σημεία, με τις λέξεις και με την αφή. Σχηματίζουμε αλυσίδα με τα σημεία, κάνοντας να γίνει παραδεκτό από την κοινή γνώμη ότι αυτό το σημείο παριστάνει και αντιπροσωπεύει μια δύναμη. Με αυτό τον τρόπο όλοι οι Χριστιανοί επικοινωνούν μεταξύ τους με το σημείο του σταυρού, οι τέκτονες με τον γνώμονα κάτω από τον ήλιο, οι μάγοι με το σημείο του μικρόκοσμου (πεντάλφα) που σχηματίζεται από τα πέντε δάκτυλα του χεριού τεταμένα κ.ο.κ. Τα σημεία μια και γίνουν αποδεκτά και διαδοθούν αποκτούν μεγαλύτερη δύναμη από μόνα τους. Η παρατήρηση και η μίμηση του σημείου του σταυρού αρκούσε κατά τους πρώτους Χριστιανικούς χρόνους για να προσηλυτισθούν οι Εθνικοί στον Χριστιανισμό. Η μαγική αλυσίδα με τις λέξεις, ή το λόγο, παριστάνεται στους αρχαίους με τις χρυσές αλυσίδες που έβγαιναν παό το στόμα του Ερμή. Τίποτα δεν μπορεί να παρομοιαστεί με τον ηλεκτρισμό της ευγλωττίας. 

•ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΤΟΙΜΟΙ ΝΑ ΕΚΤΕΛΕΣΟΥΜΕ ΤΙΣ ΘΕΛΗΣΕΙΣ ΕΝΟΣ ΑΤΟΜΟΥ ΤΟΥ ΟΠΟΙΟΥ ΕΠΑΝΑΛΑΜΒΑΝΟΥΜΕ ΤΙΣ ΛΕΞΕΙΣ. 

•Τρίτος τρόπος σχηματισμού αλυσίδας είναι με την αφή. Μεταξύ προσώπων που βλέπονται συχνά, μέσα σε λίγο εκδηλώνεται η κεφαλή όλου του ρεύματος και η ισχυρότερη θέληση δεν αργεί να απορροφήσει τις υπόλοιπες. Η άμεση επαφή του ενός χεριού με το άλλο συμπληρώνει την αρμονία των διαθέσεων, για αυτό το λόγο η κοινή χειραψία αποτελεί δείγμα συμπάθειας και φιλίας. Τα παιδιά που καθοδηγούνται ενστικτώδικα από τη φύση εκτελούν τη μαγική αλυσίδα στα παιχνίδια τους, όπου ο κύκλος παίζει τον πρωτεύοντα ρόλο. Τότε η ευθυμία κυκλοφορεί μεταξύ των ψυχών και ξεσπούν τα γέλια. Οι κυκλικές τράπεζες είναι ευνοϊκότερες για τα τερπνά συμπόσια από τις άλλες. 

•Μια από τις πιο παράδοξες ιδιότητες της ανθρώπινης φαντασίας είναι η πραγματοποίηση των επιθυμιών της θέλησης, ακόμα μάλιστα και των φόβων της. Πιστεύουμε εύκολα λέει μια παροιμία εκείνο που φοβόμαστε και αυτό που επιθυμούμε. Τόσο η επιθυμία όσο και ο φόβος προσδίδουν στη φαντασία μια ιδιάζουσα δύναμη πραγματοποίησης με ανυπολόγιστα αποτελέσματα. Κατά κάποιο τρόπο για παράδειγμα προσβαλόμαστε από την ασθένεια που φοβόμαστε. 

•Είναι κυρίαρχος της αγάπης των άλλων εκείνος που κυριαρχεί στην δική του. Θέλετε να κατακτήσετε; Μην παραδίνεστε! 

•Οι φυσικοί νόμοι μοιάζουν με αλευρόμυλους, των οποίων θα είσαι ο σίτος, αν δεν πετύχεις να είσαι ο μυλωθρός. 

•Να μπορεί κάποιος να απολαύσει κάτι και να απέχει εκουσίως, είναι σα να μπορεί πολλαπλασίως. Αιχμαλωτίζεσαι από την γυναίκα λόγω των ορέξεών σου; γίνε κύριος των ορέξεών σου και θα αιχμαλωτίσεις τη γυναίκα. 

•Το να υποχωρείς μπροστά στις δυνάμεις της φύσης, είναι το ίδιο με το να ακολουθείς τη μοιραία φορά της ομαδικής ζωής (των φυτών και των ορυκτών), είναι το ίδιο με το να είσαι δούλος των δευτερογενών αιτίων. Το να ανθίστασαι στη φύση και να την δαμάζεις, είναι το ίδιο με το να απαλάσσεσαι από τις δοκιμασίες της ζωής και του θανάτου. 

•Στις υψηλές επστήμες άπαξ και ξεκινήσεις πρέπει να φτάσεις ή να χαθείς. Η αμφιβολία είναι ισοδύναμη με την παραφροσύνη, η στάση ίση με την πτώση και η οπισθοχώρηση ίση με το βύθισμα σε τέλμα. 

•Η διάνοια και η θέληση του ανθρώπου είναι όργανα ανυπολόγιστης δύναμης, αλλά τόσο η πρώτη όσο και η δεύτερη έχουν σαν βοηθό μια ικανότητα ελάχιστα γνωστή και της οποίας η παντοδυναμία ανήκει αποκλειστικά στη μαγεία: Μιλάω για τη Φαντασία, την οποία οι Καμπαλιστές ονομάζουν διάφανον ή διάφωτον. Η φαντασία είναι πράγματι όπως ο οφθαλμός της ψυχής, σε αυτήν διαγράφονται και διατηρούνται οι μορφές των όντων, με αυτήν διακρίνουμε τις ανακλάσεις του αόρατου κόσμου, αυτή είναι το κάτοπτρο των οραμάτων και το όργανο της μαγικής ζωής. Με αυτή θεραπεύουμε τις ασθένειες, ενεργούμε πάνω στις εποχές, αποπλανούμε τον θάνατο και ανασταίνουμε τους νεκρούς, γιατί είναι εκείνη η οποία εξάπτει τη θέληση και την κάνει να έρθει σ’ επαφή με τον παγκόσμιο μαγικό παράγοντα. Η φαντασία είναι εκείνη που δισγράφει τη μορφή του παιδιού στην κοιλιά της μητέρας του, η οποία καθορίζει το πεπρωμένο των ανθρώπων, η οποία δίνει φτερά στις επιδημίες και διευθύνει τα όπλα κατά τον πόλεμο. Κινδυνεύετε στην μάχη; φαντασθείτε τον εαυτό σας άτρωτο σαν τον Αχιλλέα, και θα γίνετε, λέει ο Παράκελσος. Ο ΦΟΒΟΣ ΠΡΟΣΕΛΚΥΕΙ ΤΑ ΒΛΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΤΟ ΘΑΡΡΟΣ ΚΑΜΠΤΕΙ ΤΗΝ ΤΡΟΧΙΑ ΤΟΥΣ. Είναι γνωστό ότι πολλοί ανάπηροι παραπονούνται μερικές φορές για πόνους στα αποκοπέντα και προ πολλού επουλωθέντα μέρη τους. Ο Παράκελσος θεράπευε τους ασθενείς του, ενεργώντας πάνω σε μια μικρή ποσότητα αίματός τους, το οποίο το αφαιρούσε με αφαίμαξη. Θεράπευε τις κεφαλαλγίες από απόσταση ή ενεργώντας πάνω σε μερικές τρίχες της κεφαλής των πασχόντων. Αυτός είχε προηγηθεί κατά πολύ, με την επιστήμη της φαντασίας και τον νόμο της αναλογίας του μέρους με το όλον, όλων των θεωριών ή μάλλον των πειραμάτων των μεγαλύτερων μαγνητιστών των νεότερων χρόνων. 

•Η φαντασία όταν βαδίζει παράλληλα με τη λογική γίνεται μεγαλοφυία. 

•Η τυφλή πίστη ισούται με δεισιδαιμονία και παραφροσύνη. 

•Η δημιουργός αρχή είναι ο ιδανικός φαλλός και η δημιουργημένη αρχή είναι το πραγματικό αιδείο. Η εισαγωγή δε του κάθετου φαλλού μέσα στο οριζόντιο αιδείο, σχηματίζει τον σταυρό των Γνωστικών ή τον φιλοσοφικό σταυρό των Τεκτόνων. Με αυτό τον τρόπο η διασταύρωση των δυο παράγει το τέσσερα, το οποίο στρεφόμενο γύρω από τον εαυτό του γεννά τον κύκλο. 

•Η ενεργητική αρχή αναζητάει την παθητική, το πλήρες εράται του κενού. Η κεφαλή του φιδιού εκλύει την ουρά του κι έτσι περιστρέφεται σε κύκλο (ο ουροβόρος όφις). 

•Ο άνδρας κηρύττει τον πόλεμο, η γυναίκα παρέχει την ειρήνη. Ο άνδρας καταστρέφει για να δημιουργήσει, η γυναίκα οικοδομεί για να συντηρήσει. Ο άνδρας είναι η επανάσταση, η γυναίκα είναι η συμφιλίωση. Ο άνδρας είναι ο πατέρας του Κάιν, η γυναίκα η μητέρα του Άβελ. 

•Τι είναι σοφία; Είναι η συμφιλίωση και συνένωση των δυο αρχών, είναι η πραότητα του Άβελ, κατευθύνουσα την δραστηριότητα του Κάιν. Είναι η επαναστατική δραστηριότητα δαμαζόμενη και καταπραϋνόμενη από την τάξη και την ειρήνη, είναι ο εγωισμός υποτασσόμενος στον έρωτα. 

•Η θεότητα, μία κατ’ ουσίαν, έχει δυο ουσιαστικές βάσεις της οντότητάς της: την ανάγκη και την ελευθερία. Για να καταστήσει ο Θεός ορατό το φως, υπέθεσε απλώς το σκότος. Για να εκδηλώσει την αλήθεια, κατέστησε δυνατή την αμφιβολία. 

•Η σκιά είναι η επιφάνεια πρόσκρουσης του φωτός και το δυνατόν της πλάνης είναι αναγκαίο για την πρόσκαιρη εκδήλωση της αλήθειας. Αν δεν προβαλλόταν στο βέλος του Μιχαήλ η ασπίδα του Σατάν, η ισχύς του Αρχαγγέλου θα χανόταν στο κενό ή θα έπρεπε να εκδηλωθεί κάτω από καταστρεπτική μορφή εκτεινόμενη στο άπειρο και διευθυνόμενη από τα πάνω προς τα κάτω. Αν δε το πόδι του Μιχαήλ δεν συγκρατούσε τον Σατανά στην ανάβασή του, ο τελευταίος θα εκθρόνιζε τον Θεό, ή μάλλον θα χανόταν στις αβύσσους του ύψους. Ο Σατανάς είναι λοιπόν αναγκαίος στον Μιχαήλ, όπως η βάση στο άγαλμα και ο Μιχαήλ αναγκαίος στον Σατανά, όπως η τροχοπέδη στην αμαξοστοιχία. 

•Το σύμπαν ισοροπεί μεταξύ δυο δυνάμεων, της ελκτικής και της απωστικής. Οι δυο αυτές δυνάμεις απαντώνται τόσο στη Μηχανική όσο και στη φιλοσοφία και την θρησκεία. Οι Αρχαίοι παριστάνανε αυτό το μυστήριο με τον Έρωτα και τον Αντέρωτα, με τη μάχη του Ιακώβ με τον άγγελο, με το κηρύκειο του Ερμανούβιδος, με τις δυο σφίγγες του Οσιρικού άρματος (7η κλείδα Ταρώ), με τα δυο χερουβείμ της σκηνής του μαρτυρίου, με τους δυο Σεράπιδες, τον λευκό και τον μαύρο. 

•Στην ψυχή του κόσμου, που είναι παγκόσμιος (μαγικός) παράγοντας, υπάρχει ένα ρεύμα έρωτος κι ένα ρεύμα θυμού. Το πειβάλλον αυτό που είναι ρευστό και διεισδύει μέσα στα πάντα, η ακτίνα αυτή που αποσπάστηκε από τη δόξα του Ηλίου και σταθεροποιήθηκε με το βάρος της ατμόσφαιρας και με τη δύναμη της κεντρικής έλξεως, το σώμα αυτό του Αγίου Πνεύματος, τοοποίο καλούμε παγκόσμιο παράγοντα και το οποιό οι αρχαίοι απεικόνισαν με τον ουροβόρο όφι, ο μαγνητοηλεκτρικός αυτός αιθέρας, η ζωτική αυτή και φωτεινή θερμότητα, παριστάνεται στα αρχαία μνημεία με τη ζώνη της Ίσιδας και τον όφι, που είναι έμβλημα σύνεσις, και τον Κρόνο. Η γυναίκα που οφείλει να συντρίψει την κεφαλή του όφεως, είναι η νόηση, η οποία υπερνικά πάντα το ρεύμα των τυφλών δυνάμεων. Είναι λένε οι Καββαλιστές, η παρθένα της θάλασσας της οποίας τα υγρά πόδια έρχεται και γλύφει με την πύρινη γλώσσα του ο καταχθόνιος δράκοντας. 

•Στο ιερογλυφικό βιβλίο του Ερμή-Θωθ, η δεύτερη κλείδα του Ταρώ παριστάνεται η μεγαλόσωμη ιέρεια που φέρει τα κέρατα της Ίσιδας με το κεφάλι ημικαλυμμένο, κρατώντας ανοιχτό βιβλίο καλυμμένο και αυτό κατά το μισό με την εσθήτα της, ή με κάποια ηγεμονίδα, την Άρτεμη των Ελλήνων, που έχει το ένα χέρι υψωμένο προς τον ουρανό και το άλλο στραμμένο προς το έδαφος, σα να ήθελε με τη χειρονομία αυτή να διατυπώσει το δυαδικό δόγμα, που βρίσκεται στην αρχή του θαυμάσιου συμβόλου του Σμαράγδινου πίνακα του Τρισμέγιστου και το οποίο αποτελεί τη βάση της μαγείας. 

•Βεβαίωση, άρνηση, συζήτηση και λύση. Αυτές είναι οι τέσσερες φιλοσοφικές εργασίες του ανθρωπίνου πνεύματος. Η συζήτηση συμφιλιώνει την άρνηση με την βεβαιότητα κάνοντας και τις δυο αναγκαίες. Με αυτό τον τρόπο η φιλοσοφική τριάδα, που παράγεται από την ανταγωνιστική δυάδα, συμπληρώνεται με την τετράδα, τετραγωνική βάση κάθε αλήθειας. 

•Ένα ύψος, ένα πλάτος το οποίο το ύψος διαιρεί γεωμετρικώς σε δύο κι ένα βάθος που χωρίζεται από το ύψος με την παρεμβολή του πλάτους, να η Τετράδα στη φύση, αποτελούμενη από δυο διασταυρούμενες ευθείες. Υπάρχουν επίσης στην φύση τέσσερα είδη κινήσεων που παράγονται από δυο δυνάμεις που αλληλοϋποστηρίζονται από τη δύναμη της κατά αντίθετης κατεύθυνσης τάσης τους. 

•Για κάθε ιδέα που ανατέλει στον κοινωνικό ορίζοντα μπορούμε να προσάψουμε χωρίς κίνδυνο πραπλάνησης, μια ανατολή και μια δύση, ένα ζενίθ κι ένα ναδίρ. 

•Εκείνο που ονομάζουμε φαντασία είναι η ιδιαίτερη ικανότητα της ψυχής με την οποία αυτή διαισθάνεται τις απεικονίσεις ακι τις ανταύγειες που περιλαμβάνονται μέσα στο ζωντανό φως, που είναι ο μεγάλος μαγνητικός παράγοντας. Ο μεγαλοφυής διαφέρει από τον ονειροπόλο και τον παράφρονα στο εξής μόνο, ότι τα δημιουργήματα της φαντασίας του είναι ανάλογα προς αυτά της αλήθειας, ενώ τα δημιουργήματα των δεύτερων είναι μιας αποπλανημένης ανακλάσεως. Έτσι για τον σοφό το φαντάζεσθαι είναι ισοδύναμο με το βλέπειν, όπως για το μάγο το ομιλείν είναι ισοδύναμο με το δημιουργείν. Είναι λοιπόν δυνατόν να δούμε με την φαντασία δαίμονες, ψυχές κ.λ.π, αλλά ενώ η φαντασία του μύστη είναι διαφανής, του αμύητου είναι αδιαφανής. Το φως της αλήθειας διαπερνά τη φαντασία του πρώτου όπως σ’ έναν κρύσταλλο, ενώ στου δεύτερου ανακλάται και διαθλάται όπως κάνει το φως πάνω σε ύαλο με ξένα σώματα και προσμίξεις. Εκείνο που συμβάλει περισσότερο στις απάτες του κοινού ανθρώπου και στις παραδοξότητες του παράφρονα, είναι απαυγάσματα διεστραμμένων φαντασιών. Αλλά ο ορματιστής γνωρίζει με ασφάλεια και από επιστημονική πηγή ότι τα αντικείμενα που φαντάζεται είναι αληθινά, το δε πείραμα επιβεβαιώνει πάντα τις προβλέψεις του. 

•Το όραμα είναι το αποτέλεσμα κάποιας φυσικής έκστασης που εμφανίζεται περιοδικά, την οποία ονομάζουν συνήθως ύπνο. Το να είναι κάποιος σε έκσταση είναι σα να κοιμάται. Ο μαγνητικός υπνοβατισμός είναι κάποια αναπαραγωγή και κατεύθυνση της εκστάσεως. Όραμα είναι η ψυχική εκείνη όραση που παράγεται από την ανάκλαση μαις ακτίνας αλήθειας. Όνειρο είναι η ψευδαίσθηση που προκαλείται από ανταύγεια. Ο διαχωρισμός της άμεσης ακτίνας από τις ανακλάσεις της είναι έργο του μύστη. 

•Η κατανόηση του αποκρυφισμού βασίζεται πάνω στην επιστήμη της ισορροπίας. Οι δυνάμεις που γεννιώνται χωρίς να εξισορροπούνται χάνονται στο κενό. Έτσι χάθηκαν οι βασιλείς του αρχαίου κόσμου, οι πρίγκηπες των γιγάντων. Έπεσαν σαν τα δένδρα χωρίς ρίζα και δεν βρέθηκε ο τόπος ύπαρξής τους. 

•Ο Αισχύλος, ο οποίος τόλμησε να φέρει στη σκηνή τους γιγάντιους αγώνες, την υπερανθρώπινη αγωνία και τις θείες ελπίδες του Προμηθέα κατηγορήθηκε ότι κοινοποίησε κι εβεβήλωσε τα μυστήρια και μετά βίας απέφυγε τη θανατική καταδίκη, αποδεικνύοντας ότι δεν είχε μυηθεί ποτέ στα μυστήρια. Σήμερα αδυνατούμε να φαντασθούμε σε όλη της την έκταση τη βαρύτητα του παραπτώματος του ποιητή. Το δράμα του ήταν μια τριλογία στην οποία εξετίθετο ολόκληρη η συμβολική ιστορία του Προμηθέα. Ο Αισχύλος λοιπόν είχε τολμήσει να δείξει στο συγκεντρωμένο ακροατήριο τον Προμηθέα ν’ απολυτρώνεται και τον Δία ν’ ανατρέπεται από τον θρόνο του. Την παντοδυναμία της μεγαλοφυίας η οποία υπέφερε και την τελική νίκη της υπομονής επί της ισχύος: Αναμφίβολα ένας ωραίος οραματισμός. Αλλά τα πλήθη δεν μπορούσαν απ’ αυτό να συλλάβουν παρά μόνο τον θρίαμβο της ασέβειας και της αναρχίας! Ο Προμηθέας νικητής του Δία, μπορούσε να θεωρηθεί σαν ο λαός απολυτρούμενος από τους ιερείς και βασιλείς του! 

•Κάθε υπέρμετρο πάθος γεννάει μια πλαστή δύναμη, την οποία δεν μπορεί να χαλιναγωγήσει η θέληση και η οποία υπακούει στο δεσποτισμό του πάθους. Γι αυτό ο Μέγας Αλβέρτος έλεγε: “Μην καταριέστε κανένα όταν είσαστε θυμωμένοι! Είναι η ιστορία της κατάρας του Ιππόλυτου από τον Θησέα. Το υπερβολικό πάθος είναι αληθινή παράνοια. Η παράνοια όμως και η παραφροσύνη δεν είιναι τίποτ’ άλλο από μια μέθη ή συμφόρηση του αστρικού φωτός. Γι αυτό η παραφροσύνη είναι μεταδοτική και τα πάθη γενικά διεγείρουν τα εγκλήματα. 

•Βλέπουμε ένα πρόσωπο για πρώτη φορά και μας φαίνεται ότι το γνωρίζαμε από πολύ πριν. Αυτό σημαίνει ότι το συναντήσαμε σε κατάσταση ονείρου. 

•Ο μαγνητικός ύπνος δεν είναι τόποτ’ άλλο από έναν τεχνητό ύπνο που προκαλείται με την εκούσια ή αναγκαστική ένωση των ψυχών του μαγνητιστή και του μαγνητιζόμενου, από τις οποίες η μια αγρυπνεί εφόσον η άλλη κοιμάται, δηλαδή η μια κατευθύνει την άλλη στην εκλογή των αντανακλάσεων προς μετατροπή των ονείρων σε οράματα και προς επίγνωση της αλήθειας μέσω των εικόνων. Γι αυτό οι υπνοβάτες δεν πηγαίνουν πραγματικά στα μέρη στα οποία τους στέλνει ο μαγνητιστής, αλλά επικαλούνται στη φαντασία τους τις απεικονίσεις του αστρικού φωτός, χωρίς να μπορούν να δουν τίποτα περισσότερο απ’όσο βρίσκονται εκεί εντυπωμένα. Το αστρικό φως εξασκεί άμεση επίδραση πάνω στα νεύρα τα οποία συμπεριφέρονται σαν αγωγοί του στη ζωική οικονομία, μεταβιβάζοντας αυτό το φως στον εγκέφαλο. Γι αυτό στην υπνοβατική κατάσταση μπορούμε αν δούμε μέσω των νεύρων, χωρίς να χρειαζόμαστε το φυσικό φως, αφού το αστρικό φως είναι και αυτό φως, αλλά σε λανθάνουσα κατάσταση όπως και στη φυσική υπάρχει λανθάνουσα θερμότης. 

•Ο μαγνητισμός εξασκούμενος μεταξύ δυο προσώπων είναι αναμφίβολα θαυμάσια ανακάλυψη, αλλά ο μαγνητισμός από ένα και μόνο άτομο που καθίσταται κατά βούληση διορατικό και κατευθύνεται από μόνο του, αποτελεί πραγματικά την τελειότητα της μαγικής τέχνης. Το μυστικό άλλωστε αυτό δεν πρόκειται να ανακαλυφθεί: ήταν γνωστό και εφαρμόστηκε από πολλούς μύστες και προ πάντων από τον Απολλώνιο τον Τυανέα, ο οποίος διατύπωσε και δικιά του θεωρία πάνω στο προκείμενο. Το μυστικό της μαγνητικής διόρασης και της κατεύθυνσης των φαινομένων του μαγνητισμού εξαρτάται από δυο πράγματα: από την αρμονία των αντιλήψεων και από την τέλεια ενότητα των θελήσεων προς κάποια καθορισμένη κατεύθυνση. Οι όροι αυτοί ισχύουν εφόσον η μαγνητική κατάσταση εφαρμόζεται μεταξύ δύο ή περισσοτέρων ανθρώπων. Ο μαγνητισμός όμως που εξασκείται μόνος του, απαιτεί ειδικές προετοιμασίες. 

•Το ακτινοβόλο περιστρεφόμενο ξίφος του Χερούβ έξω από τον Παράδεισο, που εμποδίζει τους πρωτόπλαστους να επιστρέψουν σε αυτόν συμβολίζει το φως εκείνο το οποίο μετά την πτώση του ο άνθρωπος έπαυσε να γνωρίζει πώς να το κατευθύνει και υφίσταται αντίθετα από τότε τα μοιραία κτυπήματά του, αντί να κυβερνά τη δύναμή του. Το μαγικό Μεγάλο Έργο, θεωρούμενο απολύτως, είναι η κατάκτηση και κατεύθυνση του ακτινοβόλου ξίφους του Χερούβ. Το τελευταίο είναι ο Άγγελος ή το Πνεύμα της Γης, που παριστάνετο ανέκαθεν στα αρχαία μυστήρια με τη μορφή ταύρου. Έτσι στα Μιθραϊκά μυστήρια παριστάνεται ο κυρίαρχος του φωτός να τιθασσεύει τον γήινο ταύρο και να μπήγει το ξίφος στα πλευρά του, από τα οποία εκρέει η ζωή συμβολιζόμενη με σταγόνες αίματος. 

•Ο εγκέφαλός μας φωσφορίζοντας από αστρικό φως είναι γεμάτος από αντανακλάσεις και αναρίθμητες εικόνες. Όταν κλείνουμε τα μάτια μας μας φαίνεται συχνά ότι ολόκληρο πανόραμα, άλλοτε λαμπρό και άλλοτε σκοτεινό ξετυλίγεται κάτω από τα βλέφαρά μας. Το νευρικό μας σύστημα, το οποίο είναι ένα τέλειο ηλεκτρικό μηχάνημα συγκεντρώνει το φως στον εγκέφαλο, που είναι ο αρνητικός πόλος της συσκευής, ή το προβάλει δια των άκρων τα οποία χρησιμεύουν σαν ακίδες, προορισμένες να ξαναφέρουν σε κυκλοφορία το ζωτικό μας ρεύμα. Όταν ο εγκέφαλός μας προσελκύει απότομα μια σειρά εικόνων αντίστοιχων προς ένα πάθος, η ισορροπία της μηχανής διακόπτεται, η ανταλλαγή του φωτός παύει, η αστρική αναπνοή σταματά και το φως συμπυκνώνεται κατά κάποιο τρόπο στον εγκέφαλο. Η υπέρμετρη φιλοδοξία, οι εγωιστικές ροπές προς την αγιότητα, η παρά φύσιν εγκράτεια γεμάτη από φαντασιώσεις κι επιθυμίες που κακά υποστέλλονται, τα χαμηλά πάθη που επαναλαμβάνονται παρά τις προειδοποιήσεις της συνείδησης, όλα αυτά προκαλούν συμφορήσεις φωτός κι εξάψεις του εγεφάλου. Το αποτέλεσμα είναι η εξαφάνιση της λογικής, η νοσηρή έκσταση, η υστερία, τα οράματα, η παραφροσύνη. Ένας άνθρωπος δεν είναι τρελλός γιατί έχει οράματα, αλλά γιατί δίνει σε αυτά μεγαλύτερη πίστη από τη λογική του. 

•Να τι γράφει ο Πορφύριος στο βίο του Πλωτίνου: “Μεταξύ εκείνων που περιτριγύριζαν τον φιλόσοφο ήταν και κάποιος ονόματι Ολύμπιος εξ Αλεξανδρείας. Ήταν για κάποιο χρόνο μαθητής του Αμμωνίου και συμπεριφερρόταν προς τον Πλωτίνο με μια περιφρόνηση γιατί ήθελε να έχει μεγαλύτερη φήμη από αυτόν. Για τον σκοπό αυτό έκανε χρήση μαγικών τελετουργιών για να τον βλάψει. Διαπίστωσε όμως ότι όλες οι βλαβερές ενέργειές του ξαναγύριζαν στον ίδιο και ανεγνώρισε μπροστά στους φίλους του ότι η ψυχή του Πλωτίνου θα έπρεπε να ήταν πολύ ισχυρότερη από τη δική του, αφού ξαναεπέστρεφε πάνω στους εχθρούς του τις επιβουλές τους. Ο Πλωτίνος αισθανόταν τις εχθρικές επιβουλές του Ολύμπιου και πολλές φορές συνέβη να πει: “Να ο Ολύμπιος που έχει συσπάσεις”. Ο τελευταίος αντελήφθηκε εαπανειλημμένως ότι έπασχε από τα δεινά που ήθελε να υποστεί ο Πλωτίνος κι έπαψε επιτέλους να τον διώκει”. 

•Η ισορροπία είναι ο μεγάλος νόμος του ζωτικού φωτός. Αν το προβάλουμε με δύναμη και ανακλαστεί πάνω σε μια ιδιοσυγκρασία πιο ισορροπημένη από τη δική μας, επιστρέφει πάνω μας με δύναμη ίσης έντασης. Αλλοίμονο λοιπόν σε αυτούς που θέλουν να μεταχειριστούν τις φυσικές δυνάμεις με άδικους σκοπούς, γιατί η φύση είναι ακριβοδίκαιη και οι αντιδράσεις της τρομακτικές. 

•Η μαγεία είναι η επιστήμη της παγκόσμιας ισορροπίας. Η αρμονία προέρχεται από την αναλογία των αντιθέτων. 

•Η αγάπη είναι ο μυστικός δεσμός τον οποίο οραμτίζονται οι μυημένοι της αρχαίας Ελλάδας για τον συμβιβασμό του έρωτα και του αντέρωτα. Είναι ο δεσμός που πρόκειται να συνδέσει τις δυο στήλες Ιαχείν και Μποάζ. 

•Οι απόκρυφοι νόμοι είναι μερικές φορές αντίθετοι από τις κοινές και σαν αληθινές παραδεχόμενες ιδέες. Έτσι π.χ. οι άνθρωποι πιστεύουν στη συμπάθεια των ομοίων και στην αντιπάθεια των αντιθέτων. Το αντίθετο ακριβώς ισχύει. Άλλοτε οι φυσικοί έλεγαν πως η φύση αποστρέφεται το κενό, ενώ αντίθετα το επιδιώκει και το λατρεύει. Ο συνηθισμένος άνθρωπος παραδέχεται συνήθως τη σκιά αντί για το φως και την πραγματικότητα. 

•Είσαστε αρκετά κύριος του εαυτού σας, ώστε ποτέ να μη μεθύσετε, τότε είσαστε κύριος της τρομερής και μοιραίας δύναμης της μέθης. Αν θέλετε να μεθήσετε τους άλλους, προκαλέστε σε αυτούς την επιθυμία να πιουν, αλλά εσείς ποτέ και για κανένα λόγο μην πιείτε. 

•Όταν η μαγνητική ατμόσφαιρα δυο ατόμων είναι έτσι ισορροπημένη, ώστε η μια να έλκει τις απόρροιες της άλλης, παράγεται μια έλξη την οποία ονομάζουν συμπάθεια. Τότε η φαντασία επικαλούμενη προς τον εαυτό της όλες τις ακτινοβολίες και ανακλάσεις που είναι ανάλογες με αυτές που διαισθάνεται, δημιουργεί μια αλυσίδα επιθυμιών οι οποίες παρασύρουν τη θέληση. και αν τα άτομα είναι διαφορετικών φύλων παράγεται σε αυτά η συχνότερα πάνω στο ασθενέστερο από αυτά μια μέθη αστρικού φωτός που λέγεται πάθος ή έρωτας. 

•Ο έρωτας είναι ένα από τα μεγαλύτερα μαγικά εργαλεία, αλλά είναι απαγορευμένος στον μάγο, τουλάχιστον σαν μέθη ή σαν πάθος. Αλλοίμονο στο Σαμψών της Καββάλας που αφήνει τον εαυτό του ν’ αποκοιμηθεί από τις θωπείες της Δαλιδάς. Ο Ηρακλής της επιστήμης ο οποίος ήθελε να ανταλλάξει το βασιλικό του σκήπτρο με την άτρακτο της Ομφάλης, θα αισθανθεί σε λίγο την εκδίκηση της Δυιάνειρας, και σαν μόνη του απολύτρωση από τα φθοροποιά ενδύματα του Νέσσου θα είναι για αυτόν η πυρά πάνω στην Οίτη. Ο έρωτας με αποκλειστικό αντικείμενο την ηδονή των αισθήσεων, αποτελεί πάντα μια αυταπάτη, γιατί είναι αποτέλεσμα φαντασιώσεως. Το αστρικό φως είναι μεγάλος αποπλανητής και παριστάνεται αλληγορικά με το φίδι του Παράκελσου. 

•Η πραγμάτωση της ομιλίας είναι ο κυρίως λόγος. Μια σκέψη πραγμτώνεται όταν καταστεί ομιλία. Στην αρχή αυτή πραγματώνεται με σημεία, με ήχους και με εικόνες. Αυτός είναι ο πρώτος βαθμός της πραγμάτωσης. Έπειτα αποτυπώνεται πάνω στο αστρικό φως με τα στοιχεία της γραφής ή με τις φράσεις του λόγου. Ακολούθως επενεργεί πάνω σε άλλα πνεύματα ανακλώμενη πάνω σ’ αυτά και διαθλάται πάλι διερχόμενη από το διαφανές άλλων ανθρώπων, αποκτά νέες μορφές και διαστάσεις και τέλος μετασχηματίζεται σε πράξεις και μεταβάλει τις κοινωνίες ακι τον κόσμο. Αυτός είναι ο τελευταίος βαθμός της πραγμάτωσης. 

ΠΗΓΗ

by vneos1987.blogspot